Το ροκ υπό εξαφάνιση

Kαλησπέρα , 
Ζητώ συγνώμη απο τον νηματοθέτη αλλά ο τίτλος του θέματος είναι για τα σκουπίδια,

Αν εσύ ψάχνεις να βρεις σήμερα κιθαρίστες,τραγουδηστές σαν τους παλιούς στο λέω απο τώρα δεν θα βρείς , και αυτό διότι ο καθένας είναι διαφορετικός , θα βρεις πάρα πολλά άτομα που είναι κάτι πάρα  πολύ παραπάνω απο δεξιοτέχνες... ο καθένας στον τομέα του , και η παραγωγή τους βασίζεται στα των παλαιών , δεν μπορείς να βρεις έναν τύπο που να έχει την ίδια φωνή με τον ronnie james dio (παράδειγμα για να αναφέρω κάποιον παλιό που πέθανε πρόσφατα) δεν μπορείς , αλλά και να βρεις έναν με την ίδια φωνή ΤΙ ΑΞΙΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ; , αναζητησε την διαφορετικότητα, υπάρχουν χιλιάδες χιλιαδων (ναι το πιστεύω αυτό) που δημιουργουν κα-τα-πλη-κτι-κη μουσική η αναδιασκευάζουν τις παλιές δημιουργίες, το ότι εσύ (δεν αναφέρομαι στον νηματοθέτη, αναφέρομαι γενικά), το ότι εσύ λοιπόν δεν έχεις ανακαλύψει κάποιον απο αυτούς δεν σημένει ότι το αυθεντικό Ροκ πέθανε (σαν ροκ ονομάζω όλα τα παρακλάδια ροκ).
Το ότι η σημερινή νεολαία ακούει σκουπίδια δεν ισχυεί , η μάλον ισχυεί αλλά ώς ένα ορισμένο σημείο, διότι υπάρχουν  χιλιάδες νέοι που ακούνε κανονική μουσική . Το ότι Lady Gaga, beonce (δν ξέρω πως γράφονται), rihana , justin bieber , one direction, ειναι στην κορυφή Δεν πρέπει να σε απασχολεί... και αυτό γιατί ακολουθούνε την πορεία της
(Γίνονται διάσημοι απο κάποιον (εταιρεία,παραγωγό) που θέλει να βγάλει λευτά , Ακμάζουν - =Παρακμάζουν) , δεν θα είναι το όνομα της rihana που θα ακούγεται μετά απο 20 χρόνια, με καμία χριστοπαναγία , ούτε του justin θα ακούγεται, μετά απο 20 χρόνια θα υπάρχουν πάλι καινούργιες εμπορικές σαχλαμάρες , αλλά τα ονόματα  Led Zeppelin , Deep Purple , dio , elf , rainbow , Black Sabbath , Iron Maiden , van halen , funny, the clash , AC DC , Queen , john lenon,  eric clapton ,  etc (ειναι τοσα πολά που δεν θα τα γράψω όλα, ) πραγματικά ατελιωτος κατάλογος αλλά θα ακούγονται πάντα , μπορεί να μην διαφημήζονται αλλά αυτού του είδους η μουσική έχει είχε και θα εχει αξία ... λοιπόν για να μην ξεφεύγω, μην ασχολείσαι με το τι γίνετε σήμερα, γκρινιάζεις για το ότι είναι στην κορυφή η ποπ κτλ ,ε και ; τι σχέση έχει, άσε τον κόσμο να κοιμάται , εσύ να είσαι ξύπνιος και να ακούς την μουσική σου , κάποια μέρα θα δείς ότι έχω δικιο , και να ξες oπως προείπα υπάρχουν αμέτρητα συγκροτήματα nowdays που αξίζουν ... το ότι πολλά δεν βρίσκονται στην ελλάδα δεν είναι εμπόδιο, μην ασχολείσαι με το τί πέζει σε προμοταρίσματα κτλ σήμερα, ασχολήσου με την μουσική που σου αρέσει και κλείσε την πόρτα σε όλα τα άλλα , πραγματικά

το θεμα ειναι ατελιωτο και θα μπορουσαμε να γραφουμε μερες (και μου φενεται ξεφυγα απ το θεμα) αλλα μην σκας :)

υσ . (δεν μπορούσα να γράψω όλους τους καλιτέχνες που θα ακούγονται , αυτό θα ήταν εξωφρενικό είναι πάρα πολοί , για αυτό μην νομίζει κανεις οτι επειδη δεν τους προανεφερα οτι δεν τους εκτιμαω... )

ΚΑΛηζπερεςςςςςςςς

ΠΟΙΟ ΡΟΚ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ?

ΘΑ  ΜΑΣ ΚΟΥΦΑΝΕΤΕ?

Ολα ειχαν και εχουν να κανουν με την μουσικη βιομηχανια. Στα δισκοπωλεια (για οσους τα προλαβαν, ευτυχως τα προλαβα) το ενα ραφι ειχε ροκ (με υποειδη κλπ), τα παραδιπλανα ειχαν λαικα, τα υπολοιπα μαντονα, κλασσικη, Jazz, soundtrack κλπ. Το ιδιο και με τα CD.

Προιοντα ειναι ολα. Προς καταναλωση. Δεν εχει σημασια αν καποια πουλανε λιγοτερο η πιο πολυ. Για αυτο λεγεται μουσικη βιομηχανια. Μαρκετινγκ κλπ κλπ. Αν εχετε βρεθει ποτέ σε γραφεια δισκογραφικης με αντιλαμβανεστε.

Αν παλι εχετε βρεθει στα γραφεια του πιο γνωστου δισκοπωλειου ever, παλι με αντιλαμβανεστε.

Το πως καποιες εποχες ηταν διαφορετικες λογω πολιτικοκοινωνικων αλλαγων και πως αυτο ειχε επιρροες και στην μουσικη, ναι ειναι ενα φαινομενο που αξιζει να συζητηθει.

Κατα τα αλλα ακομα και οι Doors ειχαν promoters, αντζεντηδες και μανατζερς, ασε την υποστηριξη της Electra. Μιλαμε για πολλα γκαφρα. Θελετε να μιλησουμε για τον Bob Dylan? Η μηπως για τους Pistols?

No money no honey.

Μηπως θελετε να μιλησουμε για τα ξυλινα σπαθια?

Το οτι ελαχιστοι απο μας βλεπουμε διαφορετικα μερικα πραγματα, ειναι μια κουβεντα που θα παρει ωρες...

Κατα τα αλλα, ναι υπαρχουν καποιοι που κατα την γνωμη μου παραμενουν αυθεντικοι (συμφωνα με τα δικα σας δεδομενα) αλλά αυτοι ειναι ελαχιστοι, και οι πιο πολλοι σχετικα αγνωστοι.

Για τους υπολοιπους, κατι U2 & Παπακωνσταντινου θεωρουνται ροκ. Κι εδω γελαμε.

Το ακουσμα βεβαια μπορει να πει κανεις πως ειναι ροκ.

Για οσους εχουν παρακολουθησει εστω λιγα απο τα post μου, δεν ειναι τυχαιο το οτι αποκαλω ενα γνωστο Metal γκρουπ "ΛΕΦΤΑΛΙΚΑ". Καθολου τυχαιο.

Τελικα καποιοι παραμειναμε ανυπερβλητα ρομαντικοι...

Η αέναη συζήτηση για το τί είναι ροκ και τί όχι....υπάρχει;;...υπήρχε;;;...θα υπάρξει;;;

Μήπως πρέπει πρώτα να σκεφτούμε ότι αυτό που ονομάστηκε ''ροκ'' ήταν πρώτα απ'όλα ένα κοινωνικό κύμα αμφισβήτησης το οποίο ''πέρασε'' με τη σειρά του και στη μουσική; Και επειδή ήταν αμφισβήτηση (και η αμφισβήτηση συνήθως εκφράζεται δυναμικά) εκφράστηκε με δυναμική μουσική.

Αυτό με κάνει να σκέφτομαι (γιατί δεν μ'αρέσουν κι οι ταμπέλες) πως αυθεντικό ροκ είναι μόνο ότι αμφισβητεί πραγματικά και δεν υποχωρεί...

Ακόμη κι οι ρεμπέτες είναι ροκάδες για μένα (δε μιλάω για τη μουσική τους αλλά για την ιδεολογία τους)

Είναι από ποια οπτικη γωνία επεξεργάζεται κανείς κάθε θέμα...

Ένα πράγμα δεν καταλαβαίνω... Γιατί πρέπει, ντε και καλά, να μας απασχολεί εαν το αληθινό ροκ εξαφανίζεται. Ή εξαφανίστηκε. Ή θα εξαφανιστεί. Και αν όντως ισχύει αυτό, γιατί θα πρέπει με νύχια και δόντια να το διασώσουμε? Μου θυμίζει κάτι περιβαλλοντολόγους που διασχίζουν τη ζούγκλα του Αμαζονίου, για να επιστρέψουν στον "πολιτισμό" με ένα σπανιότατο είδος βραζιλιάνικου παπαγάλου και στη συνέχεια να ξεσηκώσουν τον κόσμο όλο με άρθρα στα περιοδικά και talk-shows στην TV για την αναγκαιότητα διάσωσης του συγκεκριμένου είδους...

Η ζωή προχωρά.. Δε γνωρίζω εαν ο χρόνος κινείται γραμμικά.. Αυτό που γνωρίζω, είναι ότι δεν θέλω να οδηγάω προχωρώντας μπροστά αλλά κοιτώντας διαρκώς στον καθρέφτη το τοπίο που απομακρύνεται. Είμαι ευτυχισμένος που έζησα τον Lou Reed στην καλή του εποχή, και μάλιστα στην έδρα του, τη Νέα Υόρκη. Μου πρόσφερε αξεπέραστη παρέα, οδηγώντας στους δρόμους του Brooklyn και του Manhattan, οι στίχοι του είχαν πάντα κάτι να μου πουν. Το ίδιο και στις συναυλίες του - απίστευτες συγκινήσεις. Όταν όμως επισκέπτομαι πάλι την αγαπημένη μου πόλη, δεν τον αποζητώ. Θα ήταν λάθος μου να προσπαθώ να αναβιώσω παλιές καταστάσεις. Απλά, ανοίγω τα αυτιά μου για νέους ήχους. Έτσι, ένα χειμώνα - και δύο χρόνια προτού τον μάθει ο πλανήτης με το παρθενικό του άλμπουμ - ανακάλυψα σε ένα μικρό μπαρ τον Jeff Buckley..

O Beethoven ήταν ένας και μοναδικός. Το ίδιο και ο Tchaikovsky. Δεν ακούω όμως κανένα λάτρη της κλασικής και συμφωνικής μουσικής να διαμαρτύρεται, "Πού είναι οι κλασικοί συνθέτες? Τι θα κάνουμε τώρα χωρίς αυτούς?". Εξάλλου, η καλή μουσική γίνεται από μόνη της διαχρονική. Δεν με ενοχλεί που δεν υπάρχουν οι Beatles του 21ου αιώνα. Απλά, όταν θέλω να τους απολαύσω, πάω στη δισκοθήκη μου κι επιλέγω κάτι δικό τους. Η τέχνη δεν είναι μόδα, να είναι διαρκώς στο προσκήνιο. Φέτος φοριέται η μίνι φούστα, αχ, πέρυσι ήταν καλύτερα με την άλλη τη φούστα... Και κάθε εποχή έχει τη Lady Gaga της. Και στα σίξτις υπήρχαν απίστευτες σούπες, και στα 80's, και πάει λέγοντας.

Τίποτα δεν πεθαίνει αν δεν το σκοτώσουμε εμείς μέσα μας. Αλλά κι αν συμβεί, δεν υπάρχει λόγος για νεκρανάσταση.

Μιλάω για το ροκ ως τρόπο ζωής...νομίζω ξεκαθάρισα πως δεν αναφερομαι στη μουσική τους..

Σωστα. Αρα φιλε μου εχει να κανει με αυτο που ανεφερε η φιλη μας:

Ωστοσο οπως εγραψα κι εγω, no money no honey, δηλαδη χωρις money δεν υπαρχει τιποτα. Τωρα βεβαια υπαρχουν καποιοι που τα βλεπουν διαφορετικα αλλά νομιζω πως ειμαστε ελαχιστοι για να μην πω απειροελαχιστοι...

Πολύ σωστά !!! Από τη στιγμή που κάποιος θα αποφασίσει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική, που σημαίνει ότι θα βιοπορίζεται από αυτήν, τότε ... θα πάρει μέρος σε όλο το "παιχνίδι" : μάρκετινγκ, promotion, διαφήμιση, προβολή κλπ κλπ .... Πόσο, μάλλον, όταν πρόκειται για τη ροκ μουσική, που "εκ της φύσεώς της", ως παγκόσμια μουσική [που απευθύνεται όχι μόνο στον Άγγλο και στον Αμερικάνο αλλά ... σε όλους τους λαούς του κόσμου, που σημαίνει, αυτομάτως, ότι πρόκειται να αποφέρει περισσότερα κέρδη] όλα αυτά τα χαρακτηριστικά τα έχει "κάτα κόρον" !!!   

Έλα, όμως, που ένας δίσκος, ένα τραγούδι, μια συναυλία κλπ έχει ... "διττή φύση" : Είναι, καταρχήν, καταναλωτικό προϊόν, είναι, όμως, ταυτόχρονα και "έργο τέχνης" !!! Οπότε, εμείς ας ψάξουμε ανάμεσα στους "ροκάδες" όσους, τελοσπάντων, κρατάνε τα προσχήματα !!! Όσους μάς δείχνουν, τελοσπάντων, ότι, όσο κι αν απέκτησαν δόξα, λεφτά, επιτυχίες κλπ, τουλάχιστον εξακολουθούν ακόμη να υπηρετούν την τέχνη τους, να "ψάχνονται", να κρατούν μια "αγνότητα" και "εντιμότητα" απέναντι στο κοινό τους !!! 

Έτσι, υπάρχουν οι "ροκάδες" που δεν κρατούν κανένα πρόσχημα !!! Αρχίζουν την καριέρα τους με αγνότητα, με μεράκι, με ενθουσιασμό, με ιδεολογία κλπ κλπ, αλλά, όταν αρχίζουν οι μεγάλες πωλήσεις, οι μεγαλειώδεις συναυλίες κλπ, όλα αυτά πάνε στράφι !!! Από ένα σημείο και μετά το βλέπεις, οι συναυλίες τους, οι δίσκοι τους, οι συνεντεύξεις τους, οι δημόσιες σχέσεις τους κλπ το δηλώνουν ξεκάθαρα, χωρίς να κρατούν τα προσχήματα : "Ό,τι κάνουμε το κάνουμε μόνο για τα φράγκα, ούτε για την τέχνη, ούτε για την ιδεολογία μας, την οποία, χωρίς δισταγμό, ξεπουλάμε" !!! Δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα παραδείγματα, είναι βέβαιον ότι έχετε την κρίση να τους εντοπίσετε !!!

Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν και οι ροκάδες που, τουλάχιστον, κρατούν τα προσχήματα !!! Γνωρίζουν επιτυχία, αναγνώριση κλπ, γεύονται τη χαρά να δουν τους δίσκους τους να πουλάνε, αλλά ... τους βλέπεις, μένουν σταθεροί στην όποια ιδεολογία τους και στις αρχές τους !!! Σού δείχνουν, δηλαδή, με τη στάση τους και την αξιοπρέπειά τους ότι "ναι βρε αδερφέ, δεν τα κάνουμε, πια, όλα για τα φράγκα, τα κάνουμε και για την τέχνη μας και για τις ιδέες μας" !!! Πρώτος και καλύτερος που μού έρχεται στο μυαλό είναι ο μπάρμπα Edgar Broughton !!! Στις αρχές των 70ς είχε την τύχη να δει το τραγούδι του Evening Over Rooftops να σκαρφαλώνει στα charts [χάρις στην υποστήριξη του πεφωτισμένου παραγωγού του BBC John Peel (R.i.p.)] !!! Ο τύπος, λοιπόν, παρέμεινε σταθερός στην ιδεολογία του !!! Μέχρι τώρα, που 65αρησε, παραμένει ένας "αντεργκράουντ" μουσικός δίνοντας "μυσταγωγικές συναυλίες" σε μικρά κλαμπάκια μπροστά σε λίγους και εκλεκτούς [όταν τον είδα λάιβ το 2007 στο υπόγειο μπαρ Titanic City στο Μόναχο δεν πρέπει να ήμασταν πάνω από 70 άτομα] !!! Θα μπορούσε να γράψει ... κάμποσες ακόμη "κόπιες" του Evening Over Rooftops [άλλωστε ... το μουσικό του ταλέντο "τρέχει απ' τα μπατζάκια του"] και να συνεχίσει να χτυπάει τα charts !!! Ο τύπος, όμως, προτίμησε να κινηθεί σε δύσβατους / δύσπεπτους μπλουζ - ροκ / proto Punk δρόμους και να βγάζει δίσκο μόνο όποτε έχει κάτι πραγματικά να πει ....

Ακόμη και σήμερα [που τόσο πολύ έχουν αλλάξει τα πράγματα], είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι ροκάδες : νέοι καλλιτεχνες που βγαίνουν στο μουσικό στερέωμα με πρόθεση να μην "ξεπουλήσουν τις αρχές τους και την αξιοπρέπειά τους", όση επιτυχία κι αν γνωρίσουν !!! Που θα έχουν ως σκοπο τους να υπηρετήσουν, πρώτα απ' όλα, την τέχνη τους, όσο "επαγγελματίες" κι αν γίνουν !!! Όσο υπάρχουν τέτοιοι ροκάδες, το ροκ ΔΕΝ θα είναι ποτέ "υπό εξαφάνιση" !!! Ή, καλύτερα, όσο υπάρχουν, γενικά, τέτοιοι μουσικοί, η μουσική δεν θα είναι ποτέ "υπό εξαφάνιση" .....      

οπως κολλημα ειναι να θεωρεις το ροκ τροπο ζωης ετσι κολλημα ειναι και η απεχθεια καποιων προς καποιους που απλα ζουν(πλουσιοπαροχα)απο την μουσικη....

κακο ειναι??

οι queen δεν αξιζαν?οι zeppelin?ο stevie ray vaughan που επαιζε στο καθε βρωμομπαρο και στο τελος επαιζε (μπλουζ παρακαλω) σε σταδια??

μην μπερδευεται την κακη εμπορικοτητα με την εμπορικοτητα που απλως το αξιζε...

παραπανω αναφερθηκαν οι pistols....μα τι περιμενεις ρε freak απο τους pistols τοτε??με το ζορι εικοσι χρονων μαλακιστηρια ηταν που απο την στιγμη που ειχανε μπυρες δεν τους ενοιαζε τιποτα...λογικο δεν ειναι να τους εκμεταλευτουν??

κατα τα αλλα η συνδεση ροκ και ρεμπετικου ειναι απλα γελοια...επειδη η ελλαδα δεν ειχε ποτε ροκ στο ΜΟΥΣΙΚΟ επιπεδο του εξωτερικου απλως βρισκουμε μια δικαιολογια....οτι δεν φτανει η αλεπου τα κανει κρεμασταρια....

''Το ροκ εγινε μοδα 

σταματησε η ροδα

κι απεμεινε μοναχα το μαλλι

Ο Τζιμυ κι ο Τσιτσανης

παρεα με τη Τζανις

κατεβηκαν στη παραλιακη...''

Φίλοι και φίλες της μουσικής, το ροκ είναι υπό εξαφάνιση στα "δισκοπωλεία" σήμερα (ο Θεός να τα κάνει) γιατί οι μεγαλοεταιρίες δεν τα προωθούν...όλα τα μεγάλα συγκροτήματα ξεκίνησαν από μικρά μαγαζάκια...Αλλά ακόμα και οι εταιρίες να φταίνε μόνο, μήπως δεν φταίμε και μεις...?Όταν πηγαίνουμε σε μαγαζιά και ακούμε ένα καλό συγκρότημα την άλλη μέρα το ψάχνουμε?..όχι..ακούμε τους σταθμούς που είναι στο ίδιο κόλπο με τις εταιρίες και θάβουν νέους καλλιτέχνες απλά και μόνο επειδή δεν είναι εμπορικοί..Στο χέρι μας είναι να αλλάξει αυτό..!Δύσκολα μεν αλλά αλλάζει...!Να αλλάξουμε σαν ακροατές και με τη σειρά τους θα έρθουν και οι μουσικοί..

Το ροκ σαν μουσική δεν είναι προς εξαφάνιση - είναι προς επανεξέταση και επανεύρεση. Τα τυπικά κλισέ ακουστικά αποδεικτικά στοιχεία του, έχουν ντύσει πολλά άλλα είδη μουσικής. Το ρόκ σαν τρόπος ζωής; Πολλοί οι θιασώτες του πεθαμένοι και ζωντανοί. Αλλα δεν προσκομίζουν σίγουρα ούτε δόξα ούτε χρήμα. Μία περίπτωση ο Τερρυ Παπαντίνας.
[youtube:

[ τροποποιήθηκε από τον/την blogarismenos-enge-falos, 08-01-2013 21:17 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την blogarismenos-enge-falos, 08-01-2013 21:18 ]

Καλησπέρα και από εμένα!! Εγώ δεν ξέρω αν το ροκ είναι υπό εξαφάνιση ή όχι, ξέρω όμως ότι το ρόκ που αρέσει σε εμένα πλέων είναι δυσεύρετο. Το ρόκ που αρέσει σε εμένα, επαναλαμβάνω.

Ίσος υπό εξαφάνιση να είναι η έκφανση πού είχε στα 60s-70s ή και 80s, αυτό δεν σημένει ότι σταματά να υφήστατε. Πολύ απλά αλάζει ύφος. Δεν θα πω αν είναι καλύτερο ή χειρότερο, θα πω ότι δεν μου αρέσει εμένα πρωσοπικά σαν Γιάννη, το νέο κύμα της ροκ. Εμένα μου αρέσει ο 80s ήχος αν δεν τεριάζει με τα ακούσματά μου το ροκ των 10s (2010 δεκαετία) δεν σημαίνει ότι εξαφανίζεται. Σύγουρα υπάρχει και εξελίσεται. Κάποιο απλά τήνουν να λένε "καλά ρε ροκ τα λέτε αυτά ροκ είναι οι Zeppelin", αμφότερα ρόκ είναι απλά είναι άλλες οι εποχές, και αλλα τα ακούσματα, και η τεχνολογία, και η κοινονια και....και........και............

Τώρα το αν είναι τρόπος ζωής το RNR δεν ξέρω. Μπορεί να μην ξεκίνησε έτσι αλλά εγώ θεορώ πως αργότερα έγεινε, αλλά πάλι σε πολλά εισαγωγικά. Το Ροκ είναι για εμένα είναι η κόντρα στα κατεστημένα, είναι το μπουκέτο στα μούτρα του νταή στο σχολείο, το ροκ με κάνει να μην σκέφτομαι τα "πρέπει", αλλά τα "γουστάρω" και τα "μου την δήνει". Μ' αυτή την λογική θα μπορούσα να πω ότι είναι τρόπος ζωής. Είναι τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται ακουγοντας RNR, που αργότερα εξωτερικεύονται.

Τώρα παραπάνω δεν θεορώ ότι τίθεται σύγκριση μεταξει RNR και ρεμπέτικου. Εγώ πρόσωπικα συμφωνώ με τον φίλτατο guevara, χωρίς να μπώ στον κόπο να συγκρίνω την μουσική τους. Το Ροκ δεν θεορώ ότι είναι να γεμίζουμε στάδια, να κάνουμε ναρκοτικά και μετά γκομενάκια (αν και πάντα γινότανε) δεν θεορώ ότι αυτή είναι η ιδεολογία του ροκά. Ισός να κάνω λάθος αλλά για μένα Rock and Roll είναι αυτά που ανέφερα παραπάνω. Μαυτή την λογική ο ροκάς με τον ρεμπέτη έχουν μικρές διαφορές (όχι μουσικα πάντα αλλά ιδεολογικά) τουλάχιστον με τα δικά μου μυαλά, που ίσος να είμαι και ρομαντικός υπερ του δέοντως...

σιγά μην εξαφανιστεί το Rock ρε παιδιά. Πάτε καλά; 

Διαβασα πολλα κ ενδιαφεροντα για μια μουσική ευκολης κ ευρειας καταναλωσης οπως η Rock.Να πω κ εγω την αποψη μου λοιπον.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΡΟΚ?ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ ή ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ?

Ο καθενας μας το αντιλαμβανεται ισως διαφορερικά απο οτι καποιος αλλος.Καταλαβαινω την προσπαθεια πολλων στο θεμα να στηριξουν την "ΓΝΗΣΙΑ Rock ΣΚΗΝΗ,τους εκφραστες της" καθως κ την "ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ" σε σχεση με τα εμπορικά "ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ" που πλασαρουν οι "ΚΑΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ" που αφηνουν την "Rock στο περιθώριο"...

Ειναι ομως ετσι?

Με τι κριτηρια θα πουμε οτι το ταδε "Pop" κοριτσακι,που ακολουθει τα χναρια αλλων "Pop" καλλιτεχνων παλαιοτερων δεκαετιών,ειναι σκουπιδι μπροστα στην 'ΑΝΩΤΕΡΩΤΗΤΑ ΤΟΥ Rock ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ"?Μηπως η Rock ανα δεκαετιες ήταν λιγοτερο εμπορικη μουσική απο την "εμπορικη" μουσική?

 Γιατι η Rock ειναι μουσική της "επαναστασης" κ της "πρωτοπορίας"?Γιατι θεωρειται με εναν τροπο εξω απο το "κακο συστημα της κακης βιομηχανίας?"Σαμπως η βιομηχανία αυτη (ναι για την μια κ μοναδική μιλαμε) δε ειχε πολλες φορες σα πρωτοπαλλικαρα της τους διαφορους "Rock επαναστατες με ή χωρις αιτια"?

Γιατι τα γραφω ολα αυτα?

Γιατι απλα η Rock οπως κ ολες οι μουσικες μου απευθυνονται στους πολλους (μουσικες δλδ που εχουν μεγαλο κοινο,μεγαλη πελατεια με αλλα λογια) εχουν τα πανω τους κ τα κατω τους.Η μουσική βιομηχανια φροντιζει να υπερασπιζεται τα συμφεροντά της.Κ το κανει καλα.Αν πουλουσε σημερα ο ταδε Rockας (οπως η Lady Gaga ή οπως η δικής μας "ΛΑΙΔΥ") θα ηταν πρωτη μουρη παντου οπως αλλωστε ήταν ενα σωρο RockΑΔΕΣ κατα καιρους....Δεν πουλαει,δεν ειναι...απλα πραγματα.

Το ερωτημα νομιζω θα πρεπει να ειναι "Αν πεθανε η ΚΑΛΗ,ΠΟΙΟΤΙΚΗ με μεγαλη ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΑΞΙΑ ΡΟΚ μουσικη?"

Και αυτο ειναι ενα θεμα που μπορουμε να το κουβεντιαζουμε με τις ωρες.Αλλα κ αυτο ειναι σχετικο:αυτο που μου αρεσει εμενα κ θεωρω εγω ποιοτικό,δεν αρεσει στον αλλον.Θα συμφωνήσω ομως σε οσους εγραψαν το εξής:η καλη μουσική μενει στο χρονο,η κακη μουσική (τις περισσοτερες φορες) οχι.."