Φτιαξε καρδια μου το δικο σου παραμυθι

. . . αναρωτιέμαι . . . τι μου συμβαίνει και είμαι μαγεμένη ;
Πως . . . πως να το εξηγήσω αυτό ; Τελικά οι ξανθιές πεθαίνουν τραγουδώντας . . . : . . . . έλα και κόψε με στα 2 . . . μαχαίρι ματωμένο . . . . !

δεν αναρωτιέμαι που να'σαι . . . γιατί όπου κι αν πάω μαζί σε κουβαλάω !

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : sentoni στις 03-02-2007 10:19 ]

kai pairnei to maxairi to skoypizei apo ta aimmata kai paei sto trapezi na kospei mai merida kontosouvli.

. . . σιγοτραγουδώντας . . . γλυκά πεινούσε το μαχαίρι . . . έσταζε σούβλα η μαχαιριά . . . ξαφνικά χτυπάει η πόρτα . . . ανοίγει και τι να δει :

emena ,esena kai thn allh kai thn parallh zalistike kai epese katw sto patwma kratontas to maxairi

. . . επιτέλους έπεσα εκεί που ήθελα να κοιμηθώ . . . αλλά τι δίλλημα είναι αυτό, τις θέλω όλες, με θέλουν όλες, τι να κάνω ; Σκέφτομαι με ποιά να αρχίσω ; Με ποιά να τελειώσω ; Α , θα κάνω ότι δεν βλέπω και θα περιμένω . . . . !

ma perimenoyn kai 8a perimenoyn as mou dwseis to sentonaki sou na skepastw.
giati me peire to skeimerwma....

και όχι τίποτα άλλο έχω και δουλειά αύριο και πώς να πάω κρυομένη;

. . . βρε εγώ είμαι εδώ . . . σεντονάκι να ξαπλώσεις και τον σεβντά μου πάπλωμα ποτέ να μην κρυώσεις . . . !

oxi eyxaristw den 8a skaplwsw 8a xasw to karavi..

. . . ξάπλωσε . . . θα σε κρατήσω να κλείσουν όλες οι πληγές . . . άσε με να σε χορτάσω . . . κι άμα ξημερώσει θα σε ξυπνήσω . . . θα το προλάβεις το καράβι αφού . . .

...Αφού ως γνωστών,θα το σέρνει το...τεκνό.
Δυστυχώς όμως,το έχασε το καράβι ο πρωταγωνιστής μας,
Διότι είχε υπερεκτιμήσει τον εαυτό του
Οπότε...

. . . οπότε . . . πήρε το μετρό . . . στο κάτω - κάτω : όπου βγάλει το ταξιδάκι αυτό, αφού είναι ζάλη, η μοίρα, το κισμέτ και το τεκνό ουπς το γραφτό ήθελα να πω !

svise ligo tin lampa gia na anaspei to fws.
alla moy kahke apo to lampater mhpws?

. . . ε, και συ . . . βρες έναν καλό ηλεκτρολόγο να σου τ' αλλάξει . . . τα φώτα !

και να ρίξει και μια ματιά στα υδραυλικά...σίγουρα κάπου θα υπάρχει πρόβλημα..

. . . οκ το κανόνισα . . . !
Ντριν . . . ντριν . . . αμάν πάλι χτυπάει το τηλέφωνο . . . ανησυχώ, ποιός να 'ναι ; Το σηκώνω . . . ανατριχιάζω στο λαχάνιασμα που ακούω . . .

Μήπως όμως,το μεγαλύτερο πρόβλημα,το αντιμετωπίζει αυτός?
Ποιός όμως να του δώσει δύναμη,τις ώρες που τα παίζει και χάνει...?

. . . έλυσα και αυτό το πρόβλημα . . . εγώ θα του την δώσω !

. . . ναι αλλά το πρόβλημα δεν σταματά εκεί . . . γιατί ξαφνικά του ήρθε από τα ουράνια κάτι στην κεφάλα......

. . . και ήταν βαρύ , ασήκωτο σαν την μοναξιά του . . . Αμέσως μετά απ' αυτό, πήρε το κινητό στο χέρι και σχημάτισε τον αριθμό της . . .