Καλημέρα!!
Σου δίνει τη δυνατότητα κατ'αρχήν να αυξήσεις την έκτασή σου. Ενώ στο ελαφρό με 1 1/2 οκτάβα είσαι μια χαρά, στο κλασσικό χρειάζεσαι 2-2 1/2 οκτάβες (τουλάχιστον, και αν κάνω λάθος διορθώστε με please), οπότε αν τις έχεις κατακτήσει έχεις την δυνατότητα να αυτοσχεδιάσεις σε jazz, rock, ακόμα και παραδοσιακά με μεγαλύτερη άνεση.
Το κλασσικό απαιτεί να έχεις απόλυτο έλεγχο της φωνής, να ξέρεις που ακριβώς χτυπάει η κάθε νότα στο σώμα σου με αποτέλεσμα να σε κάνει ολόσωστο τονικά και ο ήχος να είναι κρυστάλλινος σε όλες τις νότες γιατί τον κατευθύνεις στο κατάλληλο ηχείο. Αυτό βοηθάει να μην έχουμε τονική αστάθεια ή γρέζι, ή άχνα στην φωνή.
Επίσης, επειδή οι κλασσικοί τραγουδιστές έχουν να ξεχωρίσουν μέσα από ολόκληρη ορχήστρα και σε ολόκληρο θέατρο χωρίς μικρόφωνο, έχουν μεγαλύτερο όγκο και ένταση στην φωνή με φυσικό τρόπο (χωρίς να φωνάζουν και να καταστρέφουν τη φωνή τους). Αυτό βοηθάει απίστευτα γιατί πολλές φορές που έχουμε να κάνουμε με κακό ήχο στα live και ξελαρυγγιαζόμαστε για να ακουστούμε.
Υπάρχουν κι άλλα, που θα τα θυμηθώ αργότερα.
Όμως μη μπερδέυουμε το κλασσικό με τον ήχο του ψάλτη και μην φανταζόμαστε ότι ο ήχος μας πρέπει να είναι απαραίτητα πολύ "κλειστός" και σκούρος. Όταν κατέχεις την τεχνική μπορείς να αυξομειώσεις την αυστηρότητα.
Και για να μην μπερδευόμαστε, εγώ δεν την έχω κατακτήσει την τεχνική. Την έχω δεί ομως να δουλεύει σε διάφορα μουσικά είδη και έχω καταλάβει ότι αν κάποιος είναι μουσικά ευφυής μπορεί να κάνει εντυπωσιακά πράγματα με την φωνή του (βλ. Μάρθα Φριτζήλα, ή Σαββίνα Γιαννάτου).