Γιατί να πληγώνουμε ο ενας τον άλλον;

all you need is love...το παν και οι beatles
οι ανθρωποι θα ζουσαν καλυτερα σε μια κοινωνια με εραστες(πλατωνας)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 14-10-2006 14:53 ]

Γιατί δεν το αντιλαμβανόμαστε
γιατί δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ανάγκες άρα δεν μπορούμε να κατανοήσουμε του άλλου
γιατί είμαστε εγωιστές
γιατί δίνουμε προτεραιότητα σε άλλα πράγματα
γιατί έτσι μάθαμε.....

...λόγω απωθημένων...

ισως γιατι ετσι μεγαλωσαμε, ισως γιατι αυτο μας εμαθε ι τηλεοραση και ο ολος ο κοσμος γύρω μας...
νομιζω πως στο χερι μας ειναι
ας μη κανοθμε αυτα που δε θελουμε να μας κανουν

Γιατί ζούμε τόσο πολύ με τον εαυτό μας, που δεν γνωρίζουμε την ευαισθησία του άλλου και κάνουμε πράγματα που τον πληγώνουν. Είμαστε κάπως ατομιστές.

Γιατί είμαστε άνθρωποι και οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι.

Παράθεση: Το μέλος megaloserwtikos στις 14-10-2006 στις 13:32 έγραψε... Γιατί ζούμε τόσο πολύ με τον εαυτό μας, που δεν γνωρίζουμε την ευαισθησία του άλλου και κάνουμε πράγματα που τον πληγώνουν. Είμαστε κάπως ατομιστές.

Φίλε μου Πέτρο μου το "κάπως " τι το θέλεις ?

"Ειμαστε ατομιστές" δεν είναι καλό ?
Μια χαρά πάει να σου πω!

Αν παραδεχτούμε πως είμαστε "κάπως " ατομιστές δεν βγαίνει τίποτα πιστεύω.
Ακόμα και αυτό που γράφω τώρα εδώ (που φαίνεται για τον πολύ κόσμο καλό) πάλι έχει κάποιον ατομισμό .Και πολλοί θα διακρίνουν ακόμα και "διδακτικό υφάκι"
Δεν πειράζει όμως,ας είναι καλά!


Να πω πως μου άρεσε το "πληγώνοθμε " στον τίτλο του τόπικ μου άρεσε(δεν το θεωρώ ορθογραφικό λάθος) και θα παρακαλούσα να μην διορθωθεί...

Συμφωνώ πως ειναι και θέμα απωθημένων και θέμα εγωκεντρισμού.

Αλλά υπάρχει και το "συσχετιζόμενο" ερώτημα... Γιατί να "πληγωνόμαστε" τόσο εύκολα από τους άλλους ; Θέλω να πω, μήπως πολλές φορές και εμείς πληγωνόμαστε από πράξεις άλλων εξαιτίας της ανεπάρκειάς μας να δούμε κάποια πράγματα ???

Πάντως, όσο και αν αυτό ακούγεται λίγο "γενικό" - και ίσως ειναι - πιστευω πως πολλές φορές υπάρχει ένα αντίδοτο στό "πλήγωμά μας". Εχει να κάνει με το πόσο κατανοούμε, πόσο αποδεχόμαστε και πόσο βαθειά έχουμε ταξιδέψει στο "μέσα" του άλλου, που αγαπάμε, ποθούμε, θέλουμε, εκτιμούμε κλπ.

Ευχαριστώ.

Παράθεση: Το μέλος megaloserwtikos στις 14-10-2006 στις 13:32 έγραψε... Γιατί ζούμε τόσο πολύ με τον εαυτό μας, που δεν γνωρίζουμε την ευαισθησία του άλλου και κάνουμε πράγματα που τον πληγώνουν. Είμαστε κάπως ατομιστές.

Έεεεεετσι!

Πιστεύω πως το να πληγώσεις είναι ανθρώπινο.
Να παραδεκτείς το λάθος σου και να απολογηθείς είναι δύσκολο.
Να συγχωρεθείς από εκείνον που πλήγωσες όμως είναι το δυσκολότερο και τις περισσότερες φορές το ακατόρθωτο.

γιατί δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς θα ήταν η ζωή αν δεν πληγώναμε ο ένας τον άλλον

δεν νομιζω πως κανεις θελει να πληγωνει(πληγωσει)τον αλλον απλα οι συνθηκες πολλες φορες τα φερνουν ετσι κ καποιος πληγωνεται!!!!

επισης συμφωνω με megaloserwtikos κ thank!!!!

Νομίζω πως είναι λόγω του ότι δεν γνωρίζουμε τόσο καλά τον εαυτό μας. Δηλαδή αν είχαμε πλήρη αυτογνωσία, πράγμα βέβαια απίθανο, τότε θα είχαμε θέληση να κατανοήσουμε και τους άλλους. Δηλαδή δεν συμφωνώ ακριβώς πως είναι θέμα εγωισμού και ατομισμού. Απλά προσπαθούμε τόσο πολύ να καταλάβουμε εμάς- όχι από εγωισμό, αλλά γιατί αυτός είναι τελικά ο σκοπός- που αδυνατούμε να καταλάβουμε τους άλλους. Ας πούμε ότι δεν έχουμε χρόνο... Δεν είναι τυχαίο πως άνθρωποι οι οποίοι τα ''έχουν βρει'' με τον εαυτό τουε σπάνια πληγώνουν τους άλλους. Ίσως είναι επειδή είναι διαθέσιμοι να τους καταλάβουν.

Is It So Hard To Believe
Our Hearts Are Made To Be Broken By Love
That In Constant Dying Lies
The Beauty Of Tt All
My Darling, Won't You Feel
The Sweet Heaven In
Our Endless Cry


Is It So Hard To Believe The Hearts Are Made To Be Broken
Can't You See That The Beauty Of Love Lies In Constant Times
Don't You Want Our Hearts To Be Torn Wide Open
Won't You Feel The Heaven In Our Endless Cry

Δεν ξερω ακριβώς πως λειτουργεί μέσα μας το συναίσθημα πόνος και απογοητευση ! Υπάρχουν κάποιες φορές που πληγώνουμε τους άλλους και εμείς ούτε που το φανταστήκαμε ότι θα γίνει...Πως να ξέρουμε τον άλλον? Και το αντίθετο...με πληγώνουν κάποιοι άνθρωποι και όταν το συζητάμε ούτε που το κατάλαβαν...δεν είναι ατομιστές....! κάτι υπάρχει μάλλον!

Όπως και να έχει παίζει ρόλο ο ίδιος μας ο εαυτός...αν ΄τα έχουμε βρει μαζί του ούτε μας πληγώνουν ούτε πληγώνουμε τους άλλους !

Ειναι απλα κανονας φυσης...αναγκη επιβιωσης....παιχνιδι ζωης....tabou...

Γιατί οι άνθρωποι είμαστε αχάριστοι...
Γιατί δεν καταλάβαίνουμε την έννοια της αγάπης.
Γιατί δεν καταλαβαίνουμε οτι αύριο μπορεί να είναι πολύ αργά για συγνώμη....

το να πληγωνουμε ο ενας τον αλλο ειναι πλεον μερος της καθημερινοτητας μας . ανωφελο και ανουσιο αλλα το κανουμε γιατι ετσι μαθαμε και ετσι μας ειπαν

ετσι για να γουσταρουμε..

επειδή όταν ερωτευόμαστε κάποιον δεν ερωτευόμαστε στην ουσία το ίδιο το άτομο... αλλά ένα είδωλό του... έτσι όπως εμείς το θέλουμε να είναι...
κι όταν συνειδητοποιούμε πόσο λάθος κάναμε απογοητευόμαστε και πληγωνόμαστε...
έτσι... πληγώνει ο ένας τον άλλο...
εγώ προσωπικά έχω κουραστεί να πληγώνομαι...
ίσως το καλύτερο είναι να είσαι πάντα μόνος...
(αναφέρομαι μόνο στις σχέσεις διότι εμείς οι ανθρώποι έχουμε την τάση να πληγώνουμε γεννικά τους συνανθρώπους μας... )