Σχεσεις ανδρων και γυναικων

βασικα τυχαινει αυτη την περιοδο να περναω ακριβως αυτη τη φαση...και επειδη δεν ειμαι ο "χαλαρος" στην υποθεση,ειναι λιγο δυσκολο να απολαμβανεις αυτο που σου δινει ο αλλος,εστω κι αν αυτο ειναι που σε τραβηξε αρχικα.δυστυχως ειναι πολυ ασχημη περιπτωση,ειδικα οταν ο αλλος δεν ειναι ξεκαθαρος και επιπλεον συνεχιζει να σε αντιμετωπιζει σαν "φιλη",με την ιδια οικειοτητα,με την ιδια συμπεριφορα με πριν.ενω εκ των πραγματων το οτι δεν παει η φιλια ενα βημα παραπερα,δε σημαινει οτι ειναι κ εκει που ηταν.τα πραγματα δυστυχως αλλαζουν οσο κι αν θες να γυρισεις πισω το χρονο και να μη χασεις ο,τι ειχες.


"you give me miles and miles of mountains and i'll ask for the sea..."

εγω πιο πολύ φοβάμαι τις σχέσεις μεταξύ γυναικών -γυναικών
και ανδρών-ανδρών.....(βλέπε Ολανδια )
Ολοι εχουν πουστέψει (σορρυ) και όλες εχουν λεσβ.....
ΥΓ: και πουσαι ακόμη.....

Φιλοι-φιλοι....κ..
Αν δεν δει ο ενας τον αλλον διαφορετικα τοτε μπορει η σχεση τους να ειναι φιλικη.Εξαρταται και απο τις δυο πλευρες.

σχετικά με κείμενο Ζωής (ΖΟΙ). Νομίζω πως έχει συμβεί στους περισσότερους με τον ένα ή τον άλλον τρόπο.

αν είναι έτσι, - ο ενας «χαλαρός» και ο άλλος «θέλει» - η αρχική άποψη του χόρχε, που με βρίσκει σύμφωνο γενικά, «δοκιμάζεται. Αλλά μόνον όταν αυτη η αναντιστοιχία "πονάει", φέρνει θλίψη, όταν δεν μπορείς να χαρείς τις ομορφιές που σου δίνει ο άλλος γιατί δεν αρκείσαι στη "φιλία" Τελικά όλα εξαρτώνται από ποιον έχεις απέναντι σου. Δυστυχώς ναι, τα πράγματα δεν πανε πίσω αλλά, αν δεν παει καλά η ιστορία, ας μη πάρει μαζί της και τα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν, να μη πεις "δεν έχει νόημα να ξαναοιώσει κανείς έτσι".

Από την άλλη, στο βαθμό που υπάρχει μια τέτοια σχέση «φιλίας» και εξοικείωσης, μπορεί να είναι χρήσιμη, ώστε τα θεματάκια να μπούνε σε συζήτηση και η άλλη πλευρά, η χαλαρή, να νοιώσει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο ήρεμα όσο θέλει να τα βλέπει.. Αυτό είναι απελευθερωτικό, είτε προς την καλή, είτε προς την κακή κατεύθυνση.

Τελικά, με εξαίρεση τις περιπτώσεις όπου πράγματι ο άλλος, ο cool απλά "δεν θέλει", γιατί να κάνει πίσω, ? ενώ μπορεί όντως να νοιώθει κάτι ... ? Είναι ο φόβος μήπως χάσει κάτι το πολύ καλό (δεν το ρισκάρω μήπως χάσω και αυτό που έχω ..) .. ? Είναι η αδυναμία να δεχτεί έναν άλλον ρόλο ? (πχ έχει συνηθίσει σε έναν τύπο γυναίκας .. σαν πρότυπο .. και δεν ξέρει τι να κάνει ...Ίσως και εκεί είναι φόβος). Είναι η αδυναμία να δεχτεί συναισθήματα , να συνδυάσει τη «φιλία» με την ερωτική σχέση ? Είναι αυτή η περίεργη ιστορία όπου για πολλούς το πάθος συνδυάζεται με ανταγωνισμό, όρια στην επικοινωνία, ρόλους κλπ ? ... Τέλος πάντων Άβυσσος !!! :):)



[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : thank στις 12-01-2006 10:58 ]

Το παν είναι η κατανόηση, η ανοχή και η υπομονή!!!

Δεν μπορούν όλα να είναι δικά μας πρέπει να δίνουμε κιόλας!!!!!

Τη φιλία ανάμεσα σε εναν άντρα και μια γυναίκα τη θεωρώ απόλυτα φυσιολογική !!!!! Για αυτό και έχω αγόρια φίλους !!!!!!!!

Δεν υπαρχει χειροτερο φτυσιμο
...σε βλεπω σαν φιλο...ασ μεινουμε ετσι.


...να πιαστεις απ τ'ονειρα σου,
να μη φοβασαι η ζωη ειναι μπροστα σου
τι μαλακιες ειπα για να ξεμπερδευω....

Η δική μου πίστη (γιατί τώρα αναγκαστικά κινούμαστε στο χώρο του Υποκειμένου - υποκειμενικού) λοιπόν είναι: πιστεύω στη φιλία άντρα - γυναίκας, αλλά με την εξής διαφοροποίηση, σε σχέση με τις υπόλοιπες φιλίες των ανθρώπων του ίδιου φύλου:

Επειδή είναι στη φύση την ανθρώπινη το ερωτικό "παίγνιο" [και δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε πως δεν το βλέπουμε... ( )], είτε στη γέννεση αυτής της επικοινωνίας άντρα - γυναίκας είτε στην πορεία της, κάποια στιγμή, κάπου ...κάποτε..., όσο φιλικά και να τον βλέπεις τον άλλον (τον οποίο βέβαια έχεις επιλέξει να επικοινωνείς μαζί του), "κάτι" θα σου κάνει...

Όχι απαραίτητα θα τον ερωτευτείς (γιατί πλέον αν τον ερωτευτείς περνάει σε άλλη φάση η ιστορία. Δεν υπάρχει λόγος πια να μιλάμε για "φιλία"), αλλά θα νιώσεις την επιθυμία να εκφράσεις τον ερωτισμό σου (ένα ψιλοφλερτάκι αλλά... "συμπάθειας" και "οικειότητας"). Πιστεύω ότι, αν όχι σε όλες (γιατί τα απόλυτα δεν τα βρίσκεις πουθενά...), στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό που λέμε ως "φιλική" σχέση άντρα - γυναίκας περνά, κάποια στιγμή, από αυτό το στάδιο το οποίο συνήθως έχει - νομίζω πάντα - την εξής μορφή:

Έχεις ανάγκη να εκτονώσεις τον "ερωτισμό" (ο οποίος προκαλείται όπως και να το κάνουμε από ένα αρσενικό ή θηλυκό που νίώθεις ότι μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί του): "ασχολείσαι" με τα μάτια, με τις κινήσεις, εννοείς πολλά, λες πολύ λιγότερα απ' αυτά που εννοείς, σκέφτεσαι περισσότερα απ' όσα τολμάς να πεις και να κάνεις αλλά τα αφήνεις να αιωρούνται για να τα "εισπράξει" με τρόπο το άλλο μέρος κι αφού τα κάνεις όλ' αυτά ...ουφ ησυχάζεις...! Δε θες άλλο Δε θες "παραπάνω" δηλαδή... Είσαι βέβαιος/η πια (ασύνειδα ασφαλώς..) πως ναι αυτό που έχεις δίπλα σου είναι "φιλαράκι"... και σκέφτεσαι.."Άσ' το βρε! Τι το πιέζεις άλλο...δε σου βγαίνει...(ή καλύτερα: "δεν το θες". "Μέχρι εκεί ήθελες""

Ο "ερωτισμός" δε θα πάψει να υπάρχει ποτέ! Αλλά θα πάψει πια να έχει την τάση να γίνει "έρωτας" (εκτός βέβαια κι αν μεσολαβήσει κάτι "διαφορετικό" στο μέλλον).

Θα νιώθεις ικανοποιημένος που απολαμβάνεις αυτό και μόνο, τον "ερωτισμό", ο οποίος υπάρχει σε κάθε σχέση ειλικρινούς αγάπης, ούτως ή άλλως...- ακόμα δηλαδή και στις φιλικές σχέσεις του ίδιου φύλου. Μόνο που στην περίπτωση άντρα - γυναίκας είναι "κάτι τι λιγάκι" πιο έντονος. Κι είναι λογικό γιατί....:

Γιατί σ' αυτή τη σχέση νιώθεις (με αφορμή όλα όσα έχεις διδαχθεί ως κοινωνικά πρότυπα) πως έχεις το ρόλο του ακροβάτη... Λεπτές ισορροπίες που λέγεται πως εύκολα ανατρέπονται!

Ο ερωτισμός γεννιέται πάντα από έναν "κίνδυνο", μία πρόκληση να φύγεις από κάποια κατάσταση και να δημιουργήσεις μια άλλη. Στη φιλική σχέση άντρα - γυναίκας υπάρχει [ασύνειδα πάντα και όχι ενσύνειδα ("ενσυνείδητα" και "ασυνείδητα" έχουμε συνηθίσει να το λέμε, αλλά άκουσα από καθηγητή παν/μίου φιλολογίας -νομίζω- πως το άλλο είναι το σωστό...)] και αυτό το "ενδεχόμενο να χάσεις την ισορροπία" [ή καλύτερα "να θελήσεις να χάσεις την ισορροπία - γιατί τίποτα δε γίνεται από μόνο του...:)], γι' αυτό και μια τέτοιου είδους φιλία μάς αρέσει περισσότερο, γιατί, κατά βάθος, μας αρέσει να "κινδυνεύουμε" να ανατρέψουμε τις ισορροπίες και να μετράμε τις δυνάμεις και τις αντοχές μας, δοκιμάζοντας την πεποίθησή μας ότι "αυτήν την ισορροπία δε θα την ανατρέψουμε ποτέ!"

Ιδού το "παίγνιο"...

Γενικα, πιστευω στην φιλια αντρα με γυναικα αλλα πιστευω οτι περναει και απο "φαση" του κατι παραπανω που μπορει, ομως, και να μην εκδηλωθει ποτε!!!

π.χ. στο πν/μιο, γνωρισα ενα ατομο που μου αρεσε και γνωριστηκαμε και μου αρεσε περισσοτερο τοσο εξωτερικα οσο και σαν χαρακτηρας...μεχρι που μιλησαμε για σχεσεις και μου ειπε οτι ηταν κολλημενος!Ενιωσα μια απογοητευση αλλα τον βοηθησα και του σταθηκα στο προβλημα του!!!Τωρα, ειμαστε παρα πολυ καλοι φιλοι, με εχει βοηθησει σε πολυ δυσκολες στιγμες(που ουτε που το περιμενα!!) και σα μεγαλυτερος με εχει βοηθησει πολυ στην προσαρμογη στο παν/μιο!!Νομιζω πως δε θα ρισκαρα να χασω αυτη τη φιλια για κατι διαφορετικο...

Quote:

Το μέλος gate στις 17-01-2006 στις 12:16 έγραψε: Η δική μου πίστη ................. .......................... ............................... Ιδού το "παίγνιο"...

Τό σχόλιό μου ειναι (.) = τελεία.

Δεν ξέρω αν τα ειπε ολα .. ισως έμεινε και κάτι .. Με εκφράζει απόλυτα. νομιζω πως αυτό το κειμενάκι, φωτογραφίζει, έστω και αχνα, πολλές πτυχές μας. Συνήθως η gate, ανοίγει δρόμους για να γράψουμε κάτι περισσότερο. Eδώ νομίζω πως δεν αφήνει περιθώριο. Απλά διαβάζουμε και σκεφτόμαστε.

Σχεσεις?? ποιες σχεσεις????

Η φιλία συνεπάγεται αγάπη...
Ο έρωτας συνεπάγεται αγάπη...
Δύο πράγματα τόσο διαφορετικά αλλά τόσο ίδια ταυτόχρονα.Μπορείς να ερωτευτείς τον φίλο/η σου ότι φύλλο και να έχει απ'το πιο μικρό εως το πιο μεγάλο που θα κάνει για σένα..Μην προσπαθείτε να το λύσετε,αφήστε το να σας συνεπάρει.Ο έρωτας είναι κάτι όμορφο.Τι σημασία έχει αν είναι φίλος ή απλά ένας άγνωστος;
Αν γνωρίσεις κάποιον είναι αδύνατον να τον ερωτευτείς αμέσως.Πρώτα θα τον μάθεις,θα τον ερωτευτείς σιγά σιγά,θα γίνει φίλος σου..

φιλια μεταξυ δυο η παραπανω ατομων απλο...γιατι πρεπει να γινει η διακριση στο αν θα ναι ανδρας η γυναικα εφοσον μιλαμε για φιλια κ ο καθενας ξερει τι θελει!Αν λες καποιον φιλο σου σημαινει οτι τον βλεπεις φιλικα κ μονο!

Παρόλο που οι περισσότεροι καλοί μου φίλοι είναι γυναίκες, θεωρώ ότι πολύ δύσκολα υπάρχει αληθινή φιλία μεταξύ άνδρα και γυναίκας! Πιστεύω ότι πάντα θα υπάρχει στο υποσυνείδητο του καθενός ή του ενός από τους δυο το ερωτικό στοιχείο! Βέβαια, υπάρχουν και εξαιρέσεις, δεν είναι απόλυτο! Ωστόσο, θεωρώ ότι αυτό δεν εμποδίζει την ύπαρξη μιας φιλίας! Πάντοτε είχα φίλες-κολλητές που τις θεωρούσα πιο κοντά μου σε σχέση με τους φίλους μου! Γιατί με τους άνδρες-φίλους κυρίως συζητούσαμε πάντα για ποδόσφαιρο, γυναίκες και σινεμά, με δυο εξαιρέσεις στην περίπτωσή μου που η φιλία ήταν πιο βαθιά... Αλλά οι γυναίκες, επειδή συνήθως είναι πιο ευαίσθητες, σου βγάζουν μια αύρα ότι μπορείς να τις εμπιστευτείς και για πιο σοβαρά θέματα από την μπάλα..

Παράθεση: Το μέλος gate στις 17-01-2006 στις 12:16 έγραψε... Η δική μου πίστη......κλπ...κλπ.... Ιδού το "παίγνιο"...

Τελεία & Παύλα!!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : sintorin στις 06-10-2006 11:38 ]

Η ερώτηση αυτή μου δημιουργεί με έναν κυνικό τρόπο την εικόνα ενός απλού πειράματος. Έχουμε δύο καρέκλες σε ένα τραπέζι και στο μέσο του τραπεζιού ένα πιάτο με μπριζόλα (ή έστω φακές δεν τίθεται θέμα). Αρχίζω να φέρνω ζεύγη φίλων ή να καθήσουν στις θέσεις που δημιουργούνται. Την ίδια αντίδραση θα έχουν δύο που είναι χορτάτοι, με κάποιους που δεν έχουν δει φαγητό από την ώρα της γέννησής τους;
Εφόσον μιλούμε για βασικά ένστικτα όπως το αναπαραγωγικό και το αυτοπροστατευτικό, τίθεται το θέμα κατά πόσο αυτά τα ένστικτα δεν επεμβαίνουν στη συνολική λειτουργία του ανθρώπου. Η μορφή, η ένταση, η συχνότητα εκδήλωσης των ενστίκτων είναι αυτή που καθορίζει την βασική προδιάθεση του ανθρώπου. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά περιορίζονται και αλλοιώνονται από την ποιότητα της ενσυνείδητης λειτουργίας του εγκεφάλου και τα δεδομένα του περιβάλλοντος.
Το ουσιαστικό "φίλος" προέρχεται από το ρήμα "φιλώ" το οποίο από τη στιγμή της δημιουργίας του σημαίνει προσεγγίζω κάποιον, τάση να πλησιάσω . Η έννοια αυτή δεν προσδιόριζε στα αρχαία χρόνια το επίπεδο προσέγγισης, γι' αυτό και μέχρι σήμερα πχ. δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τις ομοφυλοφιλικές τάσεις στην αρχαία Ελλάδα. Στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, η οποία έχει ακόμα εμφανή τα σημάδια της διηθήσεως μέσα από το θρησκιοληπτικό φίλτρο, η έννοια "φίλος" αποκλείει την σεξουαλική πλευρά της προσεγγίσεως μεταξύ δύο ανθρώπων.
Η ερώτηση απευθύνεται στην ρομαντική πλευρά της φιλίας; Για να εξηγηθώ, αν κάποιες στιγμές έχω σεξουαλικές τάσεις προς μία κοπέλα αλλά τις καταπνίξω μέσα σε λογικούς ειρμούς και προτυπικές διαδικασίες, θεωρώ ότι παρέμεινα σε φιλικό επίπεδο; Είναι κάτι σαν το ερώτημα "αν ποθήσω μία άλλη γυναίκα θεωρείς ότι σε απάτησα ή πρέπει να προβώ στη σεξουαλική πράξη μαζί της;". Είμαι σίγουρος, όπως και σε κάθε άλλου τύπου συζήτηση ότι οι απόψεις διίστανται, κάτι που καθιστά τις αντικειμενικές απαντήσεις σε τέτοια θέματα σχεδόν αδύνατες. Η προσωπική μου άποψη για τη φιλία είναι ιδιαίτερα ρομαντική γεγονός που καθιστά την φιλία μεταξύ άνδρα και γυναίκας αυξημένα αποτρεπτική. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει ο κατάλληλος σεβασμός και η τάση για επικοινωνία. Απλά, έχω την υποψία ότι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά και περιμένει τον κατάλληλο τόπο και χρόνο για να επιβληθεί στις διαπροσωπικές μου ανησυχίες. Όχι πως ήρθε και η συντέλεια του κόσμου σε κάθε περίπτωση...

Παράθεση: Το μέλος darvick στις 05-10-2006 στις 12:33 έγραψε... Η φιλία συνεπάγεται αγάπη... Ο έρωτας συνεπάγεται αγάπη...

Η φιλία και ο έρωτας πάνε μαζί, ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα, είναι ανατροπή, είναι επανάσταση......για αυτό όπως γράφω και κάπου αλλού....έρωτας=εξέγερση, επανάσταση...
Φιλία και έρωτας, .....είναι συναίσθημα, και για αυτό η λογική, δεν έχει θέση......
Τη λογική μπορείς να την αναλύσεις.....το συναίσθημα όχι....είναι αυλο...αιωρείται στην ατμόσφαιρα....κινείται....αναπνεει....γίνεται τέχνη...χωρίς λογο-κρισια
Το απαραίτητο συστατικό ειναι η "αγάπη".....που αν τη βρείς πραγματικά στον άνθρωπο σου...στην αδελφή ψυχή σου....τότε ο έρωτας σου...ο εραστής σου....είναι και ο καλύτερος φίλος σου....

asxetos Προσκυνώ απλά.
ζωγράφισες

Όταν κάποτε έκανα αυτή τη συζήτηση με τον φίλο μου μου είχε πει πως η φιλία μεταξύ ενός άντρα κ μιας γυναίκας βασίζεται στην απόρριψη...Τότε είχα διαφωνίσει αρκετά έντονα.Περνώντας τα χρόνια ομως νομίζω πως είχε δίκιο...Για να πείς οτι με καποιον θα είσαι φίλη,δε σημαίνει οτι τον έχεις απορρίψει ως άντρα?Ή αυτός εσένα ως γυναίκα?για τον οποιοδήποτε λογο...Νομίζω πως μόνο όταν δε βλέπεις τον αλλο ως πιθανό σύντροφο μπορείς να αναπτύξεις μια υγιή φιλική σχέση...Δεν είναι απίθανη η αληθινή φιλία αντρα-γυναίκας αλλα είναι σπάνια θεωρώ...Σαν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα..Τότε θα μου πείτε αληθινή φιλία είναι δυνατόν να υπάρξει μονο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου..και πάλι όχι..Απλά οι προυποθέσεις ώστε να συμβεί μεταξυ άντρα-γυναίκας ειναι περισσότερες κ σαφώς πιο απαιτητικές!Εγώ νιώθω τυχερή που έχω έναν πολύ καλό άντρα φίλο...Κ η φιλία μου μαζί του είναι εξίσου σημαντική με της κολλητής μου...