Πρώτον,τα περί καραμπίνας προφανώς τα έγραψα χάριν αστεϊσμού,διότι αφ'ενός δέν ασχολούμαι με το "άθλημα" τού κυνηγίου,αλλά ακόμη κι'άν ασχολιόμουν,εδώ δέν έχουμε λεφτά να φάμε μιά μακαρονάδα,πόσω μάλλον να παίρνουμε και καραμπίνες....
Δεύτερον,δέν ξέρω τί κάνουν οι φυσιολάτρες στην Αλάσκα,αλλά υποθέτω ότι εφ'όσον γνωρίζουν το απρόβλεπτον τής συμπεριφοράς τής αρκούδας,δέν πλησιάζουν σε απόσταση αναπνοής απ'αυτήν.Η δέ αρκούδα,ώς γνωστόν,δέν πλησιάζει επίσης τους ανθρώπους αυθορμήτως.Οπότε οι φυσιολάτρες ατενίζουν (ενίοτε δέ και φωτογραφίζουν) τίς αρκούδες εκ τού μακρόθεν και δέν πλησιάζουν ούτε στίς φωλιές τους.
Ούτως ή άλλως,το θέμα είναι ότι ο Χέτφιλντ έχει δηλώσει πως είναι κυνηγός αρκούδων και όχι φυσιολάτρης.Δηλαδή πάει ο ίδιος να βρή τίς αρκούδες γιά να τίς σκοτώση.Λογικό είναι ότι μιά τέτοια αρκούδα θα νιώση ότι απειλείται απ'τον κυνηγό και θα τού επιτεθή,διότι όπως έλεγε και ο μέγας Ναπολέων "η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση".
(Ο μέγας Ναπολέων δέν ήταν αρκούδα,ώς γνωστόν-το γράφω πρός αποφυγήν συγχύσεως).
Πέραν αυτού,άν ο Χέτφιλντ πηγαίνη πρωτίστως "γιά κυνήγι κρέατος",έτι χειρότερον.Διότι αυτό σημαίνει ότι κυνηγά και άλλα ζώα,λιγώτερο επίφοβα απ'τίς αρκούδες-λαγούς,αντιλόπες κλπ,που είναι τών αδυνάτων αδύνατον να τού επιτεθούν.Οπότε εκεί τί λέμε;Μπράβο στον Χέτφιλντ που σκότωσε το λαγουδάκι,γιατί μετά σκότωσε και μιά αρκούδα που τού επιτέθηκε;
Ειλικρινώς μού προξενεί απορία η "μανία" κάποιων να υπερασπίζωνται μιά τόσο βάρβαρη ασχολία τού ανθρώπου....