Ναι.... εγώ το έκανα!!!!
χε χε χε.............
Στην μπάντα ξεχάσατε να αναφέρετε και τον Αλέξανδρο Ιακώβου που έπαιξε βιολί, τον Γιωργο καλούδη που έπαιξε τσέλο, κιθάρα και κρουστά, και τον Γιάννη παπατριανταφύλου παι έπαιξε κόντραμπάσσο!
Αυτά!!
Με τισ υγείες μας!!
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/06/2006
Ξεφάντωμα στο Γκάζι
Τραγούδησαν και έκλεψαν την παράσταση. Οι Ροζ Τοστ, οι Λευκές Σκιές από τη Θεσσαλονίκη, οι Tough Cookies, οι English Handmade Must από τη Ναύπακτο, οι Ladies First, οι Steel Blood από τις Σέρρες, οι Entropia και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης εμφανίστηκαν με αυτή τη σειρά στη σκηνή και έκαναν όσους βρίσκονταν στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι να χορέψουν και να τραγουδήσουν με την ψυχή τους.
Τα μαθητικά συγκροτήματα και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ξεσήκωσαν όσους συμμετείχαν στο φεστιβάλ του «Schoolwave 2006» και τους... ανάγκασαν να κουνηθούν στους ρυθμούς των τραγουδιών τους και να διασκεδάσουν με γνωστά, αλλά και νέα... άσματα που, αν κρίνει κανείς από τα χειροκροτήματα, θα γίνουν σίγουρα επιτυχίες.
Κοινό χιλιάδες νέοι άνθρωποι, ανάμεσά τους και μικρότερα παιδιά, αλλά και «ροκ» γονείς, που λικνίζονταν στους ροκ ήχους, συνοδεύοντας τα παιδιά τους.
Μοναδική απώλεια της τελευταίας βραδιάς του φεστιβάλ η απουσία του Διονύση Σαββόπουλου, ο οποίος βάσει προγράμματος θα εμφανιζόταν τελευταίος στη σκηνή.
Αντί να δει αυτόν, όμως, το κοινό άκουσε λίγα λόγια που διαβάστηκαν για λογαριασμό του. «Ηρθα να παίξω μ' ανοιχτή καρδιά, αλλά αφού μου το ζητάτε δεν θα παίξω. Αφιερώνω τη σιωπή μου στον μικρό Αλεξ που κατοικεί μέσα στον καθένα μας. Για να μη νικήσει το ψέμα, για να μη νικήσει το σκοτάδι και η βία. Εύχομαι ολόψυχα, καλοκαίρι για πάντα», δήλωσε ο Νιόνιος και καταχειροκροτήθηκε.
χμ, ξέρω γιατί στη φωτο το παιδί με τη μπανάνα είναι τόσο σοβαρό.
Mα είναι δυνατόν να είμαστε δυο τόσο ωραίες κοπέλες και να κάτσουν δίπλα του οι μαντράχαλοι?
Για να ήμασταν εγώ και η Eλένη δίπλα του να δεις χαμόγελο....
οι Raining Pleasure το Σαββατο το βραδυ εδειξαν τι θα πει πετυχημενη διασκευη....παιζοντας το Reflections του Χατζιδακι οπως αυτοι ξερουν...
Η μεγαλυτερη εκπληξη για μενα ηταν η αποδοχη του Αγγελακα απο ενα κοινο που οταν οι Τρυπες εγραφαν τον Παραδεισο, οι περισσοτεροι δεν ειχαν γεννηθει ακομα...το φαινομενο Τρυπες-Αγγελακας διαχρονικο?
εμενα μου αρεσε ενα συγκροτημα που εδειχνε οτι εχει σαφεις επιρροες απο Cure στα δικα του κομματια αλλα φανηκε ακομα περισσοτερο οταν στο τελος τραγουδησε το just like heaven...
Πολλά συγκροτήματα ήταν πραγματικα πολύ υψηλού επιπέδου. Mπράβο στα παιδιά. Kαι πολύ καλές και ώριμες φωνές, μου έκανε εντύπωση.
Άκουσα μπάντες με όρεξη και ενθουσιασμό, καλύτερες από "επαγγελματικές".
Mπράβο και στη διοργάνωση, να συνεχίσει και κάθε χρόνο να είναι και περισσότερες μέρες.... τι καλύτερο από το να ασχολείσαι με τη μουσική παράλληλα με το σχολείο....μακάρι να το είχα κάνει κι εγώ...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/06/2006
Ξεχείλισε το Γκάζι
Το τριήμερο Schoolwave φεστιβάλ, που διοργανώνουν οι δικοί μας Schooligans της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας», από την επόμενη χρονιά πρέπει ν' αναζητήσει μεγαλύτερο χώρο. Κι αυτό, γιατί η Τεχνόπολη στο Γκάζι αποδεικνύεται τελικά πολύ μικρή για ένα φεστιβάλ που έχει πλέον καθιερωθεί στη συνείδηση των μαθητών όλης της χώρας και χρόνο με τον χρόνο προσελκύει ολοένα και περισσότερο κοινό. Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, τρεις μέρες με 21 μαθητικά συγκροτήματα να ανεβαίνουν στη σκηνή για να παρουσιάσουν τις αγαπημένες τους μουσικές. Μουσικές που δεν ακούγονται στα τηλεοπτικά πλατό, μουσικές για μια πιτσιρικαρία που γυρίζει την πλάτη στα «λαμπερά αστέρια» τής (κάθε είδους) πίστας.
Το συγκρότημα Danger by Design από τη Χαλκίδα
«Δεν έχει ξανασυμβεί συναυλία στην Τεχνόπολη που να μάζεψε περισσότερο κόσμο από όσο συγκεντρώσατε εσείς», έλεγαν στους Schooligans οι υπεύθυνοι του χώρου. Και όντως έτσι ήταν. Καθημερινά συνέρρεαν πλήθη. Παιδιά και γονείς, αλλά και παιδιά χωρίς τους γονείς τους. Παιδιά που έπαιζαν με τα συγκροτήματά τους και ήθελαν τους γονείς τους για να τους ακούσουν, αλλά και παιδιά, φίλοι των πρώτων, που προφανώς θα επέμεναν στο σπίτι τους να έρθουν μόνα τους, δίχως συνοδεία. Και λογικό. Πώς αλλιώς θα χόρευαν, πώς αλλιώς θα φλέρταραν (τόσα φιλιά μαζεμένα είχαμε πολύ καιρό να δούμε), πώς αλλιώς θα άναβαν και το τσιγαράκι τους;
Τα 21 συνολικά μαθητικά συγκροτήματα που συμμετείχαν στο φεστιβάλ επιλέχθηκαν ύστερα από ακροάσεις ανάμεσα σε 180, που δήλωσαν συμμετοχή από όλη την Ελλάδα. Την επιλογή έκαναν ο ραδιοφωνικός παραγωγός Γιάννης Πετρίδης, το συγκρότημα Raining Pleasure και ο συνθέτης Νίκος Κυπουργός. Αυτά αποτελούσαν και την κυρίαρχη μουσική πρόταση της κάθε βραδιάς. Εστω κι αν, στο τέλος, σημαντικά ονόματα έκλειναν τις συναυλίες: οι Ρόδες την Παρασκευή, ο Γιάννης Αγγελάκας και οι Raining Pleasure το Σάββατο και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης την Κυριακή.
Ο Σαββόπουλος
Ηταν να παίξει και ο Διονύσης Σαββόπουλος την τελευταία βραδιά αλλά, τελικά, η δική του εμφάνιση ματαιώθηκε. Οπως εξηγούν οι ίδιοι οι συνδιοργανωτές του φεστιβάλ, Schooligans, «τις δύο τελευταίες ημέρες του φεστιβάλ, μια ομάδα δέκα ατόμων μοίραζε προκηρύξεις στον συναυλιακό χώρο απειλώντας, έμμεσα ή άμεσα, τον Σαββόπουλο με γιαούρτωμα (πριν έναν μήνα σε συναυλία του Σαββόπουλου στον Δήμο Περιστερίου, τα ίδια άτομα είχαν πετάξει ένα γιαούρτι και είχαν προκαλέσει επεισόδια στο τέλος της συναυλίας). Παράλληλα, είχαμε πληροφορίες ότι στον χώρο του Schoolwave είχαν μπει ομάδες «αγνώστων» που είχαν κράνη και γεμάτες τσάντες (μόνο με γιαούρτια;) Ζητήσαμε λοιπόν από τον κύριο Σαββόπουλο, ο οποίος είχε έρθει ήδη στον χώρο για να παίξει, να μην εμφανιστεί στη σκηνή, για να προστατευτούν τα χιλιάδες 16χρονα παιδιά από οποιοδήποτε επεισόδιο.
Ο ίδιος σεβάστηκε την επιθυμία μας και ζήτησε να διαβαστεί στο τέλος της συναυλίας το ακόλουθο κείμενο: "Ηρθα να παίξω με ανοιχτή καρδιά αλλά, αφού μου το ζητάτε, δε θα παίξω. Αφιερώνω τη σιωπή μου στον μικρό Αλεξ που κατοικεί μέσα στον καθένα μας. Για να μη νικήσει το ψέμα, για να μη νικήσει το σκοτάδι και η βία. Εύχομαι ολόψυχα καλοκαίρι για πάντα"».
Βέβαια οι μαθητές, που αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία του κοινού, ουδόλως ενδιαφέρονταν για αυτά. Ουδόλως ενδιαφέρονταν δηλαδή ακόμα και για τις συναυλίες των μεγάλων καλλιτεχνών, αφού είχαν έρθει κυρίως για να παρακολουθήσουν τα δικά τους συγκροτήματα. Τους Ska-Bangies να παίζουν «σκα μουσική», τους Danger by Design να ροκάρουν άγρια, τους Valkyries να καταφθάνουν από τη Σάμο για να παρουσιάσουν το δικό τους progressive ροκ.
Ενα αληθινό πανδαιμόνιο επικράτησε πάνω και κάτω από τη σκηνή. Τα γκρουπ να παρακαλούν τους διοργανωτές να τους επιτρέψουν να παίξουν «ένα τραγούδι ακόμα μόνο, please» και οι συνομήλικοί τους να χορεύουν παθιασμένα είτε άκουγαν χιπ χοπ, είτε ροκ, είτε μέταλ, είτε οποιαδήποτε μουσική διαθέτει ψυχή. Οχι, όχι, ποπ, σκυλάδικα και άλλα παρεμφερή δεν ακούστηκαν. Εκεί να δείτε τι γιαούρτωμα θα έπεφτε. Και, τουλάχιστον, θα είχε και νόημα.
Όποιος είναι υπεύθυνος για την ακύρωση του Σαββόπουλου είναι για άγριο ξύλο
. Τι να κάνουμε...
Κατά τ'άλλα πέρασα πολύ όμορφα.
πόσο λυπάμε που η μάνα μου δεν με άφησε να πάω με το λεωφορίο(από την Πάτρα)
....Βάσικα θα με άφηνε αν ερχόταν κάποια από τις φίλες μου αλλά τι να τους πεις τώρα που ακούνε σκυλάδικα και οτι καινούρια μαλακία (σόρρυ για την έκφραση) βγαίνει!Ευτυχώς που υπάρχουν παιδιά που ακούν ροκ και ποιότητα!ΑΧ... Μακάρι να πάω του χρόνου....
Αμάν πια!Έλεοςςςςςςςςςςς!
Την ποιότητα ο καθένας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά... Οι φίλες σου που δεν έρχονταν μαζί προφανώς θεωρούν ποιοτικά αυτά που ακούνε...
Πάντως να έρθεις του χρόνου... Εγώ δεν κατάφερα να πάω, και με όσα διαβάζω από όσους πήγαν το έχω μετανιώσει 100 φορές!!!
Αχ να παμε μαζί τότε ρε συ!!!!!!!χαχχαχαχαχαχαχα!
Ναι όμως η Βίσση και η Βανδή ρε φίλε δεν είναι ποιότητα όσο και να προσπαθήσεις!!!!!!!!
