μ'αυτο το τραγουδι παντα δακρυζω

κοιτα,οχι οτι δακρυζω καθε φορα που τα ακουω..οι αντρες δεν κλαινε..!!(μεγαλο ψεμα αυτο...)τραγουδια που με αγγιζουν απιστευτα-
α)φυλακας αγγελος-κοτσιρας
β)μη μου θυμωνεις ματια μου-νταλαρας
γ)roads-portishead (σε μια συγκεκριμενη live εκτελεση οπου η γυναικα δεν τραγουδαει,σπαραζει!!)
δ)εγω δεν ειμαι ποιητης-παπαζογλου

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια - Ανδρεάτος
You and I, Send me an angel, Still loving u - Scorpions
Σιωπή - Ξύλινα Σπαθιά

και πολλά ακόμη...

Μιζερο φως απο Διαφανα Κρινα......
Παντως οσο ακουω αυτο το κομματι κολλαω μαζι του ολο και πιο πολυ

Μιζερο φως απο Διαφανα Κρινα
και
Ετων 17 του Τσιοναρου

Το πιο πιθανο ειναι να μη το ξερετε.Πρεπει να εχει κυκλοφορησει σε demο.
Ειναι γραμμενο για τον Θαναση που σκοτωθηκε πριν λιγα χρονια σε ηλικια 17 ετων με μηχανακι.Καλοκαιρι ηταν...
Το εγραψε και το τραγουδαει ο αδερφος του για το αστερακι του,οπως λεει.
Αν το βρειτε καπου ακουστε το.
Αξιζει

οχι,δν το εχω ακουσει πουθενα...θα το εχω υπ'οψιν μου ομως

Πάντα με κάνει να ανατριχιάζω ο στίχος

"..ταχα τι να ζήλεψαν στα χλωμα σου μάτια
που 'γιομαν τ' απόβραδο γλύκα πρωινή.."

με γεμίζει εικόνες..Απ το "Σαββατόβραδο στην Καισαριανή" βεβαίως ο στίχος.


Το "Αυτη η νύχτα μενει" μ αρέσει επίσης πολύ, αλλά το σημείο που με κερδίζει είναι εκείνο το "ηρθαν στον κόσμο ξένοι, και καταδικασμένοι, να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο."

Αλλά, για να πω και την..κρυφή πληγή..όσο αστείο κι αν ακούγεται με το αχ Ρίτα του Κηλαιδόνη, μου ρχεται πάντα να κλάψω.Είναι αυτό το αχ, είναι οι παντρεμενοι φίλοι που άλλαξαν, είναι το ".. κάποτε μιλούσες για πολλά.." που τρέμω μην μου συμβεί, δεν ξέρω!Αχ μωρέ Ρίτα!



[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : llorona στις 08-02-2006 16:26 ]

...με αυτό που λέει "Πόσο σ'αγαπώ πουλάκι του δρόμου ..." και με το Βλέφαρο από τον κύριο Αηδονίδη ...

MADRUGADA- A deaded mind...
ουφ..γιατι οταν ακουω μουσικη ολο με παιρνει απο κατω..?

shine on you crazy diamond... > Pink Floyd

Αλίντα

nai???

nai???

(back )

κατ' αρχάς να δηλώσω, ότι δεν είμαι συναισθηματικός άνθρωπος
δεύτερον, ότι όλα είναι βιοματικά! αμα νομίζεις ότι γράφτηκε για σένα (γιατί όλοι είμαστε λίγο ψωνάρες) αυτό ήταν!
το λοιπόν:

Ελευθερία Αρβανιτάκη
"...μη μ'αγαπάς για μια ζωή
ξέρω κανένας δεν μπορεί εύκολα φως μου να το κάνει
να μ'άγαπάς και να με θες
για 14 ζωές και πάλι εμένα δεν μου φτάνει...."

Θηβαίος
"και μπροστά απ' τους κολασμένους περνάω
εγώ σαν μια σκια
που σεργιανάει στον Αδη τη δικιά σου μυρωδιά
κι' είναι λέω ο παράδεισος για μας
αγάπη μου μικρή
να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί..."

graviton (αν και προτιμάω αυτή του Πασχαλίδη)
"...σου μίλησα γι'αγάπη δίχως λόγια
σε κοίταξα στα φωτεινά σου μάτια
σε φώναξα καλλίτερή μου λέξη
και τώρα περιμένω για να φέξει

σου τηλεφωνώ, για να σου πω πως σ'αγαπάω
σου τηλεφωνώ, για να σ'ακούω να μιλάς
είναι νύχτα εδώ. κι'εγώ δεν ξέρω που να πάω
χάνομαι και ζω, για να μου πεις πως μ'αγαπάς..."

της καρακατακαψούρας... που λέει και μια φίλη μου
δεν δακρύζω ρε!
σκατά γίνομαι!!! γεια μας...

΄΄Γαλάζιο χιόνι σε μιά θάλασσα γκρί
καυτή Σελήνη σε υγρή φυλακή Δε Σηκώνει΄΄
από το ΔΕ ΣΗΚΩΝΕΙ του Σταμάτη Μεσημέρη με το Βασίλη Παπακωσταντίνου

Διάφανα Κρίνα - Έγινε η απώλεια συνήθεια μας


Γλύφω το οξύ απ 'τις ρωγμές των χειλιών σου και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο
τα χρόνια που περάσανε μ 'αφήσανε μόνο να ψάχνω την πνοή μου στο νεκρό εαυτό σου.

Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια που ριγούν στην αγάπη και στον τρόμο
πήρες λάθος τον δικό μου δρόμο και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια.

Η απουσία σου μ 'εξουθενώνει και δεν μπορώ να συνηθίσω
νιώθω να προχωράω μπροστά μα πάντα φτάνω πίσω κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει.

Σβήνω τα ίχνη απ 'τα ψέμματά μας παραπατάω στην σιωπή
έγινε η απώλεια συνήθειά μας κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή.

dust in the wind...

Φεύγω και μη με περιμένεις

Αλεξίου Χάρις
Μουσική/Στίχοι: Μικρούτσικος Θάνος

Φεύγω και μη με περιμένεις σου είπα ξαφνικά ένα βράδυ
Πήρα το χάδι σου μαζί μου και χάθηκα μες το σκοτάδι
Δεν είχα, μάτια μου, άλλο δρόμο, θηλιά ήμουν στο λαιμό σου
Όλοι μου οι όρκοι πατημένοι κι εσύ με το χαμόγελο σου

Πέρασαν δύσκολα τα χρόνια, διασπορά και βιοπάλη
και με τις πρώτες τις ρυτίδες είπα κοντά σου να 'ρθω πάλι
Έφτασα μέχρι τα σκαλιά σου, μου φώναξε η καρδιά προχώρα
μα το μυαλό μου απαντούσε πως είναι περασμένη η ώρα

Άσε με τώρα να κοιτάζω το φωτεινό παράθυρο σου
Ποιος τη ζωή σου να ζεσταίνει, ποιος χαίρεται τον ουρανό σου
Άσε με μια στιγμή μονάχα και μη μου δίνεις σημασία
Θα κλέψω λίγο από το φως σου και θα χαθώ στη πολιτεία

ΑΚΟΜΑ Σ ΑΓΑΠΩ-Πασχαλίδης

Τωρα που γρηγορα νυχτώνει
σα παραμύθι θα στο πω
οτι αγαπας δε τελειώνει
και εγω ακομα σαγαπω

Τωρα που γρηγορα βραδιαζει
σαν τραγουδάκι θα στο πω
Οτι θυμάσαι δε βουλιάζει
μη με ξεχνας που σαγαπω

Ειναι πολλα που δε τα ξέρεις
ηθελα τοσο να στα πω
ομως δε θέλω να υποφέρεις
γιατι ακομα σ αγαπω...