Επιβάλλεται να ανοίξει ένα σοβαρό θέμα για τον μεγαλύτερο Έλληνα τραγουδιστή, τον Στέλιο Καζαντζίδη. Ο Καζαντζίδης ακόμα και αν δεν είναι ο καλλίτερος τραγουδιστής για πολλούς, είναι με σιγουριά ο μεγαλύτερος. Είναι πολιτιστικό ρεύμα από μόνος του, λέει ο Μανώλης Ρασούλης. Αυτός ερμηνευτικά θεμελίωσε αυτό που σήμερα λέμε κλασσικό λαϊκό τραγούδι.
Γεννήθηκε στα 1931, ξεκίνησε την καριέρα του στα 1952 και πέθανε το 2001 στις 14 Σεπτέμβρη.
Για όσους τον κατηγόρησαν ως «κλάψα» :
αγνοούν ότι ο Καζαντζιδης έχει τραγουδήσει τραγούδια όπως το Υπάρχω, Η ζωή μου όλη, το Σαββατόβραδο, το Πέλαγο είναι βαθύ, μη μου χαλάς τα γούστα μου, Τι θέλεις από μένανε, Δεν θα ξαναγαπήσω, Στην ανατολή(αυτό είναι δίσκος ολόκληρος – Θεοδωράκης)… μπορώ να βρω εκατοντάδες ακόμη στα οποία ο Καζαντζιδης δεν κλαίει. Και στο φινάλε ακόμα και το κλάμα του Καζαντζίδη είναι τρόπος ερμηνευτικός μοναδικός τον οποίον ακολούθησαν στα πρώτα τους βήματα στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού, πολλοί τραγουδιστές (Στράτος Διονυσίου, Χατζηαντωνιού, Γαβαλάς, Αγγελόπουλος κ.α)
Για όσους είπαν ότι δεν έχει πει καλά τραγούδια:
Όλοι κάνουν λάθος επιλογές. Ο Καζαντζιδης που έχει πει κοντά στα 1000 τραγούδια δεν θα κάνει; Όμως δεν είναι πολλοί οι καλλιτέχνες αυτοί που έχουν πει σε α εκτέλεση τραγούδια των: Μητσάκη, Τσιτσανη, Ζαμπέτα, Χιώτη , Παπαιωάννου, Καλδάρα, Δερβενιώτη, Μπακάλη, Καραπατάκη, Λοίζο, Θεοδωράκη, Χατζηδάκη, Ξαρχάκο, Λεοντή, Σούκα, Νικολόπουλο, Πολυκανδριώτη, Άκη Πάνου, Μαρκόπουλο και άλλους σπουδαίους. Στίχους για τον ίδιο έγραψαν ο Κώστας Βίρβος, η Παπαγιανοπούλου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Χριστοδούλου, ο Λειβαδίτης, ο Πυθαγόρας και άλλοι μεγάλοι. Λοιπόν τι λέτε;
Ο τραγουδιστής της Μαντουμπάλας, λένε κάποιοι:
Οι ίδιοι είναι αυτοί, που με χαρά δέχονται την Μισιρλού και τις όποιες απομιμήσεις της ελληνικό τραγούδι. Οι ίδιοι είναι αυτή για τους οποίους η Ζαίρα και η Γιουλ Τζαμάλ είναι Ελληνίδες και όμορφα, αισθητικά, τραγούδια. Στο φινάλε η Μαντουμπάλα δεν έχει τίποτε ως ερωτικό τραγούδι να ζηλέψει από οποιοδήποτε άλλο. ¨Ένα τραγουδάκι είναι με απλά λόγια και μια φωνάρα από πίσω. Και φυσικά μια ωραία ενορχήστρωση και μουσικό ενδιαφέρον για κάποιους. Κάποιοι άλλοι προτιμούν τους τραγουδιστές της χούντας, του «Στου Μπελαμή το ουζερί» ή ακόμη τους τραγουδιστές του «με λένε Πόπη». Δικαίωμα τους.
Ο τραγουδιστής της ξενιτιάς λένε κάμποσοι:
Ο Στέλιος ο Καζαντζιδης έχει πει πιο πολλά ερωτικά παρά τραγούδια της ξενιτιάς.
Αυτός εκμεταλλεύτηκε τον πόνο των απλών ανθρώπων και έκανε λεφτά, λένε επίσης :
Όταν εκμεταλλεύεσαι κάποιον προσαρμόζεσαι στις συνθήκες της εποχής. Μήπως τα τελευταία είκοσι χρόνια, που ο Καζαντζιδης τραγουδάει «Το σύστημα είναι ένοχο», «Δύο πατρίδες», «Έρχονται χρόνια δύσκολα», «Ανήμπορος», «Πρόσφυγες κυνηγημένοι» «χριστέ μ’ άλλα είπες ανθρώπς» και πόσα άλλα κοινωνικά «κλαψιάρικα» τραγούδια εκμεταλλεύτηκε τον πόνο των φτωχών; Σε μια εποχή όπου το μικροαστικό πανηγύρι των νεοελλήνων στήνεται παντού και το Φάμε στόρι επικρατεί; Ας είμαστε προσεκτικοί. Όσο για τα λεφτά που έκανε, τι να πούμε για πολλούς άλλους που ξεχνώντας τις καταβολές τους έκαναν συνεργασίες της δεκάρας με ατάλαντους, πήραν υπουργεία, τραγούδησαν στα πόδια του Ντε γκρετσια, τραγούδησαν στη χούντα στα καλλίτερα κέντρα τον ύμνο της;
Πολλοί αμφισβήτησαν την λαϊκότητα του Καζαντζίδη:
Ο Καζαντζιδης καταρχήν δημιούργησε το λαϊκό τραγούδι με την συμβολή σπουδαίων συνθετών και λαϊκών ποιητών. ¨Είναι ο απόλυτος λαϊκός τραγουδιστής γιατί απλούστατα έκανε ένα δικό του είδος κυρίως ερμηνευτικά.
Ο Καζαντζιδης σταματά από τα λαϊκά μαγαζιά στα 1965, το 1975 έως το 87 σταματά τη δισκογραφία και παρόλα αυτά η δημοτικότητα του αντί να πέσει αυξάνει. Στην αρχή της μεταπολίτευσης είναι πρώτος σε δημοτικότητα μπροστά από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Με την εκπομπή των Ρεπόρτερ κοντά στα 1980 χτυπάτε ο «άγνωστος πόλεμος» του Φώσκολου. Όταν υπήρχαν 500 πικάπ ο Καζαντζιδης πουλούσε 2500 δισκάκια. Για χάρη του Καζαντζίδη σταμάτησε τρένο στη Λάρισα(!!!). στα γεράματα του κάνει χρυσούς δίσκους των ώρα που άλλοι καλλιτέχνες-έμποροι πασχίζουν με κάθε μέσο να είναι στη δημοσιότητα. Ο δίσκος «τραγουδώ» γίνεται χρυσός σε λιγότερο από τρεις ώρες. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την σταθερά που κράτησε ο Καζαντζιδης στα τραγούδια που επέλεγε τον καθιστούν τον λαϊκό μας τραγουδιστή.
Επίσης ο Καζαντζιδης ήταν αριστερός. Δεν είναι το κοινωνικό τραγούδι που πρότεινε. Είναι η στάση του απέναντι στα μουσικά πράγματα του τόπου και φυσικά οι καταβολές του. Ο Καζαντζιδης αξίωσε πρώτος ποσοστά για όλους του τραγουδιστές τη δεκαετία του πενήντα. Πέρασε από τη Μακρόνησο όταν έκανε το στρατιωτικό του για τα φρονήματά του. Ο πατέρας του όπως ο ίδιος λέει εκτελέστηκε στην κυριολεξία από δεξιούς του κράτους οι οποίοι τον σαπίσανε στο ξύλο. Υπέφερε από φυματίωση ο πατέρας του. Ήταν μέλος της ΕΤΑ (εθνική τροφοδότηση ανταρτών). Καταδίκαζε τις πολυεθνικές στην Ελλάδα και τη συλλογιστική των εταιρειών. «Φονιάδες μονοπώλια» λέει στο τελευταίο του τραγούδι αφήνοντας άναυδους όλους εκείνους τους υποτακτικούς. Σε μια εκπομπή, την Τρίτη σε σειρά των Ρεπόρτερ, κατηγόρησε την εμπλοκή του ξένου παράγοντα στα μουσικά πράγματα του τόπου. Η εκπομπή αυτή κόπηκε φυσικά και δεν μεταδόθηκε ποτέ. Αυτές είναι οι πρακτικές του συστήματος. Υποβαθμίζει και αποσιωπάει, ευτελιζει και καθιστά γραφικό ότι του πάει κόντρα. Και τον Καζαντζίδη λοιπόν. Ο Καζαντζιδης λογοκρίθηκε σε περιόδους της δικτατορίας και εν τέλει του κλείσανε και τη δική του εταιρεία την STANDAR.
Αυτά για να αρχίσει μια κουβέντα σοβαρή για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Καιρός να αποτιμήσουμε την προσφορά του, να μιλήσουμε με γνώση και όχι με προκατάληψη. Αρκετά λανθασμένα ακούγονται κατά καιρούς στην τηλεόραση.
Το μεγαλείο του Καζαντζίδη φάνηκε φυσικά στην κηδεία του. Λαός… Χαλασμός. Ούτε πολιτικός αρχηγός να ήτανε. Δεν έταζε τίποτα και όμως λατρεύτηκε όσο κανείς.
Κι αν δεν αρέσει απλά δεν ξαναβγαίνει.
Γεια.
...21 XRONWN........ARXIZW NA MOU FEUGOUN TA NEYRA AP TIS SIMERINES XEFTILES.....POU EINAI GIA KLWTSIES.....TO 80%.
THA PREPEI NA MILAW XRONIA OLOKLIRA KAI STON AIWNA TON APANTA STELIOSTHE REAL GREEK""KAI OXI MONO AFTO.............APO POU NA RXISW FILE?
NA SAI KALA PANTA ETSI ANTIKEIMENIKOS KAI ME EPIXEIRIMATA OPWS EXEIS GIA TON STELIO.
SIMERA OI TRAGOUDISTES KAI TRAGOUDIARES EINAI POIO POLOI AP TOUS THEATES.
AS OPSETAI TO YPORGEIO POLITISMOU..TAXA MEDIA RADIA TV. DIMOSIOGRAFOI ...NA TOUS PAW GAM.......TAS MEXRI TIN TANGANIKA.
AFTA......GENIKOS TSAMBOUKAS KITHAROVIOS""
Εμένα προσωπικά δεν με άγγιξε η φωνή του ιδιαίτερα. Παραδέχομαι την φωνή του, παραδέχομαι κάποια τραγούδια του, αλλά κάτι το ρεπερτόριο, κάτι ο πιασάρικος τρόπος ερμηνείας με την γνωστή κλάψα, με απωθούσε να πάρω έναν δίσκο του και να τον ακούσω.
Τώρα πάνω σ' αυτά που λέει ο φίλος skouiler πολλά θα είχα να πω, αλλά δεν ξέρω αν έχει νόημα, απλά μου έδινε την εντύπωση ότι είναι κάπως ακραίος και φανατισμένος σαν άνθρωπος.
Αλλά τώρα πια αυτά δεν έχουν σημασία...
Ο Στέλιος είναι μεγάλος...
πάρχτε το χαμπάρι.
Αυτή η φωνή θεωρώ οτι είναι ανεπανάληπτη.
Ατόφια φωνή,μοναδική.Δεν εξέλαβα ποτέ ως κλάψα το γλυκό παράπονό της και τα απίστευτα γυρίσματά της.Το οτι το ρεπερτόριό του είχε πολλά τραγούδια με πόνο για την ξενιτιά,τη μάνα,τη φτώχεια και την κοινωνική αδικία φαίνεται σε μένα απόλυτα φυσιολογικό απέναντι στα βιώματα του ίδιου του καλλιτέχνη αλλά και πολλών ανθρώπων που έζησαν αυτές τις καταστάσεις κι ένιωσαν στο πετσί τους την προσφυγιά και την εξαθλίωση της εποχής εκείνης.
Μπορεί τώρα σε πολλούς να ηχούν αστεία ή υπερβολικά,τότε όμως και για κάποιους ακόμα και σήμερα ήταν σαν μια θεική συμπόνοια και παρηγοριά.
Εξάλλου υπάρχουν άπειρα τραγούδια του για τον έρωτα,τη φιλία,την εργατιά,καθαρά λαικά κομμάτια που λείπουν σήμερα απο τη μουσική μας και που μόνο η φωνή του Στέλιου είχε τη δύναμη να εκφράσει με τόση τελειότητα,να προκαλεί συναισθήματα στον ακροατή και την εντύπωση οτι ερμηνεύονται μέσα απο την ψυχή του καλλιτέχνη.
Σαν άνθρωπος μπορεί να ήταν ακραίος όπως αναφέρει πιο πάνω ο φίλος μου ο Πέτρος.Μπορεί να ήταν φανατισμένος,δεν ξέρω κι ούτε έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με γεγονότα που μπορεί να καταδεικνύουν αυτές τις πτυχές του χαρακτήρα του.
Ακόμα κι αν ήταν έτσι,ήταν πάντα αυθεντικός,κάτι πολύ πιο εκτιμητέο για μένα απο τους συμβιβασμούς,τις δημόσιες σχέσεις,το ατελείωτο"δήθεν"που επικρατεί σήμερα στον καλλιτεχνικό χώρο χάριν της κατασκευής του σωστού "image".
Tέλος,δεν νομίζω οτι υπάρχει τέτοια φωνή στην Ελλάδα και δεν μπορώ να μην κάνω συγκρίσεις με άλλους τραγουδιστές που θεωρούνται μεγάλοι,ειδικά όταν βλέπω τις φλέβες να πετάγονται έξω απο το λαιμό τους και να κοκκινίζουν ολόκληροι απο την υπερπροσπάθεια να μεγαλουργήσουν,ενώ η φωνή του Στέλιου έβγαινε αβίαστα,με τη δική της ορμή,με το δικό της ήχο που σαν μέλι σταλάζει,θαρρείς,απ ευθείας μέσα στην ψυχή.
Παραιτούμαστε από τα τρία τέταρτα του εαυτού μας,προκειμένου να γίνουμε σαν τους άλλους ανθρώπους.
ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : margo στις 23-09-2006 01:11 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : margo στις 27-10-2006 12:19 ]
Κάποια πράγματα πρέπει να τα δεχόμαστε σαν αξιώματα. Ένα από αυτά είναι κι ο Στέλιος Καζατζίδης. Άρχοντας, τελεία και παύλα, όπως χαρακτηριστικά αναγραφόταν στα παλιά τζουκ μποξ. Σε πολλούς δεν αρέσουν τα τραγούδια του και το ερμηνευτικό του στυλ, κανείς όμως δεν φέρνει αντίρρηση ότι ο Στέλιος ήταν φωνάρα. Για μένα είναι η δεύτερη καλύτερη λαϊκή φωνή που γέννησε ποτέ η Ελλάδα.
Πολύ καλό το κείμενο του skouiler όσον αφορά τις πληροφορίες που μας δίνει. Δεν είναι, όμως, σωστό να κρύβεται πίσω από την αντικειμενικότητα του θέματος, για να περάσει τα δικά του προσωπικά μηνύματα και τις δικές του απόψεις!!! Είναι άλλο να λες ευθέως
τη γνώμη σου και άλλο να προσπαθείς να περάσεις έμμεσα
τα πιστεύω σου!
Αρχικά θα μιλήσω για τον Σ.Καζαντζίδη, που είναι και ο τίτλος του topic.
Εν γένει, ποτέ δε μου άρεσε ο Σ.Καζαντζίδης. Τα τραγούδια του μου φαίνονται εξαιρετικά "βαριά" και είναι ελάχιστες οι εξαιρέσεις. Από την άλλη, αυτό δε σημαίνει ότι δεν τον αναγνωρίζω ως έναν από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές που έβγαλε η Ελλάδα. Απλά δε με προσέγγιζε η φωνή του.
Τώρα θα πω μερικά πράγματα για να δικαιολογήσω την εισαγωγή μου. Αναφέρονται, στο κατά τα άλλα σαφές κείμενο του skouiler, τα εξής:
Παράθεση:
Κάποιοι άλλοι προτιμούν τους τραγουδιστές της χούντας, του «Στου Μπελαμή το ουζερί» ή ακόμη τους τραγουδιστές του «με λένε Πόπη». Δικαίωμα τους.
|
|
Παράθεση:
Όσο για τα λεφτά που έκανε, τι να πούμε για πολλούς άλλους που ξεχνώντας τις καταβολές τους έκαναν συνεργασίες της δεκάρας με ατάλαντους, πήραν υπουργεία, τραγούδησαν στα πόδια του Ντε γκρετσια, τραγούδησαν στη χούντα στα καλλίτερα κέντρα τον ύμνο της;
|
|
Από τη μία πλευρά, μας παραχωρείται το δικαίωμα να επιλέγουμε ό,τι θέλουμε ενώ από την άλλη καταδεικνύονται
εμμέσως ορισμένοι τραγουδιστές.
Πιστεύεις ότι έχει θέση στο topic που αφορά τον Καζαντζίδη, μία πολιτική κόντρα ή μια κόντρα ανάμεσα στον Καζαντζίδη και στον Νταλάρα??? Αν όχι, τότε γιατί δημιουργείς ερεθίσματα???
Τέλος πάντων..., θα τελειώσω συνοψίζοντας τη θέση μου για τον Καζαντζίδη. Ακόμα κι αν δε μου αρέσει, δεν παύω να αναγνωρίζω την προσφορά και την ιστορία του στο ελληνικό τραγούδι. Ομολογώ, όμως, ότι θα περίμενα από σένα να στηρίξεις τη γνώμη σου για τον Καζαντζίδη χωρίς την προσφυγή σε αντιπαραδείγματα!
Δεν θα ανυψωθεί το όνομα του Καζαντζίδη μειώνοντας όλους τους υπόλοιπους!
Και να ήταν μόνο ο Νταλάρας που τον πήρε η μπάλα της απαξίωσης στο κείμενο του skouiler...Στο κάτω-κάτω είμαστε συνηθισμένοι στις έμμεσες προσβολές όσοι εξακολουθούμε να αποτελούμε ακροατές του Νταλάρα...Εδώ ο Μπιθικώτσης, ο άνθρωπος που τραγούδησε στη "Ρωμιοσύνη" και στο "Άξιον Εστί" χαρακτηρίζεται "τραγουδιστής του "Στου Μπελαμή το ουζερί""! Έλεος!!!
Δεν έχει ανάγκη ο Στέλιος τέτοιου είδους υπεράσπιση και υποστήριξη. Τα τραγούδια του υπάρχουν και όποιος πει ότι δεν ήταν μέγιστος απλά δεν τα έχει ακούσει...Αρκούσαν skouiler τα πρώτα δύο σου επιχειρήματα για να καταδείξουν την πλάνη των περισσοτέρων, η οποία είναι όντως μεγάλη...
Πέρα από αυτά, θεωρώ πραγματικά ότι όσοι λένε "δε με αγγίζει ο Καζαντζίδης" και ασχολούνται με την ελληνική μουσική της τελευταίας πεντηκονταετίας υποπίπτουν σε μια τεράστια αντίφαση διότι ακόμα και στατιστικά να το δούμε η φωνή του Στέλιου είναι από αυτές που κάποιες δεκαετίες κυριάρχησε όχι μόνο ποσοτικά αλλά και ποιοτικά. Πιστεύω ότι θα ήταν μια πραγματική προσφορά εκ μέρους σου skouiler, αφού φαίνεται ότι το έχεις ψάξει το πράγμα, να ανεβάσεις στο τόπικ έναν κατάλογο από τα τραγούδια μεγάλου βεληνεκούς ("σουξέ" στην καθομιλουμένη) που τραγούδησε ο Στέλιος και μετά θα ήθελα στ' αλήθεια να έρθουν κάποιοι και να πουν ότι όλα αυτά τα... τραγουδάκια τα είπαν κάποιοι άλλοι καλύτερα...
ΥΓ. Η πλάκα είναι ότι το δεύτερο επιχείρημα του skouiler που αναφέρεται στους δημιουργούς τραγούδια των οποίων τραγούδησε ο Στέλιος θα μπορούσε με κάποιες αλλαγές να χρησιμοποιηθεί και για το μακαρίτη το Μπιθικώτση και για τον τρισκατάρατο Νταλάρα...Αλλά φαντάζομαι ότι στη δική τους περίπτωση -ιδιαίτερα στου Νταλάρα- ισχύουν άλλα μέτρα και σταθμά, έτσι δεν είναι;
Το ότι δεν με αγγίζει η φωνή του, είναι καθαρά προσωπικό. Μου πάει περισσότερο το να εκφράζει κανείς την θλίψη του χωρίς μακρόσυρτα ''αααα'' και λυγμό στην φωνή, αλλά με πιο μετρημένο τρόπο. Να μην μου το δίνει δηλαδή τόσο χύμα, να μου δίνει κρυφά σημεία για να φανταστώ κι εγώ, να ''ταξιδέψω.''
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν παραδέχομαι την φωνή του, ούτε πως δεν έπιασα τον εαυτό μου να συγκινείτε ειδικά από ένα που λέει ''άκου πως τραγουδώ'' η το ''υπάρχω''... απλά γούστα είναι αυτά... δεν μου πάει για περισσότερο.
Οσο αφορά το τόπικ... χτες ψάχνοντας παλιότερα τόπικ, ανακάλυψα αυτό το κείμενο που δείχνει ότι ο συγγραφέας του έχει ασχοληθεί πολύ με το θέμα του και ζητούσε μάλιστα να ανοίξει μιά σοβαρή συζήτηση για τον Καζαντζίδη. Και σκέφτηκα να το φέρω στην επιφάνεια για να το δούμε λιγάκι...
Αυτό όμως που μου κάνει εντύπωση είναι ότι τελικά αυτοί που αγάπησαν τον Καζαντζίδη τον αγάπησαν με πάθος. Δεν το λέω άσχημα, αλλά σαν διαπίστωση.
Δέχομαι ότι έχει δώσει απίστευτα τραγούδια στην ελληνική δισκογραφία και φυσικά δεν πρόκειται να ξαναβρεθεί άλλος σαν αυτόν.
Αυτό που δεν δέχομαι είναι ότι έχει ωραία φωνή..
Απλά ήταν λαικός άνθρωπος και τραγουδούσε με την ψυχή του..και επιπλέον οι στίχοι των τραγουδιών εκφράζουν ακόμα και σήμερα όλο τον Ελληνικό λαό.
Η φωνή του όμως με αφήνει αδιάφορη.(προσωπική μου άποψη αυτή)
Ποτέ δε μου άρεσε ιδιαίτερα ο Καζαντζίδης. Ούτε η φωνή του ούτε η πλειοψηφία των τραγουδιών του. Θεωρώ μάλιστα πως ανήκει σε μια συγκεκριμένη εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί κι αυτός έμεινε εκεί, εκφραστής των αρχών του 60, χωρίς το στίγμα της διαχρονικότητας.J A V A S C R I P T: x()
οδήγησέ με στο τέλος του ονείρου...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Lansetris στις 24-09-2006 01:12 ]
Το μέλος valia1984 στις 23-09-2006 στις 01:02 έγραψε...
Παράθεση:
Δέχομαι ότι έχει δώσει απίστευτα τραγούδια στην ελληνική δισκογραφία και φυσικά δεν πρόκειται να ξαναβρεθεί άλλος σαν αυτόν.
Αυτό που δεν δέχομαι είναι ότι έχει ωραία φωνή..
Απλά ήταν λαικός άνθρωπος και τραγουδούσε με την ψυχή του..και επιπλέον οι στίχοι των τραγουδιών εκφράζουν ακόμα και σήμερα όλο τον Ελληνικό λαό.
Η φωνή του όμως με αφήνει αδιάφορη.(προσωπική μου άποψη αυτή)
|
|
Συμφωνώ απόλυτα και μαζί σου και με τον Lansetris.
Μα καλύψατε 100%
Τον Καζαντζίδη τον αγάπησα με 2 κορυφαίες εκτελέσεις που αγγίζουν την
τελειότητα..
Αυτές είναι «το πέλαγο» και « το κουρασμένο παλικάρι» του Χατζιδάκι .
Στο πρώτο ακούγεται ίσως το κορυφαίο μπουζούκι όλων των εποχών.
Παράθεση:
Το μέλος Aranios στις 27-10-2006 στις 10:57 έγραψε...
Τον Καζαντζίδη τον αγάπησα με 2 κορυφαίες εκτελέσεις που αγγίζουν την
τελειότητα..
Αυτές είναι «το πέλαγο» και « το κουρασμένο παλικάρι» του Χατζιδάκι .
Στο πρώτο ακούγεται ίσως το κορυφαίο μπουζούκι όλων των εποχών.
|
|
ena bravo sou axizei.
einai polla kai terastia pou thelw na pw alla ...variemai.
Παράθεση:
Το μέλος Aranios στις 27-10-2006 στις 10:57 έγραψε...
Τον Καζαντζίδη τον αγάπησα με 2 κορυφαίες εκτελέσεις που αγγίζουν την
τελειότητα..
Αυτές είναι «το πέλαγο» και « το κουρασμένο παλικάρι» του Χατζιδάκι .
Στο πρώτο ακούγεται ίσως το κορυφαίο μπουζούκι όλων των εποχών.
|
|
o manolis xiotis paizei buzuki s,afta ta aristousgimata...
Παράθεση:
Το μέλος prochatz στις 22-09-2006 στις 17:23 έγραψε...
Πολύ καλό το κείμενο του skouiler όσον αφορά τις πληροφορίες που μας δίνει. Δεν είναι, όμως, σωστό να κρύβεται πίσω από την αντικειμενικότητα του θέματος, για να περάσει τα δικά του προσωπικά μηνύματα και τις δικές του απόψεις!!! Είναι άλλο να λες ευθέως τη γνώμη σου και άλλο να προσπαθείς να περάσεις έμμεσα τα πιστεύω σου!
Αρχικά θα μιλήσω για τον Σ.Καζαντζίδη, που είναι και ο τίτλος του topic.
Εν γένει, ποτέ δε μου άρεσε ο Σ.Καζαντζίδης. Τα τραγούδια του μου φαίνονται εξαιρετικά "βαριά" και είναι ελάχιστες οι εξαιρέσεις. Από την άλλη, αυτό δε σημαίνει ότι δεν τον αναγνωρίζω ως έναν από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές που έβγαλε η Ελλάδα. Απλά δε με προσέγγιζε η φωνή του.
Τώρα θα πω μερικά πράγματα για να δικαιολογήσω την εισαγωγή μου. Αναφέρονται, στο κατά τα άλλα σαφές κείμενο του skouiler, τα εξής:
Παράθεση:
Κάποιοι άλλοι προτιμούν τους τραγουδιστές της χούντας, του «Στου Μπελαμή το ουζερί» ή ακόμη τους τραγουδιστές του «με λένε Πόπη». Δικαίωμα τους.
|
|
Παράθεση:
Όσο για τα λεφτά που έκανε, τι να πούμε για πολλούς άλλους που ξεχνώντας τις καταβολές τους έκαναν συνεργασίες της δεκάρας με ατάλαντους, πήραν υπουργεία, τραγούδησαν στα πόδια του Ντε γκρετσια, τραγούδησαν στη χούντα στα καλλίτερα κέντρα τον ύμνο της;
|
|
Από τη μία πλευρά, μας παραχωρείται το δικαίωμα να επιλέγουμε ό,τι θέλουμε ενώ από την άλλη καταδεικνύονται εμμέσως ορισμένοι τραγουδιστές. Πιστεύεις ότι έχει θέση στο topic που αφορά τον Καζαντζίδη, μία πολιτική κόντρα ή μια κόντρα ανάμεσα στον Καζαντζίδη και στον Νταλάρα??? Αν όχι, τότε γιατί δημιουργείς ερεθίσματα???
Τέλος πάντων..., θα τελειώσω συνοψίζοντας τη θέση μου για τον Καζαντζίδη. Ακόμα κι αν δε μου αρέσει, δεν παύω να αναγνωρίζω την προσφορά και την ιστορία του στο ελληνικό τραγούδι. Ομολογώ, όμως, ότι θα περίμενα από σένα να στηρίξεις τη γνώμη σου για τον Καζαντζίδη χωρίς την προσφυγή σε αντιπαραδείγματα! Δεν θα ανυψωθεί το όνομα του Καζαντζίδη μειώνοντας όλους τους υπόλοιπους!
|
|
min mberdeuete kazandzidi me dallara.
o dallaras ekane thetiki poreia ta eipe kala eidika tragoudia tou kougioumtzi kai oxi mono.
o stelios eixe alla xarismata itan monadikos.-
Πάνω στην σύγκριση Καζαντζίζη - Νταλάρα δεν θα ήθελα να τοποθετηθώ ιδιαίτερα! Το μόνο που θα ήθελα να πω είναι ότι δεν μπορούν να συγκριθούν αυτοί οι δύο. Μόνο και μόνο η διαφορετικότητά τους ως φωνές τους κατατάσσει σε άλλο στρατόπεδο. Ο Καζαντζίδης είχε δημιουργήσει μια σχολή και ο Μπιθικώτσης μια άλλη. Στη σχολή του Καζαντζίδη ανήκουν τραγουδιστές όπως ο Αγγελόπουλος, ο Διονυσίου, ενώ στη σχολή του Μπιθικώτση, ο Νταλάρας, ο Μητσιάς κ.α.
Ο Καζαντζίδης εμένα δεν με άγγιξε ποτέ! Συμφωνώ ότι έχει πει μεγάλα τραγούδια, όπως το ''Η ζωή μου όλη'', το ''Υπάρχω'', το ''Κάτω απ' το πουκάμισό μου'' και κάποια άλλα που όλοι ξέρετε! Στο 85% του ρεπερτορίου του όμως, θεωρώ ότι ο Καζαντζίδης είναι ο τραγουδιστής του Μαντουμπάλα, όπως προαναφέρθηκε. Στην πλειονότητα του ρεπερτορίου του τραγούδησε τραγούδια της κλάψας. Δεν θα μπω ούτε καν στη διαδικασία του να συγκρίνω τον Καζαντζίδη με τον Μπιθικώτση, καθώς το ποιος είναι μεγαλύτερος εννοείται (ο Μπιθικώτσης). Ο Μπιθικώτσης τραγούδησε τόσο ρεμπέτικα όσο και έντεχνα! Τραγούδησε το ''Άξιον εστί'', τη ''Ρωμιοσύνη'', μεγάλα ρεμπέτικα του Τσιτσάνη και του Βαμβακάρη, Ξαρχάκο. Πώς αυτό το ρεπερτόριο μπορεί να συγκριθεί με τα τραγούδια του Καζαντζίδη; Ο.k, ο Καζαντζίδης κάνει αααα και σπάνε τζάμια, συμφωνώ! Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ένας τραγουδιστής θα κριθεί από το ''αααα'' του. Θα κριθεί από το περιβόητο ''πακέτο''! Και σε αυτό ο Μπιθικώτσης υπερτερεί κατά πολύν, αν και σαν φωνητικές δυνατότητες υστερεί αντικειμενικά. Προσωπικά, ακόμα και η φωνή του μου αρέσει πιο πολύ..
Νομίζω ότι λίγο πολύ όλοι συμφωνούμε ότι με το πάθος που αγαπήθηκε ο Καζαντζίδης δεν αγαπήθηκε κανένας άλλος τραγουδιστής . Στο θέμα του ρεπερτορίου του τα πράγματα κατα τη γνώμη μου είναι λίγο μπερδεμένα. Στη δεκαετία 55-65 η οποία είναι η χρυσή δεκαετία της καριέρας του τραγουδά όλους τους μεγάλους λαϊκούς συνθέτες σε πρώτη εκτέλεση αλλά παράλληλα τραγουδά και πολλά ινδοπρεπή τραγούδια.Αρχικά στηρίζει το ξεκίνημα του έντεχνου τραγουδιού όπως όλοι οι μεγάλοι τραγουδιστές του 50 αλλά στη συνέχεια το απορρίπτει . Ενώ σε όλοι τη διάρκεια της καριέρας του πάντα λέει τραγούδια καλλιτεχνικά αναγνωρισμένα εκείνος πάντα πριμοδοτεί και αγαπά τα λεγόμενα κλαψιάρικα. Αν δούμε το ρεπερτόριο του πιο αναλυτικά νομίζω ότι είναι πιο ισορροπημένο από όσο νομίζουμε.
Σωστά είναι αυτά Trademark! Όμως δεν τοποθετούν τον Καζαντζίδη σε θέση ανώτερη του Μπιθικώτση..
Το θέμα μας είναι το φαινόμενο
Στέλιος Καζαντζίδης , τις συγκρίσεις μεταξύ τραγουδιστών ειδικά τέτοιου μεγέθους προσωπικά τις θεωρώ ψευτοδιλλήματα.
