Τραγούδια με ζώα

Μέσα στην πόλη αριθμός χαράματα Τετάρτη
τους δρόμους παίρνεις μοναχός σβησμένος απ' τον χάρτη
Κάτι παλιά τεχνάσματα σε υπόγειες διαβάσεις
εφηβικά τεχνάσματα,των φίλων τα φαντάσματα
που θες να προσπεράσεις.

Ένα σπουργίτι στην βροχή
της ερημιάς ιππότης
να τραγουδάει κάθε πρωί
τα μπλουζ της άγριας νιότης

Μπουφάν παλιομοδίτικο και βήμα κουρασμένο
ψάχνεις κρυμμένα σ' αγαπώ σε τοίχο ξεβαμμένο
Σεργιάνι μες τις γειτονιές που έπαιζες παιδάκι
κυνηγητό με τις σκιές όσων χαθήκαν μες το χτες
ζητώντας μιαν Ιθάκη

Πάψε να κλαις για ότι πέρασε σωστά...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Astrahan on 18-05-2005 13:36 ]

Ανέβηκε στα κεραμίδια η καρδιά μου κι έκλαιγε
όπως τις νύχτες κλαιν οι γάτοι.
Το μπλουζ του ανθρώπου του καθένα ανθρώπου έλεγε
με το κασκέτο ενός εργάτη.

Ο γιε ο γιε ο γιε ο γιε
μες σ'ένα πιάτο εμαγέ
Ο γιε ο γιε ο γιε ο γιε
θα φάω το γάλα μου βρε χρόνε κυνηγέ!

Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας...θα πας εκεί που κοιτάς!

[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: cheroubino on 11-05-2005 16:50 ]

Πρώτο στην λίστα .... με πολύ νάζιιιιιιι ..... χαχαχαχαχα

Νιάου νιάου βρε γατούλα

Μια φορά κι έναν καιρό
μπήκε η γάτα στο χορό
με γοβάκια και φουρώ
κι απ'την πολλή χαρά
κουνούσε την ουρά

Κι όταν φούντωσε ο χορός
κι έγινε πιο ζωηρός
ένας γάτος πονηρός
τη ζύγωσε απαλά
και είπε πονηρά

Νιάου νιάου, βρε γατούλα
με τη ροζ μυτούλα
γατούλα μου μικρή
Νιάου, σε έχουνε μη στάξει
κι είναι από μετάξι
η γούνα σου η γκρι

Στ'αληθινά, δε ξανάδα πουθενά
δυο ματάκια γαλανά, τόσο φωτεινά
και σοβαρά, είναι η πρώτη μου φορά
που είδα να κουνάν ουρά, τόσο πονηρά.

...νιάουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ

Στην πλατεία μιας επαρχίας το πλήθος κοίταζε ενθουσιαμένο
ένα γορίλα που κάποιοι τσιγγάνοι τον είχαν φέρει φυλακισμένο
Δίχως αισχύνη και σεβασμό οι γεροντοκόρες του χωριού
έπαιζαν αναίσχυντα με το ζώο...δε λεω πώς δε λεω πού...

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΓΟΡΙΙΙΙΛΑ!!!!

Η μητέρα μου ήταν γάτα

Η μητέρα μου ήταν γάτα
κι ο παππούς μου αϊτός
έτσι μ' έφερε και μένα
σε μια νύχτα ο κεραυνός.

Η μητέρα μου ήταν γάτα
κι ο παππούς μου αϊτός
ο πατέρας μου ο Νείλος
και η αγάπη μου ο ουρανός.

Με μια γάτα για μητέρα
και το Νείλο για πατέρα
θέλω να 'μπω στο παλάτι
σαν βασίλισσα τρανή.

Πέφτει η γάτα στο ποτάμι
σαν τ' αστέρι την αυγή
έτσι εμένα θα με φάει
ένας Καίσαρας που αργεί.

Τι θα γίνω σαν με φάει
στην κοιλιά του σαν με πάει
ψάρι θα γενώ στο Νείλο
κι αστεράκι την αυγή.

Ένας σκύλος στο Κολωνάκι - Δεληβοριάς Φοίβος

Στο Κολωνάκι είν’ ένας σκύλος, ο Βαγγέλης
Έξω απ’ το Everest ή στη Λουκιανού
Το μάτι του σ’ ακολουθεί, θέλεις δεν θέλεις
καθώς βυθίζεσαι στο βίο που λες πως θέλεις
για να ξεφύγεις, για να ξεφύγεις από το βίο
του διπλανού

Κοιτάει τις γκόμενες που θέλουν να πιαστούνε
που καταφθάνουν από χίλιες γειτονιές
Ντυμένες χρώματα για να παραδοθούνε
στο πρώτο μπράτσο με φλεβίτσες που θα βρούνε
στην πρώτη τσέπη, στην πρώτη τσέπη που θα τις λύνονται
οι κλωστές

Στο Κολωνάκι είναι ένας σκύλος που τον ξέρουν
οι γκέι μόδιστροι κι οι σέξι φθισικές
Οι σιλουέτες που στα εξώφυλλα υποφέρουν
κάτι σκιές που η μια την άλλη λεν πως ξέρουν
Και λένε αγάπη μου, λένε αγάπη μου με ολόιδιες
φωνές

Κοιτάει τ’ αστέρια και πότε πότε τα δεντράκια
Κοιτάει τα κάστανα που καίνε στη φωτιά
Κοιτάει τα λίγα που απομείνανε παιδάκια
το σιντριβάνι, τις καρδούλες στα παγκάκια,
τους καπουτσίνους στα φλιτζανάκια, στα φλιτζανάκια
τα παγωτά

Στο Κολωνάκι είναι ένας σκύλος, ο Βαγγέλης
που τελευταία μόνο εμένα ακολουθεί
Όλο τον διώχνω, του φωνάζω, λέω: «τι θέλεις;»
μου λέει βυθίζεσαι στο βίο που λες πως θέλεις
και με κοιτάζει, και με κοιτάζει όπως κοιτούσες
κάποτε εσύ

Μου αρέσει πολύύύύύύύύύύύύύύύύύ αυτό το κομμάτι .... ΜΑ ΠΟΛΥ!!!

Η γάτα

Έδιωξα κι εγώ μια γάτα
Που ’χε γαλανά τα μάτια
Σαν κοιμόμουνα τη νύχτα
Μου ’χωνε βαθιά τα νύχια
Σαν κοιμόμουνα τη νύχτα
Μου ’χωνε βαθιά τα νύχια

Τόσους μήνες που την είχα
Μου ξηγιότανε στην τρίχα
Τώρα έγινε από σόι
Και τα ψάρια δεν τα τρώει

Την εδιώχνω με γινάτι
Και την άλλη μέρα νάτη
Μου ’ρχεται με ποντικάκια
Και μου κάνει κορδελάκια

Τώρα βρήκα άλλη γάτα
πι' όμορφη και μαυρομάτα
Πονηρή κι αυτή σα γάτα
μου τα σπάει κρυφά τα πιάτα

Υπηρχε περιπτωση να βαλω τραγουδι για ζωο και να μην ηταν για το αγαπημενο μου ΔΕΛΦΙΝΙ??????

Δελφίνι, δελφινάκι.

Μουσική - Στίχοι: Λοΐζος Μάνος - Παπαδόπουλος Λευτέρης

Καβάλα στο δελφίνι τον κόσμο γύρισα
Είπα να σε ξεχάσω, μα σ’ αποθύμησα, σ’ αποθύμησα

Δελφίνι, δελφινάκι, πάμε πιο γρήγορα, πάμε πιο γρήγορα
Να δω τα γυριστά της τα ματοτσίνορα, τα ματοτσίνορα

Όπου και να γυρνούσα, ερχόσουν πίσω μου
λαβωματιά στο στήθος το πελαγίσιο μου, πελαγίσιο μου

Δελφίνι, δελφινάκι...

Ήταν ένας γάτος μαύρος, πονηρός
κάθε που εβράδιαζε ντύνονταν γαμπρός.
Τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά
κι ένα κόκκινο παπιόν φορούσε στην ουρά.

Σε κάθε σπίτι πήγαινε όπου έβλεπε καπνό,
ζητούσε τα κορίτσια -δήθεν για σκοπό.
Κι αυτές άλλο δε θέλανε, φορούσαν νυφικά.
Κάλλιο με ένα γάτο παρά με κοιλαρά.


Μα όπως είπα στην αρχή, ο γάτος πονηρός
βόλευε τα κορίτσια και γίνονταν καπνός.
Με τόση καρπερότητα -αχ, να 'χα μια σταλιά!
γεμίσαν τα ιδρύματα με μπάσταρδα γατιά.

Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά
και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά.
Βρε, θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί
κι ό,τι γλυκά ροκάνιζαν σα φούσκα να χαθεί;

Έτσι αφού σκεφθήκανε, βρήκαν το πιο σωστό
το γάτο να τσακώσουνε σα μούτρο αναρχικό.
Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο,
αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό.

Αχ, καημένε γάτε μου, την έχεις πια βαμμένη,
του έθνους τα λαγωνικά στην έχουνε στημένη.
Κι όπως το λέω έγινε, το πιάσανε το αλάνι.
Τους είδε μαύρους, νόμισε με φίλους πως θα κάνει.

Τώρα κλαίει κι οδύρεται, μαζεύεται κουβάρι
μήπως τους κρύους δικαστές μπορέσει να τουμπάρει.
Αχ, μη καλοί μου άνθρωποι, εγώ δεν είμαι γάτος,
εγώ είμαι ένας άνθρωπος μ' αισθήματα γεμάτος.

Κοιτάζω το συμφέρον μου, διαβάζω εφημερίδα
και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα.
Μα εκείνοι πού ν' ακούσουνε, τον στήσανε στον τοίχο.
Τα μάτια κάπως παίξανε στης τουφεκιάς τον ήχο.

Αν μία κόρη έχετε, κρατήστε την αθώα.
Μπορεί ο γάτος να μη 'ρθει, μα θα 'ρθουν άλλα ζώα.
Κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε,
τα όργανά μου μια χαρά χωράει να γραφτείτε.

Κατερίνα- καρδερίνα
( Χρόνης Αηδονίδης)

Κόψε κρίνα απ’ το μπαλκόνι
να σου πλέξω μια αγκαλιά,
Κατερίνα – καρδερίνα
να φωλιάζουν τα πουλιά.

Τα πουλιά τα χελιδόνια
κι ένας έρωτας τρελός
Κατερίνα –καρδερίνα
κι ο σπουργίτης μου καημός

Το τριζόνι - Τσανακλίδου Τάνια


Κοιμήθηκα, κοιμήθηκα
στου γιασεμιού την ευωδιά
στην ερημιά του φεγγαριού
στο κυματάκι του γιαλού

Οι άνθρωποι μ' αρνήθηκαν
κανείς δε με σιμώνει
Μόνο μου κάνει συντροφιά
της νύχτας το τριζόνι


Έννοια σου λέει, έννοια σου
κι εγώ είμαι εδώ σιμά σου
Για συντροφιά στην έγνοια σου
και για παρηγοριά σου

Τρι και τρι και τρι και τρι
Τι γλυκιά που είν' η ζωή
Τι γλυκιά και τι πικρή
Τρι και τρι και τρι και τρι

Αχ χελιδόνι μου.

Μουσική - Στίχοι: Λοΐζος Μάνος - Παπαδόπουλος Λευτέρης

Αχ χελιδόνι μου, πώς να πετάξεις
σ’ αυτό το μαύρο τον ουρανό
Αίμα σταλάζει το δειλινό
και πώς να κλάψεις, και πώς να κλάψεις
Αχ χελιδόνι μου

Αχ παλικάρι μου, τα τραίνα φύγαν
Δεν έχει δρόμο για μισεμό
Κι όσοι μιλούσαν για λυτρωμό
πες μου πού πήγαν, πες μου πού πήγαν
Αχ παλικάρι μου

Άχου καρδούλα μου φυλακισμένη
δε βγαίνει ο ήλιος που καρτεράς
Μόνο ο τελάλης της αγοράς
σε ξεκουφαίνει, σε ξεκουφαίνει
Άχου καρδούλα μου

Μου γράφεις δεν θα 'ρθεις για διακοπές
Χρωστάς μαθήματα μου λες
Φωτογραφίες στέλνεις απ' το Λούβρο
Και άλλες με τον γάτο σου τον Τούρκο

Κι ο Τούρκος να πηδάει στα σκαλιά
Και ύστερα παιχνίδι να σου κάνει
Στη γάμπα σου να παίζει μια ουρά
Αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει

Ζηλεύω το μικρό σου το γατί
Στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις
Δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
Ή μ' άλλον στο κρεβάτι το αλλάζεις
Δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
Ή μ' άλλον στο κρεβάτι το αλλάζεις

Μου γράφεις πως σου έλειψα πολύ
Μου στέλνεις χάρτινο φιλί
Το χρόνο σου μετράς για το πτυχίο
Το γράμμα μου σου φάνηκε αστείο

Κι ο Τούρκος στη μοκέτα αραχτός
Κουβέντα με τους Γάλλους σου να πιάνει
Να πίνει και να τρώει ότι τρως
Αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει
Αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει

Ζηλεύω το μικρό σου το γατί
Στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις
Δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
Ή μ' άλλον στο κρεβάτι το αλλάζεις
Δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
Ή μ' άλλον στο κρεβάτι το αλλάζεις

Συγχώρα με που γίνομαι μικρός
Μ' ανάγκη να σε νιώσω είναι μεγάλη
Μακρυά σου νιαουρίζω μοναχός
Μα "C'est la vie" που λένε και οι Γάλλοι
Μα "C'est la vie" που λένε και οι Γάλλοι

Αρλέτα, ΣΕΡΕΝΑΤΑ (Λάκης Παπαδόπουλος, Μαριανίνα Κριεζή)

Κάπως σαν αστείο είπαμε αντίο
πήρα το πικάπ σου και μου πήρες το ψυγείο
Πήρες τα σεντόνια, πήρα τη μπιγκόνια
κι απ' το χωρισμό μας έχουν κλείσει τρία χρόνια

Δε θέλω να σε ξαναδώ, μανάρι μου τα κάναμε σαλά τα
Θέλω μονάχα να σου πω πως απόψε γέννησε η γάτα

Έκανε παιδάκια, δυο τιγρέ γατάκια
τα 'χει παρατήσει στης κουζίνας τα πλακάκια
Μοιάζουν τα καημένα παραζαλισμένα
κι έβγαλα το ένα Παναγιώτη σαν εσένα

Δε θέλω να σε ξαναδώ...

Άραγε που να 'σαι, άραγε θυμάσαι
που 'λεγες στη γάτα «Σερενάτα, μη φοβάσαι
Σ' όλη τη ζωή μου θα 'σαι το γατί μου
Δε θα ξαναδώσω σ' άλλη γάτα την ψυχή μου»

Δε θέλω να σε ξαναδώ...

Μες στη σιφονιέρα έγινε μητέρα
άφησε τα δυο της τα γατάκια εδώ πέρα
Κι έφυγε από μένα για να 'ρθει σε σένα
πες μου τι να κάνω τα 'χω πια κι εγώ χαμένα

Δε θέλω να σε ξαναδώ...

Μαύρα τα μαντάτα για τη Σερενάτα
που παλιά την τάιζες μπαρμπούνια μαρινάτα
Τώρα δε σε νοιάζει πού ξεχειμωνιάζει
ούτε αν μας την πάτησε κανένας καμικάζι

Δε θέλω να σε ξαναδώ...

Μάτια μου αντίο, τέλειωσε τ’ αστείο
Πήγα το πρωί και ξαναγόρασα ψυγείο
Πάρε άλλα πιάτα, βρες μιαν άλλη γάτα
όμως να θυμάσαι πού και πού την Σερενάτα

Δε θέλω να σε ξαναδώ, μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
Θέλω μονάχα να σου πω πως απόψε χάσαμε τη γάτα...

Με φόντο το Παρίσι, τα παλιά παλιά (για μας) χρόνια....
Αφιερωμένο... σε κείνη που μου θυμίζει...

Ετούτη η πόλη-Σιδηρόπουλος Παύλος


Ετούτη η πόλη με τρελαίνει
που υπνοβατώντας περιμένει
Με γκρίζο χρώμα, χρώμα αρρωστημένο
Ανίατα βρώμικο κελί μεγενθυμένο


Σού λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω
Σού λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω


Χωρίς διαφάνεια σωτηρίας
παλεύει με ρυθμό αοριστίας
Ρουφάει μ’ αγωνία, αναπνέει
κι αντί να περπατάει παραπαίει


Σού λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω
Σού λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω



Στους υπονόμους των ψυχών της
ο Προμηθέας [/i]αρουραιος δεσμώτης
που αντί φωτιά μοιράζει ανία
και σημάδια τυφλά για τον νέο Μεσσία


Σού λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω
Σού λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω
Σού λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω
Σού λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω
Σού λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω
Σού λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω





shine on you crazy diamond...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: GL on 11-05-2005 19:20 ]

o mauros gatos(papakonstantinou)

itan enas gatos, mauros poniros
kathe pou ebradiaze ntinontan gampros
ta mallia tou ekane ligo katsara
ki ena kokkino papigion forouse stin oura

Άσ' το πάνω μου και θα δεις
πόσο θα μ' ερωτευτείς
είναι γραμμένη για σένα η μοίρα
Ασ' το πάνω μου και θα δεις
πόσο θα μ' ερωτευτείς
εγώ μωρό μου είμαι η Καλομοίρα

Δε πιστευω να παρεξηγηθει κανεις??? πλακα κανω ε???

"Νιάου Νιάου" το γατάκι
"Γάου Γάου" το σκυλάκι
Το κοκοράκι:"Κι κι ρι κι κιιιιιι"

Στου γιαλού τα βοτσαλάκια κάθονται δυο καβουράκια....!!!!!!!!