@ Δεν την γνωρίζω, αλλά μου κίνησε το ενδιαφέρον ετούτο το άρθρο ώστε να επισκεφτώ σύντομα την έκθεση αυτή. Ίσως λοιπόν κινήσει και το δικό σου ενδιαφέρον.
____________________________________________________________________
Με το χρώμα και το φως
Η Οπυ Ζούνη εκθέτει από αύριο στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης
Χρωματική πανδαισία. Αυτή είναι η πρώτη εντύπωση του ματιού, όταν αντικρίζει κανείς τα έργα της Οπυς Ζούνη. Σιγά σιγά κυριαρχεί η αυστηρότητα του σταθερού γεωμετρικού της οικοδομήματος, προκαλώντας στον θεατή ένα οπτικό παιχνίδι, ένα παιχνίδι αντιθέσεων και ανατροπών εξόχως γοητευτικό.
Πρόσφατο έργο (2006) της Οπυς Ζούνη με τίτλο «Παραταγμένοι κίονες -
Μπλε σκιές - Βέλος»
«Διαδρομές στο χρώμα και το φως» είναι ο τίτλος της αναδρομικού χαρακτήρα έκθεσής της, που εγκαινιάζεται αύριο (7.30 μ.μ.) από την πρόεδρο της Βουλής Αννα Μπενάκη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Εκθεση με την οποία ολοκληρώνονται οι εκδηλώσεις εορτασμού για τα 20 χρόνια από την ίδρυση του μουσείου.
Περισσότερα από 80 έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και κατασκευές εκτίθενται στο μουσείο καλύπτοντας χρονολογικά την τελευταία 25ετία. Εργα στα οποία καταγράφεται αδρά το τοπίο των μεγαλουπόλεων σε μια ονειρική συνύπαρξη με τη φύση. Εργα, κατασκευές με καθρέφτες, που συνομιλούν και ζωντανεύουν τον χώρο και δημιουργούν πολλαπλά είδωλα. Την έκθεση συμπληρώνει ένα βίντεο της Οπυς Ζούνη με τίτλο «Περιπλάνηση στις μορφές». Προτεραιότητα δόθηκε σε πρόσφατα έργα, αλλά και σε όσα δεν έχει δείξει ποτέ στην Ελλάδα.
Γιατί, όπως λέει και η ίδια, «με ξένο διαβατήριο πέρασα στον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο. Δεν μπορούσα να παρουσιάσω τη δουλειά μου σε ατομική έκθεση στην Ελλάδα, ως γυναίκα και πρωτοποριακή, κι έτσι άρχισα το 1970 από τη Γαλλία».
Το έργο της, σταθερό και συνεπές ως προς τη θεματική και την έρευνά του, εντυπωσιάζει με το πώς συνεχίζει να εξελίσσεται και να προσκαλεί τον θεατή σε ποικίλες αναγνώσεις. «Ο καλλιτέχνης πολλές φορές ένα έργο φτιάχνει...», δηλώνει.
«Οι άνθρωποι ήταν πάντα βάρβαροι και δυστυχώς αυτή την κακιά συνήθεια δεν την ξεπέρασαν», υποστηρίζει η Οπυ Ζούνη
«Εκείνο που μ' απασχολεί είναι ο χώρος και το σύγχρονο περιβάλλον που ζούμε. Το περιβάλλον στην εποχή μας έχει μια μοναξιά. Πάντα ο άνθρωπος είχε γύρω του μνημεία υπεράνθρωπα, ακόμη και σε εποχές που δεν μπορούσε να τα κάνει, όπως είναι οι Πυραμίδες της Αιγύπτου. Σήμερα όμως περισσότερο από ποτέ οι πολυκατοικίες ή οι ουρανοξύστες που μας περιβάλλουν είναι απάνθρωπες. Οι άνθρωποι ήταν πάντα βάρβαροι και δυστυχώς αυτή την κακιά συνήθεια δεν την ξεπέρασαν. Οποτε τους δοθεί η ευκαιρία την εκφράζουν...».
Η υλική και μεταφυσική παρουσία του μεγάλου πολιτισμού της Αιγύπτου επέδρασαν καταλυτικά στα παιδικά μάτια της Οπυς Ζούνη, όταν μεγάλωνε στο Κάιρο. «Η πρώτη μου επαφή με τη γεωμετρία ήταν τα αραβουργήματα, τα οποία είναι αφηρημένα γεωμετρικά παιχνίδια, πλούσια και ποικίλα, με έντονο μυστικισμό, καθώς και η ατμόσφαιρα αρ ντεκό του κοσμοπολίτικου Καΐρου, που έζησα τα πρώτα 29 μου χρόνια».
Γεννημένη στο Κάιρο το 1941, σε μια εύπορη οικογένεια, έζησε το δράμα του χαμού των γονιών της: τον πατέρα της όταν ήταν τεσσάρων και τη μητέρα της στα δέκα της χρόνια. Μετά από πολλές περιπέτειες με κηδεμόνες συγγενείς και φίλους, ξεκινά σπουδές ζωγραφικής το 1959 στο εργαστήρι του Αρμένιου ζωγράφου Ασόντ Ζοριάν, ενώ παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα κεραμικής στο Αμερικανικό Κολέγιο. Το 1963, παρά την επιθυμία της να βρεθεί στη Γαλλία για σπουδές, εισάγεται στο τμήμα κεραμικής της ΑΣΚΤ της Αθήνας για να μεταφερθεί έναν χρόνο αργότερα στο εργαστήρι ζωγραφικής του Γιάννη Μόραλη, η διδασκαλία του οποίου την επηρεάζει σημαντικά σε θέματα σύνθεσης αλλά κυρίως χρώματος και φωτός.
Εκτοτε, το απόλυτα αναγνωρίσιμο έργο της ορίζουν η μελέτη του φωτός και του χρώματος, του χώρου και της επιφάνειας, της γεωμετρίας και της προοπτικής, των υλικών και της γραφής, της τεχνικής και της κατασκευής, της ψευδαίσθησης και της οφθαλμαπάτης, της φύσης και του σύγχρονου χαοτικού αστικού τοπίου.
Η γοητεία της ωρίμανσης
«Αρχίζω από την αυθόρμητη σχεδίαση: σκέψη, χρώμα, καταγραφή. Μετά στήνω τη γεωμετρική δομή, αλλά μέχρι να τελειώσει το έργο μπορεί και να την έχω σπάσει. Η πιστή εφαρμογή γεωμετρικών κανόνων θα μου ήταν πολύ καταπιεστική. Ο τρόπος που χρησιμοποιώ την προοπτική είναι πολλές φορές συνειδητά ανορθόδοξος και εκεί βρίσκεται η σημασία της για μένα. Η διαδικασία εκτέλεσης μιας ιδέας με γοητεύει. Υπάρχει το χρώμα, αυτή η άβυσσος. Πρέπει να ψάχνεις συνεχώς, να παίζεις μαζί του. Δεν φτάνει μια ζωή ολόκληρη γι' αυτό το ψάξιμο...».
* Την έκθεση, που θα διαρκέσει έως τις 20 Ιανουαρίου, συνοδεύει βιβλίο-μονογραφία (Κ. Αδάμ εκδοτική) του δρ Γιάννη Μπόλη, με κείμενα των Ελένης Αρβελέρ, Χάρη Καμπουρίδη, Χάρη Σαββόπουλου, Ευγενίας Αλεξάκη, καθώς και μια κύκνεια κατάθεση του αείμνηστου τεχνοκριτικού Πιερ Ρεστανί. Χορηγός, το Ιδρυμα Ωνάση.
Της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΜΠΑΡΚΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/11/2006
