Φοίβος Δεληβοριάς - Καθρέφτης

Ξανά τις ευχές μου σε όλους και όλες...

Εχω ενα μικρό απωθημένο..
Σε διάφορες συζητήσεις, φορουμς, άρθρα, έχω ακούσει κατ' επανάληψη, ότι ο νέος δίσκος του Φοίβου Δεληβοριά "Καθρέπτης", είναι εν κατακλείδι μία απίστευτη αντιγραφή σε στίχους και μουσική από άλλους γνωστούς και καταξιωμένους μουσικούς μας (Χατζιδάκις, Σαββόπουλος, κλπ)..

Εχει κανείς υπόψη του τα τραγούδια και τις αντιστοιχίες με αυτά του Φοίβου στις οποίες στηρίζονται αυτές οι κατηγορίες..; Κι αν ναι, συμφωνείτε με το όλο θέμα; και ποια η θέση σας;

Εγώ δεν τα έχω υπόψη μου (ή δεν μο τα θύμησαν) και επειδή τον Δεληβοριά θα έλεγα ότι τον βρίσκω αρκετά συμπαθή, θα ήθελα να αποκτήσω άποψη, και άρα να κάνω και ιδιοις ώτας την σύγκριση...

Ευχαριστώ,

Μηνάς

Πιστεύω πως το ότι ο Δεληβοριάς έχει αντιγράψει Σαββόπουλο/Χατζιδάκι κτλ. είναι τελείως αστήρικτο, κι αυτό διότι ο Δεληβοριάς είναι από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που μπόρεσαν να γράψουν τραγούδια τα οποία αποτελούν ίδιον της εποχής μας, και μάλιστα σε μια εποχή που το ελληνικό τραγούδι έχει βραχυκυκλωθεί. Είναι από τους πιο ταλαντούχους, έξυπνους και συνάμα καινοτόμους τραγουδοποιούς, μου φαίνεται εντελώς περίεργο που υπάρχει η άποψη ότι αντιγράφει. Και θα μιλήσω συγκεκριμένα:

- Το κομμάτι "mp3" περιέχει όλες τις ξένες λέξεις που έχουν εισχωρήσει στο λεξιλόγιό μας τα τελευταία χρόνια, από όρους πληροφορικής μέχρι ξένες εταιρείες. Κανείς δεν έχει αποτολμήσει να κάνει τραγούδι που να περιέχει τις λέξεις "mp3", "divx", "Goody's" ή "Flocafe". To ωραίο στην όλη ιστορία είναι ότι ενώ κανείς θα περίμενε το αποτέλεσμα να είναι γελοίο (σαν το "Computer Love" σε στίχους Χ. Κλυν και μουσική Δ. Τσακνή, αλλά εδώ είναι τελείως διαφορετικό γιατί το ζητούμενο ήταν να βγει ένα χιουμοριστικό τραγούδι, ενώ στην περίπτωση του "mp3" δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόθεση χιούμορ), ο Δεληβοριάς κατορθώνει με πανέξυπνο τρόπο να καταδείξει την φτώχεια του λεξιλογίου του μέσου Έλληνα. Πρέπει να τονιστεί ότι ο Δεληβοριάς πονάει την ελληνική γλώσσα, και αρέσκεται να χρησιμοποιεί όρους που τείνουν να εκλείψουν, όπως "κατά μόνας" ή "ειμαρμένη". Κι όλα αυτά, σε τραγούδια του 2003, όταν γύρω μας ακούμε "Μωρό μου σόρρυ, έχω βρει καλύτερο αγόρι"...Από την άλλη, είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να έχει αντιγράψει, αφού οι όροι αυτοί έχουν ζωή μόλις λίγων ετών.

- "Η υβρεοπομπή" αποτελεί μια άλλη απόδειξη "μαγκιάς" του, καθώς παρελαύνουν όλες οι "ωραίες" λεξούλες που ακούει κανείς κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας. Εδώ καλό είναι να αναφερθεί ότι κάθε δίσκος του είναι μια αυτοβιογραφία, μια καταγραφή του momentum του ιδίου. Τα μισά κομμάτια από αυτά του Καθρέφτη γράφτηκαν κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας. Το πώς κατορθώνει ο Δεληβοριάς να πάρει έναν "βόθρο" και να τον κάνει ύμνο των κακών κειμένων της στρατιωτικής θητείας, αυτό είναι ανεξήγητο (να σημειωθεί ότι λόγω της "Υβρεοπομπής", πάνω στον δίσκο υπάρχει ένα αυτοκόλλητο όπου αναγράφονται τα εξής: "Γονική συναίνεση απαραίτητη". Τρανή απόδειξη του ότι όποιος είχε αυτή την φαεινή έμπνευση, αδιαφόρησε πλήρως για την ουσία του τραγουδιού, αλλά και του πόσο "πολιτικά ορθή" τείνει να γίνει αυτή η χώρα, μαϊμουδίζοντας τόπους πέρα από τον Ατλαντικό...).

- "Η επίσκεψη του Καίσαρα" γράφτηκε την εποχή που ο -τότε πρόεδρος των Η.Π.Α.- Clinton είχε έρθει στην Αθήνα και συναντήθηκε με τον Σημίτη, ενώ στους δρόμους τα πλήθη διαδηλώνανε, βρίζανε, καίγανε, σπάγανε και όλα τα υπόλοιπα ευτράπελα. Ο Δεληβοριάς αποφάσισε να γράψει τραγούδι όχι εναντίον του πολέμου, ούτε από την πλευρά των διαδηλωτών (το "Yankees go home" δεν είναι αντεπιχείρημα, ούτε το να σπας αμάξια είναι η λύση), αλλά να περιγράψει "το δράμα που βίωνε τότε ο Έλληνας πρωθυπουργός, διχασμένος μεταξύ του Καίσαρα-Clinton και του λαού του" (λόγια του ιδίου). Πόσο εύκολο είναι να γράψεις τραγούδι στο οποίο θα μιλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός και να μην βγει πατάτα;

- Για το ομότιτλο τραγούδι, ο ίδιος ο Δεληβοριάς είχε δηλώσει "Είχα τελειώσει τον δίσκο μου, όμως ένιωθα ότι κάτι έλειπε. Ο χρόνος πίεζε, η εταιρεία το ίδιο, ένιωθα όμως ότι κάτι δεν έχει ειπωθεί. Ώσπου ενα βράδυ, μιλώντας στο τηλέφωνο με μια φίλη, της εξέφραζα το παράπονό μου, ότι θέλω να πω πράγματα για μένα, για το ποιος είμαι, αλλά δεν ξέρω τι να κάνω. Και μου απάντησε "Γιατί δεν κάθεσαι να τα γράψεις όλα αυτά σε ένα χαρτί;". Κι έτσι βγήκε ο Καθρέφτης". Είναι ένα κομμάτι καθαρά προσωπικό, και δεν έχω δει καμία απολύτως ομοιότητα με κάποιο άλλο.

- Όσο για το πασίγνωστο "Αυτή που περνάει", το είχα γράψει και σε παλιότερο post, το θεωρώ ως τον εξυπνότερο αλλά και ευγενέστερο τρόπο που μπορεί ένας άντρας να φλερτάρει μια κοπέλα στις μέρες μας, όπου ευδοκιμούν η ψευτομαγκιά, το καμάκι και η γυφτιά.

- Σχετικά με τον Χατζιδάκι: Ο Μάνος αποτελεί για τον Δεληβοριά το μεγαλύτερο είδωλο. Μάλιστα, ήταν ο ίδιος ο Χατζιδάκις που είχε βοηθήσει τον 16χρονο Φοίβο να κάνει τα πρώτα του βήματα και να τον στηρίξει με τις συμβουλές του. Όσο κι αν προσπάθησα όμως, δεν έχω παρατηρήσει καμία ομοιότητα μεταξύ τους.

- Σχετικά με τον Σαββόπουλο: Αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες αγάπες του Δεληβοριά. Αφετέρου, όταν κάποιος με ρωτά "γιατί σου αρέσει ο Δεληβοριάς;", απαντώ ότι παρόλο που δεν έχει σπουδαία φωνή (μάλλον μέτρια), είναι αυθεντικός και γράφει τραγούδια που αναφέρονται στην εποχή τους, και ότι για αυτούς τους λόγους μου θυμίζει πάρα πολύ τον Σαββόπουλο, ο οποίος χωρίς να έχει κάποια σπουδαία φωνή, έγραφε ο ίδιος τους στίχους και την μουσική των κομματιών του, πιάνοντας τον παλμό της εποχής. Ακριβώς αυτό κάνει κι ο Δεληβοριάς, αυτό όμως δεν είναι αντιγραφή. Αντιγραφή θα ήταν π.χ. να γράψει κομμάτι για την μεταπολίτευση. Αυτό που κάνει λέγεται καινοτομία.

- Για όσους τυχόν ορισμένα κομμάτια του Δεληβορια, τους θυμίζουν άλλα κομμάτια, έχω να πω πολύ απλά ότι ο Δεληβοριάς έχει κάνει μέχρι στιγμής 3 διασκευές: το "Έλσα σε φοβάμαι" του Σαββόπουλου, ύστερα από πρόσκληση του ίδιου του "Νιόνιου" να συμμετάσχει στον δίσκο του "Τραγούδια έγραψα για φίλους", το "Χάλια" που είναι διασκευή του "Invitation to the blues" του καταπληκτικού Tom Waits και περιέχεται στο ομότιτλο album, και τέλος το "Slow train" του Βοb Dylan, που έγινε "Τραίνο στην κορυφογραμμή" και βρίσκεται στον "Καθρέφτη". Ο ίδιος έγραψε ελληνικούς στίχους στα 2 τελευταία κομμάτια, βασισμένους στο πρωτότυπο. Ε, αυτό δεν αποτελεί αντιγραφή, είναι -δηλωμένη- διασκευή.

- Τέλος, η μόνη αλήθεια του ισχυρισμού ότι ο Δεληβοριάς έχει αντιγράψει μουσική (όχι όμως και στίχους) στον "Καθρέφτη", είναι στο κομμάτι με τίτλο "Δεν ξέρω τι είναι". Συγκεκριμένα, ο Δεληβοριάς στην παρουσίαση του "Καθρέφτη" στον Μελωδία 99.2 και στον Οδυσσέα Ιωάννου ανέφερε ότι, ενώ έγραφε το κομμάτι, υποσυνείδητα χρησιμοποίησε την μελωδία μιας φράσης από το "Χωρίσαμε ένα δειλινό" του Τσιτσάνη, κάτι που συνειδητοποίησε μόνο αφού το είχε τελειώσει. Αυτό που έχω να πω, είναι ότι, παρόλο που ουσιαστικά μιλάμε για μια φράση που κρατά 4 δευτερόλεπτα, και παρόλο που ο ίδιος το απεκάλυψε στο κοινό, καλό θα ήταν να υπάρχει μια απλή αναφορά στο βιβλιαράκι του δίσκου, κάτι που δεν συμβαίνει.

Αγαπητέ Μηνά, ελπίζω να βοήθησα κάπως. Η μοναδική σύγκριση που μπορείς να κάνεις ιδίοις ωσίν, είναι με το "Χωρίσαμε ένα δειλινό". Κατά τα άλλα, αμφιβάλλω αν μπορέσει κανείς άλλος να βρει σημάδια αντιγραφής στον "Καθρέφτη".

Mou dinete i efkeria na po kai ego dyo logia gia ton foivo delivoria.Anexartita loipon apo tis diafores kakies pou akougontai gia tis diskografikes douleies alla kai apo to ifos, den diapistonete pou8ena oti antigrafei kapoion apo tous anaferomenous (xatzidaki savopoulo klp) Aloste o idios exei anafer8ei oti oi proanaferomenoi einai dimiourgoi pou safos exoun epireasei tin dimiourgiki tou ekfrasi stin mousiki? Ti8ete ena erotima loipon. Einai kako ena tragoudopoios na exei epiroes? einai kako enas kalitexnis na exei (akousmata) kai profanos kapia stoixeia tou , na vgenoun stis metepeita dimiourgikes tou ikanotites sto tragoudi? Kai fisika den milame gia mia kaki antigrafi enos tragoudopoiou pros enan allon , alla milao ka8ara kia mono gia epiroes.. Kata kairous akouo polla tetoia pikrohola sxolia gia neous alla kai palious tragoudopoious.. Oti l.x. to tragoudi tou enos 8imizei kati apo to tragoudi enos allou.. telos panton, to 8ema mas einai o foivos delivorias..einai kata tin gnomi mou enas apo tous simantikoterous tragoudopoious tin genias mas, kai pistevo perpataei sta xnaria tou Dionisi Savopoulou, panta omos afinontas tin prosopiki tou dimiourgia kai taftotita.. Einai kako afto vre paidia???

Γιώργο και Mike, Χρόνια Πολλά, κι ευχαριστώ για την απάντηση σας..
Ειδικά εσένα Γιώργο που απάντησες σε βάθος (και μήκος)..

Για να μην με παρεξηγήσετε, εγώ πολύ τον συμπαθώ τον Φοίβο και για αυτό εξεπλάγην όταν είδα - διάβασα τα σχόλια που σας έγραψα.. Αλλά ήταν τόσοι πολλοί (και έντονοι) οι υπερασπιστές της ιδέας που σκέφτηκα ότι "αφού δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά" να το ψάξω κι εγώ περαιτέρω...

Λοιπόν, το link για το forum που ήταν η αιτία να μου "μπουν ψύλλοι στα αυτιά" είναι το παρακάτω...
top40-chats

Και μερικά από τα βασικά που έχουν ειπωθεί είναι τα εξής:

[quote]
Σήμερα στην Ελλάδα ο ληστής, ο απατεώνας, ο κλέφτης κατονομάζεται ως κάποιος που του γίνεται "οξεία κριτική" (γιατί ομως δεν αναφέρει τον λόγο;) και η αντιγραφή/κλοπή μουσικής από μεγάλους συνθέτες βαφτίζεται "ραφινάτος τρόπος"!!!!
Γιώργο γράφεις ότι "κατακρεούργησε τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Μάνο Λοϊζο και διέλυσε ότι ξέραμε για τον Νίκο Παπάζογλου". Σε αυτό το θέμα απάντησε σε συνέντευξή του σε τοπικό ραδιόφωνο ο Νίκος Παπάζογλου όταν ξεκίνησαν οι εμφανίσεις στο Fix: "ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΡΕΧΩ ΚΑΘΕ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ, ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΟΣ". Σε άλλη συνέντευξη στον Αγγελιοφόρο του Διονύση Σαββόπουλου (ο Αγγελιοφόρος ανήκει στο ΔΟΛ!!!!!) λέει ο Νιόνιος "και τι να κάνουμε, να δίνουμε μια περιουσία στους δικηγόρους για να αποδικνύουμε τα αυτονόητα; Δεν αξίζει να ασχολείσαι, αφού αυτά επιβραβεύονται!!!" (βλέπε βραβεία τυπου 'ΑΓΡΙΩΝ').
Όποιος ασχολείται ελάχιστα με την μουσική την ελληνική, γνωρίζει ότι τα ρεφρέν του Βαγγέλη Γερμανού "Μύκονος και Σαντορίνη, ως ερωτευμένοι πιγκουίνοι" και "Στην μπανιέρα δυο-δυο" βρισκονται ΑΤΟΦΙΑ στον δίσκο του Φοίβου (αυτός για τα ΝΕΑ είναι ένας "ραφινάτος τρόπος" σύνθεσης). Επίσης, μεγάλα κομμάτια της "εκδίκησης της γυφτιάς" του Παπάζογλου και του Λοϊζου βρίσκονται ως "ορχηστρικές" συνθέσεις επίσης ατόφιες με άλλα όργανα (τώρα κάνω "οξεία κριτική"!!) Στο τοπικό Κανάλι 1, υποστηρίζουν κάποιοι παραγωγοί ότι βρίσκουν ατόφια όχι πολύ γνωστά κομμάτια απο Χατζιδάκι, αλλά οι δικές μου γνώσεις δεν, εμβαθύνουν τόσο
[/quote]

Eν μέρει, η καταχώρηση αυτή απαντάει στο ερώτημα που να ψάξω.. Ισως σας δίνει και σε σας ένα έρισμα στο τι ίσως πρέπει να ξανακοιτάξετε...


Ελπίζω (και προτιμώ) την θέση του George να ευσταθεί... Αλλά κι όλα αυτά που βλέπω κι ακούω με προβληματίζουν..

Μηνάς

Καλημέρα σας και πολλές ευχές για τον καινούργιο χρόνο σε όλους. Όσον αφορά τώρα για το Δεληβοριά δεν έχω να πω πολλά πράγματα, κυρίως μετά απο τα σχόλια του Giorgos τα οποία με κάλυψαν απολύτως. Ίσως μόνο μια ευχή, μακάρι να υπήρχαν όχι πολλοί ακόμα σαν το Δεληβοριά. Ένας μόνο. Ένας μόνο ακόμα στο ίδιο ύφος, με το ίδιο ήθος με τον ίδιο σεβασμό στο κοινό του αλλά και γενικότερα στη μουσική. Η τέχνη της δημιουργίας θα κέρδιζε ακόμα περισότερα. Άτομα-καλλιτέχνες σαν το Δεληβοριά δυστυχώς σπανίζουν. Είναι απο αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι βάζουν το δικό τους στίγμα σε αυτό που αποφάσισαν να ασχοληθούν. Βάζουν το δικό τους στίγμα και δεν μιμούνται ή κλέβουν απο άλλους, δεν παπαγαλίζουν ούτε μας χαιδεύουν τα αυτιά. Απλώς δημιουργούν με περίσεια έμπνευση που πολλές φορές τρομάζει και γιατί όχι , σοκάρει μερικούς απο εμάς.
Η τέχνη της μουσικής έχει κερδίσει πολλά απο το Δεληβοριά είτε το θέλουν μερικοί είτε όχι. Δικαίωμά τους. Δικαίωμα και της μουσικής όμως να αναγνωρίζει στο όνομά της καλλιτέχνες οι οποίοι την τιμάν και τη σέβονται. Και δικαίωμά μου να την υπερασπίζομαι με όποιο τρόπο πιστεύω εγώ οτι είναι ο ορθός. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση πιστεύω οτι το λιγότερο που έχω να κάνω είναι να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο μουσικό Δεληβοριά για τις υπέροχες δημιουργίες που μας έχει χαρίσει. Γιατί η τέχνη είναι δώρο.
Ευχαριστώ Φοίβο, το ξέρω οτι ακούς.

Τι να πω ρε παιδιά; Εγώ μουσικός δεν είμαι και ίσως να μην παίρνει πολλές στροφές το αυτί μου. Παρόλα αυτά θα πω την αποψή μου για το λόγο ότι τον τελευταίο καιρό έτυχε να συγκεντρώσω όλο το υλικό από τους τρεις προηγούμενους δίσκους του Φοίβου Δεληβοριά και να ακούσω και τα καινούρια του τραγούδια.

Μου έκαναν μεγάλη εντύπωση αυτά που διάβασα στο συγκεκριμένο link. Ρε, μήπως έχουνε μπερδέψει τους Φοίβους τα παιδιά;

Δυστυχώς το πρόβλημα τη σήμερον ημέρα δεν είναι ότι δεν γράφονται καλά τραγούδιά, αλλά το αν έχουν να πουν κάτι με διαφορετικό τρόπο, να διδάξουν κάτι, να ξυπνήσουν μερικούς και γιατί όχι, να πάιξουν στο παιχνίδι με άλλους όρους. Η γνώμη μου λοιπόν για τα τραγούδια του Δεληβορία είναι ότι είτε καλά, είτε άσχημα, είτε μέτρια τα τραγούδια έχουν κάτι να πουν. Για τα δικά μου ταπεινά κριτήρια, λοιπόν, φτάνουν και περισεύουν.

Όσο για το θέμα της αντιγραφής, έχω να πω τα εξής, τονίζοντας ότι δεν είμαι και ο καλύτερος κριτής. Αυτό που έχω καταλάβει, πάντως, τόσα χρόνια είναι ότι ένας Χατζηδάκις δεν αντιγράφεται εις τους αιώνες των αιώνων. Επίσης, σχετικά με το Σαββόπουλο, ξέρω ότι είναι ένας από αυτούς που βοήθησαν το Δεληβοριά και τον σύστησε με τα καλύτερα λόγια στο κοινό.

Σχετικά με τα χιουμοριστικά τραγούδια, έχω να πω πως ακόμα και η 'Υβρεοπομπή', που μου φαίνεται πως είναι πολύ 'λίγο' τραγούδι, έχουν όλα ένα μέρος στίχων που λένε χύμα μεγάλες αλήθειες και δεν είναι μόνο για να γελάσουμε με τις ρίμες τους, όπως π.χ. κάνουν πολύ πετυχημένα τα Ημισκούμπρια.

Γενικά τώρα , η άποψή μου για το άτομο Δεληβοριάς είναι ότι πρόκειται για έναν από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που έχουν το γνώθι σ'αυτόν και ακόμα δεν έχει φτάσει στο σημείο να κάνει τραγούδια από συνήθεια ή για τα λεφτά. Σκεφτείτε μόνο ότι σε 14 χρόνια δισκογραφίας έχει δώσει 4 δίσκους στους οποίους αν και δίνει ξεκάθαρα το προσωπικό του στίγμα, έχει στον καθένα διαφορετικό ύφος και διακρίνονται καθαρά οι εκάστοτε προσωπικές του ανησυχίες, όσο ανάλαφρες και αν είναι. Τέλος, του βγάζω το καπέλο και σε ένα ακόμα σημείο. Είναι ένας από τους δυο-τρεις Έλληνες τραγουδοποιούς που μου προκαλεί ενδιαφέρον όταν τον ακούω ή τον διαβάζω να δίνει συνέντευξη. Δεν αντέχω τις καινοτυπίες και αυτός αρέσκεται να αναλύει το καθετί, βρίσκοντας ουσία και στα πιο επιφανειακά θέματα.

Νομίζω ότι όσον αφορά τις τυχόν ομοιότητες, ο Giorgos μας καλυψε πλήρως… Μια και το ‘φερε η κουβέντα όμως και συζητάμε και πιο γενικά, να πω δυο λόγια…. Τον Φοίβο Δεληβοριά τον εκτιμώ τρομερά σαν καλλιτέχνη. Ίσως να μην μπορώ να τον κρίνω πια αντικειμενικά, καθώς τον «γνώρισα» με το «Χάλια» το 1998 σε μία περίοδο των μουσικών μου αναζητήσεων που ήταν ό,τι ακριβώς ήθελα να ακούσω. Εκείνο το δίσκο τον λάτρεψα και τον ακούω ακόμα και τώρα… είναι από τους λίγους που δε με κούρασε ποτέ…
Συμφωνώ απόλυτα με το Γιώργο σχετικά με τη φωνή του Δεληβοριά, δεν είναι αυτό που λέμε «πολύ καλή φωνή». Έχει όμως κάτι διαφορετικό. Έχει μία χροιά που τον κάνει να ξεχωρίζει. Μ’ αρέσει ο τρόπος που τραγουδά τα τραγούδια του. Μ’ αρέσουν και τα τραγούδια του, έχει έναν τρόπο να μιλά με εξαιρετικά απλούς με άμεσους στίχους χωρίς να καταντά να λαϊκίζει… μπορεί να μην έχει ποιητικό, συμβολικό στίχο όπως ο Αλκίνοος ή ο Μάλαμας. Κι όμως είναι εξαιρετικά καυστικός (βλέπε «ένας σκύλος στο Κολωνάκι»…) και περνά δυνατά νοήματα μέσα από τόσο απλές λέξεις…
Κλείνω επιλέγοντας τους στίχους από το «Χάλια» (το ομότιτλο του προηγούμενου δίσκου…) αν και αν μπορούσα θα τους παρέθετα όλους….
…κι αυτό γιατί υπάρχουν ακόμα άτομα που όταν μιλώ για το Δεληβοριά λένε «Ποιος είναι αυτός;»


Κοίταξε την πως σερβίρει πιο λευκή κι απ’ την ποδιά της
Πως κρατάει ψηλά τον δίσκο και την αξιοπρέπειά της
Ροδανθός μες στα ρεμάλια και θεά μες στους θνητούς
‘Η παγίδα για να γίνεις πάλι χάλια
Που ήδη νιώθεις σαν τον Κάγκνεϊ
Μπροστά στην Ρίτα Χαίηγουωρθ
Μες στην τσίκνα μιας υπόγειας ζωής
Διερωτάσαι αν είναι μόνη
Αν φοβάται αν θυμώνει
Θα σου δώσει κάποιο σήμα
Μείνε κι άλλο και θα δεις
Σε ρωτάει «θα πιείτε κάτι» και το ακούς σαν να είναι ποίημα
Λες «δεν ξέρω, ότι να ναι, όπως να ναι» θα ναι κρίμα
Να σ’την πάρει κάποιος άλλος ενώ εσύ πρώτος αισθάνθηκες
Του βυθού της τα κοράλλια μα ίσως πάλι όλα αυτά
Να είναι κόλπο για να γίνεις πάλι χάλια
Μα κι αυτή έχει έναν τρόπο
Να σου αδειάζει το τασάκι σου
Γελώντας μ’ ένα αστείο που ποτέ δε θα της πεις
Και θες να φύγεις μα είσαι λιώμα
Και στο σπίτι σου είν’ ακόμα
Αυτό το πέλαγος συντρίμμια
Της χαμένης σου ζωής
Ένα πέλαγος μπουκάλια
Και βιβλία και καπνός
Κι όλα όσα θες να γίνεις πάλι χάλια

Όμως κι αυτή θα 'χει πονέσει
Κάποιος τύπος θα 'ν' στη μέση
Απ’ αυτούς στα γυμναστήρια
Στης Έβγας τα πρατήρια
Που θα την ήθελε πιο χάρτινη
Και πιο ξανθιά και πιο γυμνή
Και βέβαια ποτέ δεν θα της είπε "Σ’ αγαπώ"
Απλώς θα βρήκε κάποιαν άλλη
Από μιαν άλλη γειτονιά
Και θα την άφησαν στα μαύρα της τα χάλια
Απόψε φεύγει κάποιο τραίνο
Για έναν τόπο ωραίο και ξένο
Αλλά εσύ πρώτη φορά
Νιώθεις πως όλα εδώ συμβαίνουν
Χριστός γεννάται σ’ ένα μήνα
Κι ότι εύχεσαι ξεκίνα
Όλα θα ‘ναι πάντα μαύρα
Μα θα κρύβουν μια φωτιά
Κι αύριο εδώ θα είσαι πάλι
Μα επιτέλους θα της πεις
Ότι θες μόνο για κείνην να ‘σαι χάλια