Το μέλος Dragon_eye στις 06-09-2006 στις 00:39 έγραψε...
Παράθεση:
Basika pistevo pos sthn siopi krivete h alithia. Oles oi alithies vasika. Giati pragmatika theoro oti gnorizo ena atomo kala kai auto gnvrizei emena mono otan den xriazete na milame. Apla ksroume. Kai h epikinonia einai poli pio vathia poli pio alithini, giati sta aftia mou den ixi kamia fonh kai h epafi mou me auto to atomo exei kseperasei ta oria tis ilis. Poles fores einai kati pou mono mia poli dinati filia xarizei...
|
|
Το μέλος Fler στις 06-09-2006 στις 11:06 έγραψε...
Παράθεση:
Ανεξαρτήτως των όσων προανέφεραν ο Βασίλης και η Dragon_eye -με τα οποία συμφωνώ απόλυτα -η σιωπή είναι συχνά και μια πορεία μοναχική..Υπάρχουν στιγμές που θα ήθελες να μιλήσεις μα δεν μπορείς, δε γίνεται, δε σου το επιτρέπουν οι συνθήκες ή ίσως δε βρίσκεις και το κουράγιο..Και αναφέρομαι σε θέματα πάσης φύσεως..Μάλιστα, πολλές φορές είναι καλύτερα να μη μιλάς και για τους υπόλοιπους και για τον ίδιο τον εαυτό σου..Εξάλλου η λέξη ''σιωπή'' συχνά συνδέεται αναπόσπαστα με τη λέξη ''μοναξιά''. Και η κατάσταση της μοναξιάς, όταν αξιοποιηθεί σωστά, ίσως ανοίγει το δρόμο και για μια μικρή δόση σοφίας..
|
|
Dragon_eye πολύ ρομαντική η απαντησή σου, αλλά η στοιχειώδης εμπειρία μου σε αυτά τα θέματα μου λέει ότι κανένα δεν ξέρεις τόσο καλά ώστε να ''προβλέπεις'' να ξέρεις τι σκέφτεται. Ίσως να ισχύει στην περίπτωση της φιλίας, εκεί που λέμε ότι δυο φίλοι συνωμοτικά γνωρίζουν κάτι χωρίς να έχει ειπωθεί μεταξύ τους. Αυτό είναι όμορφο, αλλά δεν έχει να κάνει πιστεύω τόσο με την σιωπή, αλλά με το ότι γνωρίζεστε τόσο ώστε δεν χρειάζεται να μιλήσετε. Η σιωπή δηλαδή έρχεται αβίαστα. Δεν την επιδιώκεις.
Αλλά στις άλλες ανθρώπινες σχέσεις όπως είναι οι ερωτικές- και πιστεύω για μια τέτοια σχέση αναφέρεται η creativeburst που άνοιξε το topic, υπάρχουν και άλλοι παράμετροι όπως είναι ο εγωισμός, όπως είναι οι παράλογες σκέψεις. Δεν μπορείς να ξέρεις πάντα τι σκέφτεται ο άλλος. Σε καταλαμβάνουν άλλα συναισθήματα ώστε να μην μπορείς να έχεις την διαύγεια να πεις ''το έκανε για αυτόν το λόγο είμαι σίγουρη''.
Και στο κάτω κάτω είναι δεδομένο ότι στο θέμα των συναισθημάτων που για πολλούς είναι ιδιαίτερα μεταβαλλόμενα, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου, πόσο μάλλον για ένα άλλο άτομο.
Τώρα Fler... είμαι υπέρμαχος της σκέψης. Εκεί ναι μπορείς να αποκτήσεις κάποιου είδους σοφία. Και βέβαια η σκέψη θέλει σιωπή και σε αυτό συμφωνώ. Αλλά αφού σκεφτείς με την ησυχία σου δεν θα ήταν υπέροχο να συζητήσεις με κάποιον τις σκέψεις σου, να μεταδώσεις την ''σοφία''; Αν οι αρχαίοι φιλόσοφοι σκέφτονταν όπως εσύ, φοβόντουσαν ή θεωρούσαν πως οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να δεχτούν τις σκέψεις τους δηλαδή, ή οτιδήποτε άλλο θεωρείται ανασταλτικός παράγοντας για σένα, δεν θα είχε διασωθεί καμιά φιλοσοφία.
Και να σκεφτείς ότι πολλές θεωρίες της φιλοσοφίας έχουν διασωθεί από μαθητές και όχι από τους δασκάλους. Που πάει να πει ότι όλο και κάτι ξέρανε αυτοί οι φιλόσοφοι που δεν κρατούσαν την σιωπή τους...
παιδιά, αλλά νομίζω πως υπάρχει άλλο ένα τέτοιο topic για τι σιωπή που λέγεται "πες μου κάτι για τη σιωπή"... Διορθώστε με αν κάνω λάθος...
me 
