Σ' έναν πρόχειρο υπολογισμό που κάναμε για το καλοκαίρι που τελειώνει, σημειώσαμε (περισσότερες από) σαράντα νύχτες με (περισσότερες από) 60 συναυλίες. Δηλαδή, στις εξήντα τόσες βραδιές τού διμήνου Ιουνίου-Ιουλίου (ο Αύγουστος θεωρείται «νεκρός μήνας» για live), πιο πολλές φορές τρέχαμε σε συναυλίες παρά κάναμε κάτι άλλο. Οχι πως παραπονιόμαστε, βέβαια. Τώρα, λοιπόν, που ένα από τα πιο γεμάτα συναυλιακά καλοκαίρια όλων των εποχών ολοκληρώθηκε (και με την προοπτική ενός επίσης δυναμικού Σεπτέμβρη), μπορούμε να πούμε δίχως δισταγμό ότι ο τελικός απολογισμός είναι απολύτως θετικός.
Εστω κι αν οι οιωνοί στην αρχή δεν ήταν καλοί, με ακυρώσεις και αναβολές να δημιουργούν ερωτήματα για το τι μέλλει γενέσθαι. Η ευφορία της αρχής, με τις τόσες πολλές ανακοινώσεις συναυλιών, γρήγορα μετατράπηκε σε ανησυχία. Η Τζένιφερ Λόπεζ διέκοψε ξαφνικά την περιοδεία της, που περιελάμβανε και την Αθήνα ως σταθμό, η συναυλία του Ρίκι Μάρτιν ματαιώθηκε επειδή είχε χαμηλή προπώληση εισιτηρίων, το ίδιο συνέβη και με ένα «μεταλλικό» φεστιβάλ στη Ριζούπολη, που κι αυτό έδειχνε πως δεν θα μάζευε πολύ κόσμο. Ακολούθησε η γνωστή ιστορία με τους Rolling Stones και τα πράγματα έμοιαζαν να μην πηγαίνουν καλά. Τέλη Ιουλίου ακυρώθηκε και η ζωντανή εμφάνιση του Isaac Hayes, λόγω ενός καρδιακού επεισοδίου του καλλιτέχνη που τον υποχρέωσε να σταματήσει την περιοδεία του- άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα των... μη συναυλιών. Μια σειρά από ματαιώσεις λοιπόν που έστω κι αν δεν μείωσαν την εμπιστοσύνη του κοινού προς τις διοργανώτριες εταιρείες (δεν έφεραν ευθύνη τις περισσότερες φορές), σίγουρα στάθηκαν ανασταλτικός παράγοντας στην απόφασή του να αγοράζει τα εισιτήριά του πολύ καιρό πριν από την προγραμματισμένη ημερομηνία της συναυλίας.
Ευτυχώς, όλα άρχισαν να αλλάζουν με το πετυχημένο Eject Φεστιβάλ στο Ελληνικό. Δέκα χιλιάδες κόσμος χόρεψε, τέλη Μαΐου, σε δύο σκηνές: στη ροκ με τους New Order και στη χορευτική με τον Vitalic κ.ά. Το ίδιο συνέβη και λίγες ημέρες αργότερα με τους
Massive Attack στο «Καραϊσκάκη», οι οποίοι επίσης συγκέντρωσαν δέκα χιλιάδες φίλους τους. Δεν κατάφεραν όμως να τους ικανοποιήσουν, αφού ήταν στατικοί και αρκετά αδιάφοροι.
Νέες εταιρείες
Στα υπέρ τού φετινού μουσικού καλοκαιριού συγκαταλέγεται η είσοδος στον χώρο καινούργιων εταιρειών διοργάνωσης συναυλιών με νέα, διαφορετική λογική. Στοχεύοντας σε αμιγώς εμπορικά ονόματα, κατάφεραν να φέρουν την πιο διάσημη λάτιν τραγουδίστρια του σήμερα, τη Σακίρα. Μια μεγάλη και άκρως επιτυχημένη συναυλία με τριάντα χιλιάδες θεατές, που ανοίγει τον δρόμο για να δούμε μελλοντικά στη χώρα μας κι άλλα ονόματα αντίστοιχου βεληνεκούς.
Στον ροκ (και όχι μόνο) χορό μπήκε φέτος και το Φεστιβάλ Αθηνών, παρουσιάζοντας μερικές πολύ καλές συναυλίες που ενδιέφεραν το νεανικό κοινό της πόλης. Η Νταϊάνα Κραλ έδωσε την τζαζ παράσταση του καλοκαιριού (sold out μέρες πριν), ενώ ο Solomon Burke ξεσήκωσε το Ηρώδειο που σπάνια στο παρελθόν είχε την τύχη να ζήσει ανάλογες στιγμές. Δυστυχώς δεν τα πήγαν τόσο καλά οι συναυλίες των εναλλακτικών ελληνικών ονομάτων που πραγματοποιήθηκαν στον Λυκαβηττό. Ούτε ο Αγγελάκας, ούτε οι Μίκρο, ούτε κανένας άλλος κατάφερε να παρακινήσει πολλούς, ώστε να ανεβούν στον λόφο.
Η Νταϊάνα Κραλ στην τζαζ συναυλία του καλοκαιριού
Το χιπ-χοπ πάντως είχε την τιμητική του. Δεν είναι συνηθισμένο να παρακολουθούμε στην Ελλάδα αστέρια του συγκεκριμένου ήχου. Και φέτος είδαμε ήδη τρία, ενώ αναμένεται στις 17 Σεπτεμβρίου και ο σπουδαίος Jay-Z. Καθόλου άσχημα. Τέλη Μαΐου μάς επισκέφθηκε ο Bustha Rhymes, που επί σκηνής και μπροστά σε τρεις χιλιάδες κόσμο ήταν μάλλον μέτριος. Την ίδια ώρα έδινε συναυλία και η πανέμορφη Αμερικανίδα
Kelis, που μετά το πέρας της δικής της εμφάνισης στο «Αθηνών Αρένα» έκανε μια βόλτα από το Ελληνικό για ένα ντουέτο με τον φίλο της, Bustha. Δύο εβδομάδες αργότερα, στη γήπεδο «Καραϊσκάκη», ένας από τους πετυχημένους εμπορικά ράπερ της Αμερικής, ο πολύς 50 Cent, ξεσήκωσε πέντε χιλιάδες Ελληνες φαν του που γνώριζαν τα τραγούδια του απ' έξω κι ανακατωτά. Σπουδαίος καλλιτέχνης στο είδος του ο 50 Cent και μια αρκετά καλή συναυλία.
Τα υπόλοιπα
Το φετινό Rockwave, εκτός από τους Guns, για τους οποίους λέμε κάτω, παρουσίασε τους Franz Ferdinand, που άλλους τους ενθουσίασαν και άλλους όχι, και μερικούς ακόμα καλλιτέχνες, όπως οι Green On Red και οι Dandies, που ήταν από αδιάφοροι έως πολύ αδιάφοροι. Στον ίδιο χώρο, στη Μαλακάσα, ο -εδώ και χρόνια βαρετός-
Sting έπαιξε μπροστά σε φίλους και γνωστούς, αφού δεν πρέπει να μάζεψε περισσότερους από 2-2,5 χιλιάδες θεατές. Ο Γιαν Τιρσέν και η Μαντλέν Περού έδωσαν αξιοπρεπείς συναυλίες στον Λυκαβηττό -απλώς αξιοπρεπείς όμως, χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις. Το άρτια διοργανωμένο ηλεκτρονικό Synch Festival στο Λαύριο «πνίγηκε» μέσα στα άγνωστα και πειραματικά ονόματα που πρότεινε (χρειάζεται να εμπλουτίσει το line-up του και με κάποιους εμπορικούς καλλιτέχνες), ενώ ελάχιστο κόσμο είχαν επίσης οι Archive και οι Roxy Music στο «Καραϊσκάκη». Δεν είναι κι εύκολο για το κοινό να πληρώνει τόσα πολλά χρήματα για εισιτήρια, που ξεκινούσαν από 30 ευρώ για να φτάσουν τα πιο ακριβά έως και 100-120 ευρώ. Στις συναυλίες που πήγαν πολύ καλά, περιλαμβάνονται εκείνη του αειθαλούς Iggy
Pop και η συναισθηματική εμφάνιση του Νεοϋορκέζου Αντονι, στο Θέατρο Βράχων. Ο Τζέιμς Μπράουν στον Λυκαβηττό είχε πολύ κέφι, το ίδιο και η Λάιζα Μινέλι στο Ηρώδειο. Τέλος, να μην ξεχάσουμε την απόλυτα επιτυχημένη συναυλία των
Depeche Mode στη Μαλακάσα (κοντά στους τριάντα χιλιάδες electro-φαν των eighties έδωσαν το «παρών»), καθώς κι εκείνη του Ερος Ραματζότι στην Πάτρα, που ήταν τόσο επιτυχημένη όσο και η Πολιτιστική Πρωτεύουσα που τη φιλοξένησε.
--------------------------------------------------------------------------------
Οι πέντε καλύτερες συναυλίες
1. Zappa Plays Zappa - Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις (7 Ιουνίου). Εκείνο το μαγικό βράδυ, σπουδαίοι μουσικοί έπαιξαν σπουδαία μουσική. Τα παιδιά του Φρανκ Ζάπα παρουσίασαν τραγούδια του πατέρα τους και οι περίπου δύο χιλιάδες που βρέθηκαν εκεί (ας) γνωρίζουν πως παρακολούθησαν την καλύτερη, ίσως, συναυλία του φετινού καλοκαιριού.
2. Roger Waters - Terra Vibe (18 Ιουνίου). Περισσότεροι από είκοσι χιλιάδες εκστασιάστηκαν με ένα τρίωρο σετ που περιελάμβανε σχεδόν αποκλειστικά τραγούδια των
Pink Floyd. Ευτυχώς, γιατί οι προσωπικές δουλειές του Ρότζερ Γουότερς είναι αδύναμες και μάλλον θα απογοήτευαν το κοινό.
3. Devendra Banhart - club Underworld (4 Ιουλίου). Καλοκαίρι της αγάπης 2006. Μια χίπικη βραδιά στην Αθήνα τού σήμερα, βγαλμένη θαρρείς από τη δεκαετία του '60. Ο πολυτάλαντος Devendra έγινε ένα με το κοινό, σε ένα club που λίγη ώρα μετά θύμιζε κανονικό κοινόβιο.
4.
Diana Krall - Ηρώδειο (13 Ιουλίου). Η Νταϊάνα Κραλ διαθέτει απίστευτη φωνή και παίζει εξαιρετικό πιάνο. Είναι και πανέμορφη. Τι περισσότερο να ζητήσει από τον Θεό της μουσικής; (Ενα παιδί με τον Ελβις Κοστέλο, ίσως...).
5. Guns And Roses - Terra Vibe (10 Ιουλίου). Ο αναγεννημένος Axl Rose μαζί με μία ομάδα εξαιρετικών μουσικών έπαιξαν τα σπουδαία τραγούδια του συγκροτήματος που κυριάρχησε στην Αμερική τις αρχές της δεκαετίας του '90. Στα θετικά της βραδιάς η εξαιρετική ούτως ή άλλως διασκευή στο «Knockin' On Heaven's Door» του
Μπομπ Ντίλαν, στα αρνητικά που δεν τραγούδησε ο Axl το περίφημο «Don't Cry».
--------------------------------------------------------------------------------
Πέντε σημαδιακές στιγμές
1. Η ακύρωση της συναυλίας των Rolling Stones. Κρίμα.
2. Στις 12 και 13 Ιουλίου είχαμε εμφανίσεις καλλιτεχνών σε πέντε κι έξι διαφορετικά μέρη της Αθήνας. Ούτε στη Νέα Υόρκη δεν διοργανώνονται τόσες πολλές συναυλίες ταυτόχρονα.
3. Οι
Scorpions μαζεύουν στο Καραϊσκάκη τριάντα χιλιάδες κόσμο, τόσο όσο δεν μάζεψαν (υποθέτω) σε όλες τους τις συναυλίες στην υπόλοιπη Ευρώπη. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τους
Deep Purple που γέμισαν ασφυκτικά τον Βύρωνα. Μήπως έχουμε μείνει κάνα δυο δεκαετίες πίσω στη μουσική μας ενημέρωση;
4. Η μεγάλη ταλαιπωρία που τράβηξε ο κόσμος στη συναυλία του Ρότζερ Γουότερς στη Μαλακάσα. Ουκ ολίγοι χρειάστηκαν έως και τρεις ώρες για να επιστρέψουν στο σπίτι τους.
5. Η αποκέντρωση των συναυλιών. Οι Whitesnake έπαιξαν στα Ιωάννινα, οι Strangles στην Πρέβεζα, οι Calexico εμφανίζονται τέλη Αυγούστου στο Ηράκλειο. Πάντα τέτοια.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/08/2006
