Παράθεση:
Το μέλος freakhood στις 13-06-2009 στις 16:04 έγραψε...
Ούτε αστακομακαρονάδα ούτε παστίτσιο.
Ξεφτιλισμένοι είναι εδώ και αρκετά χρόνια.
Και οι δύο. Και οι λεφτάλικα και οι maiden.
|
Με συγχωρείς αλλά δε συμφωνώ. Για δύο λόγους.
Πρώτων, διότι από μικρό παιδί κατάλαβα, ότι η δημιουργία ενός τραγουδιού έχει αφετηρία μία και μοναδική στιγμή, όσο και αν δουλευτεί στην πορεία. Αυτό για 'μένα σημαίνει ότι όσοι παραγωγοί, συμβόλαια, παζάρια και γκλαμουριές κι αν πέσουν πάνω στο τελικό “προϊόν”, θα δίνω μόνο σημασία στην αρχική σκέψη που έκανε κάποιος με ένα χαρτί, μολύβι και το όργανό του. Αν αυτό μου κάνει τότε η σκέψη είναι περιττή.
Δεύτερον, διότι κάθε τραγούδι, μουσική ή ποίημα είναι για τα αυτιά μου, ότι είναι για το στόμα μου μια ευκαιρία να γευτώ κάτι εντελώς καινούριο ή να θυμηθώ μια παλιότερη απόλαυση. Χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς είδη, χωρίς όρια. Άλλοι βάζουν διαχωριστικές γραμμές στα ήθη και στα έθιμα, άλλοι στα είδη μουσικής και άλλοι στο χρώμα του δέρματος.
Εκεί που κάποιοι βλέπουν ξεπεσμό στον ήχο που έχουν συνηθίσει από μία μπάντα, εγώ βλέπω αλλαγή πορείας και τη σέβομαι, ακόμα κι αν αυτό στο οποίο εξελίσσεται, είναι κάτι το οποίο έχω ακούσει κι αλλού. Αυτό που για 'μένα είναι παλιό, για κάποιον άλλον είναι καινούριο και θεωρώ ότι δεν έχω το δικαίωμα να τον αποκαλώ “ξεφτιλισμένο”, απλά και μόνο επειδή δε μου σερβίρει πλέον το αγαπημένο μου ναρκωτικό.