Ποιό είναι το τελευταίο βιβλίο που έχετε διαβάσει;

Διάβασα τον "ΞΕΝΟ" του Αλμπέρ Καμύ.Πολύ καλό βιβλίο!!!
"Α αδιαφορία είναι η μοναδικ΄απάντηση του Μερσώ στην ανυπαρξία του μέλλοντος.Όμως φαίνεται εξίσου αδύνατο να φτάσει κανείς στο Μηδέν όσο και να αγγίξει το Απόλυτο"
Τώρα ξεκίνησα το Σιντάρτα του Έρμαν Έσσε(Θα σας πω εντυπώσεις όταν το τελειώσω)

Ακίλε Καμπανίλε "Αν Το Φεγγάρι Μου Φέρει Τύχη"...σούπερ!

Βέβαια, "πέρασα" εκ νέου (για άλλη μια φορά) κάποια βιβλία του Λένου Χρηστίδη και συγκεκριμένα το "Bororo" και το "Τυχερός Αριθμός Του Δόκτορος Μπου Και Άλλες Καλοκαιρινές Ιστορίες", ετοιμάζοντας διαδήλωση γιατί ο εν λόγω δεν έχει βγάλει νέο βιβλίο εδώ και 3 χρόνια! (Μα δε μας σκέφτεται καθόλου?)

Μόλις τελείωσα το ''1984'' του Όργουελ κι έχω ένα σφίξιμο στο στομάχι..Πολύ καλό βιβλίο, καιρό τώρα ήθελα να το αρχίσω μα δεν έβρισκα χρόνο..Τώρα πάω για τον Ξένο του Καμύ που απ' ότι διαβάζω επίσης (βλ. eleni_1982) είναι καλό..Καλή ανάγνωση σε όλους τους musicHeavenίτες..

Να ζεις, ν΄ αγαπάς και να μαθαίνεις-ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ

"Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών για το νηπιαγωγείο" και "Όνειρα ονείρων¨του ANTONIO TABUCCHI.

Φοννισα του Αλεξανδρου Παπαδιμαντη. Το μονο που καταλαβαινω ειναι οταν πεθαινουν τα παιδια!!!

Φοννισα του Αλεξανδρου Παπαδιμαντη. Το μονο που καταλαβαινω ειναι οταν πνιγονται τα παιδια!!!

"Τα πράγματα που ζουν απ'το χαμό" της Μάρως Βαμβουνάκη. Θα καταλάβατε κι από την υπογραφή πως έχω ένα κόλλημα με τη συγκεκριμένη συγγραφέα!

(Έχει κάποια σχέση και με τη μουσική,αφού από βιβλία της έχουν πάρει λόγια οι πυξ λαξ και τα προσάρμοσαν σε στίχους.Το γνωστό "Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο" και το "Ο έρωτας κοιμήθηκε νωρίς")

Το μέλος maspa στις 13-09-2006 στις 20:46 έγραψε...

Παράθεση: "Τα πράγματα που ζουν απ'το χαμό" της Μάρως Βαμβουνάκη. Θα καταλάβατε κι από την υπογραφή πως έχω ένα κόλλημα με τη συγκεκριμένη συγγραφέα! (Έχει κάποια σχέση και με τη μουσική,αφού από βιβλία της έχουν πάρει λόγια οι πυξ λαξ και τα προσάρμοσαν σε στίχους.Το γνωστό "Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο" και το "Ο έρωτας κοιμήθηκε νωρίς")

Το "Η μοναξιά είναι από χώμα" είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία.....

Το μέλος yokor στις 13-09-2006 στις 22:03 έγραψε...

Παράθεση: Το μέλος maspa στις 13-09-2006 στις 20:46 έγραψε... Παράθεση: "Τα πράγματα που ζουν απ'το χαμό" της Μάρως Βαμβουνάκη. Θα καταλάβατε κι από την υπογραφή πως έχω ένα κόλλημα με τη συγκεκριμένη συγγραφέα! (Έχει κάποια σχέση και με τη μουσική,αφού από βιβλία της έχουν πάρει λόγια οι πυξ λαξ και τα προσάρμοσαν σε στίχους.Το γνωστό "Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο" και το "Ο έρωτας κοιμήθηκε νωρίς") Το "Η μοναξιά είναι από χώμα" είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία.....

Η γυναίκα που πέθανε 2 φορες.
Του Μάνου Ελευθερίου.

Το πόσο με κούρασε δε μπορώ να το περιγράψω.
Ατελείωτο,βαρετό και σε αφήνει και με κενά..

Οσο μου αρέσει σα στιχουργος τόσο δεν τον αντέχω σα συγγραφέα..

Πάντως διαβάστε οπωσδήποτε το (λίγο παλιό) αλλά εξαιρετικό "ΠΟΤΕ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ" μόνο που δε θυμάμαι συγγραφέα..

"Η Κλαρα στο μισοσκοταδο" δε θυμαμαι συγγραφεα... Τελειοοο

ΣΑΜΟΘΑ ΚΑΡΛΟΣ ΧΟΣΕ (Somoza, Josι Carlos)- Η ΚΛΑΡΑ ΣΤΟ ΜΙΣΟΣΚΟΤΑΔΟ
Εκδόσεις Πατάκη

Πολύ καλή επιλογή

Έτος Έκδοσης: 2006

Info :
Τίτλος: Η Έβδομη Μάστιγα
Συγγραφέας: Ann Benson
Εκδότης: Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Αριθμός σελίδων: 703
Κωδικός ISBN: 9601411984


Σημείο αναφοράς του βιβλίου είναι η πανώλη που ερήμωσε την Ευρώπη και ξεχείλισε τα νεκροταφεία στα χρόνια του 14 ου αιώνα. Η πλοκή εξελίσεται παράλληλα και παρακολουθεί τα γεγονότα στο μακρινό παρελθόν και στο κοντινο μέλλον. Το μυθιστόρημα συνδυάζει περιπέτεια και επιστημονική γνώση, ρομαντισμό και τρόμο, δύο εποχές έρχονται κοντά με το μικροσκοπικό, απειροελάχιστο συνδετικό κρίκο ενός βακτηρίου - τον αόρατο σπόρο μιας νέας μορφής πανώλης.

"Το 1348 ένας Ισπανός γιατρός υπό δυσμένεια διασχίζει ένα σκηνικό φρίκης ταξιδεύοντας προς την Αβινιόν της Γαλλίας. Από εκεί θα σταλεί σε μια ακατόρθωτη αποστολή στην Αγγλία, με σκοπό να σώσει τη βασιλική οικογένεια από το Μαύρο Θάνατο. Σε ένα μελλοντικό κόσμο που ζει υπό την τυραννία των υγειονομικών υπηρεσιών, μια επιστήμονας εξαπολύει άθελά της έναν τρόμο που είχε μείνει αδρανής επί αιώνες. Από τις πρωτόγονες θεραπευτικές μεθόδους του Μεσαίωνα στη βιοϊατρική αστυνομοκρατία του κοντινού μέλλοντός μας, στο βιβλίο "H έβδομη μάστιγα" αποτυπώνεται παραστατικά μια συναρπαστική κούρσα ενάντια στο χρόνο και το μαζικό όλεθρο. Γιατί η ύστατη ελπίδα της ανθρωπότητας για επιβίωση δεν μπορεί να προέλθει παρά μόνο από το πιο σκοτεινό και βασανισμένο παρελθόν. "

Πολύ καλή πλοκή με έντονη την αίσθηση της σχεδόν "κινηματογραφικής" ροής , κάτι που κάνει σχεδόν αναμενόμενη τη μεταφορά του στην οθόνη .

^j^ ... "Time presend and time past are both perhaps Present in time ... Future " T.S.Eliot

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : -Angel- στις 01-10-2006 23:53 ]

Ο μικρότερος αδερφός του Ιησού, ο Τζες, είναι ένας μοντέρνος θεάνθρωπος που έχει όλα τα φόντα να κάνει μεγάλη καριέρα ως Σωτήρας – είναι πάνσοφος, πανάγαθος, πανέμορφος και πανσπάταλος. Ο Θεός τού δίνει εντολή να κατέβει στη Γη και να λύσει το επικοινωνιακό πρόβλημα των ανθρώπων – να τους απαλλάξει δηλαδή από την ιδιωτική τηλεόραση και τις πιστωτικές κάρτες...

O Τζες μαζεύει δώδεκα εντυπωσιακές μαθήτριες κι αρχίζει να περιπλανιέται στην υφήλιο διδάσκοντας μεγάλες αλήθειες για την ψηφιακή ευσέβεια, το θρησκευτικό μάνατζμεντ και το ντιζάιν εσωτερικών κόσμων, φιλοδοξώντας να εντάξει δυναμικά τη θρησκεία στο γήινο λάιφ στάιλ. Οι παγκόσμιες ισορροπίες ανατινάσσονται και η ιστορία του πολιτισμού ξαναγράφεται – ψηφιακά αυτή τη φορά.

Το Παρίσι μετατρέπεται σε μοντέρνους Αγίους Τόπους, το Hotel Ritz σε μια άνετη και λειτουργική φάτνη, ενώ ο Τζωρτζ Μπους θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για Ηρώδης. Τελικά ο μικρότερος θεάνθρωπος εξελίσσεται στον απόλυτο σταρ. Δίνει συνεντεύξεις στην τηλεόραση, φωτογραφίζεται για την Vogue και ερωτεύεται μια ασήμαντη πιτσιρίκα.

Ο Πανάγαθος στον ουρανό παθαίνει εγκεφαλικό μ' όλ' αυτά που συμβαίνουν «εκεί κάτω», ανακαλύπτοντας με τρόμο το αυτονόητο: ότι όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, ολόκληρο το σύμπαν κάνει την πάπια! – και ότι με το σταυρό στο χέρι δεν καταφέρνεις πλέον τίποτα αν ο σταυρός δεν είναι Cartier...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΗΛΙΘΙΟΥ του felix de azua

μιλαει για εναν ηλιθιο που οτι κ αν εκανε το εκανε για να γνωσισει την ευτυχια....

Εντελώς τυχαία, διάβασα το ένα μετά το άλλο δυο βιβλία που έχουν «κίνιτρο» την ανυσιχία «γιατί εγώ είμαι εγώ;» «είμαι εγώ;».
Το πρώτο ήταν το «Κατα σηρροην» (Πέτρος Μαρτινίδης) που δυστυχως δεν μ' άρεσε καθόλου - βασικά από την αρχή δεν το «πίστευα», οπότε δεν μπήκα μέσα και βαρέθηκα πολύ μέχρι να το τελειώσω.
Το δεύτερο είναι «Το λευκό κάστρο» (Orhan Pamuk) που το βρήκα καταπληκτικό. Μυστήριο, ψυχολογικό, μαγικό, ρεαλιστικό - σαν όνειρο.

" Το τελευταίο θεώρημα του Φερμά " . Πολύ ενδιαφέρον κυρίως για μαθηματικούς

Σώτη Τριανταφύλλου

Λίγο από το αίμα σου


σχετικά με το βιβλίο εδώ

"Αρχαιοκαπηλία και Εμπόριο Αρχαιοτήτων", του Ανδρέα Αποστολίδη. Άκρως ενδιαφέρον.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

"Τι συμβαίνει στο εμπόριο αρχαιοτήτων μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο; Πως σχηματίζονται οι μεγάλες σύγχρονες ιδιωτικές συλλογές και που βρίσκουν τα μεγάλα μουσεία της Δύσης καινούργια ευρήματα της αρχαίας ελληνικής τέχνης;
Το διεθνές εμπόριο διαθέτει ένα πολύπλοκο αλλά ορατό σύστημα λειτουργίας για το «ξέπλυμα» και τη νομιμοποίηση των λαθρανασκαφών στις χώρες που είναι πλούσιες σε αρχαιότητες. Ο αρχαιολόγος Νήλ Μπρόντι, διευθυντής του Κέντρου Ερευνών Παράνομων Αρχαιοτήτων του Πανεπιστημίου του Καίημπριτζ, υποστηρίζει: «Ανακαλύπτεις διαρκώς να επαναλαμβάνονται τα ίδια ονόματα σε διάφορους συνδυασμούς. Είναι λοιπόν σωστό να αντιμετωπίζει κανείς το χώρο αυτό ως κύκλωμα».
Το Κύκλωμα ήταν και το θέμα του ντοκυμαντέρ του Ανδρέα Αποστολίδη που προβλήθηκε δύο φορές από την ελληνική κρατική τηλεόραση το 2006 και συζητήθηκε διεθνώς.
Ο Ανδρέας Αποστολίδης, με τη διπλή ιδιότητα του σκηνοθέτη ντοκυμαντέρ έρευνας και του συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων, γράφει μια μελέτη για το εμπόριο αρχαιοτήτων, συνδυάζει αποκαλυπτικές προσωπικές αφηγήσεις και ιστορίες, άγνωστα ντοκουμέντα και αρχεία και αναλύει συγκεκριμένες συγκλονιστικές υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας σε ένα θέμα που για πρώτη φορά στην Ελλάδα τοποθετείται στο διεθνές του πλαίσιο με βάση τις σύγχρονες νομικές και ηθικές αντιλήψεις για τη σημασία και την αξία της επιστημονικής αρχαιολογικής έρευνας. "