Αλλαγή δασκάλου ξανά: θα ήθελα τη συμβουλή σας

Καλημέρα σας!

Γράφω για ένα θέμα που με προβληματίζει πολύ, παραμονές του διπλώματός μου στο πιάνο… Δίνω τον Ιούνιο και από φέτος είχα κάνει με δική μου πρωτοβουλία αλλαγή δασκάλου. Αν και γνώριζα αρκετά χρόνια τον προηγούμενο δάσκαλο, ουσιαστικά είχα φτάσει μαζί του σε αυτό το υψηλό επίπεδο και είχαμε αποκτήσει πολύ καλή φιλική σχέση, το “ιδιαίτερο” ταπεραμέντο του και τα συχνά ξεσπάσματα που είχε στο μάθημα μου ασκούσαν μεγάλη ψυχολογική πίεση και είχαν αρνητικά αποτελέσματα στη μελέτη και την απόδοσή μου. Έτσι, μετά από ένα επεισόδιο που “με έφερε στο αμήν”, αποφάσισα ότι- μιας και είχα σχεδόν έτοιμα όλα τα έργα του διπλώματος- μία αλλαγή δασκάλου μπορεί να με βοηθούσε.

Έλα μου ντε, όμως, που δεν ήρθαν έτσι τα πράγματα… Αν και είχα ζητήσει από το ωδείο που πηγαίνω να μου προτείνουν κάποιον ή κάποια με τα απαραίτητα προσόντα και εμπειρία, άρχισα να ανακαλύπτω ότι η συγκεκριμένη δασκάλα διδάσκει εδώ και χρόνια μικρές τάξεις, δεν συμφωνεί με τα περισσότερα που έχω διδαχτεί και επιπλέον δυσκολεύεται να με συνοδέψει στο κοντσέρτο που παίζω και για αυτό είχαμε αφήσει τις πρόβες “στην άκρη” μέχρι πριν έναν μήνα, που διαπίστωσα ότι δεν μπορούσε να παίξει ούτε τα βασικά. Μένουν λιγότερο από δύο μήνες για να δώσω και δεν ξέρω “τι μέλλει γενέσθαι”, από οποιαδήποτε άποψη… Συν τοις άλλοις, αυτή η δασκάλα δεν έχει κάποιο “όνομα” όπως ο προηγούμενος δάσκαλος που είχα και αναρωτιέμαι αν το δίπλωμά μου θα έχει αντίκρισμα στην αγορά εργασίας. Έχω μπει, λοιπόν, σε διαδικασία να σκέφτομαι μήπως θα ήταν καλύτερα να γυρίσω στον προηγούμενο δάσκαλο, με τον οποίο έχουμε συμφιλιωθεί εδώ και αρκετό καιρό και πιστεύω ότι αν του το ζητούσα, θα δεχόταν να με βοηθήσει.  

Το πρόβλημα είναι ότι δεν με παίρνει οικονομικά να κάνω άλλον έναν χρόνο μαθήματα (ο νόμος απαιτεί να είσαι στην τάξη του καθηγητή που θα σε προτείνει για δίπλωμα τουλάχιστον ένα έτος) και γενικά μου φαίνεται “κάπως” όλο αυτό και δεν ξέρω πώς πρέπει να το διαχειριστώ σωστά και δίκαια, όχι μόνο για μένα αλλά και από την πλευρά της τωρινής μου δασκάλας και του ωδείου. Δεν θέλω να έχω δίπλωμα από ένα γνωστό ωδείο μεν αλλά με μία δασκάλα που δεν την ξέρει κανείς και διαφωνεί με όσα έχω διδαχτεί ως τώρα- αισθάνομαι σαν να “προδίδω” καλλιτεχνικές αξίες που έχω ενστερνιστεί στα τόσα χρόνια σπουδών που έχω κάνει... Απ’ την άλλη, το να κάνω ξανά αλλαγή δασκάλου και μάλιστα τελευταία στιγμή, θα με φέρει σε δύσκολη θέση ενώπιον και της διευθύντριας του ωδείου γιατί θα πρέπει να δώσω κάποια πειστική εξήγηση.

Σκέφτηκα, εν τέλει, ότι το μόνο που  μπορώ να κάνω είναι να πάω με τον προηγούμενο δάσκαλο σε άλλο ωδείο πληρώνοντας μόνο “δικαιώματα”- είτε δώσω τελικά τον Ιούνιο, είτε εξαφανιστώ. Αλλά ακόμη κι έτσι, αναρωτιέμαι: θα μετράει το ίδιο αν στο δίπλωμά μου φαίνεται το όνομα του δασκάλου μου αλλά είμαι γραμμένη σε ένα ωδείο “μη γνωστό”; Πώς θα φαίνεται στο βιογραφικό μου αν μετά από πέντε χρόνια προετοιμασίας με αυτό τον δάσκαλο, πάρω τελικά δίπλωμα με την τωρινή μου δασκάλα και αν μετά επιστρέψω ξανά σε εκείνον; Έστω και αν έδινα για δεύτερη φορά δίπλωμα μαζί του- για παράδειγμα προς βελτίωση βαθμού- θα είχε την ίδια αξία με το πρώτο; Αυτά και άλλα πολλά αναρωτιέμαι...

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για οποιαδήποτε πρόταση ή συμβουλή έχετε να μου κάνετε!

Χρόνια Πολλά Χριστός Ανέστη!

Αρχικά να πω φιλαράκο μου πως αφού ήξερες σε τι μανούρα θα μπεις,γιατί άλλαξες δάσκαλο?

Με το δάσκαλο δεν είσαι υποχρεωμένος να είσαι φίλος.Μόνο επαγγελματίας στα μέτρα της σχέσης μαθητή-δασκάλου.

Δάσκαλος λέει-μαθητής εκτελεί.Προπόνηση στα κομμάτια κι αν σε μπινελικώνει επειδή δεν τοπυ αρέσουν δες το καθαρά ψυχρά:Εκείνος κάνει τη δουλειά του χωρίς να έχει κάτι προσωπικό με μένα κι εγω μελετω για να γινω ολο και καλυτερος.

Εν πάσει περιπτώσει τώρα ότι έγινε έγινε.

Ταπεινή μου γνώμη πως καλύτερα να μείνεις με την υπάρχουσα δασκάλα και στο ωδείο που είσαι.Ούτως η άλλως το ''βάπτισμα πυρός'' το έχεις πάρει από τον προηγούμενο καθηγητή σου.Θα πάρεις ένα πτυχίο και δεν θα αναγράφεται ίσως ένα όνομα γνωστό και με κύρος,αλλά το μεγαλύτερο κύρος θα το δείξεις με τις ικανότητές σου και όχι με τις συστάσεις που θα αναγράφονται στο πτυχίο σου.

Όσο πιο πολλές μανούβρες κάνεις τόσο χειρότερο για την απόδοσή σου στις εξετάσεις.

Καλή επιτυχία πάντως και να δίνεις περισσότερη έμφαση στην ουσια,δλδ στις δικες σου δυναμεις και ικανοτητες.

Αν είσαι ένας μέτριος πιανίστας αυτό θια φανεί με όποιο δάσκαλο κι αν πας,με όποιο Ωδειο κι αν σε εκπροσωπήσει.

Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλα!
Νομίζω πως είναι πολύ φυσικό να είχες  στρεσαριστεί κάτω απο τις πιέσεις ενός δασκάλου που σε στρίμωχνε γιατί απλά ήξερε  τις δυνατότητές σου και γνώριζε  πολύ καλά ότι μπορείς να τα πας και καλύτερα!! Είχα παρόμοια δασκάλα που με οδήγησε στο πτυχίο όχι βέβαια σε μουσικό όργανο αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία! Ένας δάσκαλος που πιστεύει σε εμάς και που το λέει η καρδιά του ακόμα και να ρισκάρει να γίνει κακός για να σε σπρώξει λίγο μακρύτερα, είναι ευλογία κι όχι κατάρα!!

Κατ΄εμέ θα έπρεπε να ξαναμιλήσεις με τον δάσκαλό σου που είχες ακόμα κι αν οι εξετάσεις χρειαστεί να πάρουν μια παράταση, να του εξήγήσεις το πρόβλημά σου και να τον παρακαλέσεις να συνεχίσετε, όχι για να έχεις κάποιον επώνυμο δάσκαλο στο πτυχίο σου, γιατί αυτό δεν το βρίσκω καλή ιδέα, αλλά γιατί εκείνος ο δάσκαλος ξέρει μέχρι που να σε φθάσει, ξέρει καλύτερα τα όρια σου και μέχρι που μπορείς να πας, και πράγματι όπως σου είπε και ο συμφορουμίτης παραπάνω, ο δάσκαλος δεν χρειάζεται να γίνει φίλος σου, ας παραμείνει δάσκαλος για να υπάρχουν τα όρια που χρειάζονται να υπάρχουν!!

Δεν καταλαβαίνω γιατί να πρέπει να αλλάξεις την τελευταία στιγμή αν και αντιλαμβάνομαι ότι θα πρέπει να ήσουν υπό μεγάλη πίεση για να κάνεις μια τόσο βεβιασμένη κίνηση!!!

Ελπίζω όλα να πάνε καλά και να οδεύσεις προς τις εξετάσεις σου και το πτυχίο σου με ηρεμία γιατί όσο και να  πεις, η μουσική ακόμα και σε περίοδο εξετάσεων πρέπει να μας γαληνεύει και να μας εξυψωνει κι όχι να μας ρίχνει ή να μας μαυρίζει!! Δεν αξίζει τόσο άγχος πια!!

Καλή σου επιτυχία!

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις και τις ευχές σας!

Πραγματικά, όσα μου γράφετε έχουν περάσει απ'το μυαλό μου σαν σκέψεις ξανά και ξανά... Είναι σαν να έχω δύο φωνούλες μέσα μου: η μία λέει "κάτσε τώρα στα αβγά σου έτσι όπως τα'κανες" και η άλλη "μην καταθέτεις τα όπλα και προσπάθησε να φέρεις τα πράγματα σε μία ισορροπία". Είχα πολύ σοβαρό λόγο όταν αποφάσισα να κάνω αυτή την αλλαγή δασκάλου, μιας και ο συγκερκιμένος δεν με πίεζε ψυχολογικά απλώς με μπινελίκια, αλλά όταν τον έπιαναν οι κρίσεις του έκανε διάφορα "μη-επαγγελματικά" πράγματα στα μαθήματά μας με τη δικαιολογία ότι "είμαστε φίλοι και δεν τρέχει τίποτα". Ορισμένες φορές, όμως, η καλή ψυχολογία είναι το παν και ειδικά όταν προετοιμάζεσαι για δίπλωμα σε ένα μουσικό όργανο... Και πραγματικά, αυτό ήθελα να πετύχω- να αλλάξω δάσκαλο και να μπουν όρια εκεί που πρέπει, έτσι ώστε να πάω να δώσω εξετάσεις όσο πιο ήρεμη γίνεται.

Δεν φαντάστηκα όμως ότι θα συναντούσα τέτοια εμπόδια... Πχ, δεν περίμενα ότι ενώ είμαι σε τέτοιο υψηλό επίπεδο, θα μου πρότειναν μία δασκάλα που όχι μόνο διδάσκει παιδάκια αλλά και δυσκολεύεται να μάθει τις νότες για να με συνοδεύσει στο κοντσέρτο μου. Είναι, δηλαδή, και πρακτικό το ζήτημα- γιατί μπορεί τελευταία στιγμή να μου πουν "βρες μόνη σου συνοδό πιανίστα και σκάσε και 100 ευρώ για κάθε πρόβα".  Μετά, είναι και αυτό που έγραψα- ότι πιθανόν το δίπλωμά μου δεν θα έχει αντίκρυσμα αν πάω να ζητήσω δουλειά σε κάποιο ωδείο, γιατί σε αυτό τον χώρο το όνομα του δασκάλου μετράει- πχ δεν είναι το ίδιο είτε έχεις διδαχτεί από την κυρά Μαρία της γειτονιάς σου, είτε από κάποιον γνωστό πιανίστα που παίζει στο Μέγαρο... Και ούτως ή άλλως, το να πάρω ένα χαρτί έτσι για να το πάρω και να "ξεμπερδεύω" μου φαίνεται σαν προδοσία- γιατί όλα αυτά τα χρόνια πραγματικά έχω κοπιάσει για να φτάσω ως εδώ και μου φαίνεται πιο δίκαιο και σωστό το δίπλωμά μου να γράφει το όνομα του δασκάλου που με δίδασκε επί πέντε χρόνια, παρά να δώσω εξετάσεις με όποιον δάσκαλο μου "έτυχε"και μετά να μην νιώθω καλά ακόμη και να το κοιτάζω... Αλλά, τέλος πάντων, μάλλον δεν πρέπει να κάνω κι άλλες βιαστικές κινήσεις και θα περιμένω να κυλήσουν λίγο μόνα τους τα πράγματα μιας και δεν είναι μόνο στο χέρι μου να αλλάξω ξανά δάσκαλο.

Ευχαριστώ και πάλι για όσα μου γράψατε!

διαφωνω ριζικα με τη θεωρια ο δασκαλος λεει ο μαθητης εκτελει, η σχεση μαθητη-δασκαλου βασιζεται αποκλειστικα στη χημεια, εαν αυτη απουσιαζει, και ο χοροβιτς να ειναι ο μαθητης και ο ρουμπινσταιν να ειναι ο δασκαλος δεν εχει καμια σημασια, το αποτελεσμα θα ειναι ασχημο. εχω 20 ετη προυπηρεσια σε ωδεια και εχω δει σχεδον τα παντα, σε μαθημα, εξετασεις, πτυχιακες, διπλωματικες, μεταπτυχιακα. οπου δεν υπηρχε χημεια μεταξυ μαθητη και δασκαλου το πτυχιο ηταν ενα τυπικο πτυχιο το οποιο σπανια χρησιμοποιησε μετα ο μαθητης. θα σε συμβουλευα να μην συμβιβαστεις στις απαιτησεις σου, αν πιστευεις οτι η νεα δασκαλα δε σου κανει, φυγε ακομα και μια μερα πριν το πτυχιο. στο κατω κατω εσυ το πληρωνεις, οχι το ωδειο. οπως πολυ σωστα ειπες, δε μετραει σε ποιο ωδειο εισαι [με αξειρεση το κρατικο θεσσαλονικης η το αθηνων], μετραει με ποιον τελειωσες. στα 20 χρονια ποτε δε με ρωτησαν ποιο ωδειο τελειωσα αλλα με ποιους τελειωσα. το βασικοτερο στην τεχνη μας ειναι η σωστη ψυχολογια και αν δεν την εχεις ουτε πτυχιο ουτε διπλωμα θα ειναι πετυχημενο με την εννοια της παιδαγωγικης, ασχετως αν το παρεις με αριστα. εγω θα προτεινα να πας κατευθειαν για διπλωμα, εκανες που εκανες τοσο κοπο, ειδικα αν σε ενδιαφερει η διδασκαλια του πιανου. το πτυχιο ειναι πολυ λιγο στις μερες μας. το σημαντικοτερο στην τεχνη της μουσικης ειναι 1. με ποιους συζητας για αυτη και πως σε καθοδηγουν και 2. κατα ποσο απολυτα αφωσιωμενη εισαι σε αυτη και ψαχνεις τα παντα και αυτοβελτιωνεσαι καθε μερα. εχω δει εξαιρετικα ταλεντα που ηταν προορισμενα για την πιανιστικη καριερα και ακολουθησαν αλλο επαγγελμα λογω λαθος ωδειου, λαθος δασκαλου, λαθος συμβουλων και κατευθυνσης.