ελληνική μουσική
    469 online   ·  210.823 μέλη
    oulaloum
    03.04.2006, 04:04
    η μέρα μου σήμερα ήταν γεμάτη από ωραίες εικόνες και ευχάριστες στιγμές..μια εκδρομή εδώ κοντά με φίλους και καλή διάθεση ίσον δέκα τονωτικές ενέσεις!!η συνταγή της ευτυχίας?
    neerie
    04.04.2006, 02:51
    Quote:

    Το μέλος rem στις 30-03-2006 στις 17:10 έγραψε:

    Quote:

    Το μέλος neerie στις 21-03-2006 στις 23:11 έγραψε:
    [i]
    Τρίτη

    Παγκόσμια ημέρα της ποίησης και του ύπνου. Παραξενεύομαι κι εγώ γιατί νυστάζω όλη μέρα... Μάλλον τυχαίο αλλά έχει πλάκα ο συνειρμός. Σήμερα... Δεν έκανα κάτι το ιδιαίτερο. Δουλειά, μαθήματα... Α, είχα και μια κηδεία. Μια από τις πολλές τελευταίως... Τι γίνεται ρε παιδί μου, όλο φεύγουν... Με ή χωρίς προειδοποίηση, με ή χωρίς πόνο, με ή χωρίς "μέλλον μπροστά τους"... Αλλά όλοι αφήνουν πίσω μάτια κλαμένα, κάποιο κενό, ανάμικτα συναιθήματα...

    Απορώ τι κάνω ακόμα εδώ. Δεν κάνω τίποτα σπουδαίο, κι όμως παίρνω συνέχεια παράταση ζωής. Άλλοι κάνουν τόσα και τόσα, βοηθούν τόσο κόσμο, φτιάχνουν σημαντικά πράγματα, προσφέρουν στην κοινωνία, στο περιβάλλον, στους γύρω τους... Εγώ νιώθω παράσιτο μερικές φορές. Κι όμως, κάποιος λόγος υπάρχει, δε γίνεται... Δεν είναι τυχαίο όλο αυτό... Γιατί άλλοι φεύγουν, γιατί εγώ μένω... "Everything happens for a reason" σκέφτομαι, και μετά αμέσως "και ποιος είναι αυτός ο λόγος? Γιατί δεν μπορώ να τον δω? Και μια φωνούλα μέσα μου απαντά: "Και ποια εισαι εσύ που θα καταλάβεις το λόγο? Ούτε πανέξυπνη είσαι, ούτε μπορείς να ξέρεις τι είναι καλό για τους άλλους ή για εσένα..."

    Και συμφωνώ... Διότι εδώ... Ούτε για τον εαυτό μου δε μπορώ να κρίνω αν κάτι είναι καλό πολλές φορές, πόσο μάλλον για τους άλλους...

    Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποιος με αγαπάει... Μου δίνει συνέχεια πίστωση χρόνου μπας και βάλω μυαλό, μπας και κάνω κάτι καλό, ή τουλάχιστον να μάθω από τα λάθη μου. Και τότε μόνο νιώθω χαρά... Χαρά κι ευγνωμοσύνη. Ευχαριστώ είπα σήμερα?




    νικολεττα με συγκινησες.ειλικρινα σου μιλαω εβαλα τα κλαμματα μολις διαβασα οσα εγραψες...Τα ιδια περνανε και απο το δικο μου μυαλο..ομως ξερεις κατι ?νομιζω δεν πρεπει ποτε να το βαζουμε κατω.Σιγουρα εχεις πολλα να δωσεις,ολοι εχουμε πολλα να δωσουμε.Ξερεις δεν ειναι αναγκη να εχεις παρει νομπελ για να εισαι σπουδαιος.Αλλωστε δε γενιεσαι ετσι.Ολοι "γινομαστε" στην πορεια..αρκει να μην εγκαταλειπουμε...Και δεν παιρνεις "παραταση ζωης" μην το ξανασκεφτεις ποτε αυτο.Η ζωη σου δινεται σαν δωρο(τωρα απο που και γιατι μη με ρωτησεις,μπορω μονο επιστημονικα να σου το εξηγησω..!)Μη τη χαραμιζεις κανοντας απαισιοδοξες σκεψεις..."Αξιζεις", αυτο να σκεφτεσαι και θα δεις οτι εχεις πολλα να κανεις....
    ΥΓ: ολα αυτα που σου γραφω ,τα γραφω για να τα χωνεψω κι εγω η ιδια φιλια νικολ...
    ΥΓ2:ωραιο το θεμα σου,μην το σκισεις!!

    [/I]



    Γεωργία μου δεν είμαι απαισιόδοξη... Όχι πλέον τελοσπάντων... Απλά είναι φορές που συνειδητοποιώ ορισμένα πράγματα, ορισμένες φορές που γίνεται κάτι, που βλέπω μια εικόνα, ακούω μια μουσική και είναι σαν να ξυπνώ από ένα λήθαργο που με κρατάει φυλακισμένη στο κάστρο μου, στην κοσμάρα μου. Και τότε σκέφτομαι ότι υπάρχουν κι άλλοι γύρω μου, υπάρχουν κι άλλα πράγματα εκτός από αυτά που κάνω εγώ...

    Ή πάλι θυμάμαι παλιά μεγαλεία, ένα χαμόγελο, ένα αντίο, στιγμές που ένιωθα, στιγμές που όλα ήταν απλά, αγνά και όμορφα... Κακώς, αλλά τις συγκρίνω με το τώρα, που έμαθα περισσότερα, που έζησα περισσότερα... Μερικές φορές είναι καλύτερα να μην ξέρουμε τόσα πολλά. Μπερδευόμαστε, χανόμαστε... Μας καταπίνει η γνώση, μας σκορπίζουν τα πολλά... Μοιραζόμαστε στα 125476878523 νέα πράγματα και μετά άντε να βρούμε ποιο μας κάνει, ποιο να κρατήσουμε, ποιο να απορρίψουμε, ποιο να ψάξουμε περισσότερο και ποιο να υιοθετήσουμε σε κάθε φάση της ζωής μας. Και το κάθε ένα μας φθείρει, παίρνει ένα κομμάτι μας για σουβενίρ...

    Δε γράφω για τα ωραία, τα ωραία τα ζεις, είπε κάποιος σοφός. Γράφω για αυτά που δε μπορώ να γιορτάσω με φίλους, κρασί και μους σοκολάτας. Γράφω γι αυτά που ίσως δε θέλει να με ακούσει κανείς να μιλάω...

    Να είμαστε καλά
    dimitrapan
    04.04.2006, 10:10
    Quote:

    Το μέλος neerie στις 04-04-2006 στις 02:51 έγραψε:
    Γράφω γι αυτά που ίσως δε θέλει να με ακούσει κανείς να μιλάω...

    Να είμαστε καλά

    [/I]



    Και γιατί είμαστε εμείς βρε? Μόνο για τα χαχα?

    Να μας μιλάς για ό,τι έχει η καρδούλα σου γιατί σε αγαπάμε συνεταιράκι μου! Και ναι.. να είμαστε όλοι καλά!
    thank
    04.04.2006, 19:03
    Η Κατερίνα ΚΙΤ - ΚΑΤ εύστοχα πρότεινε ενα blog. Δεν έχω εξοικειωθεί ιδιαίτερα με αυτά (και δεν το νομίζω να γίνει λόγω επιλογής), αλλά απότι ξέρω, αυτά ειναι κάπως γενικά, εννοώ σε διάφορα ασχετα σαιτς .. (μπορεί να κάνω και λάθος). Η Νικόλ έχοντας εξοικείωση με το όλο υφος και στυλ του ΜΗ προτίμησε να το μοιραστεί εδώ. Το ερμηνεύω αυθαίρετα γιατί εγώ έτσι θα έκανα - αλλα δεν θα το κάνω ).

    Το έχω διαβάσει το τόπικ κάμποσες φορές. Οπως λέει και η Δήμητρα (και όποιος την ξέρει .. καταλαβαίνει ότι το εννοεί ) δεν ειμαστε εδώ μόνο για τα χαχαχαχα. Από την άλλη, σκέφτομαι πως υπάρχουν κάποιοι που γράφουν και κάποιοι που διαβάζουν. Τα παιδιά εδώ ... Νικόλ, Αντώνης, Γεωργία, Αλέξια, Κατερίνα, Αννα, Οριάννα, .... γράφουν γι αυτούς τους ίδιους . Για τη ψυχή τους και τα πολύ προσωπικά τους. Οχι για απόψεις επί διαφόρων θεμάτων όπως κάνουν μερικοι - μερικοί (καλή ώρα εγώ .... ). Η Αννα πχ, μοιράστηκε και πολύ προσωπικά της πραγματικά γεγονότα. Δεν φοβάται - η δεν κολλάει τέλος πάντων - να τα μοιραστεί στις χιλιάδες των αγνώστων. Δεν τι νοιάζει για το τι ειναι στις other sides. Εννοείται πως και σε άλλα τόπικς υπάρχουν ανάλογες γραφές. Απλά εδώ ειναι πιο επίκαιρο και πιο συγκεκριμένο.

    Προσωπικά νοιώθω έναν θαυμασμό για όσους γράφουν εδώ, για όσους γράφουν έτσι. Κυρίως, επειδή δεν τους πολυνοιάζει άν οι γραφές τους πιάσουν τόπο, αν η εκφρασή τους τσαλαπατηθεί απο τις ερμηνείες κάποιων.

    Σκεφτόμουν μήπως κάνουν το ίδιο και οι συγγραφείς ? Οχι ακριβώς. Αυτός που θα εκδώσει τα ποιήματά του και τις σκέψεις του, ξέρει (κατά κάποιο τρόπο) πως ο αναγνώστης κάπου θα μπεί στι διαδικασία αγοράς, θα το μελετήσει, τέλος πάντων θα τον ενδιαφέρει το θέμα ... Θα δείξει έναν σεβασμό. Στο ίντερνετ ... μπαίνουν ολοι, για τα πάντα ... Ισως η ιδιατερότητα του ΜΗ περιορίζει λίγο το όλο άνοιγμα .. αλλά και πάλι ....

    Επομένως, τα παιδιά που γράφουν σε τέτοια τόπικς, ισως να πιστεύουν στη ψυχή τους περισσότερο από πολλούς άλλους. Την εκφράζουν χωρίς αντάλλαγμα και ανάγκη για συνέχειες. Γι αυτό και τους θαυμάζω. Πέρα από το περιεχόμενο, που δεν απέχει πολλές φορές από την ποίηση. Αυτή την ιδιότυπη και τόσο προσωπική.

    Νικόλ ... έχει δίκιο η Δήμητρα ... Μήπως κάνεις κάποιο λάθος στο "ίσως δεν θέλει" να σε ακούσει κανείς ? Οσοι θέλουν να σε βλέπουν να τα γράφεις ... σίγουρα θα θέλουν και να σε ακούνε να μιλάς γι αυτά. Αρα υπάρχουν αυτοί που θέλουν να σε ακούσουν να μιλας. Και όχι μόνο εσένα. Ισως και να μπορούν να σε νοιώσουν
    Other_side
    04.04.2006, 19:43


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Other_side στις 17-05-2006 01:11 ]
    Other_side
    04.04.2006, 20:00


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Other_side στις 17-05-2006 01:12 ]
    Other_side
    07.04.2006, 20:51


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Other_side στις 17-05-2006 01:11 ]
    alexia-vicky
    08.04.2006, 00:02
    Μετά από μια δυσκολη και κουραστικη μερα, καθως τις τελευταιες δεν εχω χρονο ουτε να κοιμηθω και τρεχω λογω υποχρεωσεων ,γενικως.....ηρθε και αυτο!!!
    Ειναι καποιες στιγμες που τα γεγονοτα σε προλαβαινουν και νιωθεις μικρος και ανημπορος...πολυυυυυ μικρος...
    Σημερα, περασαν 2 εβδομαδες και 1 μερα απο τοτε που ειχαμε να μιλησουμε (εκτος απο μια βλακεια) και μετα απο καποιο σημειο χανεις τις ελπιδες, μαθαινεις να ζεις την καθε σου ημερα διαφορετικα, ισως λιγακι πιο ανουσια-λιγακι πιο μελαγχολικα--παντως, διαφορετικα.
    Και τοτε που ακριβως το παιρνω αποφαση (πραγματικα δε μπορω να καταλαβω πως συμβαινει αυτο) ερχονται τα πανω-κατω..
    Γιατι εμφανιστηκε με πολυ ασχημα νεα...ενας ανθρωπος πεθαινει! Και εγω δεν εχω τη δυναμη-δεν εχω τιποτα, ουτε για να το αλλαξω, ουτε για να τον βοηθησω να το ξεπερασει! Και η παρηγορια μου δε φτανει γιατι οταν τα λογια τελειωσαν φανηκε σα να μου ειπε <<οκ, ευχαριστω, αλλα εσυ εισαι απέξω, εγω θα χασω κατι>> και σκεφτηκα γιατι μου μιλαει ετσι και τωρα λεω...εχει δικιο...
    Ειμαστε πολλοι μικροι και νιωθω και χαμενη τωρα...
    Που θελω να καταληξω?
    Αγαπατε τους ανθρωπους που εχεται γυρω σας γιατι δε ξερετε τι θα σας φερει η επομενη στιγμη...


    ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
    7/4/2006
    oulaloum
    08.04.2006, 00:19
    Νιώθω πολύ χάλια..ένα βάρος στο στήθος..παραλίγο να χαλάσει η φιλία μου με το πιο ευαίσθητο και ξεχωριστό άτομο που γνωρίζω τα τελευταία 5 χρόνια.εγώ και μόνο εγώ έφταιξα και τώρα το πληρώνω νιώθoντας τύψεις,απαίσιες επώδυνες τύψεις.καλά να πάθω αφού κάνω μ@λ@κίες.λένε πως οποιος προσπαθεί να ισοροπήσει πάνω σε δύο βάρκες στο τέλος πέφτει στη θάλασσα.όχι μόνο έπεσα αλλά και έπιασα πάτο πιστεύω.πως γίνεται να άφησα κάτι τέτοιο να συμβεί.φέρθηκα πολύ ανώριμα.ναι, είχε όλα τα δίκια του κόσμου.η ειλικρίνια στη φιλία είναι το α και το ω κι εγώ την πέταξα στον κάδο με τα άπλυτα της προηγούμενης μέρας.και βρήκε τη δύναμη να με συγχωρέσει..δεν είπε τίποτα αλλά την ξέρω τόσο καλά που η σιωπή της στο τέλος φώναζε "εντάξει πάμε παρακάτω".όσο μπορώ να έχω γνώση του εαυτού μου υπόσχομαι να μην ξανασυμβεί ποτέ αυτό ή κάτι παρόμοιο και να της δείχνω με κάθε τρόπο πόσο την υπολογίζω και την αγαπώ.όχι άλλες φουρτούνες.θέλω όσο τίποτα αυτό το μεγάλο καραβάκι να συνεχίσει τα ταξίδια του.
    neerie
    09.04.2006, 03:24
    Βράδυ Σαββάτου, κι εσύ είσαι κάπου
    άραγε που να βρίσκεσαι για τι να λες...

    Αν με θυμάσαι στην υγειά μου κάτι πιες...



    Δε με θυμάσαι. Δε θα πιεις. Ποτέ δεν πίνεις. Εγώ όταν πίνω παίρνω τηλέφωνα. Εσύ δεν πίνεις. Όχι πια.

    Κάποτε έπινες... Κάποτε πίναμε μαζί. Μεθούσαμε και τα μυρμήγκια μας κράταγαν ξύπνιους μέχρι να ξεμεθύσουμε. Το θυμάσαι? Δε θυμάσαι. Έκοψες το ποτό. Η αποτοξίνωση προκαλεί αμνησία. Δεν το ήξερα αυτό... Μάλλον αυτό δουλεύει για τους άλλους όλους. Εγώ πίνω και θυμάμαι.

    Τέρμα το ποτό. Θα ξεχάσω κι εγώ. Όταν όμως έχω καλεσμένους και ψάχνω για καλό κρασί? Εσύ μόνο ήξερες από τέτοια. Γι αυτό σε πήρα να σε ρωτήσω. Θυμήθηκες για μια στιγμή. Παρήγγειλα το αγαπημένο σου. Μετά ξέχασες πάλι κι εγώ έμεινα με το λογαριασμό στο χέρι.

    Τέρμα το ποτό. Θα πίνω μόνο αναψυκτικά. Αυτά παχαίνουν. Δεν κοροϊδεύουν όμως το μυαλό. Εσύ πως τα καταφέρνεις... Ρε τι σου κάνει η αποτοξίνωση... Μαύρη πέτρα... Θα πάω κι εγώ στην ακρογιαλιά. Θα βρω τη μεγαλύτερη και θα τη ρίξω πίσω μου. Φοβάμαι όμως μη γυρίσω και τη μαζέψω πάλι...

    Και τη ρίξω στη σακούλα με όλες τις άλλες... Έχουν κι άλλοι τόσο μεγάλη συλλογή? Κάποτε θέλω να στη στείλω...

    Ουφ... Πρέπει να αλλάξω χόμπυ... Να μαζεύω ας πούμε αποφθέγματα, χαμόγελα κι ευχές. Ναι, αυτό θα κάνω. Τέτοια έχω πολλά.

    Αύριο πρωί θα πάρω μια προσευχή. Πάω τώρα για ύπνο.

    Πάλι δεν ήπιες... Ευτυχώς. Να σαι καλά...

    Κι ευχαριστώ




    houlina
    09.04.2006, 22:06
    άλλη μια μέρα ξεκίνησε με τη φωνή σου...
    υπέροχα σκέφτομαι...κάθε μέρα είναι ξεχωριστή γιατί κάθε μέρα μου δίνει περισσότερους λόγους για να σ'αγαπώ...
    διάβασμα, διάβασμα και πάλι διάβασμα...θα πολεμάω μέχρι την τελευταία στιγμή της μάχης...μιας μάχης που θα με φέρει κοντά σου...η αγάπη δίνει τόση δύναμη που είμαι έτοιμη να παλέψω...σ'αγαπώ κι ευχαριστώ το θεό που είσαι κοντά μου...
    κι αυτή η μέρα κλείνει με τη φωνή σου...
    rory166
    09.04.2006, 23:53
    εχω να κοιμηθω απο την παρασκευη
    neerie
    14.04.2006, 21:58
    Έχουμε και λέμε: Χθες είχα βγει. Όπως και προχθές, και την προηγούμενη και πάει λέγοντας. Βασικά έχω καιρό να κάτσω σπίτι. Νιώθω ότι δε με χωράει τελευταίως. Όχι πως κάτι με απωθεί από εκεί... Απλά, είναι μια αυξανόμενη ανάγκη να γυρίζω, να μην κάθομαι ήσυχη, να είμαι συνεχώς σε κίνηση...

    Πριν λίγο καιρό ήταν ακριβώς το αντίθετο. Δε μπορούσα να βγαίνω, δεν ένιωθα αυτή την ανάγκη, είχα ότι ζητούσα στη ζεστασιά του σπιτιού μου. Δεν είχε να κάνει με καλή ή κακή ψυχολογική κατάσταση... Ή ίσως είχε, όπως και τώρα, αλλά δεν είναι αυτό (η ψυχολογική διάθεση) που καθορίζει τον τρόπο δράσης - τρόπο αντίδρασης μάλλον, σκέφτομαι... Απλά αλλάζει ο τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων. Αυτό δεν έχω ανακαλύψει ακόμα από τι εξαρτάται. Το περιβάλλον? Τα ερεθίσματα? Τους ανθρώπους που έχω γύρω μου? Γιατί αντιδρώ διαφορετικά σε παρόμοιες καταστάσεις? Και τελοσπάντων, γιατί να μην επιλέγω την καλύτερη αντίδραση εφόσον είναι και δοκιμασμένη και δεν υπάρχει ρίσκο? Γενικά δε ρισκάρω, άρα αυτό θα έπρεπε να κάνω, να επιλέγω την πεπατημένη οδό. Και τώρα? Τώρα παίζω με τις επιλογές μου. Και με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Μέχρι να βρω το μαγικό φίλτρο. Αυτό που θα με κάνει δυνατή, σαν τον Αστερίξ με το μαγικό του χυλό. Δε θέλω να εξαρτούμαι από ένα χυλό. Θέλω να είμαι σαν τον Οβελίξ, χοντρή και δυνατή.

    Ναι, ο Αστερίξ είναι ψεύτικος. Είναι όμως έξυπνος και ξέρει πότε, που και πως να χρησιμοποιήσει το χυλό του. Ενώ ο Οβελίξ απλά ακολουθεί? Τι λέω... Βλακείες με κινούμενα σχέδια... Κι όμως, όλα είναι πιο εύκολα εκεί. Και πάντα νικούν οι καλοί. Και πάντα τρώνε γουρουνόπουλα στο τέλος.

    Θα φάω κι εγώ γουρουνόπουλο. Θα γίνω έξυπνη. Θα φτιάξω ένα χυλό. Μαζεύω ένα ένα τα συστατικά... Πρέπει να μάθω και να μαγειρεύω... Χυλούς. Χυλόπιτες έχω ήδη φάει πολλές άρα δε θα είναι δύσκολο. Η ζωή με κερνά... Απλόχερα. Ω γενναιόδωρη ζωή! Σε ευχαριστώ που με μαθαίνεις. Σε ευχαριστώ...
    neerie
    16.04.2006, 22:34
    Ήλθες, είδες κι απήλθες. Δεν το συνηθίζεις αυτό. Σήμερα είπες να κάνεις μια αλλαγή στη ζωή σου. Και στη δική μου. Και καλά στη δικιά σου, ότι θες μπορείς να κάνεις. Εμένα? Με ρώτησες? Όχι. Δε ρωτούσες και ποτέ. Κι εγώ να μην κλείνω τα μάτια, να μην κλείνω τα αυτιά. Να μη θέλω καν να με δέσουν στο κατάρτι. Ο Οδυσσέας ήταν πιο έξυπνος βλέπεις.

    Κι εσύ τι φταις? Τι φταις αν εγώ σε έχω βαφτίσει σειρήνα? Τι φταις αν σε έχω ανεβάσει στο βάθρο και εκνευρίζομαι όταν πέφτεις από εκεί? Τι φταις που με γνώρισες? Ποιος φταίει? Όλοι. Κανείς.

    Ο καθένας περνάει τα δικά του. Αν μπω στο μυαλό σου άραγε? Θα φωτιστεί το δικό μου? Δεν φταις... Mea culpa. Θέλω... - Κακώς. Όποιος θέλει, πονάει. Αυτός που θα πει δε θέλω τίποτα, είμαι ευτυχισμένος με ότι έχω, είναι πραγματικά πανευτυχής. Ο άνθρωπος βλέπεις... Είναι πλάσμα που δεν ευχαριστείται εύκολα. Πάντα θέλει κάτι παραπάνω. Κάτι που συνήθως δεν είναι δικό του. Κι άμα το αποκτήσει θέλει κι άλλα μη-δικά του. Κι είναι μονίμως θλιμμένος, αγχωμένος, αγωνίζεται...

    Απόψε τέρμα τα θέλω. Δεν έχω δικαίωμα να θέλω. Εγώ τι έχω κάνει? Πρέπει να κάνω λοιπον για να δικαιούμαι να θέλω. Στόχος γι αυτή την εβδομάδα: Να παγώσει η μνήμη και να κάνω κάτι σωστό. Σε ευχαριστώ πάντως που πέρασες. Να σαι πάντα καλά κι ας απέρχεσαι... Ευχαριστώ...


    neerie
    17.04.2006, 18:58
    Quote:

    Το μέλος Other_side στις 07-04-2006 στις 20:51 έγραψε:



    Σταμάτησα λίγο εδώ. Τί να σου πω βρε ημερολόγιο. Κάνει πολύ κρύο ακόμα γαμώ τον καιρό του Καναδά γαμώ και δεν βρίσκω γωνία να ζεσταθώ. Πολύ κρύο τί να σου λέω. Δεν γουστάρω καν να βγω, μα ούτε να κάτσω εδώ. Έχω κουραστεί πολύ μ'αυτό το σκατόκαιρο σκέφτομαι έτσι να μετακομίσω στη Κύπρο. Αφού έτσι κι αλλιώς κάπου στο άγνωστο θα πάω να μην κάνει ζέστη τουλάχιστον;





    Αννούλα καλώς να μας ορίσεις!

    Θα σε πάω να πιούμε μπύρες
    houlina
    17.04.2006, 22:08
    πάλι μόνη...πολύ κατάθλιψη έπεσε τις τελευταίες μέρες...ουφ και να μπορούσα να κάνω και κάτι...συνέχεια γελάω τον εαυτό μου...δεν αντέχω άλλο...θέλω να πάρω πνοή από κάπου...και δυστυχώς αργεί αυτή η μέρα...τι να κάνουν κι οι φίλοι αυτές τις στιγμές...είναι φωνές που θέλουν να ακουστούν. αλλά κάτι τις πνίγει...αχ...
    Other_side
    18.04.2006, 01:21


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Other_side στις 17-05-2006 01:14 ]
    Other_side
    18.04.2006, 01:32


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Other_side στις 17-05-2006 01:13 ]
    oulaloum
    20.04.2006, 03:36
    Δεν θέλω στιχάκια να μου λες όταν φεύγεις μακριά γιατί με κάνεις να θέλω να πάρω το πρώτο πλοίο και να έρθω να σε βρω.

    Δεν θέλω να λες πως στα πρόσωπα των άλλων βλέπεις το δικό μου γιατί με κάνεις να ζαλίζομαι ενώ πατάω στη γη.

    Δεν θέλω να σκέπτομαι το χρόνο που δεν θα είμαστε μαζί γιατί τότε οι μέρες κυλούν πιο αργά και απελπίζομαι.

    Και τώρα που σε αυτό το ημερολόγιο ήθελα κάτι να γράψω, μου έχει φύγει κάθε διάθεση αφού εσύ δεν είσαι εδώ..

    neerie
    20.04.2006, 13:39
    Quote:

    Το μέλος neerie στις 04-04-2006 στις 02:51 έγραψε:

    ...
    Δε γράφω για τα ωραία, τα ωραία τα ζεις, είπε κάποιος σοφός. Γράφω για αυτά που δε μπορώ να γιορτάσω με φίλους, κρασί και μους σοκολάτας. Γράφω γι αυτά που ίσως δε θέλει να με ακούσει κανείς να μιλάω...

    Να είμαστε καλά

    [/I]



    "Ένας άνθρωπος που είναι καλά δεν κάθεται να ζωγραφίσει μήλα. Πάει και τα αγοράζει από το μανάβη. Ή το πολύ πολύ τραγουδά μόνος στο μπάνιο του. Η τέχνη είναι ένα γλυκό ψέμα. Ένα sweet nothing. Ένας άνθρωπος που είναι πλήρης δεν χρειάζεται να περιγράψει τα όνειρά του. Τα ζει..."
    Χάρης Κατσιμίχας



    Βρήκα... ποιος σοφός το είπε...