Κρήτη Λεβεντομάνα............

Το μέλος Kotsiraki στις 03-03-2006 στις 02:19 έγραψε:

Μιλτιάδης Πασχαλίδης :
"Το πέμπτο λιοντάρι"


Μακριά απ' του κάστρου τη σκιά
στρέφει τα νώτα στο λιμάνι
κρύβει θαμμένα μυστικά
κι όλο του κεφαλιού της κάνει
η πόλη αυτή που με παιδεύει
η πόλη αυτή που με μπερδεύει

Πριν δέκα χρόνια ήρθα εδώ
με μια βαλίτσα αριθμούς και σημειώσεις
βρήκα μια τρύπα να κρυφτώ
μα τα τρελοστιχάκια μου
δεν χώρεσαν στις εξισώσεις
κι είπα να βγω να τραγουδήσω
στην πόλη αυτή που με μαγεύει

Κι όταν σχολούσε η πελατεία
βουβός κοιτούσα το φεγγάρι
σαν άγαλμα μες στην πλατεία
εγώ το πέμπτο της λιοντάρι

Εδώ στο χείλος των τριάντα
- τι αριθμός θεε μου κι αυτός -
τίποτα δεν κρατάει για πάντα
γνέφει ο άλλος μου εαυτός
στην πόλη αυτή που με παιδεύει
στην πόλη αυτή που με μπερδεύει

Τώρα οι φίλοι έχουν σκορπίσει
και σαν αγρίμι κρύβομαι βαθιά μες στην φωλιά μου
εδώ κανείς δε με γνωρίζει κι αν μάθαν το επώνυμο
ξεχάσαν το όνομά μου
στην πόλη αυτή που με μαγεύει

Κι όταν τελειώνει η συναυλία
το μάτι κλείνω στο φεγγάρι
σαν άγαλμα μες στην πλατεία
εγώ το πέμπτο της λιοντάρι


[i]Για το Μαριαννάκι μου...

[/I]

Το μέλος MichPah στις 03-03-2006 στις 02:24 έγραψε:

Quote:

Το μέλος Kotsiraki στις 03-03-2006 στις 02:19 έγραψε: [i] Μιλτιάδης Πασχαλίδης : "Το πέμπτο λιοντάρι" Μακριά απ' του κάστρου τη σκιά στρέφει τα νώτα στο λιμάνι κρύβει θαμμένα μυστικά κι όλο του κεφαλιού της κάνει η πόλη αυτή που με παιδεύει η πόλη αυτή που με μπερδεύει Πριν δέκα χρόνια ήρθα εδώ με μια βαλίτσα αριθμούς και σημειώσεις βρήκα μια τρύπα να κρυφτώ μα τα τρελοστιχάκια μου δεν χώρεσαν στις εξισώσεις κι είπα να βγω να τραγουδήσω στην πόλη αυτή που με μαγεύει Κι όταν σχολούσε η πελατεία βουβός κοιτούσα το φεγγάρι σαν άγαλμα μες στην πλατεία εγώ το πέμπτο της λιοντάρι Εδώ στο χείλος των τριάντα - τι αριθμός θεε μου κι αυτός - τίποτα δεν κρατάει για πάντα γνέφει ο άλλος μου εαυτός στην πόλη αυτή που με παιδεύει στην πόλη αυτή που με μπερδεύει Τώρα οι φίλοι έχουν σκορπίσει και σαν αγρίμι κρύβομαι βαθιά μες στην φωλιά μου εδώ κανείς δε με γνωρίζει κι αν μάθαν το επώνυμο ξεχάσαν το όνομά μου στην πόλη αυτή που με μαγεύει Κι όταν τελειώνει η συναυλία το μάτι κλείνω στο φεγγάρι σαν άγαλμα μες στην πλατεία εγώ το πέμπτο της λιοντάρι [i]Για το Μαριαννάκι μου... [/I]

Είναι Κρητικός ο Πασχαλίδης?

[/I]

Το μέλος DavidDT στις 03-03-2006 στις 16:18 έγραψε:

’στρα μη με μαλώνετε(3-4)
που τραγουδώ τη νύχτα
Ωχ, γιατί ’χα πόνο στην καρδια
Γιατί ’χα πόνο στην καρδιά,ψηλό μελαχρινάκι μου
Γιατί ’χα πόνο στην καρδιά και βγήκα και τον είπα

’στρα μη με μαλώνετε, που τραγουδώ τη νύχτα(2)...


Στα άστρα θα πω τον πόνο μου(3-4)
που δεν το μαρτυρούνε
Ωχ, απού 'χουνε κι υπομονή
Απού 'χουνε κι υπομονή,αχι πως με κατάντησες
Απού 'χουνε κι υπομονή,με τσ' ώρες και 'γροικούνε

Στα άστρα θα πω τον πόνο μου,που δεν το μαρτυρούνε(2)...



Ρώτηξε τ’ άστρα τ’ ουρανού(3-4)
κι εκείνα θα σου πούνε

Αχ,πώς κλαίνε τα ματάκια μου
Πώς κλαίνε τα ματάκια μου,αχι πως με κατάντησες
Πώς κλαίνε τα ματάκια μου,όταν σε θυμηθούνε

Ρώτηξε τ’ άστρα τ’ ουρανού κι εκείνα θα σου πούνε(2)...

Το μέλος nefos στις 11-03-2006 στις 15:48 έγραψε:




@ ’ψογα τα Ριζίτικα. Μιχαλιώ σ΄ευχαριστώ που μου τα μαθαίνεις