Αγαπητή athanasp,
Απολογούμαι, θεώρησα ότι συμφώνησες με το ποστ της Tren και γι' αυτό απευθύνθηκα και σε εσένα.
Όσον αφορά στα ερωτήματα σου, πιστεύω, (όπως υποστήριξα και στο ποστ μου) ότι
έστω και με προβλήματα, μπορεί και πρέπει κανείς να προσπαθεί να ζει τη ζωή του όσο το δυνατό καλύτερα, ότι δεν είναι πολίτης ή άνθρωπος δεύτερης κατηγορίας και ότι στην τελική, μπορεί να πάρει και να προσφέρει πολλά και να ζήσει σαν ολοκληρωμένος άνθρωπος.
Στο θέμα
"υποχρέωση στη ζωή" θεωρώ ότι έγκειται στον καθένα να το αποφασίσει από μόνος του και όχι στον κάθε γονέα που για τους δικούς του λόγους αποφασίζει και πράττει σαν πιο δυνατός αν θα ζήσει ή όχι το παιδί του (μου θυμίζει λίγο "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό", "η επικράτηση του ισχυρότερου").
Εννοείται ότι ο καθένας πράττει ανάλογα με τα πιστεύω του και δε διαφωνώ ότι στην κοινωνία μας και γενικότερα σε Ελλάδα (και Κύπρο) δεν υπάρχει επαρκής ενημέρωση και στήριξη για το συγκεκριμένο θέμα. Όσο για την ατζέντα του καθενός και πάλι δε μπορώ να διαφωνήσω, μακάρι να μην υπήρχαν ανέντιμα κίνητρα πίσω από τις αμβλώσεις.
Αγαπητή Tren,
Θέτουμε το θέμα σε διαφορετικές βάσεις αφού εσύ θεωρείς ότι ένα παιδί μπορεί να είναι "λάθος" ή "σωστό" αναλόγως των συνθηκών μέσα από τις οποίες προέρχεται (ή της φυσικής του κατάστασης?). Διαφωνώ,
θεωρώ ότι κανένα παιδί δεν είναι λάθος, άσχετα από συγκυρίες και φυσικής κατάστασης. Το να δώσεις σε κάποιον ζωή δεν είναι λάθος, αλλά το πολυτιμότερο αγαθό που μπορείς να του δώσεις.
Αυτό που εσύ θεωρείς "κακή" ζωή για τον άλλο, μπορεί κάλλιστα να του αρέσει και να είναι ευτυχισμένος.
Αυτό που θεωρούσαμε καταδικασμένο (σε θάνατο) από τη μήτρα μπορεί:
1. λάθος να θεωρήθηκε καταδικασμένο
2. μετά να γιατρευτεί λόγω και της εξέλιξη της επιστήμης (άρα αν έρθει στη ζωή, κάποια στιγμή γιατρεύεται και μπορεί να ζήσει όπως εμείς - και δε θα αναφερθώ πάλι σε θαύματα εφόσον απορρίπτονται από άθεους ή αλλόθρησκους)
3. να ζήσει μια φυσιολογική και ευτυχισμένη ζωή, αν και άρρωστο-ανάπηρο.
Γι αυτό το λόγο επιμένω ότι εναπόκειται σε αυτόν να αποφασίσει αν θα ζήσει ή όχι.
Δεν κατάλαβα τελικά αν πιστεύεις ότι ένα παιδί είναι ή όχι κτήμα κάποιου. ανήκει ή όχι στους γονείς του? Μπορούν ή όχι να κρίνουν αν θα ζήσει ή θα πεθάνει?
Το σπερματοζωάριο όταν ενωθεί με το ωάριο στη μήτρα φτιάχνει (εκτός απροόπτου) μια ζωή, άρα θεωρώ ότι έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται το έμβρυο, ως μια ζωή.
Αγαπητέ Astron,
Συμφωνώ ότι το αγέννητο παιδί δεν είναι σε θέση να πάρει αυτή την απόφαση, κι αυτός είναι άλλος ένας λόγος γιατί
να ΜΗΝ του αφαιρέσει κανείς αυτό το δικαίωμα, δώσε του εσύ ζωή (που έτσι κι αλλιώς τη δικαιούται), κι αν δεν του αρέσει ας αποφασίσει όταν μπορεί, ο ίδιος τι να την κάνει . (Όπως "αφήνουμε" τα άτομα με νοητική υστέρηση να ζήσουν τη ζωή τους ασχέτως αν σκέφτονται λογικά και καταλαβαίνουν αν θα ήθελαν να ζήσουν ή όχι).
Επίσης, όταν γεννιέται το παιδί οι γονείς μπορούν να αποφασίσουν σε τι σχολεία να το στείλουν, που θα ζήσει και πως, ανεξαρτήτως της φυσικής ή νοητικής του κατάστασης.
Δεν αποφασίζουν ΑΝ ΘΑ ΖΗΣΕΙ Η ΟΧΙ (και κακώς αν το κάνουν ορισμένοι, πιστεύω συμφωνούμε σε αυτό!) διότι τότε μιλούμε για έγκλημα.
Γιατί να μην το βλέπουμε έτσι και όταν το παιδί είναι έμβρυο?
Σχετικά με τις αναφορές μου στο Θεό και στη χριστιανική πίστη τις παρέθεσα (και δεν αρνούμαι ότι ενστερνίζομαι τη χριστιανική πίστη στο Θεό) ως απάντηση στη φίλη που μίλησε πρώτη για την έλλειψη θαυμάτων από το Θεό.
Όσο για το "ευ ζειν", λέω και πάλι ότι η επιστήμη έχει προχωρήσει πολύ για να ξέρουμε εμείς πέραν πάσης αμφιβολίας τί είναι καταδικαστέα κατάσταση ή όχι.
΄
Σε απάντηση στους άλλους φίλους που έθεσαν τα θέματα της θανατικής καταδίκης, της αυτοκτονίας (και προσθέτω ευθανασίας) πιστεύω ότι η δήλωση "κανείς δεν έχει δικαίωμα να αφαιρέσει μια ανθρώπινη ζωή" είναι εξίσου δεσμευτική.
Η ανθρώπινη ζωή είναι το πλέον πολύτιμο δώρο που πρέπει να εκτιμούμε δεόντως, ασχέτως αν το αξίζουμε ή αν το θέλουμε. Διαφορετικά δεν υπάρχει νόημα.
Το φιλμάκι στο οποίο αναφέρθηκα προηγουμένως είναι του
Bernard Nathanson, "Σιωπηλή Κραυγή" (Silent Scream) το βρει κάποιος ας το βάλει εδώ.
Κι επειδή δε θέλω να επαναλαμβάνομαι και να κουράζω άλλο, σας χαιρετώ!
+
να με θυμάσαι όταν ξυπνάς, στην προσευχή σου, σε ότι ωραίο αγαπάς, στην ύπαρξή σου...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : neerie στις 08-06-2007 19:10 ]
Ειναι σαφης η λογικη επιλογη!
