Εμένα πάντως η ταπεινή άποψη μου είναι ότι στις κλασικές κιθάρες επιβάλετε να μην αλλάζεις όλες τις χορδές μαζί. Δεν θα πάθει και τίποτα η
κιθάρα αλλά εμένα έτσι γράφει το βιβλιαράκι της (Ποτέ δεν ξέρεις).
Αμ εγώ δεν αντιπαθώ κάτι τύπους σαν και αυτούς που αναφέρεις Παναγιώτη (ξύλινους κιθαρίστες) .Και ναι συμφωνώ απόλυτα γα το συχνό άλλαγμα των χορδών. Αλλά αρκετά πριν την συναυλία έτσι ώστε να έχουν προλάβει να στρώσουν και να μην ξεκουρδίζονται κάθε τρεις και λίγο.
Και εγώ θα ήθελα πολύ να είχα την πολυτέλεια να αλλάζω τις χορδές όταν θόλωνε ο ήχος τους μα καλύτερα ας μάθω πρώτα καλά
κιθάρα και μετά άμα είναι παίρνω και χορδές των τριών εύρο η μία .
Όσο για εκείνο το παράδειγμα με τους κυνηγούς ατυχές δε πράγματι αλλά παράδειγμα δε. Και δεν είπε κανένας ότι εγώ αντιπαθώ τις παλιές κιθάρες ίσα ίσα απλά να προσέχουμε και λίγο το μωρό μας να είμαστε και λίγο περιποιητικοί με τις γυναίκες-κιθάρες

. Είχα παίξει που λέτε με μία προπολεμικιά της οποίας είχε σπάσει και ξανά κολληθεί με ξυλόκολλα η κλειδιέρα και μα την πίστη είχε έναν !γλυκό ήχο

ποιο όμορφο και από την τσίλικια την δικιά μου. Ακόμα τον θυμάμαι

.
Και φίλε JaNick ελπίζω να σε ικανοποίησα ορθογραφικός με αυτό το post