Tα ρυαλια, ρυαλια, τζιαι πουντα
ππεζεβεγγης που τα 'σιει στην πουγγα.
GL
05.03.2005, 05:14
Καθε που νιωθω μοναξια
σκεφτομαι πως υπαρχεις
και θελω να'ρθω κει κοντα
τιποτα να μην παθεις
-------------------------------
shine on you crazy diamond
Kαι τι με νοιάζει εμένα δηλαδή
εγώ θα γίνω σταρ του MTV!
So close no matter how far
Couldn’t be much more from the heart
Forever trusting who we are
And nothing else matters
Never opened myself this way
Life is ours, we live it our way
All these words I don’t just say
And nothing else matters
------------------------------------------------------
gate
05.03.2005, 11:19
Τα κλασικά (το έχω γράψει σχεδόν σε κάθε θέμα με στίχους και τραγούδια....
):
"Κι είναι λέω ο Παράδεισος για μας
αγάπη μου μικρή
να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί...."
ZOI
05.03.2005, 14:06
ολοκληρο το τραγουδι βυθος του ιωαννιδη.βεβαια οπου αρσενικο,βαλτε θηλυκο.....
Πέρασαν μέρες, χωρίς να στο πω
Το σ' αγαπώ δυο μόνο λέξεις
Αγάπη μου πως θα μ' αντέξεις
Είμαι παράξενο παιδί σκοτεινό
Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δω
Κι αν σε πεθύμησα δεν ξέρεις
Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις
Στο είχα πει ένα πρωί βροχερό
Θα σβήσω το φως κι όσα δεν σου 'χω χαρίσει
Σε ένα χάδι θα σου τα δώσω
Κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω
Μες του μυαλού μου το μαύρο βυθό
Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
Και 'γω πιο μόνος και από μένα
Μες σε δωμάτια κλεισμένα
Το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ
Γιατί μες στ' όνειρο μόνος ζω
Στα σοβαρά μην με παίρνεις είν' το μυαλό μου θολό
Είναι κι ο κόσμος μου αστείος
Κι όταν με βαρεθείς τελείως
Ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες
Κι εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
Και κάποιο στίχο που σου μοιάζει
Κοιτάζω έξω και χαράζει
Έγινε το αύριο πάλι χθες
etsi vgainoyn ta tragoydia matia moy,
se gnwrizei o ponos k erxetai koda sou,
akoympaei to xeri panw sta mallia sou,
k etsi kaneis koyragio k tragoydi agio.............!
Θέλω να σου στείλω μια λευκή κόλα χαρτι
γιατι είσαι η μόνη που μπορεί την σιωπή μου να διαβάζει....
Τον πρώτο χρόνο ήμουνα άγιο παιδί, στρωμένο
Το δεύτερο με γέλασε μια πλάνα αγκαλιά
Τον τρίτο ξημερώθηκα σε άγνωστα κρεβάτια
Τον τέταρτο τους φίλους μου αποχαιρέτησα
Στην κολυμπήθρα ρίξανε νερό αλκοολούχο
και τ' όνομα που μου 'δωσαν, ήταν χαμένο ρούχο......
Το πρώτο ψέμα το 'βγαλα σαν πέτρα απ' τα νεφρά μου
Το δεύτερο σαν κέρασμα, ποτήρι δροσερό
Το τρίτο σαν της άνοιξης το πρώτο αεράκι
Στο τέταρτο κοιτάχτηκα, δεν ήμουν πια εγώ......
"
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε... από ποιό μακρινό αστέρι είναι το φως που μες τα δυο ΤΟΥ μάτια πήγε κρύφτηκε .. κι εγώ η ΤΥΧΕΡΗ που το 'χει δει ....
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Kotsiraki στις 21-02-2008 17:44 ]
Γέλα, γέλα πουλί μου γέλα
γέλα, είν' η ζωή μια τρέλα!!!
η ζωή είναι μεγάλη μην την κάνεις καρναβάλι...
αγαπαω και αδιαφορω
καικραταω το καταληλο χορο
το λοιπον θα αγαπαω και μενα
οπως και σενα
μην παρανοεις τα λογια που 'χω πει
ειν' η πιο απλη του κοσμου συνταγη
νιωσε με για να σε νιωσω κι ας πονας
ειν' πανακριβο στο λεω ν' αγαπας
κοιτα με στα ματια με υπομονη
διωξε τ'αλλου κοσμου την επιρροη
νιωσε με για να σε νιωσω και ας πονας
ειν' πανακτιβο στο λεω ν'αγαπας
Jimy
07.03.2005, 19:27
"ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά-
εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά"
"αν με πίστευες λιγάκι θα'ταν όλα αληθινά"
"τώρα είμαι γυμνός νιώθω σα θεός φωτεινός δυνατός μπορείς να μ'αγαπήσεις
μπορείς να μου φωτίσεις μια στιγμή το κορμί μου είναι μόνο η αφορμή.."
ήπαιρνεν το λαγούτο του, κ' εσιγανοπορπάτει,
κ' εκτύπα-ν το γλυκιά-γλυκιά ανάδια στο Παλάτι
Ήτον η χέρα ζάχαρη, φωνή είχε σαν τ' αηδόνι•
κάθε καρδιά, να του γρικά, κλαίγει κι αναδακρυώνει
Ήλεγεν κι ανεθίβανεν της Eρωτιάς τα Πάθη,
και πως σ' Aγάπη ε΅πέρδεσεν, κ' εψύγη κ' ε΅αράθη.
M' απ' όλους κι όλες πλιά γλυκιά ήσα' στην Aρετούσα,
και τα τραγούδια ξυπνητή συχνιά την εκρατούσα'• 410
κι οληνυκτίς ανάπαψη δεν είχε, να λογιάζει
ποιός είναι αυτός που τραγουδεί και βαραναστενάζει
Όποιο τραγούδι τσ' ήρεσεν, ήπιανεν κ' ήγραφέν το,
εθώρειεν, ξαναθώρειεν το, ξεστίχου ε΅άθαινέν το.
O Pήγας, ΅ιά από τσι πολλές, ηθέλησε να ΅άθει
ποιός είναι αυτός που τραγουδεί της Eρωτιάς τα Πάθη
έτσι γλυκιά και νόστι΅α, που ταίρι άλλο δεν έχει, 455
κ' εβάλθηκε να τον-ε δει και να τον-ε κατέχει.
Kαι ΅ιάν η΅έρα κάλεσ΅α ήκα΅ε στο Παλάτι,
ξεφάντωση από το ταχύ ώς το βραδύ-ν εκράτει.
H Aρετούσα εκάθουντο' στο πλάγι του Kυρού τση, 485
κι όσον εγρίκα, τόσον πλιά ήβανε ΅ες στο νου τση
της νύκτας τον τραγουδιστή, γιατί κιανείς δε σώνει
ωσάν εκείνο[ν] να το πει, ουδέ να του σι΅ώνει
O Pήγας βάνει λογισ΅όν, πολλά βαθιά το βάνει,
ίντά'ναι κι ο τραγουδιστής τση νύκτας δεν εφάνη
Kαι κράζει, ΅ιάν αργατινή, δέκα από την Aυλή του,
οπού τσ' επλέρωνε καλά να βλέπουν το κορ΅ί του.
Λέγει τως• "Πιάστε τ' άρ΅ατα χωστά, και ΅η ΅ιλείτε,
κι α΅έτε σε παραχωστό κρουφά, και φυλαχτείτε.
Aρχίζει πάλι το σκοπόν το γλυκοζαχαρένιο,
κ' εκτύπα το λαγούτο του, σαν το'χε ΅αθη΅ένο.
H γλώσσα του παρά ποτέ εγίνηκεν αηδόνι,
και το ΅εσάνυκτο περνά, το φως τσ' αυγής σι΅ώνει.
Tότες, από το χάλασ΅α εβγαίνουν οι αντρειω΅ένοι,
κι ως τσ' είδεν ο Pωτόκριτος, σκολάζει και σωπαίνει•
και το λαγούτο εσκόρπισεν εις εκατό κο΅΅άτια,
να ΅ην τον-ε γνωρίσουνε κείνα τα ξένα ΅άτια......!
Είναι οι στίχοι που έχω ξεχωρίσει απο τον Ερωτόκριτο
του Βιτσεντζου Κορνάρου
Η αγγαλειά της ξεωιτειάς ε'ιναι η πιο μεγάλη
βάλε στην στάχτη μου φωτιά και αφάνισε με
Τα βράδια είναι ατέλειωτοι αιώνες μαζεμέν
μέσα στον ύπνο το βαθύ πόλη ταξιδεμένη
άλλοι γυρνάνε με το νου και άλλοι στα εμπόδι
άλλοι ψηλά αρμενίζουνε κι έχουν φτερά στα πόδια.
Κι εγώ που θέλησα πολλά έμεινα με τα λίγα
μα γρήγορα συνήθισα τα νιάτα μου τ' ατίθασα
έπλασα κόσμο μυστικό και μπήκα σε λημέρ
ξέχασα τις αγάπες μου που μού 'στησαν καρτέρι.
Νά 'σαι μονάχος σου θα πει να είσαι αντρειωμένος
να μη σε πιάνει πανικός, ούτε κι ο ίδιος ο Θεός
αλλιώς στα πάγια κολλάς, σέρνεσαι, βρίζεις και πονάς
αγάπες σε κυκλώνουνε και στο μαντρί σε χώνουνε.
με κρασί, με καπνό και δυο νότες
ταξιδέψαμ' αργά, σε κρεβάτια ζεστά
μα θαρρώ πως ξυπνήσαμ' αργά
Περπατώ σ' ένα κόσμο π' αλλάζει
όπως τα ρούχα μας τα χθεσινά
βάζει κορδέλες και με ταράζει
βάφεται άλλος και προσπερνά
Καμαρώνεις σαν λουλούδι λευκό
στην πλαγιά ενός βουνού π' ανεβαίνω
κι όσο φτάνω μακραίνεις ξανά
δρόμους, μόνο δρόμους διαβαίνω
Η αγγαλειά της ξεωιτειάς ε'ιναι η πιο μεγάλη
βάλε στην στάχτη μου φωτιά και αφάνισε με
Τα βράδια είναι ατέλειωτοι αιώνες μαζεμέν
μέσα στον ύπνο το βαθύ πόλη ταξιδεμένη
άλλοι γυρνάνε με το νου και άλλοι στα εμπόδι
άλλοι ψηλά αρμενίζουνε κι έχουν φτερά στα πόδια.
Κι εγώ που θέλησα πολλά έμεινα με τα λίγα
μα γρήγορα συνήθισα τα νιάτα μου τ' ατίθασα
έπλασα κόσμο μυστικό και μπήκα σε λημέρ
ξέχασα τις αγάπες μου που μού 'στησαν καρτέρι.
Νά 'σαι μονάχος σου θα πει να είσαι αντρειωμένος
να μη σε πιάνει πανικός, ούτε κι ο ίδιος ο Θεός
αλλιώς στα πάγια κολλάς, σέρνεσαι, βρίζεις και πονάς
αγάπες σε κυκλώνουνε και στο μαντρί σε χώνουνε.
με κρασί, με καπνό και δυο νότες
ταξιδέψαμ' αργά, σε κρεβάτια ζεστά
μα θαρρώ πως ξυπνήσαμ' αργά
Περπατώ σ' ένα κόσμο π' αλλάζει
όπως τα ρούχα μας τα χθεσινά
βάζει κορδέλες και με ταράζει
βάφεται άλλος και προσπερνά
Καμαρώνεις σαν λουλούδι λευκό
στην πλαγιά ενός βουνού π' ανεβαίνω
κι όσο φτάνω μακραίνεις ξανά
δρόμους, μόνο δρόμους διαβαίνω
Αν και τους ανακάλυψα πρόσφατα, αυτούς τους στίχους τους λατρεύω!!!
Πώς να σωπάσω μέσα μου
Την ομορφιά του κόσμου
Ο ουρανός δικός μου
Η θάλασσα στα μέτρα μου
Πώς να με κάνουν να τον δω
Τον ήλιο μ’ άλλα μάτια
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ’ έμαθε η μάνα μου να ζω
Στου βούρκου μέσα τα νερά
Ποια γλώσσα μου μιλάνε
Αυτοί που μου ζητάνε
Να χαμηλώσω τα φτερά
''Here I am...Rock you like a Hurricane"
"Take me,to the magic of the moment, on a glory night..."
Mr LordSlavic...μπορώ να μάθω που βρίκες αυτούς τους στίχους???Μήπως έχεις και την παρτιτούρα-ταμπλατουρα για κιθάρα??
If i only could make a deal with God...(Kate Bush)
Κάπου οι άνθρωπο θα νομίζουν πως είναι ακομα ζωντανοί!
