Η δημόσια έκφραση γνώμης για τραγούδια, που η ψηφοφορία για αυτά δεν έληξε δεν με βρίσκει σύμφωνο, αφού θα μπορούσε να επηρεάσει θετικά ή αρνητικά την ψήφο. Γιαυτό και δεν γράφω τις προτιμήσεις μου παρά μετά την ψηφοφορία και μόνο για τα τραγούδια που δεν έτυχε να προκριθούν.
Το θέμα όμως αν ένα τραγούδι θα έπρεπε να μετέχει στον διαγωνισμό δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο τραγούδι αλλά είναι γενικότερο.
Οι συντελεστές του δεν είναι άγνωστοι, διότι το έχουν ανεβάσει επώνυμα στο youtube ήδη από το 2011, γράφοντας ότι οι στίχοι είναι «από την παράδοση».
Είναι συμπαθείς, σοβαροί και αξιόλογοι καλλιτέχνες, λάτρεις και γνώστες της παράδοσης και το τραγούδι είναι πολύ όμορφο.
Όμως κατά τη γνώμη μου δεν έπρεπε να υποβληθεί στο διαγωνισμό, διότι έτσι αδικούνται άλλα, στα οποία ο στίχος είναι πρωτότυπος και επώνυμος. Η αποδοχή της συμμετοχής του δημιουργεί προηγούμενο.
Ναι μεν «ο συνθέτης έχει δώσει δείγματα δουλειάς του και με δικούς του στίχους και με άλλων» και δεν πρόκειται για αντιγραφή στίχων κάποιου επώνυμου αλλά για «δάνειο» από την παράδοση. Και σ’αυτή την περίπτωση όμως οι στίχοι δεν παύουν να μην είναι πρωτότυποι.
Ένα τραγούδι δεν διαγωνίζεται σαν σύνθεση μόνο, αλλά και σαν στίχος. Τραγούδι χωρίς στίχους δεν είναι τραγούδι. Οι στίχοι είναι αναπόσπαστο μέρος του τραγουδιού. Και μάλιστα στη δική μας παράδοση η μουσική είναι το «ένδυμα» του λόγου. Γιαυτό είναι αυτονόητο ότι όταν υποβάλλεται ένα τραγούδι σε διαγωνισμό, όχι μόνο η μουσική, αλλά και οι στίχοι του πρέπει να είναι πρωτότυποι. Δεν είναι «παράλειψη» των διοργανωτών, δεν χρειάζεται καν να το γράφουν οι όροι.
Ο θόρυβος που δημιουργήθηκε δεν δρά αρνητικά μόνο, αλλά και θετικά για το εν λόγω τραγούδι
