ελληνική μουσική
    720 online   ·  210.832 μέλη
    των μουσικών
    της μουσικής
    του λαού
    τα εν οίκω
    1. αρχική
    2. Forum
    3. Μουσικές Συζητήσεις

    Η κατάθλιψη ως μουσική αρετή

    Vanos
    08.10.2005, 14:29
    #1
    Σίγουρα έχετε παρατηρήσει πως 99 στα 100 κομμάτια του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού και ίσως γενικότερα της ελληνικής μουσικής σκηνής εκφράζουν θλίψη, απογοήτευση, πόνο και γενικά δυσάρεστα συναισθήματα.
    Κατά τη γνώμη που μπορεί να οφείλεται αυτό;

    AT
    08.10.2005, 15:57
    #2
    Τη χαρά τη ζεις....
    τη θλίψη την καταγράφεις.... (τρόπος εκτόνωσης... )

    Στη χαρά.... μέσα στη μέθη και τη ζάλη και τα χαχανιτά... έχεις προσπαθήσει
    να "πιάσεις" στηλό ή μολύβι να γράψεις????



    Αντιθέτως στη θλίψη... έ, όσο να 'ναι... με τα χαρτομάντηλα είναι λίγο πιο
    έυκολο... ....άσε που ψάχνεις για συμπαράστση στο κίνημα των θλιμένων,
    συμπασχώντων, ακούοντες μουσική...

    Άλλη απορία????

    ...εβίβα.... σήμερα έχει δεύτερο γύρο στην Ελευσίνα... για τα πρωτορακιά...
    Να ξεκινούσαμε από τώρα προθέρμανση;;;

    mirrors
    08.10.2005, 16:14
    #3
    Και εγώ το ίδιο αναρωτιόμουν Βάνο και μάλιστα κατηγορούσα αυτή τη τάση!
    Μέχρι που έπιασα χαρτί και μολύβι και συνειδητοποιήσα ότι το πιο θετικό που μπόρεσα να βγάλω ήταν μια νοσταλγία για τον κόσμο του παραμυθιού που ταξίδευα μικρη! Μάλλον αυτό συμβαίνει γιατί όπως περίπου είπε η Άννα την ευτυχία μπορείς και θες να τη μοιραστείς. Η λύπη όμως δεν εκτονώνεται ευκολα.Και συχνά μόνο η τέχνη μπορεί να την καταπραυνει!
    steinway
    08.10.2005, 17:06
    #4
    ''Εγώ στα φύλλα της καρδιάς
    κρύβω βαθιά τον πόνο
    στρέφω το βλέμμα μη με δουν
    και σαν παιδί βουρκώνω...

    Θεέ μου πόσο παράξενοι
    είναι οι δικοί μας τόποι
    θλιμμένα τα τραγούδια μας
    και γελαστοί ανθρωποί...''

    Έτσι είμαστε εμείς οι Έλληνες!!!
    Ανθρώπινοι, μ' ευαίσθητα αισθήματα.. Μα και ήρωες σινάμα, αφού κρύβουμε τον πόνο σ 'ένα χαμόγελο και προχωράμε...
    Orfeus
    08.10.2005, 17:39
    #5
    Quote:

    Το μέλος AT στις 08-10-2005 στις 15:57 έγραψε:

    Τη χαρά τη ζεις....
    τη θλίψη την καταγράφεις....





    Αυτό είναι...


    W4TT4N4B3
    08.10.2005, 17:45
    #6
    Υπαρχουν και ανθρωποι που τη θλιψη τη ζουν περισσοτερο απο τη χαρα,




    steinway
    08.10.2005, 17:49
    #7
    Quote:

    Το μέλος W4TT4N4B3 στις 08-10-2005 στις 17:45 έγραψε:

    Υπαρχουν και ανθρωποι που τη θλιψη τη ζουν περισσοτερο απο τη χαρα,








    Θα συμφωνήσω απόλυτα.
    Ό,τι με πόνεσε αγαπάω, ο πόνος.... δείχνει ό,τι ζω!!
    ph
    08.10.2005, 22:02
    #8

    Κάποτε που άκουγα αποκλειστικά έντεχνο είχα πάθει μια μορφή κατάθλιψης, για την οποία δεν οφείλεται το έντεχνο, αλλά έβαλε κι αυτό το χεράκι του. ΄Οταν άκουσα τα παράπονα της Γαρμπή με μπιτ ή το ''Παραλύω'' της ΄Αννας, όπου ο πόνος ναι μεν εκφράζεται αλλά με έναν αέρα πιο αλήτικο, της πίστας, συνήλθα. ΄Ασε που υπάρχουν ποπ-τσιφτετέλια με πολύ πικρό περιεχόμενο, που σε κάνουν όμως να λικνίζεσαι χαρωπά ή να χτυπιέσαι ρυθμικά την ώρα που λες ''θα μελαγχολήσω''. Και τελικά δεν μελαγχολείς. Ας το πάρουμε είδηση. Το μουσικό μας παρόν είναι οι Φοίβος και ο Καρβέλας που μερικές φορές γράφουν και καλά τραγούδια. Μέχρι να γεννηθεί ο επόμενος Χατζιδάκις, που θα φέρει τα πάνω κάτω, θα επιδράσει σε γενιές ολόκληρες και θα εντοπίσει την ελληνική μουσική πραγματικότητα, αξιοποιώντας το περιθώριο (και έχει πολύ πράμα εκεί, δεν ξέρω τι ακριβώς), απλώς θα διασκεδάζουμε. ΄Οσοι έντεχνοι δεν κάνουν στροφή προς το μπιτ και την πίστα θα το μετανιώσουν πικρά. Ο Νταλάρας καψουροτραγουδάει πάντως πάλι. Η Χαρούλα τραγούδησε Θεοφάνους. Σύντομα και η Φαραντούρη με τη Βικτώρια Χαλκίτη, σε συνθέσεις του Ανδρέα Μπονάτσου.
    Nekros
    08.10.2005, 22:27
    #9
    Καποτε ακουσα ενα ρητο που ελεγε: "τα γραπτα μενουν"! αυτο ειναι λοιπον που πιστευω! αν θα εγγραφα ποτε καποιους στιχους μεσα σε αυτους θα ελεγα για τα ονειρα που ειχα αλλα δεν τα εζησα, για αυτα που ειχα και τα εχασα, για αυτα που εζησα και με πληγωσανε...! και θα τα εγγραφα για να μεινουν...! να τα θυμαμε που και που! για να τα μαθουν και οι υπολοιποι! αυτο εγω βεβαια δεν το λεω καταθλιψη! οχι...δεν ειναι καταθλιψη! ειναι παραπονο! ενα παραπονο για ολα αυτα που ηθελα να πω και δεν ειπα, για ολα αυτα που ηθελα να κανω και δεν εκανα, για ολα αυτα που ηθελα να ζησω και δεν εζησα...Και οπως θα ελεγε καποιος......"με μια κιθαρα σαπια απο το ψεμα ταξιδευω σε εναν κοσμο που δεν ειναι για μενα...."!

    αυτα τα λογια τα ειπε καποτε ενας φιλος μου με τον οποιο ειχαμε μια παρωμια συζητηση...μετα απο λιγο καιρο καταλαβα τι ηθελε να μου πει...!
    mirrors
    08.10.2005, 23:38
    #10
    Quote:

    Το μέλος W4TT4N4B3 στις 08-10-2005 στις 17:45 έγραψε:

    Υπαρχουν και ανθρωποι που τη θλιψη τη ζουν περισσοτερο απο τη χαρα,








    Γιατι ομως? Ειναι πιο βαθυ συναισθημα? Πιο εντονο? Αυτο αναρωτιεμαι! Γιατι για τη λυπη να βγαινει ποιηση, μουσικη απο μεσα μας και για τη χαρα οχι? Δεν ειναι ολοι μελαγχολικες φυσεις για να ζουν τη λυπη περισσοτερο απο τη χαρα!
    Aiolos_m
    09.10.2005, 00:08
    #11
    Παιδιά μιλάτε μιλάτε για τη θλίψη όμως έχει προηγηθεί ένα θέμα που λίγοι του έδωσαν σημασία. Είναι στην ουσία η προσωποποίηση της θλίψης ο στίχος αυτού του συγκροτήματος που ζει και βασιλεύει ανάμεσα στις νότες του ελληνικού πενταγράμμου. Κάντε έναν συνδιασμό και βγάλτε συμπεράσματα...

    Το ανάλογο topic βρίσκεται ΕΔΩ

    "Γράψαμε τραγούδια που μιλούσαν για τη θλίψη..."
    mirrors
    09.10.2005, 00:28
    #12
    Πειραζει που δε θελουμε να το συγκεκριμενοποιησουμε αλλα να μιλαμε γενικοτερα για τη θλιψη των στιχων και γιατι συμβαινει αυτο? Ε?Πειραζει?
    Aiolos_m
    09.10.2005, 00:33
    #13
    Μην αρπάζεσαι καπετάνιε.
    Όχι, δεν πειράζει.
    Αλλά κάποιοι να δουν και να συμπεράνουν πως δεν είμαι ο μόνος που υπερασπίζεται τη θλίψη ως πηγή έκφρασης...
    mirrors
    09.10.2005, 00:41
    #14
    Δεν αρπαζομαι...ναυτη!Αν αρπαζομουν θα χρησιμοποιουσα και οχι !
    Και δεν εισαι ο μονος που υποστηριζεις τη θλιψη ως μουσικη αρετη!
    Υπαρχει πολλη θλιψη στους ανθρωπους και πολλοι την εκφραζουν ή την απολαμβανουν με τη μουσικη! Το θεμα ειναι γιατι ΜΟΝΟ αυτη εμπνεει τοσο!
    Σχετικο το τοπικ που παρεθεσες αλλα σε αυτο πιστευω το εξεταζουμε απο αλλη οπτικη το θεμα!

    Aiolos_m
    09.10.2005, 00:46
    #15
    Ένα παράδειγμα έφερα κί εγώ, για να εξελιχθεί πιο "ψαγμένα" η κουβέντα.

    Εβίβα καπετάνισσα!!!





    DeLaSane
    09.10.2005, 02:59
    #16
    Quote:

    Το μέλος mirrors στις 08-10-2005 στις 23:38 έγραψε:

    Γιατι ομως? Ειναι πιο βαθυ συναισθημα? Πιο εντονο? Αυτο αναρωτιεμαι! Γιατι για τη λυπη να βγαινει ποιηση, μουσικη απο μεσα μας και για τη χαρα οχι? Δεν ειναι ολοι μελαγχολικες φυσεις για να ζουν τη λυπη περισσοτερο απο τη χαρα!

    [/I]


    Nomizw pws h 8lipsh einai pio "aforhto" synais8hma apo thn xara. Gia pio "va8y" den kserw, alla pio "vary" 8a elega. Gia auto kai exoume perissotero thn anagkh na to moirastoume gia na to apovalloume.

    Epishs (teleiws proswpikh apopsh) nomizw oti h xara einai sxetika epifaneiako kai syntomo synais8hma. O tropos pou yparxei o an8rwpos, dhladh exontas synhdeish gia thn yparksh tou, alla kai thn mataiothta auths, einai eksarxhs mia phgh 8lipshs, pou nomizw yparxei panta mesa mas estw ki asyneidhta, akoma kai stis pio megales xares mas. Ki epeidh h grafh kai h texnh nomizw pws vgainoun apo va8ia mesa, kai proerxontai apo pio sterea synais8ymata apo auta ths stigmhs, phgazoun h ephreazontai apo auth th monimh 8lipsh.

    Sigoura polloi 8a diafwnoun gia to pws ephreazei h idea tou 8anatou th zwh k thn texnh mas, k isws na 8ewreitai kai ligo ypervoliko auto pou grafw. Egw to lew gia na prolavw tyxon epi8eseis. To exw skeftei arketes fores, k exw katalhksei se auth thn ypo8esh.




    Vanos
    09.10.2005, 03:40
    #17
    Συμφωνώ αρκετά με αυτά που γράψατε παιδιά.
    Ωστόσο, είμαι και λίγο καχύποπτος...
    Πιστεύω πως πολύ συχνά γράφονται θλιμμένα τραγούδια με ελαφρώς εγωιστική διάθεση.
    Πολλοί δημιουργοι θέλουν να δείξουν στο κοινό: "Κοιτάξτε τι έχω περάσει...Έχω φάει τη δύσκολη πλευρά της ζωής με το κουτάλι" ή "Εμένα που με ακούς, με έχει αδικήσει πολύ ζωή ενώ δεν το αξίζω".
    Είμαστε πάντως και λίγο μίζεροι και γκρινιάρηδες. Δε γίνεται πια στη ζωή μας να πηγαίνουν όλα στραβά... Οι Βραζιλιάνοι π.χ. περνάνε πιο δύσκολες καταστάσεις με φτώχια και αρρώστιες, κι όμως τα τραγούδια τους είναι χαρούμενα.

    Τελικά μάλλον είναι και θέμα εθνικής ιδιοσυκγρασίας...
    mirrors
    09.10.2005, 13:11
    #18
    Quote:

    Το μέλος Vanos στις 09-10-2005 στις 03:40 έγραψε:

    Συμφωνώ αρκετά με αυτά που γράψατε παιδιά.
    Ωστόσο, είμαι και λίγο καχύποπτος...
    Πιστεύω πως πολύ συχνά γράφονται θλιμμένα τραγούδια με ελαφρώς εγωιστική διάθεση.
    Πολλοί δημιουργοι θέλουν να δείξουν στο κοινό: "Κοιτάξτε τι έχω περάσει...Έχω φάει τη δύσκολη πλευρά της ζωής με το κουτάλι" ή "Εμένα που με ακούς, με έχει αδικήσει πολύ ζωή ενώ δεν το αξίζω".
    Είμαστε πάντως και λίγο μίζεροι και γκρινιάρηδες. Δε γίνεται πια στη ζωή μας να πηγαίνουν όλα στραβά... Οι Βραζιλιάνοι π.χ. περνάνε πιο δύσκολες καταστάσεις με φτώχια και αρρώστιες, κι όμως τα τραγούδια τους είναι χαρούμενα.

    Τελικά μάλλον είναι και θέμα εθνικής ιδιοσυκγρασίας...


    Συμφωνω Βανο. Οντως μερικα τραγουδια ειναι λυπητερα απλα για να ειναι! Αυτο που νιωθω ειναι οτι ουσιαστικα νοηματα ζωης κρυβει και η ευτυχια, οχι μονο η θλιψη. Ισως εχουμε χασει την ελπιδα οτι θα ευτυχησουμε οποτε δεν εμπνεει σαν θεμα. Και σιγουρα μια γκρινια μας δερνει σαν λαο! Αλλα μιζερια δε θα'λεγα. Στην Ελλαδα παρατηρειται το παραδοξο-οπως ειπαν και αλλα παιδια πριν- τα τραγουδια στη συντριπτικη τους πλειοψηφια να ειναι μελαγχολικα, γεματα καημους και πικρες! Ωστοσο ο Ελληνας δεν ειναι ετσι στην καθημερινοτητα του! Και το ακομη πιο παραδοξο: φτιαχνομαστε με αυτα τα τραγουδια χωρις να παιρνουμε τοις μετρητοις τους στιχους! Μια φορα σε εναν Αγγλο καθηγητη μου μετεφραζα το χιτ τοτε "Σωμα μου φτιαγμενο απο πηλο". Εφριξε ο ανθρωπος!!!! Παντως τα αγγλικα τραγουδια που ειναι πιο χαρουμενα βγαινουν απο εναν μαλλον καταθλιπτικο λαο! Τι αντιθεσεις!
    mirrors
    09.10.2005, 13:14
    #19
    Quote:

    Το μέλος Aiolos_m στις 09-10-2005 στις 00:46 έγραψε:

    Ένα παράδειγμα έφερα κί εγώ, για να εξελιχθεί πιο "ψαγμένα" η κουβέντα.

    Εβίβα καπετάνισσα!!!









    Οκ Αιολε! Ψαγμενη εξελιξη πηρε το τοπικ, δε συμφωνεις?
    Στην υγεια σου!
    neerie
    10.10.2005, 13:46
    #20
    Quote:

    Το μέλος AT στις 08-10-2005 στις 15:57 έγραψε:

    Τη χαρά τη ζεις....
    τη θλίψη την καταγράφεις.... (τρόπος εκτόνωσης... )

    Στη χαρά.... μέσα στη μέθη και τη ζάλη και τα χαχανιτά... έχεις προσπαθήσει
    να "πιάσεις" στηλό ή μολύβι να γράψεις????




    Με ρώτησαν γιατί γράφω στίχους τόσο καταθλιπτικούς... και απάντησα ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή τα θετικά συναισθήματα, οι χαρές κλπ είναι κάτι που μοιράζεσαι συνήθως με άλλους και υπάρχουν τόσοι άλλοι τρόποι να εκδηλωθείς.

    Αντίθετα, ο πόνος και η θλίψη είναι κάτι που δύσκολα μοιράζεσαι, κάτι που πολλοί μπορεί να αποστρέφονται, οπότε στην ουσία μένεις μόνος να το αντιμετωπίσεις... Οι στίχοι και τα τραγούδια είναι ένας ασφαλής τρόπος να εκφράσεις ακριβώς αυτό που αισθάνεσαι χωρίς εξάρσεις, παράτολμες πράξεις κλπ...

    Βασικά, όταν ξεχειλίζεις από συναισθήματα, θετικά ή αρνητικά, και δεν υπάρχει άλλος τρόπος, χώρος ή κοινωνικό περιβάλλον στα οποία να εκφραστείς άμεσα, αποτελεσματικά και χωρίς "παρενέργειες", τότε εκφράζεσαι μέσω της μουσικής και των στίχων.

    Αυτό, χωρίς να υποστηρίζω ότι για πάρα πολλούς οι στίχοι και η μουσική δεν είναι ο πλέον αγαπημένος και προτιμητέος τρόπος έκφρασης...


    Νέες συζητήσεις
    στην ίδια κατηγορία