Ποιο τραγούδι σας εκφράζει αυτό το καιρό;

Σκληρό γαλάζιο
Παπακωνσταντίνου Βασίλης
Μουσική - Στίχοι: Μικρούτσικος Θάνος - Ιωάννου Οδυσσέας

Δεν έχω όμορφο νησί, κανείς δε θα με ψάξει
Ούτε κάνα πιστό σκυλί στα πόδια μου θα κλάψει
Δεν έφυγα από πουθενά, δεν έχω να ξεχνάω
Απ’ τη ζωή μου έρχομαι, και στη ζωή μου πάω

"To μηδέν" Θ. Μικρούτσικος, Λ. Λαζόπουλος, Ε. Αρβανιτάκη

Το μηδέν θα κάνω κύκλο
κι εκεί μέσα θα χορεύω
κ ας μην ξέρω πού πηγαίνω
κ ας μην ξέρω τι γυρεύω

Τη ζωή μου μηδενίζω
πάει να πει πως ξαναρχίζω
Τη ζωή μου μηδενίζω
Πίσω δεν ξαναγυρίζω

Βάλαμε φωτιά στα φρένα
Και μας έμεινε το γκάζι
Με ταχύτητες μεγάλες
Μοναχά η γη αλλάζει.
Έτσι μόνο η γη αλλάζει
Με ταχύτητες μεγάλες
Βάλαμε φωτιά στα φρένα
Και μας έμεινε το γκάζι.

Στάχτη γίνανε τα πάντα
Κάηκε το παρελθόν μου
Όλη μου η περιουσία
Στην καρδιά και στο μυαλό μου.
Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πάει να πει πως ξαναρχίζω,
Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πίσω δεν ξαναγυρίζω...

Βάλαμε φωτιά στα φρένα
Και μας έμεινε το γκάζι
Με ταχύτητες μεγάλες
Μοναχά η γη αλλάζει.
Έτσι μόνο η γη αλλάζει
Με ταχύτητες μεγάλες
Βάλαμε φωτιά στα φρένα
Και μας έμεινε το γκάζι.

Πραγματικά τον τελευταίο καιρό το νιώθω στο πετσί μου αυτό το τραγούδι κι όποτε το ακούω ξεσπαθώνω, σαν να ξεσπάω εκείνη την ώρα πράγματα που είχα μαζεμένα πολύ καιρό και θέλω να φωνάξω ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΗΔΕΝΙΖΩ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΠΩΣ ΞΑΝΑΡΧΙΖΩ!

ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΑΦΟΙ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑ

ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΕΝΙΟ ΑΗΔΟΝΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ
ΣΙΝΙΑΛΑ ΑΠΟ ΦΑΡΟΥΣ ΠΟΥ ΣΒΗΣΤΗΚΑΝ
ΚΑΙ ΜΑΓΙΚΑ ΤΟΤΕΜ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΦΥΛΕΣ

ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ..............

Ετσι σημερα τα λογια σου
απ'τον παραδεισο να'ρχονται μοιαζουν...
στην ασπρομαυρη ζωη μου
για λιγο τα χρωματα αλλαζουν.....

Ξερω πως αυριο θα'χεις χαθει...
μα μιλα μου ακομα κ αν αυριο ξεχασεις
οσα πιστευεις κ οσα εχεις πει...

Φευγει κ ερχεται ο ερωτας κ εμεις πιο σφιχτα
γατζωνομαστε απ'το ενα στο αλλο κορμι
για να κρατηθουμε σ'αυτη τη φυγη.....

Γι'αυτο σημερα τα λογια σου
απ'τον παραδεισο να'ρχονται μοιαζουν...
στην ασπρομαυρη ζωη μου
για λιγο τα χρωματα αλλαζουν....

ΘΗΒΑΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ......

Σε κάτι νεόκτιστα που λες,
τι εποχές, τι φτωχές, βασανισμένες αγκαλιές...

Σε κρατούσα
ήμουν παιδί κι απάνω σου σκιρτούσα
τα χρόνια πέρασαν σ' αποζητούσα
ό,τι κι αν έγινα δεν το αγαπούσα
σ' αυτό το όρθιο βιαστικό ακουμπούσα
και ξάφνου όρθια σε τραβώ
σ' ένα ΤΑΝΓΚΟ ΒΟΥΒΟ...

(Σαββόπουλος)

Αν είμαστε έτσι ζεστά
και κάνουμε αστεία
στη μέση του δρόμου
στον κόσμο μπροστα
δεν ξέρω τι άλλο
μπορουσα να ελπίζω...
ΘΑ ΧΑΣΩ ειχα πει...
ΜΑ ΚΕΡΔΙΖΩ !!!

...Κλειδώθηκαν οι σκέψεις μου
μες του μυαλού τα υπόγεια
αχ! πόσα θέλω να σου πω
μα δεν υπάρχουν λόγια...


Ανάθεμά σε, δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω

Τραβέρσο ανάποδο- πορεία προς το Βοριά...

Noble Dame
Raining Pleasure / Reflections, Μάνος Χατζιδάκις
...με εκφράζει κυρίως για το καταπληκτικό "I said I' m ready..." της Πασπαλά! Μου βγάζει μεγάλη, καθαρή αποφασιστικότητα και ενέργεια!
Υ.Γ. Συν τους άλλους ευνόητους λόγους που έχουν να κάνουν με την αξία του τραγουδιού...

"Το παλιό μου παλτό" απ το Χρ. Δάντη.

όποιο νοσταλγεί και πονάει... εμμμ... ναι. αυτό!

Καλημέρα - Αλκ. Πρωτοψάλτη
Είναι η ώρα σκληρή, που ξυπνάω το πρωί
Είσαι η πρώτη μου σκέψη κι η πρώτη ευχή
Κι αν ρωτάω για σένα την κάθε σιωπή
μου απαντά αυστηρά η ζωή θα σου πει

Καφές πικρός και ξανακλείνω τα μάτια
Μια θάλασσα να δω, ποτέ πια δε θέλω
Γιατί ποιο πλοίο, ποιο μπορεί να σε φέρνει
που ούτε η ζωή δεν το καταφέρνει

Καλημέρα κι όποιος αντέξει
¶λλη μια μέρα που μου χρωστάει
να σ' επιστρέψει
Καλημέρα

Είναι η ώρα σκληρή που ξυπνάω το πρωί
Μέσα στον ύπνο μου σ' είχα στο σώμα βροχή
Κι αν ρωτάω για σένα την κάθε αστραπή
μου απαντά αυστηρά η ζωή θα σου πει

Καφές πικρός και ξανακλείνω τα μάτια
Το όνομα σου δε θα πω ποτέ πάλι
Γιατί αν σ' έβαζα για λίγο στο στόμα
Θα σ' ήθελα σαν το μωρό λίγο ακόμα

Κι όλο πετάω πετάω πετάω
στα σύννεφα μπαίνω σ' αναζητάω
κι όλο πετάω πετάω πετάω
ουράνιο τόξο στα χέρια κρατάω
τον έρωτα σου τραγουδάω
πετάω πετάω πετάω....!
I'M GLAD!

Παράπονα στη Λίνα

Χαμογελάς, στα μάτια σου γλιστράω
δεν με κοιτάς, μα πες μου πού να πάω
πού να σε ζητώ, πού να σΆ αγαπώ, πού να σε ξεχνώ

Και με φιλάς, η ανάσα αγριεύει
και σου ζητώ, αυτό που περισσεύει
δυο αναπνοές, λέξεις σου παλιές, κάτι να μη θες

Θέλω να καις, άστρο μου κι αν θες
να με προσέχεις στις φτηνές μου τις στιγμές
Και από κει ψηλά, ρίξε μια ματιά
πες μου πως βλέπεις τα δικά μου τα παράπονα

Εμείς οι δυο, δυο κούνιες στο παρκάκι
τη μια είσαι εδώ, σε χάνω σε λιγάκι
αίμα μου ξανθό, πού να σΆ αγαπώ, πού να σε ξεχνώ

Κι αν στο φιλί, ξημέρωμα με πάρει
να κοιμηθώ, στα χέρια σου κουβάρι
μια γωνιά εδώ, κι άμα αναστηθώ, πες μου ότι ζω

Θέλω να καις, άστρο μου κι αν θες
να με προσέχεις στις φθηνές μου τις στιγμές
Και από κει ψηλά, ρίξε μια ματιά
πες μου πως βλέπεις τα δικά μου τα παράποναnull

Σήμερα ειδικά με εκφράζει το τραγούδι του Πλιατσικα για το Φεστιβαλ:

"'Ηταν να φύγουμε μαζί
κι όμως πηγαίνω μόνος!
Μόνος παλεύω τον καιρό
κι όπου με βγάλει ο δρόμος!"

(Πού άραγε?)

Γενικά εμένα με εκφράζει το παρακάτω κομμάτι του Παύλου...

Δένω τα μάτια και τα χέρια
να μη βλέπω άλλο πια
τα σκληρά τους μαχαίρια
τη μικρή τους καρδιά.
Και κοιμούνται και ξυπνάνε
μας χτυπάνε όπου βρούν
μηχανές που περπατάνε
που δεν ξέρουν να ζουν.

Κλείνω στόμα και μύτη
του βαρέθηκα πια
να με λένε αλήτη
και γελώντας, μαλλιά.

Τώρα μόνος σαν τσακάλι
στα βουνά τριγυρνώ
για το κλούβιο τους κεφάλι
ούτε που θα νοιαστώ.

δε σας εχει τυχει να ξερετε και να σας αρεσει ενα κομματι για χρονια αλλα οταν το ακουσετε μια συγκεκριμενη φορα να σας κολλησει για μεγαλο χρονικο διαστημα??? εγω,το επαθα με το parallel universe των peppers μιλαμε για χοντρο κολλημα!!! οπου κι αν παω βρισκω μια αφορμη και αρχιζω...[δυστυχως για τους αλλους!!]

Γι'αυτο κρυψου να μη σε ξαναδω
στο λαθος δεν μπορω ν'αντισταθω
προσπαθησε να μη σε ξαναδω
δεν γινεται πιο κατω απο 'δω....


Για τα χρονια που θυμαμαι απ'το σχολειο
για οσα ειδα και δεν ηθελα να πω
γι'αυτα που μ'εμαθαν να ζω και να ελπιζω
και δεν ειναι αυτα που βρηκα εδω...........................
.......Ακομα προσπαθω........

When the world gets in my face I say;
HAVE A NICE DAY!
Bon Jovι

rockάκι


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : iris-the-black στις 05-11-2005 17:41 ]

ΑΓΓΕΛΟΙ ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ

Σε σιωπηλά κύματα ανθρώπινης αμφιβολίας
η ψυχή μου ψιθυρίζει παγωμένες ενοχές.
Το βλέμμα μου χαμένο, τα μάτια βουρκωμένα
σ' ορίζοντες μελαχγολίας, σε μοναξιάς κοιλάδες
χωρίς φιλοδοξίες μ' ατσάλινη ηθική
σ' ατέλειωτες νύχτες, σ' άγνωστες αισθήσεις
σ' ερωτήματα βαριά, ίσως να λυτρωθώ
στη σκιά της λησμονιάς με θέληση τυφλή.
Πρόσωπα από πέτρα και μάσκες από σάρκα
μακρινή ηχώ από βελούδινα τραγούδια
Σε φύλλα φθινοπωρινά, σε γκρίζες καταιγίδες
σε μονοπάτια δύσβατα και σε φιλιά μ' αγκάθια
Μυστήριο πεπρωμένο, χρόνος δίχως έλεος.
Οι κραυγές μου πνίγονται και προκαλώ:
Τα παιδιά των ξεχασμένων θεών,
το χαμόγελο της άγριας χαράς,
το βλέμμα της βαθιάς μοναξιάς,
τη λάμψη πολύτιμης πέτρας.
¶γγελοι χωρίς φτερά,
λουλούδια δίχως χρώμα.

ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ