Ευεργετικό το διάβασμα μετά μουσικής ??????

nullΗ απαλή μουσική υπόκρουση μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να συγκεντρωθούν καλύτερα και να βελτιώσουν τη μελέτη τους απεφάνθη επιτροπή Γερμανών ειδικών σχετική με τη σχολική εκπαίδευση (AHS). Βέβαια, αυτό δε σημαίνει πως τα παιδιά μπορούν να ακούνε ό,τι μουσική θέλουν, γιατί κατά τους Γερμανούς ειδικούς ο Eminem και η Beyonce δεν… ενδείκνυνται για μελέτη! Ο ρυθμός πρέπει να είναι αργός, μεταξύ των 60 και 70 μπιτ το λεπτό, δηλαδή οι κλασσικές ή οι ροκ μπαλάντες. Βέβαια, οι ειδικοί της AHS επισημαίνουν πως θα ήταν καλό να ζητείται και η γνώμη των μαθητών για την επιλογή της μουσικής, γιατί αλλιώς τα αποτελέσματα θα είναι μάλλον τα αντίθετα.
Πως, όμως, συμβάλλει η μουσική στη βελτίωση της μελέτης; Οι ειδικοί λένε ότι υπερκαλύπτει τον εξωτερικό θόρυβο και λειτουργεί, για τους μαθητές, ως κίνητρο για καλύτερη συμμετοχή στο μάθημα. Με τη μουσική διεγείρεται το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου με συνέπεια την αύξηση της παραγωγικής δραστηριότητας. "Η χαλαρωτική μουσική διεγείρει τον εγκέφαλο με έναν ήρεμο τρόπο με συνέπεια να αυξάνεται η διανοητική ικανότητα", δήλωσε ο επικεφαλής της AHS Ντέλεφ Τράεμπερτ και προσέθεσε πως "Εάν οι γονείς έχουν αμφιβολίες για το πώς λειτουργεί το σύστημα μπορούν να εφαρμόσουν μια δοκιμαστική περίοδο κατ΄οίκον με μουσική που θα τους προτείνουν οι ειδικοί".
πηγή:www.ert.gr


Εσείς διαβάζετε-μελετάτε Μετα μουσικής??

Παλιότερα, στο Λύκειο κυρίως, συνήθιζα να διαβάζω με μουσική. Ένιωθα πως έτσι μπορούσα καλύτερα να ηρεμήσω από την ταλαιπωρία όλης της υπόλοιπης μέρας και να συγκεντρωθώ. Με τον καιρό όμως, συνειδητοποίησα πως άρχισα να δίνω περισσότερη σημασία στα τραγούδια, και να τα σιγοτραγουδάω, παρά στο διάβασμα! Έτσι, έληξε κάπως "άδοξα" η σχέση του διαβάσματος με τη μουσική!!
Τώρα, συνήθως, ακούω μουσική απαλή, λίγο πριν κοιμηθώ...

Δεν κατάφερα ποτέ να διαβάσω με μουσική, ακόμα κι αν επρόκειτο μόνο για οργανικά μέρη. Η μουσική έχει τα δικά της λόγια, ακόμα κι αν δεν ντύνει στίχους και τουλάχιστον για μένα είναι αδύνατο να συγκεντρωθώ στα λόγια του βιβλίου, γιατί με αποσπούν τα "λόγια" και οι "εικόνες" της μουσικής.

Όλα αυτά ισχύουν όταν επιχειρώ να διαβάσω με τη συνοδεία της αγαπημένης μου μουσικής...
Αντιθέτως, κι εδώ είναι το περίεργο, αν γύρω μου έχω φασαρία ή ακούω ήχους που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ως μουσική... δεν έχω κανένα πρόβλημα στη συγκέντρωση...Στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ για Θεσσαλονίκη, στην πρώτη θέση, κάτω από την ανοιχτή τηλεόραση του πούλμαν, το ανοιχτο ραδιόφωνο με τα σκυλοτράγουδα του οδηγού και την οχλοβοή των συνεπιβατώ μου...έκανα το καλύτερο διάβασμα, όταν πήγαινα πάνω για την εξεταστική μου... Γιατί άραγε...?

egw pali pou pigenw akoma sxoleio an den exw mousiki den mporw na sygkentrwtho sto diavasma!!!!

ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΙΝΑ. ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΔΙΧΩΣ ΜΟΥΣΙΚΗ.

Γεγονός πρώτο: Η βασική προϋπόθεση για να υπάρξει σωστή και ουσιαστική μελέτη είναι η συγκέντρωση, μπορούμε να συμφωνήσουμε σε αυτό;

Γεγονός δεύτερο: Απ' ό,τι διαβάζω στο άρθρο, αναφέρεται ότι απαραίτητο είναι η μουσική που ακούει εκείνος που διαβάζει να είναι της αρεσκείας του για να έχει αποτέλεσμα.

Γεγονός τρίτο (προσωπική εμπειρία): Όταν ακούω μουσική που μου αρέσει, ενεργώ όπως ακριβώς όταν διαβάζω: την νιώθω, την σκέφτομαι, περνά στον εγκέφαλό μου.

Συμπέρασμα (καθαρά επαγωγικό): Άτομα που χρησιμοποιούν μεγάλο τμήμα του εγκεφάλου τους όταν ακούν μουσική (δηλαδή δεν πρόκειται για επιφανειακή ακρόαση αλλά για κάτι που περνά μέσα στην σκέψη και ενεργεί ως ερέθισμα), είναι αδύνατον να χρησιμοποιήσουν αυτά τα άτομα τον εγκέφαλό τους ταυτόχρονα για να μελετήσουν ουσιωδώς, μιας και δεν μένει ικανά μεγάλο μέρος του διαθέσιμο, κάτι που απαιτεί ένα σωστό διάβασμα.

Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με το παραπάνω; Προσωπικά, πιστεύω ότι -στον εαυτό μου, κι όχι μόνο- είναι τόσο εφαρμόσιμο, όσο το να διαβάζω ένα βιβλίο, να έρθει να κάτσει απέναντι μου μια όμορφη κοπέλα κι εγώ να συνεχίσω αμέριμνος την μελέτη.

Παραθέτω τα εξής περιστατικά εξ ιδίας πείρας και πολύ θα ήθελα να ακούσω ανάλογα δικά σας, για να μην νιώθω εντελώς εξωγήινος:

1. Για να γράψω αυτό το σύντομο μήνυμα, μέχρι αυτήν εδώ την γραμμή, έχω ήδη κάνει 4 διαλείμματα -ναι, τέσσερα-, μιας και παράλληλα ακούω μουσική που μου αρέσει, και χρειάστηκαν ισάριθμες αναγνώσεις αφού είχα χάσει εντελώς τον ειρμό της σκέψης μου (Όχι, Κατερίνα και Ευτυχία, το ΙQ μου ΔΕΝ είναι θερμοκρασίας δωματίου!).
2. Όποτε μιλάω στο τηλέφωνο με κάποιον, δυσκολεύομαι εξαιρετικά να κάνω συζήτηση όταν ακούω μουσική από την άλλη γραμμή (εννοείται ότι εδώ έχω απόλυτη ησυχία, αλλιώς δεν το συζητάμε καν, μονόλογο θα έκανε). Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα, όταν συζητούσα με πολύ αγαπητό μέλος του Μ/Η τηλεφωνικώς, και θεώρησε σκόπιμο να βάλει το "Τι 'ναι αυτό που μας ενώνει" (τρομερή έμπνευση...συγχαρητήρια). Περίμενε υπομονετικά να τελειώσει, μιας και όχι μόνο δεν απαντούσα, αλλά την παρακάλεσα να μην μιλά ώστε να ακούσω το τραγούδι. (Sorry Z.!!!)
3. Κάθε φορά που παίζω πιάνο, ό,τι κομμάτι κι αν παίζω, από το Happy Birthday μέχρι Rachmaninov, μου είναι αδύνατο να αρθρώσω λέξη (ως τέτοιες θεωρούνται και τα "ναι", "όχι"). Χαρακτηριστικό παράδειγμα, περιστατικό που συνέβη (πάλι) στην Boite: πάνω στο πιάνο που παίζω, το οποίο είναι ηλεκτρικό και το πάνω μέρος του έχει κλίση προς τα μένα, υπήρχε ένα τασάκι (απαράδεκτο!). Καθώς έπαιζα, σιγά-σιγά, το τασάκι άρχισε να γλιστρά. Το να το πιάσω δεν ήταν στις επιλογές μου, μιας και δεν υπήρχε άλλο όργανο να συνοδεύει. Το παρατηρούσα στωικά να γλιστρά...και να γλιστρά...βασανιστικά αργά...και να πέφτει στα πλήκτρα στα πολύ πρίμα (και μάλιστα σε σωστές νότες! Στην Boite, ακόμα και τα τασάκια γνωρίζουν μουσική...)...κι εγώ να μην μπορώ να πω σε κάποιον από τους τραγουδιστές που είναι σε απόσταση εκατοστών "Παιδιά"/"Το τασάκι"/ "Πέφτει"/"Πιάστε το"/"Ψιτ"/"Ρε". Αποτέλεσμα: έκανα ένα πολύ όμορφο σόλο και έσπασα ένα τασάκι.

...και μετά μου λέτε για σοβαρή μελέτη μετά μουσικής!

Xeromai pou oloi symfwnoume!!!

Συμφωνώ και ταυτίζομαι σχεδόν απόλυτα με την προσέγγιση του Giorgos. Μια μόνο διαφοροποίηση, σχετικά με το παράδειγμα της όμορφης κοπέλας.
Διότι, αν είναι όμορφη εξωτερικά και εσωτερικά, θα μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή μου. Αν όμως είναι αστροπελέκι...κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει πιο θλιβερό θέαμα από μια ωραία κοπέλα, η οποία όταν ανοίγει το στόμα της εκτοξεύει ρουκέτες, στο τέλος δε, σου μένει εκείνη η γεύση από το απεμπλουτισμένο ουράνιο.

Υ.Γ. Απολαυστικότατη ήταν η περιγραφή με το τασάκι, κρίμα να μην υπάρχει αυτή η σκηνή σε video, με εικόνα και ήχο.

Kι εγω συμφωνω με τους περισσοτερους. H μουσικη, ακομα κι αν ακουγεται απο την παραπερα πολυκατοικια, δε με αφηνει οχι να διαβασω, ουτε να κοιμηθω. H μουσικη παει πανω απο οτιδηποτε, ακεπαζει τα παντα.

Δυστυχως ή ευτυχως (προτιμω το ευτυχως) δεν μπορω να κανω τιποτα με προσωπικη ευχαριστηση χωρις να ακουω μουσικη. Μ'αρεσει ν'ακουω μουσικη ολη την ωρα, αλλα backround, τοσο σιγα που ισα να ακουγεται. Στο διαβασμα ακουω βεβαια instrumetal κομματια blues & jazz, οπως λεει και η ερευνα με βοηθα να κατανοω καλυτερα και γρηγοροτερα. Βεβαιως, πιστευω οτι καθε ανθρωπος αντιδρα διαφορετικα, γι'αυτο και καθε αποψη ειναι δεκτη.

Δυστυχως ή ευτυχως (προτιμω το ευτυχως) δεν μπορω να κανω τιποτα με προσωπικη ευχαριστηση χωρις να ακουω μουσικη. Μ'αρεσει ν'ακουω μουσικη ολη την ωρα, αλλα backround, τοσο σιγα που ισα να ακουγεται. Στο διαβασμα ακουω βεβαια instrumetal κομματια blues & jazz, οπως λεει και η ερευνα με βοηθα να κατανοω καλυτερα και γρηγοροτερα. Βεβαιως, πιστευω οτι καθε ανθρωπος αντιδρα διαφορετικα, γι'αυτο και καθε αποψη ειναι δεκτη.

Ποτέ δεν κατάφερα να συγκεντρωθώ και να κάνω "θεωρητικό" διάβασμα μετά μουσικής μιας και οτιδήποτε μουσικό μου τραβάει την προσοχή. Ωστόσο μου αρέσει να λύνω ασκήσεις με μουσική ή ακόμα και παρακολουθώντας τηλεόραση.

Σχετικά με το δημοσιευμένο κείμενο στο post του composer, φαίνεται πως εκεί γίνεται αναφορά στο ακρόαση μουσικής κατά τη διάρκεια του σχολικού μαθήματος και όχι στο διάβασμα που γίνεται στο σπίτι για κατανόηση, εμπέδωση και αποστήθιση.

Γιάννη, εννοείται ότι το ρετιρέ της κοπέλας πρέπει να κατοικείται. Άμα θελώ γλάστρα, έχω μπόλικες στο μπαλκόνι μου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση από το να διαπιστώνεις κενότητα σε κάτι εξωτερικά όμορφο.

Όσο για το τασάκι, δεν είναι θέμα, πάω στοίχημα ότι θα επαναληφθεί πολλές φορές η σκηνή και κάποτε θα υπάρχει και βιντεοκάμερα να το απαθανατίσει!

Τώρα, σχετικά με αυτό που σχολίασε ο Χρήστος...θα πρέπει να κάνουμε μια ουσιώδη παρατήρηση: Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι αν βάλουμε μουσική στα σχολεία, οι μαθητές θα αισθάνονται πιο ευχάριστα και πιο άνετα. Όπως και αν τους βάζαμε κι από ένα Playstation, εκεί να δεις χαρά. Το θέμα είναι ότι το μάθημα δεν θα γίνεται πιο αποτελεσματικό, μιας και ακόμα και μια αργή οργανική μουσική είναι ικανή να αποσπάσει την προσοχή των μαθητών. Εγώ πιστεύω πως το αποτέλεσμα θα είναι να έχουμε περισσότερες ονειροπολήσεις εν ώρα μαθήματος, ειδικά αν σκεφτούμε και σε τι ηλικία βρίσκονται οι μαθητές.

Το κλειδί για μένα είναι προτίστως ο ίδιος ο καθηγητής. Αν εκείνος έχει την ικανότητα να τραβήξει την προσοχή των μαθητών του και έχει μεταδοτικότητα, τότε η παρτίδα έχει κερδιθεί σε μεγάλο βαθμό. Ακολούθως, σειρά έχουν τα σχολικά εγχειρίδια και ο χώρος στον οποίο γίνεται το μάθημα. Φανταστείτε τον τέλειο καθηγητή, τα ιδανικά βιβλία και λίγα άτομα, μέσα σε μια ευρύχωρη και καλά διακοσμημένη αίθουσα, με αναπαυτικά θρανία. Νομίζω αυτές είναι οι ιδανικές συνθήκες για μάθημα, ο,τιδήποτε άλλο θα αποσπά την προσοχή των μαθητών παρά θα διευκολύνει.

Quote:

Το μέλος Giorgos στις 23-02-2004 στις 07:41 έγραψε: Προσωπικά, πιστεύω ότι -στον εαυτό μου, κι όχι μόνο- είναι τόσο εφαρμόσιμο, όσο το να διαβάζω ένα βιβλίο, να έρθει να κάτσει απέναντι μου μια όμορφη κοπέλα κι εγώ να συνεχίσω αμέριμνος την μελέτη.

Χμ χμ... αγαπητοί δε νομίζω να διαβάζατε ποτέ σε κεντρικές (και λοιπές) βιβλιοθήκες στα φοιτητικά σας χρόνια.
Όσο για την κατοικησιμότητα του ρετιρέ... δε νομίζω να σας δοθεί η ευκαιρία να την εξερευνήσετε όταν η κοπέλα θα έρθει απλά να κάτσει απέναντι - εκτός αν της πιάσετε στο άσχετο κουβέντα, πράγμα που μάλλον δεν είναι και πολύ πιθανό να την κάνει να υποθέσει ότι ενδιαφέρεστε (και) για το ρετιρέ.

Όσο για το διάβασμα... με μουσική... ΠΑΝΤΑ!!!!

Θα συμφωνήσω με την Κατερίνα ότι στη βιβλιοθήκη συγκέντρώνομαι καλύτερα από οπουδήποτε αλλού (για διάβασμα).

(Άσχετο βέβαια αν φέτος πήγα μόνο 3 φορές...)


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: christos-reg on 25-02-2004 22:12 ]

Quote:

Το μέλος christos-reg στις 25-02-2004 στις 22:10 έγραψε: Θα συμφωνήσω με την Κατερίνα ότι στη βιβλιοθήκη συγκέντρώνομαι καλύτερα από οπουδήποτε αλλού (για διάβασμα).

...κι εκεί με μουσική όμως! Γιατί από ησυχία....

Quote:

Το μέλος KIT_KAT στις 25-02-2004 στις 19:54 έγραψε: Χμ χμ... αγαπητοί δε νομίζω να διαβάζατε ποτέ σε κεντρικές (και λοιπές) βιβλιοθήκες στα φοιτητικά σας χρόνια. Όσο για την κατοικησιμότητα του ρετιρέ... δε νομίζω να σας δοθεί η ευκαιρία να την εξερευνήσετε όταν η κοπέλα θα έρθει απλά να κάτσει απέναντι - εκτός αν της πιάσετε στο άσχετο κουβέντα, πράγμα που μάλλον δεν είναι και πολύ πιθανό να την κάνει να υποθέσει ότι ενδιαφέρεστε (και) για το ρετιρέ.

Φίλτατη Κατερίνα, πόσο έξω έχεις πέσει...Φυσικά και έχω μελετήσει σε βιβλιοθήκη στα φοιτητικά μου χρόνια! Απ' ό,τι θυμάμαι, πρέπει να το έχω κάνει 3, μπορεί και 4 φορές μέσα σε 4 χρόνια. Δηλαδή κάθε χρόνο!

Δεύτερον, ποτέ δεν πήγα μόνος μου, μιας και η πληθώρα του γυναικείου πληθυσμού στη Σχολή μου, όπως καλά γνωρίζεις, επέτρεπε μια αναλογία 1 προς 30 (άντρες-γυναίκες), κι ως εκ τούτου δεν είχα εκ των πραγμάτων την δυνατότητα για εξερεύνηση αλλότριων ρετιρέ. Ωστόσο, σε πληροφορώ, πως οι καλύτερες γνωριμίες στο Πανεπιστήμιο έγιναν δια της πλαγίας οδού ("Αλήθεια, έχεις διαβάσει Baudelaire; Προσωπικά θεωρώ ακατανίκητη την γοητεία που εκπέμπει η σκοτεινή του ποίηση, σε συνδυασμό με τον ακατέργαστο ερωτισμό και την λυρικότητα ενός ασυμβίβαστου modus vivendi που διήγαγε ο απόκληρος poete maudit"), και ουχί δια της ευθείας οδού ("Mωρό μου, τι όμορφο προσωπάκι που έχεις...Αναρωτιέμαι αν μπορείς να χρησιμοποιήσεις και το μυαλό σου εξίσου καλά με το σώμα σου").

Αγαπητοί φίλοι, φιλοσοφούμε πάλι μακράν εκτός θέματος, αλλά έχει κι αυτό τη γοητεία του. Η παρατήρησή μου στο πρώτο post του Γιώργου, τέθηκε εντελώς θεωρητικά, για να τονίσω το γεγονός ότι δεν αρκεί ένα ωραίο περιτύλιγμα για να μας εντυπωσιάσει, αν στερείται περιεχομένου. Στην ίδια θεωρητική βάση απάντησε συγκαταβατικά κι ο Γιώργος.
Τώρα, κατά πόσον υπάρχει η δυνατότητα να διερευνηθεί και να αξιολογηθεί αυτό το περιεχόμενο σε περιβάλλον βιβλιοθήκης, είναι νομίζω ελάσσονος σημασίας, τουλάχιστον για το δικό μου σκεπτικό.