Το μέλος atrixospi8ikos στις 01-08-2006 στις 19:07 έγραψε...
Παράθεση:
…Ο καταρράκτης του χρόνου…
Κάλπικες ελπίδες με τριγυρνούν
Πέρασε ο καιρός και εγώ είμαι εδώ
Νοσταλγώ εκείνες τις στιγμές που
Περνούσα ως παιδί χθες
Κοιτάω από το παράθυρο εκεί που
Τρέχαμε μικροί. Και ο καταρράκτης
Του χρόνου πίσω δεν κυλάει και η
Αληθινή αγάπη στην καρδιά πονάει
Τα δάκρια καίνε ποιο πολλοί και
Η αγάπη φθείρετε γυμνή
Κι εγώ είμαι εδώ μοναχός με
Την άδεια μου καρδιά να περιμένει
Μια ζεστή αγκαλιά
Και ίσως να ριτίδιασα, ριτιδιασες
Κι εσύ και τα γκρίζα μαλλιά φαίνονται
Πολλή. Διαλίθικε η αγάπη και έμεινε
η μοναξιά μονάχη…
|
|
Πολύ καλό Γιώργο... εύχομαι να έχουν καλή τύχη τα ποιηματά σου.
Μου κάνει εντύπωση που γράφεις τόσο ώριμα.
Se euxaristw gia ta kala logia s petro...ki egw euxomai na exoun kali tuxi....
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ‘ΔΩ
Χιλιάδες φώτα ανάβει η πόλη
δεν βλέπω άστρα όταν βραδιάσει
καπνός και σκόνη ζωή μου όλη
αυτή η πόλη μ’ έχει κουράσει
Μες τους χιλιάδες πώς να σε βρω;
γιατί υπάρχω αν μόνος ζω;
μ’ είχες πλανήσει στα παραμύθια
πικρή η αλήθεια δεν είσαι ‘δω
Στάζουν οι στέγες βροχή με λάσπη
ομπρέλες μαύρες όλοι κρατάνε
στους δρόμους τσούρμο κυνηγημένοι
χαρτιά και χρήμα όλοι ζητάνε
Σε θέλω φως μου , εσένα μόνο
το όνειρό μου πώς να ξεχάσω;
τον εαυτό μου δεν κοροϊδεύω
αν δεν σε βρω…θα με χάσω
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : atrixospi8ikos στις 25-11-2006 16:12 ]
tzoy
22.08.2006, 16:00
Πιθηκάκι και white, τα συγχαρητήριά μου!!!!
tzoy
22.08.2006, 16:01
άντε πάρτε και κάτι από μένα, μακάρι να ήταν πιο χαμογελαστό όμως, αλλά δεν γράφουμε μόνο ευχάριστα πράγματα ζωής όταν δημιουργούμε, μια που η δημιουργία είναι και έμπνευση ψυχής.. βγάζουμε ότι αισθανόμαστε βαθιά μέσα μας.
Απόσπασμα από ένα ποίημά μου
"Πάλι στα μάτια έπιασε μπόρα
Και είναι αυτή η πιο δύσκολη ώρα
Κουράγιο και δύναμη πες που να βρω
Που σε λίγο θ’ αντικρύσω έναν άστατο καιρό?
Μια στιγμή μονάχα είναι,
μια απόφαση βαριά
Θεέ μου εσύ την πράξη κρίνε
Μήπως βρούμε την υγειά"
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : maspa στις 21-05-2008 05:34 ]
-Ηλιοστάλακτο νερό-
Συχνά πέφτεις στα δίχτυα μου και πιάνεσαι
τρέμεις σαν ψάρι και στα χέρια μου πεθαίνεις
πες μου που κρύβεσαι στην θάλασσα όταν χάνεσαι
να σ'ανασταίνω στ'ανοιχτά μου όταν βγαίνεις
Πως παίρνεις την μορφή μιας ξέπνοης κραυγής
κάτω απ'το φεγγάρι που ψελλίζει οπτασίες
είσαι νερό 'λιοστάλακτο απόκρυφης πηγής
και ποτίζεις τα όνειρά μου ατόφιες φαντασίες
Συχνά γίνεσαι αγέρας και πορέυεσαι
απ'τον Νότο ως το Βορρά στήνεις παγίδες
μέσα τους πέφτω για να 'χεις να παινεύεσαι
να σ'αγαπώ σ'ένα ταξίδι σου πως μ'είδες
Πως παίρνεις την μορφή μιας ξέπνοης κραυγής
κάτω απ'το φεγγάρι που ψελλίζει οπτασίες
είσαι νερό 'λιοστάλακτο απόκρυφης πηγής
και ποτίζεις τα όνειρά μου ατόφιες φαντασίες
Αμαρτία
Δεν είσαι δω και δεν αντέχω πάλι μόνη,
δεν είσαι δω και με σκεπάζει η μοναξιά,
και κάθε χτύπος στο ρολόι με αγχώνει,
θέλω ν΄αγγίξω τα σγουρά σου τα μαλλιά.
θέλω να μπω στα μυστικά σου τα κρυμμένα,
να δω τα μάτια σου και πάλι να γελούν,
μια αμαρτία να κρατάς μόνο για μένα
όταν τα χείλη σου την άλλη θα φιλούν..
ακουστε κι αυτο
βραστης κυθαρας το ζομο πινω για να ξεχασω
καταραμενη ανοιξη ζητω το 21
καλο;
tzoy
21.09.2006, 21:28
διαφορετικούς θα πάρουμε κι οι δυο μας τώρα δρόμους
μα το μυαλό μου ξέρω πως σε σένα θα γυρνά
είν ' η καρδιά μου βλέπεις που ακολουθεί δικούς της νόμους
και τις στιγμές που ζήσαμε, θα ξαναζεί ξανά
-Τα νοίκια-
Ο κόσμος χάνεται στο θόρυβο της πόλης
κι εγώ ρεμβάζω μοναχός στο φως της εθνικής
πέφτουν κεφάλια στ'αχανή και έρημα στενά της
και στις πλατείες κρέμονται σαν λάφυρα σιωπής.
Στα καφενεία πέφτουνε οι άσσοι απ'τα μανίκια
και γίνονται συμβόλαια προς θάνατο μεριά
πληρώνουν στον παράδεισο πανάκριβα τα νοίκια
λες κι ήρθαν τα ήμερα να διώξουν τα θεριά.
Κυκλώνονται μες στο χορό αγγέλοι και διαβόλοι
και στήνουν γλέντι αδερφικό στους δρόμους την αυγή
δεν ξεγελιέται ο άνθρωπος με ψεύτικα ενύπνια
για ένα φιλί και μια αγκαλιά ξεχνάει και τη ζωή.
Στα καφενεία πέφτουνε οι άσσοι απ'τα μανίκια
και γίνονται συμβόλαια προς θάνατο μεριά
πληρώνουν στον παράδεισο πανάκριβα τα νοίκια
λες κι ήρθαν τα ήμερα να διώξουν τα θεριά.
-Τα νοίκια-
Ο κόσμος χάνεται στο θόρυβο της πόλης
κι εγώ ρεμβάζω μοναχός στο φως της εθνικής
πέφτουν κεφάλια στ'αχανή και έρημα στενά της
και στις πλατείες κρέμονται σαν λάφυρα σιωπής.
Στα καφενεία πέφτουνε οι άσσοι απ'τα μανίκια
και γίνονται συμβόλαια προς θάνατο μεριά
πληρώνουν στον παράδεισο πανάκριβα τα νοίκια
λες κι ήρθαν τα ήμερα να διώξουν τα θεριά.
Κυκλώνονται μες στο χορό αγγέλοι και διαβόλοι
και στήνουν γλέντι αδερφικό στους δρόμους την αυγή
δεν ξεγελιέται ο άνθρωπος με ψεύτικα ενύπνια
για ένα φιλί και μια αγκαλιά ξεχνάει και τη ζωή.
Στα καφενεία πέφτουνε οι άσσοι απ'τα μανίκια
και γίνονται συμβόλαια προς θάνατο μεριά
πληρώνουν στον παράδεισο πανάκριβα τα νοίκια
λες κι ήρθαν τα ήμερα να διώξουν τα θεριά.
Μπορει να ειμαι λιγο εως πολυ off topic αλλα .... μηπως θα θελε κανεις να κανει πασα κανα στιχο δικο του για να τον μελωποιησουμε ( το γκρουπακι μου κι εγω) γιατι δεν εχουμε στιχους??
Παιδια συγνωμη για την ασχετοσυνη αλλα ποια ειναι η τακτικη καποιου που γραφει στιχους; Δηλαδη πως τους προωθεί; Σε εταιρίες; Σε τραγουδιστές; Σε συνθέτες; Και πως ξέρεις αν δε χαθουν η αν δεν τους οικειοποιηθει κάποιος άλλος; Κι αντε μετα να αποδειξεις οτι δεν εισαι στρουθοκαμηλος! Μου ειχαν πει οτι μπορεις να στειλεις σε σαιτ τραγουδιστων (στης γαλανη συγκεκριμενα) έστειλα αλλα όυτε φωνη ούτε ακρόαση. Από την άλλη στις εταιρίες δεν εμπιστεύομαι και σε τραγουδιστές ψιλοντρέπομαι. Δηλαδή τί θα τους πω; ΄"Εχω κάτι στιχακια που νομιζω σας πηγαίνουν;"
-Διάφανο δίχτυ-
Σταμάτησες σ'ένα σταθμό
και κέρασες τσιγάρο
τον κουρασμένο σου εαυτό
που λιώνει απ'τους καημούς
Κι είπες στον πόνο αθόρυβα
σταμάτα να σε πάρω
και πλήρωσες το σώμα σου
δυο φαύλους στεναγμούς
Ουράνιου τόξου διαδρομές
στα σύννεφα σκοντάφτεις
και του Αιόλου οι άνεμοι
στα χέρια σου κουπιά
Κι όταν έρθει απόβραδο
του ήλιου νεκροθάφτης
τα χέρια σου αναστένονται
και γίνονται πουλιά
Κραδαίνεις με ένα όνειρο
την γη και την γυρίζεις
κι αντίστροφα στους δείκτες σου
τον χρόνο σπαταλάς
Και μ'ένα όχι ανέλπιστο
ελπίδες πλημμυρίζεις
τον κόσμο που σ'αγάπησε
με βία προσκυνάς
Καταμεσής στο πουθενά
αχτίδες σ'αγκυλώνουν
και κάνουν τριαντάφυλλο
την δόλια σου καρδιά
Τα μάτια προς το θάνατο
κοιτούν και κοκαλώνουν
το έργο το 'χουν ξαναδεί
κι αυτό είναι που πονά
Και μ'ένα δίχτυ διάφανο
ψερεύεις την ψυχή σου
μέσα σ'ολόφωτο ουρανό
μ'αστέρια που γλυστρούν
Τι αγάπησες μες στη ζωή
και ποια είναι τα γιατί σου
ζητιάνεψες τα άπιστα
τα χάδια που πονούν
Closer
you let me violate you, you let me desecrate you
you let me penetrate you, you let me complicate you
help me i broke apart my insides, help me i've got no soul to sell
help me the only thing that works for me, help me get away from myself
i want to fuck you like an animal
i want to feel you from the inside
i want to fuck you like an animal
my whole existence is flawed
you get me closer to god
you can have my isolation, you can have the hate that it brings
you can have my absence of faith, you can have my everything
help me tear down my reason, help me it's your sex i can smell
help me you make me perfect, help me become somebody else
i want to fuck you like an animal
i want to feel you from the inside
i want to fuck you like an animal
my whole existence is flawed
you get me closer to god
through every forest, above the trees
within my stomach, scraped off my knees
i drink the honey inside your hive
you are the reason i stay alive
Παράθεση:
Το μέλος NiKiTaS25 στις 13-10-2006 στις 13:34 έγραψε...
Παιδια συγνωμη για την ασχετοσυνη αλλα ποια ειναι η τακτικη καποιου που γραφει στιχους; Δηλαδη πως τους προωθεί; Σε εταιρίες; Σε τραγουδιστές; Σε συνθέτες; Και πως ξέρεις αν δε χαθουν η αν δεν τους οικειοποιηθει κάποιος άλλος; Κι αντε μετα να αποδειξεις οτι δεν εισαι στρουθοκαμηλος! Μου ειχαν πει οτι μπορεις να στειλεις σε σαιτ τραγουδιστων (στης γαλανη συγκεκριμενα) έστειλα αλλα όυτε φωνη ούτε ακρόαση. Από την άλλη στις εταιρίες δεν εμπιστεύομαι και σε τραγουδιστές ψιλοντρέπομαι. Δηλαδή τί θα τους πω; ΄"Εχω κάτι στιχακια που νομιζω σας πηγαίνουν;"
|
|
Σόρυ που θα στο πω ωμά, (μετά θα στεναχωρηθώ που έγραψα κάτι τέτοιο σε νέο παιδί), αλλά αν ψιλοντρέπεσαι δεν θα δεις προκοπή...
Θράσσος, αλλά ευγενικά! Πρέπει να είσαι μεγάλη π---άνα για να πας μπροστά φίλε Νικήτα... και δεν υπάρχουν σπουδαίοι και τρανοί και μύθοι και ξεμύθοι, αλλά άνθρωποι σαν όλους. Τα μεγάλα λόγια είναι για τα παραμυθάτα αφιερώματα στο ΜΗ. Από κοντά ίσος προς ίσο με θάρρος.
Καλή επιτυχία όπως και να έχει.
