Όσον αφορά σε μουσικούς, αντικειμενικά μπορείς να το δεις-και αυτό ως ένα σημείο- στον τομέα της κλασικής μουσικής, που όπως έγραψε και ένα μέλος πιο πάνω, υπεισέρχονται θέματα ρεπερτοριου, ικανότητας κτλ. Καλώς ή κακώς, στο εξωτερικό, η μουσική είναι πρωταθλητισμός-όχι μόνο στον τομέα της κλασικής μουσικής αλλά και της μοντέρνας.Ειδικά σε μουσικά πανεπιστήμια, οι περισσότεροι δε σηκώνουν κεφάλι προκειμένου να διαπρέψουν στο αντικείμενό τους. Όσον αφορά σε συνθέτες, τραγουδιστές κ.ά. έχει σημασία το έργο, τι παρουσιάζεις κτλ. αν μπορούμε, έστω και υπκειμενικά, να θέσουμε τον όρο "ισοδύναμα".
Από εκεί και πέρα, βέβαιως διαδραματίζουν ρόλο διάφορα πράγματα... Το πόσο το κυνηγάει κάποιος αυτό με το οποίο ασχολείται, οι συγκυρίες και η τύχη. Αν σκεφτώ δηλαδή αρκετούς "έντεχνους"- ο όρος βέβαια έχει αρχίσει και ευτελίζεται από ένα σημείο και έπειτα-καλλιτέχνες οι οποίοι κάνουν δηλώσεις του στυλ "κάναμε ένα δίσκο για μερικούς τρελούς σαν και εμάς" και από εκεί και πέρα ΔΕΝ τους ενδιαφέρει να επικοινωνήσουν-διαφημίσουν περισσότερο τη δουλειά τους και μετά κατηγορούν τους κακούς σκυλάδες που τους διαφημίζουν όλοι, μάλλον δε φταίνε μόνο οι κακοί σκυλάδες αλλά και οι ίδιοι πρωτίστως...
Απλώς, αν θέσουμε το παράδειγμα των δύο ισοδύναμων μουσικών, από τους οποίους ο ένας πέτυχε, ή καλύτερα να πούμε, έγινε περισσότερο γνωστός ή διάσημος" και ο άλλος όχι, μπορεί ο διάσημος να δούλεψε περισσότερο προς αυτήν την κατεύθυνση, ο άλλος να μην το κυνήγησε περαιτέρω κτλ κτλ κτλ... Από εκεί και πέρα θίγονται και ζητήματα καλλιτεχνικής αξίας, "ποιότητας" και κυρίως προσπάθειας...