Με το "να παιρνουν την αλήθεια μου και να την κάνουν λιώμα". Οχι (μόνο) με την πολιτική προέκταση του Νιόνιου. Γενικά. Οταν η γνώμη μου, η στάση μου, ή άποψή μου κατακρεουργείται, παραμορφώνεται. Οταν μπαίνουν παράσιτα στις συνχνότητές μου. Θα μου πειτε "Νομίζεις πως ..." Ε ναι προφανώς. Ειναι δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στο ποιος παραμορφώνει (εγώ ή οι άλλοι ...) Και με μένα τα βάζω (εννοείται).
Επίσης, όταν ενώ πολλά πράγματα (άνθρωποι, καταστάσεις κλπ) ενώ κάνουν μπάμ με την πρώτη, πως δεν μου ταιριάζουν - ας το πουμε έτσι - εγώ, εκεί στο πείσμα να δώ τι μπορεί να γίνει, πως μπορεί να βγεί κάτι σαν "σύνθεση" Και με τις αναλύσεις μου και με εκτίμιση πολλών παραμέτρων και με τα όλα μου. Ε ... και μετά .. πολλές φορές, λέω "γιατί" ? Εκεί με εκνευρίζω αφάνταστα.
Καλά, τα όσα συμβαίνουν γύρω μου κλπ κλπ, εννοείται - κοινωνικά και πολιτισμικά κυρίως - αλλά αναφέρθηκαν και άλλοι σε αυτό.
Και επίσης, οι ανταγωνισμοί. Απίστευτο (και από μένα εννοείται, αλλά γενικά μαλλον το έχω δουλέψει). Απίστευτο πράγμα. Απόλυτα ερμηνέυσιμο, κατανοητό. Αλλά βαρετό. Απίστευτα βαρετό και εκνευρεστικό. Ειδικά στις σχέσεις (φιλικές και ερωτικές), στο εργασιακό περιβάλλον κλπ κλπ.
Α ναι και διάφορα, όπως,
- "γιατί εσύ και όχι εγώ" ,
- "απόδειξέ μου πως δεν εισαι ελέφαντας επειδή εγω σου λέω πως εισαι" ,
- "αυτό που έκανες σημαίνει αυτό και το άλλο και το άλλο" (ώπα βρε ψυχολόγε)
... και άλλες συνταγές και δεδομένα που κυκλοφορούν από τα περιοδικά μέχρι τις συζητήσεις "ψαγμένων τύπων" και τόσο εύκολα χρησιμοποιούν εκφράσεις, χαρακτηρισμούς, έννοιες και τα σχετικά ... λες και ειναι οι άρχοντες της ψυχολογίας, της κοινωνιολογίας και όλων των ανθρωπιστικών επιστημών.
επίσης, απίστευτα οι ξερόλες και αυτοί που δεν το κλείνουν ποτε .. μα παντα βρίσκουν ένα θεμα και παντα έχουν κάτι σχετικό να πουν .. δεν ακούνε, - και μετά βέβαια βγαίνουν εξαντλημένοι - Αλλά εγώ τι φταίω ?
στόπ, γιατι πήρα φόρα (και ήδη έχω σκεφτεί καμμιά 10ριά ακόμα).
