Ketubah υπήρχε τότε και στον αρραβώνα, ο οποίος λειτουργούσε όπως παραπάνω. Δεδομένα ο Χριστός δηλώθηκε ως "ben Yossef", αλλιώς πως όπως σωστά παρατηρείς.
Ιερέας τότε ελέω ναού ήταν διαφορετικό από τον Ραββίνο. Ο ραββίνος τότε, μπορεί να ήταν διδάσκαλος, σοφιστής με μαθητές, καθηγητής σε ραββινική σχολή, νομικός, δικηγόρος και θεολόγος, όπου ερμήνευε την Τορά - Νόμο και την εφαρμογή της στο αστικό δίκαιο, στο βαθμό που επέτρεπαν οι Ρωμαίοι κατακτητές.
Ωραία η ανάλυση του Εμμανουήλ (=im anu El "Αυτός {σ.σ. Ελ =Θεός} μεθ'ημών").
Το φάτνη σημαίνει, μάλλον, φάτνωμα, κούφωμα. Δεν είναι σταύλος η φάτνη, αλλά μάλλον φυσικό κούφωμα κάπου στα περίχωρα της Βηθλεέμ. Στην εικόνα της γεννήσεως, η φάτνη είτε αποδίδεται σαν σπήλαιο με θεολογική σημασία υπαινισσόμενη τον Άδη και το Πάθος αλλά και των χωρίων του Ησαία "Ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει ! Ίδετε φως μέγα" και "ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ· ᾿Ισραὴλ δέ με οὐκ ἔγνω καὶ ὁ λαός με οὐ συνῆκεν. (κεφ. 1, στιχ. 3).
Το συ είπας δεν είναι άρνηση, αλλά αντιστοιχεί στο "εσύ λες αυτό εγώ θα σου πω το άλλο". Στον Μάρκο στην αντίστοιχη ερώτηση του αρχιερέα, "το εγώ θα σου πω το άλλο", "το δικό μου" αντιστοιχεί στην απάντηση "και όψεσθε τον υιόν του ανθρώπου εκ δεξιών καθήμενον της δυνάμεως και ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού". Στην αντιστοιχή ερώτηση του Πιλάτου ο Χριστός θέτει εαυτόν ως υιό του Ώντος Θεού: συ λέγεις ότι βασιλεύς ειμί εγώ. εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία (σ.σ του Πατρός). Πας ο ων εκ της αληθείας ακούει μου της φωνής (εδώ αναφέρεται στην πατρική κλήση στην πίστη, στην οποία έχω εντοπίσει κοινά και στον προσωκρατικό Ηράκλειτο και την θεωρία των Λόγων). Εν τέλει το κείμενο δείχνει άρνηση του Χριστού, όντως, ως προς την κοσμική βασιλική ιδιότητα, αφού αποδέχεται σαφώς στο βιβλικό κείμενο την θεία.
Τέλος έχοντας ασχοληθεί αγιογραφικά και ως βίο με τους Βασίλειο επίσκοπο Καισαρείας και Νικόλαο επίσκοπο Μύρων της Λυκίας, να σου εξηγήσω την σύγχυση.
Ο Βασίλειος πέθανε τέλη του 378, αλλά ο επικήδειος του, ένα κείμενο αναφοράς στην παλαιοχριστιανική γραμματεία, γράφτηκε 1 Ιανουαρίου του 379. Έτσι εορτάζεται πρωτοχρονιά σήμερα. Στους Ρωμαίους η πρωτοχρονιά του (Ρωμαίου) Αυγούστου, ξεκίναγε 18 Αυγούστου, οι Βυζαντινοί είχαν την 1η Σεπτεμβρίου και οι Ισραηλίτες, όπως έγραψες τήρουν έως και σήμερα τον Σεπτέμβριο ως αρχή το έτους.
Με τα δώρα ο Βασίλειος συνδέεται με τα τιμαλφή τα οποία επιστράφηκαν στους δικαιούχους, αφού μπήκαν σε πίτα και μοιράστηκαν ανάλογα και ο καθένας πήρε σύμφωνα με την διήγηση, ότι ήταν δικό του.
Ο Νικόλαος Μύρων πέθανε περί το 348. Συνδέθηκε από τότε με την προστασία των Ναυτικών, ιδίαίτερα όμως στην Δύση, όταν το σκήνωμά του απο τα Μύρα φυγαδεύθηκε απο ναυτικούς στη Βάρη (σημ. Bari) της Ιταλίας. Σε μια περίπτωση που ένας πατέρας οικονομικά κατεστραμένος θα έδινε τις κόρες του προς πορνεία (3 είχε), ο Άγιος πέταγε ένα σακούλι με κάποια νομίσματα μέσα στο εν λόγω σπίτι, αρκετά για να παντρευτεί έκαστη κόρη. Ορθώς έχει ειπωθεί πως ο Άγιος Βασίλης της καμινάδας είναι ο Άγιος Νικόλαος. Εορτάζει όμως 6 Δεκεμβρίου, οπότε ήταν και κοντά στις ερτές αυτές.
[ τροποποιήθηκε από τον/την Konstantinosoa, 15-12-2015 13:31 ]
...
εδω στην Μπανγκόκ...
