Για όσους θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν!

Καλησπέρα!

Ξύπνησε ένα πρωί η κοπέλα μου και άρχισε στα καλά καθούμενα να μου λέει...δεν ξέρω τι έχω πάθει, δεν είμαι καλά, δεν ειμαστε οπως είμασταν παλιά, θέλω να μείνω λίγο μονη μου να ηρεμίσω, δεν μπορω να πω πως δεν σαγαπάω...και κάτι τέτοια! Τελικά πριν λίγες μέρες χωρίσαμε, μετά από 3,5 χρόνια σχέσης και αισθάνομαι έτοιμος για φούντα...καμιά συμβουλη? Σας παρακαλώ, μην αρχισετε μονο τις βλακείες, γιατί ειμαι πραγματικά πολύ χαλια....

Μερικές φορές είναι καλύτερα να υπάρχει κάποιος χρόνος σκέψης και αξιολόγησης...

Είμαι της άποψης πως είναι καλύτερα να σκεφθείς και να προσπαθήσεις να αξιολογήσεις την κατάσταση...

Είσαι σίγουρος πως ήταν κεραυνός εν αιθρία; Μήπως σου έδινε σήματα που δεν λάμβανες υπόψη ή δεν τα αξιολογούσες σωστά;

(Σε ανάλογη φάση μου συνέβη να συζητήσω με την πρώην και να ξεδιαλύνουμε πολλά θέματα που δεν είχαμε εξηγήσει ο ένας στον άλλο όσο ήμασταν μαζί...)

Ακόμα καλό θα ήταν να δεις τη σχέση σου από άλλη οπτική γωνία: πράγματι ήσουν ευχαριστημένος; μήπως έμενες στην σχέση από αδράνεια; Ήταν η πρώτη σημαντική σχέση σου; Τι είναι αυτό που σε πειράζει στο ότι χωρίσατε;

Δεν θα συνιστουσα να απαντήσεις δημόσια..

Πριν κάνεις κάτι, σκέψου αν μπορείς να το συζητήσεις με φίλους σου, ή με τους δικούς σου η ακόμα και αν θα σε βοηθούσε κάποιος περισσότερο ουδέτερος και ειδικός (π.χ. ένας ψυχολόγος-αν τα πράγματα είναι τόσο μαύρα όσο τα περιγράφεις)

Αλλιώς υπάρχει ζωή εκεί έξω, ο μισός πληθυσμός της ελλάδας είναι γυναίκες, και ουδείς είναι αναντικατάστατος... Ίσως στο μέλλον να φανεί ότι είναι και καλύτερα που τα πράγματα πήγαν έτσι...

Ποιος είναι ο σκοπός αυτών των συμβουλών; Εκδίκηση; Επιβεβαίωση του εγωισμού του καθένα; Και τι έχει να κερδίσει κάποιος εάν π.χ. άισθάνεται κάτι για την κοπέλα;

Πάλι καλά που δεν προτείνεις κανένα κρέμασμα σε γουναράδικο...

Κορίτσια/συμφορουμίτισες γιατί δεν βοηθάτε;

Γιατί αν πρόσεξες, αυτά που προτείνεις είναι ακατάλληλες αντιδράσεις: αρνητισμός, αναβολή επίλυσης του προβλήματος, απαξίωση/υποτίμηση... Όλα αυτά δεν οδηγούν στην λύση του προβλήματος..

Γιατί αν η κοπέλα δεν άξιζε, δεν θα υπήρχε λόγος να στεναχωριέται ο συμφορουμίτης!

Αντίθετα οι κατάλληλες αντιδράσεις είναι τρεις:εντατικοποίηση της προσπάθειας, (και αν αυτό δεν αρκεί) αναδιοργάνωση των δεδομένων (και αν και αυτή δεν αρκεί) τότε αντικατάσταση του σκοπού..

Εγώ όταν προσπαθώ να μην σκέπτομαι πλακώνομαι στις πίτσες και στις μπύρες. Τέλος πάντων, ο καθένας θα κάνει ότι γουστάρει απλά να προσέξεις γιατί οι γυναίκες αυτή την εξάρτησή μας την μυρίζονται. Μυρίζει σαν πληγωμένο ζώο. Επαναλαμβάνω, αν ήμουν στη θέση σου: Κανένα έλεος, καμία επικοινωνία.

Για τον άλλο φίλο που λέει ότι κακώς δίνω τέτοιες συμβουλές εσύ που ξέρεις ότι αξίζει η κοπέλα; Επειδή την ερωτεύτηκε το παιδί να πούμε; Δηλαδή εσύ ερωτεύεσαι μόνο όσες αξίζουν; Καμιά προσπάθεια λέω εγώ. Τίποτα. Να την αφήσεις να φύγει. Έχει και καλύτερες.

Αγαπητέ συμφορουμίτη, να θυμάσαι ένα μόνο:

Στο τέλος, όλα θα πάνε καλά. Αν δεν πάνε καλά, δεν ήρθε το τέλος.

Να ξέρεις ότι ΟΛΑ γίνονται για καλό,

...κάτι που δεν μπορείς να το δεις τώρα. Θα πάρει καιρό, το πόσο δε μπορεί να στο πει κανεις. Ό,τι σου λέμε είναι από την εμπειρία μας και μόνο, κανόνες δεν υπάρχουν. Όμως η ανθρώπινη συμπεριφορά, έχει κάποια επαναλαμβανόμενα μοτίβα κι έτσι μπορούμε να μοιραστούμε τη δική μας επώδινη εμπερία, για να μην κάνεις κι εσύ τα ίδια "λάθη". 

Από την οπτική γωνία του αντίθετου φύλου και μετά από 7 (χωρίς να υποτιμώ το 3,5) χρόνια, πήρε δυό (και περισσότερο...) χρονάκια να γίνει φανερό το πόσο όλα γίνονται για καλό κλπ κλπ. Τώρα πονάς, την αγαπάς (και θα εξακολουθείς) δεν πιστευεις ακόμα οτι χωρισατε. Σε λίγο θα έρθει ο θυμός. Θα νιώσεις αδικημένος, χαμένος. Μη μασάς είναι ψέμα, μια ψευδαίσθηση.

Συγχώρεση φίλε μου, αυτο είναι το κλειδί. Μόνο έτσι κλείνει πραγματικά μια πληγή. Όσο βάζεις πράγματα επάνω (δάκρυα, πίτσες, μπύρες, σπασμένα βάζα, θυμό, περιστασιακές σχέσεις -έτσι για να ξεχάσεις, κλπ) δεν πρόκειται να κλείσει. Άσε την να κλείσει μόνη της. Μη κρατάς θυμό, μη κρατάς κακία, συγχώρεσε. Αλλά μην έχεις επαφή κιόλας. Μη την αφήσεις να σου στέλνει μηνυματα σε γιορτογενέθλια κλπ. Όχι γιατί είσαι κακός/εκδικητικός κλπ αλλά γιατί αν το επιτρέψεις πάντα θα έχεις ψεύτικες ελπίδες ότι θα γυρίσει. Δεν είσαι η καβάτζα κανενός. Δε θα γυρίσει, λυπάμαι που το λέω. Τουλάχιστον όχι τώρα. 

Μη περιμένεις να βρεις την επόμενη για να βρεις ξανα τον εαυτό σου. Σε αυτόν τον κόσμο μόνοι μας ήρθαμε, μόνοι μας φεύγουμε. Ό,τι αποκτάμε στην πορεία (σχέσεις, δόξα, περιουσία, εξουσία) μας έχει δοθεί για κάποιο λόγο και κανείς δε μας εγγυάται ότι θα το κρατήσουμε για πάντα.

Εσύ είσαι ολοκληρωμένη προσωπικότητα από μόνος σου. Ναι, έχουμε ανάγκη τη συντροφικότητα, να πάρουμε και να δώσουμε αγάπη και να βρούμε ένα συνοδοιπόρο στην πορεία της ζωής μας. Εκείνη τράβηξε άλλο δρόμο, δεν πειράζει. Υπάρχει κάποιος λόγος που έγιναν έτσι τα πράγματα και σου εύχομαι να τον ανακαλύψεις σύντομα.

Panos16,

ο oprtiras και η argoporia γράφουν σημαντικές, ισορροπημένες και χωρίς εμπάθεια σκέψεις τους που καλό θα ΄ταν να τις λάβεις υπόψη. Δεν υπάρχουν «εύκολες» και «έτοιμες» λύσεις. Κάθε σχέση είναι διαφορετική, όπως και ο καθένας μας. Το κοινό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πως όταν αγαπάς και εγκαταλείπεσαι είναι πολύ επώδυνο και χρειάζεται χρόνο, κόπο και μεγάλη προσπάθεια από μέρους μας για καταφέρει κάποια στιγμή ο ψυχισμός μας να επεξεργασθεί μια τέτοιου είδους απώλεια.

Τα συναισθήματα, σε αυτές τις περιπτώσεις είναι έντονα και, συχνά, αντιφατικά. Μην τα φοβηθείς, επέτρεψε στον εαυτό σου να τα βιώσει, όποια και αν είναι αυτά. Στο βαθμό που τα αποδεχόμαστε, αποδεχόμαστε στην ουσία πως είμαστε Άνθρωποι, πως ζούμε, πως μπορούμε να αγαπάμε και να είμαστε ευάλωτοι, αν υπάρχει λόγος σοβαρός. Συχνά, είμαστε εμείς οι ίδιοι που κάνουμε τον πόνο μας αφόρητο διαμέσου αυτοκατηγοριών, ακόμα και για αυτά που νιώθουμε. Προσπάθησε να αποφύγεις κάτι τέτοιο.

Στη φάση αυτή, κάθε είδους συναίσθημα είναι απόλυτα φυσιολογικό. Η αίσθηση σοκ είναι συνηθισμένη, ιδιαίτερα εάν δεν περιμένουμε μια τέτοια εξέλιξη. Σχεδόν πάντα, όμως, υπάρχουν μηνύματα από τον Άλλον. Απλά, δεν θέλουμε να τα δούμε ή δεν τα αξιολογούμε. Είναι βέβαιο πως και στην περίπτωση τη δική σου το ίδιο συνέβη. Δεν λες, μετά από 3,5 χρόνια και στα καλά καθούμενα: «Θέλω να χωρίσουμε». Αγάπη ίσως να υπάρχει εκ μέρους της, όχι όμως ερωτική. Πιθανότατα έχει γοητευθεί ή έχει «τσιμπηθεί» με κάποιον Άλλον, ίσως να προχώρησε ακόμα περισσότερο. Είναι σκληρό να το ακούς, αλλά καλό να το λάβεις και αυτό υπόψη.

Μίλα με φίλους που εμπιστεύεσαι. Ονομάτισε αυτά που νιώθεις, γράψε τα κάπου, αν προτιμάς, απόσυρε πράγματα κάθε μορφής που σου τη θυμίζουν, μη καταφεύγεις σε «εύκολες» λύσεις και διάφορα «σωσίβια» , όπως λέει και η argoporia. Η συγχώρεση είναι λυτρωτική όταν γίνεται με τον αυτοσεβασμό μας ακέραιο και τη συνείδησή μας ήσυχη. Δεν είναι ΑΥΤΟΣΚΟΠΟΣ…

Απόλυτα καλές ή αρνητικές εμπειρίες δεν υπάρχουν στη ζωή, η δε αξιολόγησή τους ως τέτοιες δεν είναι εύκολη υπόθεση και μπορεί να γίνει μόνο μετά από πολύ καιρό. Το ίδιο ισχύει και για μία ερωτική απογοήτευση ή ένα χωρισμό. Μετά από καιρό, μπορεί να διαπιστώσουμε πως ήταν ίσως το καλύτερο που μπορούσε να μας είχε συμβεί στη μέχρι τότε ζωή μας.

Το μόνο για το οποίο μπορούμε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι πως θα έχουμε σε όλη μας τη ζωή είναι ο Εαυτός μας. Για το λόγο αυτό, οφείλουμε να τον φροντίζουμε κατά πως του αξίζει!!!

-----------------
Ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό!!

[ τροποποιήθηκε από τον/την sven, 10-02-2015 13:09 ]

Αγαπητέ atreu73, δεν είμαστε εδώ για να βαθμολογίσουμε κανέναν, μη βάζεις τον εαυτό σου σ' αυτή τη διαδικασία... Ας αφήσουμε τον καθένα να έχει τη γνώμη του για εμάς και τις απόψεις μας, ελεύθερα. Μια αρνητική βαθμολογία δεν αλλάζει την άποψή σου για το θέμα, έτσι δεν είναι; Ούτε βοηθάει λιγότερο το συμφορουμίτη που ζήτησε τη βοήθειά μας. Καλό ή κακό, let it be που λένε και οι Γάλλοι 

[ τροποποιήθηκε από τον/την argoporia, 10-02-2015 14:05 ]

Orfeus αγαπητέ, μη συγχίζεσαι... κρύο αστειάκι

Ακριβώς. Δεν είμαστε εδώ να βαθμολογήσουμε κανέναν και λετ ιτ μπι και τα τοιαύτα. Δηλαδή τι; Θα ενοχοποιούμε και τις απόψεις γιατί καθ’ ημάς δεν είναι πολιτικλι κορεκτ. Σιγά ρε μαστόρια. Χαλάουα. Αυτά που λέω στο παλληκάρι δεν βγαίνουν από κάποιο φυλλάδιο αναζήτησης της τέλειας σχέσης αλλά από την πηχτή, αφρίζουσα , βουτηγμένη στο πλάσμα της ασυνέπειας και των κακών προθέσεων ζωή. Δεν ντρέπομαι να πω ότι είχα παρόμοια εμπειρία στο παρελθόν που μετά από τέσσερα χρόνια άρχισε η κοπέλα να μας τα γυρνάει και να μας λέει «ε, να κάνουμε ένα διάλλειμα, δεν είναι ότι δε σ΄αγαπάω» κ.τ.λ. Την ίδια στιγμή σηκώνομαι πάνω (καθόμασταν στο σαλόνι του σπιτιού της και πίναμε πίνα κολάντα) αρπάζω ότι δικό μου είχα (και ακόμα πράγματα που της είχα χαρίσει) και άντε γεια. Με κοιτούσε στην αρχή λίγο δύσπιστα. Μετά κατάλαβε ότι δεν θα με ξανάβλεπε. «ε δε λέω και να χωρίσουμε» άρχισε να λέει. Κομμένα όλα τα πάντα όλα. Τίποτα. Μπήκα στο ασανσέρ χωρίς λέξη. Ήταν χαλασμένο. Βγήκα από το ασανσέρ και κατέβηκα από τις σκάλες. Χωρίς όμως λέξη. Τσιμουδιά. Μην τον είδατε, μην τον απαντήσατε τον κυρ Ατρείδη.

 Μετά λοιπόν από κανα δυο μηνάκια, τσακ. Παίρνω ένα μήνυμα στο κινητό μου: να βρεθούμε, τι γίνεται, χαθήκαμε και άλλα τέτοια χαριτωμένα.

Μην μου ξαναγράψεις. Της απάντησα της κοπελιάς και αυτό ήτανε. Έμαθα αργότερα παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, χώρισε, ξαναπαντρεύτηκε. Με γεια της με χαρά της. Εγώ την δικιά μου την γυναίκα την διάλεξα και με διάλεξε και αυτή. Ούτε να δούμε τη σχέση μας, ούτε αισθάνομαι λίγο κάπως και άλλα τέτοια σαθρά. Έλειπα επαγγελματικό ταξίδι για πέντε μέρες στην Κομοτηνή και ήρθε με λεωφορείο να με δει. Το καταλαβαίνεις; Δεν άντεχε μακριά μου. Και κει στο ξενοδοχείο ενώ ένιωθα το ζεστό κορμί της δίπλα μου το κατάλαβα.

Αυτή την γυναίκα θα παντρευόμουν. Δεν είχε δηλαδή άλλο σερσέ λα φαμ που λένε κι οι άγγλοι.

[ τροποποιήθηκε από τον/την atreu73, 11-02-2015 08:21 ]

Παρόμοια εμπειρία είχα κι'εγώ παλιότερα και εφήρμοσα την συνταγή τού κυρ-Ατρείδη.

Οταν κάποιος/κάποια,μετά από τρία χρόνια σχέσης λέη στην άλλη/άλλον "να ξαναδούμε την σχέση μας" και "να κάνουμε ένα διάλειμμα" κλπ κλπ,είναι προφανές ότι δέν πίστεψε στην σχέση αυτή εξ αρχής.Μαχαίρι λοιπόν,μαχαίρι ανοξείδωτο και κομμένα τα πάντα όλα.Ει δυνατόν,ακόμη και delete από την μνήμη σου να την κάνης,Panos16.Να υποχρεώσης τον εαυτό σου σε επιλεκτική αμνησία,όπως κάνουμε όταν σβήνουμε ένα αρχείο από τον δίσκο τού υπολογιστή μας ή από κάποιο στικάκι.

Θα μού πής:"κι'άν δέν μού τύχη να βρώ κάποια άλλη;".Σκασίλα σου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι,που λέει κι'ένας γνωστός μου.Δέν χάλασε δά κι'ο κόσμος.Τόσοι άνθρωποι μένουν μόνοι τους στην ζωή.Εχουν τα ενδιαφέροντά τους,τους φίλους τους και περνάνε θαυμάσια.Tango tsfardeim,δηλαδή ταγκό τών βατραχιών,που λένε και στην Χολόν.

Αυτό όμως που λές δέν είναι σωστό γιατί,καθώς κανείς/καμμία δέν ξέρει πότε θα πεθάνη,δέν μπορεί να προγραμματίση πότε θα πή στον/στην σύντροφό του/της "τώρα ψάξε να βρής το καινούργιο σου ταίρι,διότι το μεγάφωνο μίλησε και ανήγγειλε ότι σε δέκα λεπτά και από την τρίτη γραμμή θα φύγη η πτήση μου γιά το υπερπέραν".Δατρέχεις δέ τον κίνδυνο να μπής μιά μέρα στο σπίτι σου και να δής την κυρά σου με κάποιον άλλο,τον οποίον θα σού παρουσιάση ώς "αυτός που θα μού κρατά συντροφιά όταν-φτού κακά-θα αποθνήξης".Το χειρότερο δέ είναι ότι μπορεί αυτός να μήν τής θυμίζη εσένα,ούτε κάν στο μαλλί.....

δεν έχεις κι άδικο αλλά μπορείς να πεις ότι στατιστικά και λαμβανομένου του βεβαρημένου ιστορικού υγείας μου, οι πιθανότητες είναι με το μέρος μου Στο να πεθάνω πρώτος. Επίσης έχω μηνύσει της κυράς να γράψει επ αυτού επάνω στον τάφο: σας τα λεγα εγώ. Αυτή διακωμωδεί το θέμα λέγοντας ότι θα γράψει: είμαι μεγάλος καραγκιόζης. 

Για το δεύτερο, τι να πω, αν σ΄ αυτή την ηλικία της κάνει Κούκου της κυρα Λενιώσ ας βρει κι έναν ενώ είμαι ζωντανός. Δεν πειράζει. Αυτή να χαίρεται και να περνάει καλά. Για τα περί συντροφικότητας ο λόγος μου ωστόσο και ουΧί για τα περί έρωτος. Τον κύριο έχω να τον δω από τον Δεκέμβρη του ΄98.

Είδα την απάντηση σου στον άλλο συμφορουμίτη και για αυτό έλαβες και άλλη αρνητική αξιολόγηση και για αυτό τον λόγο...

Και για το ότι δεν συμφωνώ με τις συμβουλές που δίνεις για τους λόγους που έχω γράψει πιο πάνω... Ακόμα, ο συμφορουμίτης απαντά ότι την αγαπά-που είναι επόμενο στάδιο, υποτίθεται ότι ο έρωτας-με τα παραμορφωτικά του γυαλιά- έχει περάσει...

Πιο κάτω κάνεις το λάθος να γενικεύεις μια προσωπική σου εμπειρία: δεν σημαίνει ότι έπειδή πήγε έτσι σε εσενα, θα πάει έτσι για όλους...

Ακόμα σε ρώτησα ποιος είναι ο σκοπός των συμβουλών που δίνεις... Και δεν απάντησες... Στην αγαάπη εγωισμοί δεν χωρούν... Και δεν έχει νόημα να δημιουργούνται τεχνητά εμπόδια χωρίς λόγο... Στο κάτω-κάτω είναι καλύτερα να απορρίψει κανείς μα περίπτωση για την οποία είναι σίγουρος ότι δεν αξίζει παρά να μείνει με αμφιβολίες... Οι συμβουλές που δίνεις, κατά την γνώμη μου, οδηγούν πιο πολύ στο δεύτερη περίπτωση...

Υπάρχει και η ακαδημία σχέσεων ( http://www.acadimiasxeseon.gr/ > ) με ενδιαφέροντα σεμινάρια για τις σχέσςεις μεταξύ των δύο φίλων. Προβληματική κατάσταση στην εληηνική κοινωνία με την οποία δεν έχει ασχοληθεί κανείς ιδιαίτερα.... Τουλάχιστον, όχι μέχρι τώρα...