757 online · 210.848 μέλη
Διαδικτυακή φιλία που να παραμείνη ως τέτοια εφ’όρου ζωής ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΗ.
Αργά ή γρήγορα,θα συμβή ένα από τα δύο.
Είτε τα δύο πρόσωπα θα συναντηθούν in vivo (που λένε και οι ασχολούμενοι με τις βιολογικές επιστήμες)
Ή αμφότερα τα πρόσωπα θα βαρεθούν,θ’απορροφηθούν από άλλες ασχολίες τους και η επικοινωνία μεταξύ τους θ’ατονήση μέχρις εξαφανίσεώς της.
Διότι όπως λέει και ο σοφός λαός (που ωστόσο επιλέγει τσιπράκους και καρανίκες για να τον κυβερνήσουν),ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται.
Μπορεί να είσαι «διαδικτυακός» φίλος με κάποιον/κάποια που μένει στο Βιζακαπατνάμ της Ινδονησίας,να ξημεροβραδυάζεστε μπροστά στα PCιά σας καθημερινώς,να έχετε κάνει ολόκληρους φιλοσοφικούς διαλόγους επί χρόνια,αλλά αν τον/την χρειαστής να βρίσκεται κοντά σου για οποιονδήποτε λόγο,πώς διάολο θα τσακιστή να έρθη στο πί και φί απ’αυτό το Βιζακαπατνάμ όπου βρίσκεται;Δεν έχει εφευρεθεί ακόμη ο διακτινισμός,που βλέπουμε στο STAR TREK,να πή ο άλλος “beam me there,Scotty” και να σού ξεφυτρώση σαν φάντης μπαστούνι μπροστά σου……
«Συχνάζω» στο διαδίκτυο απ’το 1995-την εποχή που υπήρχαν ακόμη τα BBS.Εχω κάνει εκατοντάδες «διαδικτυακούς» φίλους.Απ’αυτούς,άλλοι χάθηκαν στις προσωπικές τους ζωές-οι περισσότεροι-και με κάποιους-λίγους-γνωριστήκαμε προσωπικώς,με κάποιους-ακόμη λιγώτερους-συνεργάστηκα ως μουσικός και με ελάχιστους διατηρώ ακόμη σχέσεις,συναντιόμαστε,κάνουμε παρέα,πρόβες και συναυλίες και βγαίνουμε γιά φαγητό και ποτό.
Εχω βρεθεί σε παρέες που προέκυψαν απ’το διαδίκτυο και κάναμε «σημεία και τέρατα» σε μπαράκια,εστιατόρια και καφετέριες.Ολες διαλύθηκαν μετά από ένα-δυό,τρία χρόνια το πολύ.
Προ ετών,που είχα παίξει σε μια ερασιτεχνική θεατρική παράσταση με μια ομάδα που προέκυψε μέσα απ’το Musicheaven,σε κάποια στιγμή μια απ’τις πρωταγωνίστριες λέει,κοιτάζοντας στην οθόνη του υπολογιστή της (η σκηνή διαδραματίζεται σ’ένα internet cafe): «έχω πάρα πολλούς φίλους στο facebook,αλλά δεν έχω κανέναν φίλο…»
Ετσι είναι αυτά τα πράγματα…..
Παράθεση:
|
Η συγκεκριμένη εφημερίδα θεωρείται η πλέον σοβαρή απογευματινή εφημερίδα της Σουηδίας...
Ασχέτως αυτού, όμως. Αυτό είναι το σημαντικό; Ποιος γράφει μια είδηση ή αν αυτή η είδηση -ακόμα και ανακριβής κι αν είναι- μας λέει κάτι σημαντικό για την καθημερινότητά μας;
Τη συγκεκριμένη είδηση την ξανασυνάντησα και στα ειδησιογραφικά δελτία και άλλων σοβαρών ιστοσελίδων, τις επόμενες ημέρες. Ανάλογα περιστατικά, εξίσου σοβαρά, αν όχι ακόμα σοβαρότερα, έχουν συμβεί κατά κόρον στη διαδικτυακή πραγματικότητα.
Δεν κατάλαβα, ακριβώς, τι θέλεις να πεις με το σχόλιό σου αυτό.
Παράθεση:
|
Και στην Αυστραλια, και στο Manchester, και στο Λος Αντζελες, και στην Ταιλανδη, και στην Μαλαισια, οι διαδυκτιακοι φιλοι με φιλοξενησαν. Αλλιως δεν θα ειχα παει.
Παράθεση:
|
Από την στιγμή που σε φιλοξένησαν,έπαψαν να είναι διαδικτυακοί και έγιναν πραγματικοί.
Δέν αρνούμαι ότι μπορεί,σε κάποιες περιπτώσεις,κάποιος να συναντήση έναν διαδικτυακό φίλο του από κοντά και να τον βοηθήση σε κάποιο πρόβλημά του.
Αλλά η διατήρηση μιάς διαδικτυακής φιλίας αποκλειστικώς και μόνο σε διαδικτυακό επίπεδο επί πολλά χρόνια,είναι ελάχιστα πιθανή.
Παράθεση:
|
Απήντησα ανωτέρω στον freak (ο οποίος τον Δεκέμβριο με ετίμησε διά τής παρουσίας του σε ένα live που έπαιξα και επομένως έπαυσε να είναι διαδικτυακός και μετεπήδησε στο επίπεδο τής προσωπικής γνωριμίας.
Να τον ακούς (διαβάζης) τον παππού (έκλεισα τα 62 πρίν δυό εβδομάδες) όταν μιλάη(γράφη) :)
Αναρχοκομμουνι μαλιστα, το χειροτερο ειδος.
Παει, χαλασε και ο Αλβερτος!
Φιλε sven πιστευω πως σε αυτο το συμβαν το ενδιαφερον δεν ειναι στο αν πραγματικα υπαρχουν διαδυκτυακες φιλιες,το ενδιαφερον σε αυτο το συμβαν το εχει η κοπελα.....!!
Ενας ανθρωπος εδωσε τελος στην ζωη του κανοντας κακο στον εαυτο του και σε κανενα αλλο,για να αποδειξη τι; οτι οι διαδικτυακοι φιλοι δεν ειναι αληθινοι φιλοι;
οταν δεν εχεις μαθει στην ζωη σου οτι ο καθε ανθρωπος εχει την ευθυνη του εαυτου του,τοτε ολα ειναι δυσκολα μεσα σου,η κοπελα δεν ηθελε να σωθει μα καποιος αλλος να την σωσει αρα και να αναλαβει την ευθυνη του εαυτου της.....!!
ολα τα αλλα πιστευω ειναι να χαμε να λεγαμε,ενας τετοιος ανθρωπος εφοσον δεν μπορουσε να διαχειριστει τα συναισθηματα του θα επρεπε να ζητηση βοηθεια!
Τι νοημα εχει αν καποιος απο τους 1082 φιλους της εκανε κατι; τι νοημα εχει αν τελικα καποιος ειχε προλαβει;
τι θελει να πει εδω ο ποιητης...;;; Αυτό που έγινε είναι πραγματικά τραγικό. Έστω και ένας «φίλος» της από το Facebook αν είχε παρέμβει
Γιατι καποιος αλλος πρεπει να ειναι εκει για εμας και να μην ειμαστε εμεις εκει για τον εαυτο μας;;;;
Τραγικο δεν ειναι να μην εχεις πραγματικους φιλους στο φβ,τραγικο ειναι να μην μπορεις να κανεις κατι για σενα....!!
Παράθεση:
|
Δηλαδή ήρθε η συντέλεια τού κόσμου :)
Σού άρεσε η συναυλία;Αυτό είναι το σημαντικώτερο,τα άλλα όλα είναι απλώς οδοντόβουρτσες.
ΥΓ.Δέν σε είδα όταν κατέβηκα απ'την σκηνή,μάλλον είχες φύγει νωρίτερα.Αλλά κι'εγώ δέν έμεινα πολύ,την κοπάνησα γιά ύπνο.
ΥΓ Παρέβην και την αδήριτη αρχή μου να μήν πίνω ποτέ πρίν από live.Δυό μεγάλες μπύρες ήπια.Οποία κατάπτωσις,που θα έλεγε και ο Ιων Δραγούμης :)
Παράθεση:
|
Η κοπέλα ζήτησε βοήθεια.Αλλά πρίν το κάνη αυτό,προσπάθησε η ίδια να διαχειριστή την κατάστασή της;προσπάθησε ν'αντιμετωπίση τα προβλήματά της;
Αν προσπάθησε,αλλά δέν μπορούσε,δέν εύρισκε λύσεις η ίδια,τότε επόμενο ήταν να καταφύγη στους "διαδικτυακούς" φίλους της-και όταν είδε πως ούτε αυτοί μπορούσαν να την βοηθήσουν,απελπίστηκε.
Δέν ξέρουμε τί εξέλιξη θα είχε η ιστορία άν "Έστω και ένας «φίλος» της από το Facebook αν είχε παρέμβει".Μπορεί να είχε ευχάριστη κατάληξη,ακόμη κι'άν ο εν λόγω φίλος (ή "φίλος") είχε παρέμβει μέσω πληκτρολογίου,χωρίς κάν να χρειαστή η αυτοπρόσωπη παρουσία του δίπλα της.
ΥΓ.Ο λύκος έχει μεγάλο σβέρκο γιατί όλες τίς δουλειές του τίς κάνει μόνος του.Επίσης δέ και το περίπτερο είναι η καλύτερη επιχείριση διότι χωράει μέσα μόνο τον επιχειρηματία.....
Επιτρέψτε μου να έχω μια τελείως διαφορετική άποψη για το επίπεδο της εφημερίδας.
Θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου και θα παραστήσω ότι το σε ποια εφημερίδα γράφτηκε αυτή η ιστορία είναι άσχετο και πως σημασία έχει αποκλειστικά και μόνο η ιστορία.
Για ποιο λόγο θα έπρεπε να πάρει κάποιος σοβαρά το τι γράφει ο καθένας στο FB;
Ας μου απαντήσετε σε αυτό για αρχή.
Λόγω του ότι είμαι καθηγήτρια μουσικής, πολλές φορές οι μαθητές μου μου ανοίγονται περισσότερο από ότι ανοίγονται στους ίδιους τους τους γονείς ή σε άλλους πιο "αυστηρούς" καθηγητές.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια η χαζομάρα πάει κι έρχεται.
Έχω μαθήτρια 14 χρονών που βάφεται περισσότερο από μενα κι ας έχουμε 20 χρόνια διαφορά και που το καλοκαίρι δε μπήκε στη θάλασσα για να μη χαλάσει τη βαφή των μαλλιών της. Έχει και αδερφή 11 ετών που επίσης χρησιμοποιεί μακιγιάζ καθημερινά και που αποφάσισε πως δε θέλει να μάθει κιθάρα γιατί θα αναγκαζόταν να κόψει τα νύχια στο αριστερό χέρι.
Οι γονείς της από την άλλη είναι δυο θαυμάσιοι άνθρωποι και αρκετά καλλιεργημένοι με σπουδές σε Ελλάδα και εξωτερικό. Εξαιρετικά σοβαροί άνθρωποι, που το μόνο τους λάθος είναι πως δε ξέρουν πως να πουν όχι στα παιδιά τους και σίγουρα δεν έχουν ιδέα από το πως να τα μεγαλώσουν.
Αυτά τα κοριτσάκια που το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι να είναι ντυμένα με την τελευταία λέξη της μόδας, κυκλοφορούν βαμμένες ακόμα και μέσα στο σπίτι τους και δε βγαίνουν από αυτό αν δεν έχουν τουλάχιστον 2εκ. νύχι βαμμένο στην εντέλεια, ποστάρουν φωτογραφίες στο FB ημίγυμνες, με ντεκολτέ και μίνι που δε θα φορούσε ούτε επαγγελματίας-καταλαβαίνετε για τι είδους επαγγελματία μιλάω-.
Για ποιο λόγο να τα πάρω στα σοβαρά λοιπόν; Γιατί θα πρέπει να πιστέψω πως είναι όντως ανάγκη και δεν είναι απλά άλλη μια προσπάθεια να τραβήξουν τη προσοχή; Όταν έχουν αφιερώσει όλο τους το είναι στο να τραβάνε τη προσοχή;
Και μπορώ να σας λέω ώρες ατελείωτες για περιπτώσεις ανθρώπων που κάνουν οτιδήποτε για να τραβήξουν τη προσοχή. Είτε μέσω FB,TouTube κλπ.
Γιατί θα πρέπει να νιώσω τύψεις λοιπόν που δε τους πήρα στα σοβαρά; Ας μου εξηγήσει κάποιος...
Και θα σας πω και το άλλο....εγώ αν είχα ένα πρόβλημα, δε θα το έλεγα εδώ πέρα...πρώτη θέση "ψυχαναλυτή" θα είχε η μάνα μου, η κολλητή μου, μετά άλλες καλές μου φίλες, ο σύντροφός μου ακόμα και ένας ψυχαναλυτής, ψυχολόγος, ψυχίατρος.
Αν ντρεπόμουν για το πρόβλημά μου και δε θα ήθελα να το γνωστοποιήσω στο άμεσο περιβάλλον μου, θα κοιτούσα να μιλήσω γι αυτό σε ανώνυμα groups, υπάρχουν 100αδες....
Αυτές λοιπόν οι θεατρινίστικες χαζομάρες, τύπου "αυτοκτονώ και το λέω στο FB" λυπάμαι αλλά δε με συγκινούν. Ίσα ίσα που με εκνευρίζουν με την ατέρμονη βλακεία που δέρνει τον κόσμο και μου φέρνουν στο νου ακόμα πιο σκληρές σκέψεις τύπου "καλά ξεκουμπίδια".
Δε θα λυπηθώ λοιπόν γι' αυτήν την ηλίθια που πήγε και χαράμισε τη ζωή της και μάλιστα το διαφήμισε μη πάει χαμένος ο θάνατός της.
Δε θα λυπηθώ ούτε καν τους ανώνυμους αυτόχειρες που απλά βάζουν τέλος στη ζωή τους χωρίς φανφάρες.
Και δε θα τους λυπηθώ γιατί έχω δει και ζήσει παιδάκι με λευχαιμία ετοιμοθάνατο να πολεμάει για το μεγαλύτερο δώρο, αυτό της ζωής και της ύπαρξης, κάτι που όλοι αυτοί πέταξαν στα σκουπίδια.
Γιατί έχω πετύχει στον ηλεκτρικό ένα παληκάρι 22-25 ετών με 2 πρόσθετα μέλη, από το γόνατο και κάτω δεν είχε πόδια, αλλά μηχανικά πόδια, αλλά είχε κορμί αθλητή ( και προφανώς αυτό ήταν παρά την αναπηρία του).
Ο άνθρωπος αυτός δεν είχε πόδια!!! Και είχε το κουράγιο να γυμνάζεται και να ζει τη ζωή του!!
Οπότε συγχωρέστε με αν μπορείτε, αλλά δε θα λυπηθώ για κανέναν που αυτοκτονεί,ακόμα περισσότερο όταν το κάνει ή δηλώνει μέσω FB.
Ξερεις πολλα δεκατετραχρονα κοριτσακια (και μικροτερα και μεγαλυτερα) που δεν βαυκαλιζονται?
Οσο για τα υπολοιπα πανω-κατω συμφωνω.
Ετσι κι αλλιως για το FB ισχει το οτι δεν ειναι σοβαρο κατα βαση εκτος εξαιρεσεων.
Κέρδισε κάτι αυτή η κοπέλα;
Οχι.
Ούτε κάν τ'αποτελέσματα τής πράξης της δέν μπορεί πλέον να δή.
(Εκτός άν τα βλέπη από κάποια άλλη διάσταση-αλλά αυτό δέν το ξέρουμε και δέν θα το μάθουμε ποτέ,διότι εκτός τών άλλων,δέν μπορούμε και να την συναντήσουμε,εκεί στην άλλη διάσταση).
Στό FB,σε ώρισμένα fora,γράφουν και σοβαρά άτομα,που ακριβώς γι'αυτό όμως δέν γράφουν βλακείες.
Και ακριβώς γι'αυτό,δέν θα "διαφήμιζαν" ενδεχόμενη αυτοκτονία τους στο FB
(Βασικά δέν θ'αυτοκτονούσαν,in the first place..)
ΥΓ.Γιά τους "ανώνυμους αυτόχειρες" έχω άλλη άποψη,καθώς ένας εκ τών συναδέλφων μου εδώ στην δουλειά αυτοκτόνησε πρό τριών ετών λόγω οικονομικών προβλημάτων.Δέν μπορούμε να ξέρουμε τί κουβαλάει κάθε άνθρωπος στο μυαλό του και επομένως δέν μπορούμε να τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι.
Παράθεση:
|
Δύναμη ψυχής: Video URL στο fb
και μόνο από την έπαρση και το αφύσικα οξύ ύφος της αντίδρασης σου για ένα τέτοιο θέμα, δίνεις την εντύπωση πως το topic γράφηκε για σένα, αλλά και ίσως, με κάποιον τρόπο, αγγίζει κάποιο πολύ προσωπικό δικό σου θέμα…
Δεν ζήτησε κανένας τη γνώμη σου για το επίπεδο της συγκεκριμένης εφημερίδας -που μπορείς να συνεχίσεις να το αμφισβητείς όσο αυθαίρετα επιθυμείς, καθώς δεν είναι αυτό ούτε το ζητούμενο ούτε το σημαντικό- πολύ περισσότερο δε να λυπηθείς για αυτό που συνέβη. Η ανθρωπότητα θα επιζήσει, παρόλ΄αυτά…
Απαντώ, λοιπόν, πρώτος στο «βαθυστόχαστο» ερώτημα που θέτεις, δηλαδή για το αν θα έπρεπε κάποιος να πάρει στα σοβαρά αυτή την είδηση. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως «πρέπει». Όπως και με τα περισσότερα θέματα που αφορούν στον άνθρωπο και στους υπαρξιακούς προβληματισμούς ή στις επιλογές του, ο καθένας τοποθετείται -αν το επιθυμεί- με βάση τα βιώματα, τις ανάγκες και τις ευαισθησίες που έχει. Αυτό άλλωστε έπραξες κι εσύ…
Αν δεν το έχεις προσέξει, σου υπενθυμίζω πως το ερώτημα που θέτει το συγκεκριμένο topic είναι: «Μπορούν να υπάρξουν πραγματικές διαδικτυακές φιλίες;» και όχι αν πρέπει να παίρνουμε ή όχι στα σοβαρά το τι αναρτά ο καθένας στο Fb. Μπορείς, λοιπόν, να ξεκινήσεις ένα νέο topic με το συγκεκριμένο ερώτημα, αφού σε αγγίζει συθέμελα, απ΄ό,τι φαίνεται…
Τι σχέση έχουν τα κοριτσάκια που αναρτούν παντός είδους φωτογραφίες τους ή βάφονται περισσότερο και από σένα, με άλλα άτομα που, για πολλούς και διάφορους λόγους, ίσως η δημοσιοποίηση της αυτοχειρίας τους να είναι ο μόνος δρόμος που πιστεύουν πως έχουν για να αποσπάσουν λίγη προσοχή ή να μοιραστούν κάτι σοβαρό με κάποιον; Αν ΕΣΥ είχες κάποιο πρόβλημα και το μοιραζόσουν με τη μητέρα, την αδελφή, τη φίλη ή κάποιον ειδικό, πολύ καλά θα έκανες. Δεν έχουν όλοι όμως ούτε καλή μητέρα, ούτε αδελφή, ούτε σύντροφο, ούτε φίλη ή φίλο. Υπάρχουν σε αυτόν τον πλανήτη εκατομμύρια άνθρωποι που είναι ή νιώθουν απέραντα μόνοι, άνθρωποι που δεν πήραν ποτέ τους ίχνος αγάπης ώστε να μπορούν να εμπιστεύονται άλλους γιατί ίσως τους πουν «καλά ξεκουμπίδια», όπως θα έκανες εσύ, σύμφωνα με τα γραφόμενά σου. Εύχομαι το άτομο αυτό να μην είναι κάποια δυστυχισμένη ψυχή που τυχαίνει να κάνει μαθήματα κιθάρας στην αφεντιά σου ή το παιδί σου…
Δεν διαθέτουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια ωριμότητα, την ίδια ευαισθησία, δεν έχουν τα ίδια βιώματα, δεν γεννήθηκαν όλοι από γονείς που μπορούν να δώσουν αγάπη και να κάνουν το παιδί τους να νιώθει πως μπορεί να εμπιστεύεται τους άλλους, πως αξίζει τον κόπο να ελπίζουν και πως έχει νόημα να συνεχίσουν να ζουν στον κόσμο αυτόν. Αν εσύ τα άτομα αυτά -ιδιαίτερα στην εφηβική τους ηλικία- κρίνεις πως θα πρέπει να ριχθούν στον Καιάδα, υπάρχει χώρος και για σένα να ενταχθείς…
Με την ίδια λογική, θα μπορούσε να πει κάποιος πως, επειδή εσύ δεν μπορείς να είσαι Μότσαρτ ή εγώ Φρόυντ, να σταλούμε στα αζήτητα, λες και φταίμε που δεν διαθέτουμε τη μεγαλοφυΐα τους…
Χλευάζεις, απαξιείς, υποτιμάς και αδιαφορείς, λέγοντας ακόμα «και στα ξεκουμπίδια» άτομα που δεν διαθέτουν την ψυχική δύναμη να αντέξουν τη ζωή και τις δυσκολίες της, όπως εσύ και, ευτυχώς, οι περισσότεροι άλλοι. Τότε, λοιπόν, να απαιτήσεις να κλείσουν τα ψυχιατρεία, να καταργηθούν τα επαγγέλματα των λειτουργών ψυχικής υγείας και να υπάρχει ελεύθερος χώρος μόνο για τους δυνατούς και τους ψυχικά ανθεκτικούς….
ΜΗ ΛΥΠΑΣΑΙ, λοιπόν, «…γι΄ αυτήν την ΗΛΙΘΙΑ που πήγε και χαράμισε τη ζωή της…»…
ΜΗ ΛΥΠΑΣΑΙ «…ούτε καν για τους ανώνυμους αυτόχειρες που απλά βάζουν τέλος στη ζωή τους χωρίς φανφάρες…».
ΜΗ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ, λοιπόν, άλλη φορά, και χαλάς τη ζαχαρένια σου με τις «…θεατρινίστικες χαζομάρες, τύπου «αυτοκτονώ και το λέω στο FB», των απανταχού «φελλών»…
Το ότι υπάρχουν άνθρωποι κάθε ηλικίας που δείχνουν δύναμη και διάθεση για ζωή, κάτω από απίστευτα τραγικές συνθήκες και προϋποθέσεις το γνωρίζουμε όλοι, ιδιαίτερα όσοι από εμάς ήταν ολόκληρη η ζωή μας δίπλα σε τέτοιους... Αυτό δεν σημαίνει όμως πως οι υπόλοιποι που δεν διαθέτουν αυτήν την ψυχική δύναμη να δώσουν έναν τέτοιον αγώνα θα πρέπει να περιφρονούνται και να θεωρούνται ανάξιοι της συμπόνιας μας ή ακόμα και του να ζουν ανάμεσά μας…
Να μη λησμονήσω, επίσης, να απαντήσω και στο δεύτερο «βαθυστόχαστο» -πλην παντελώς άτοπο ερώτημα σου, γιατί είναι εκτός θέματος topic- για το αν θα ΕΠΡΕΠΕ να νιώθεις τύψεις για τα άτομα που προβαίνουν σε αυτήν την απονενοημένη ενέργεια. Κατ΄αρχήν, κάνε κάτι για τον άκρατο ναρκισσισμό σου γιατί το topic δεν αναρτήθηκε για το τι «πρέπει» να νιώθεις ή να μη νιώθεις ΕΣΥ. Τα συναισθήματα, λοιπον, ΔΕΝ βιώνονται επειδή «ΠΡΕΠΕΙ» αλλά επειδή ΕΤΣΙ νιώθουμε και επειδή διαθέτουμε την ανάλογη ευαισθησία και συναισθηματική ικανότητα…
Σου εύχομαι, τέλος, να μη συμβεί κάτι ανάλογο σε δικό σου άτομο γιατί τότε -αν διαθέτεις στοιχειώδη ανθρώπινη ευαισθησία- θα νιώσεις πολύ άσχημα, πρέπει δεν πρέπει…
ΣΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ, λοιπόν, αφού μας το ζητάς, που «…ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΠΗΘΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΟΥ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ…» γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά πως «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος..»…
Δανάη...
Σε βρίσκω πολύ σκληρή.
Δεν πιστεύω πως είσαι εσύ που έγραψες αυτό το κείμενο.
Ξανασκέψου το.
Παράθεση:
|
[ τροποποιήθηκε από τον/την DanaeAthanasiadou, 04-02-2017 13:33 ]
