ελληνική μουσική
    537 online   ·  210.844 μέλη
    αρχική > e-Περιοδικό > Aρθρα

    Διαχρονικά και άλλα τραγούδια

    Υπάρχει περίπτωση να πας έξω να διασκεδάσεις, σε οποιοδήποτε μαγαζί και να μην ακούσεις να παίζουν ούτε ενα τραγούδι του Καζαντζίδη, του Διονυσίου, του Μπιθικότση, της Μαρινέλλας, του Λοΐ'ζου;
    Γράφει η Δώρα Μοσχοπούλου (dora21kipseli)
    2 άρθρα στο MusicHeaven
    Παρασκευή 08 Ιούν 2007
    Καμία! Αυτό μου λέει η πείρα μου. Αυτά τα τραγούδια είναι θαρρείς ευλογημένα όπως και οι δημιουργοί τους.
    Άρα ο κόσμος με τι διασκεδάζει ουσιαστικά; Γιατί αυτά τα τραγούδια κρατάνε χρόνια άραγε;
    Ποιά απο τα σημερινά σουξεδάκια θα ακούγονται και μετά απο μερικά χρόνια; ΚΑΝΕΝΑ!

    Με τα σημερινά τραγούδια ο κόσμος δεν διασκεδάζει ουσιαστικά.

    Γιατί πως να το κάνουμε δεν γίνεται να βγάλεις τον πόνο σου, την καψούρα σου, τη χαρά σου με τραγούδια του στύλ "χωρίσαμε για μια μπουγάτσα". Ναι, κι όμως είναι αλήθεια, υπάρχει αυτό το τραγούδι με αυτόν ακριβώς τον τίτλο..

    Για μια ακόμα φορά να πώ ότι δεν πιστεύω στον διαχωρισμό του τραγουδιού σε έντεχνο και μη. Υπάρχει μόνο το καλό και το όχι κάλό τραγούδι. Έχω ακούσει τραγούδια με ποπ ήχο, τραγουδισμένα απο ποπ τραγουδιστή, που είμαι σίγουρη ότι πολλοί της ''άλλης μεριάς'' θα ήθελαν να έχουν τραγουδήσει. Δεν υπάρχει κάποιο κριτήριο, κοινό για όλους, όσον αφορά το τι είναι καλό τραγούδι. Είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου.

    Όσο αφορά όμως το κακό τραγούδι για μένα προσωπικά είναι ΄κριτήριο ο λόγος που έκανε τον δημιουργό να το γράψει. Είναι κάποια τραγούδια που όταν τ' ακούς καταλαβαίνεις αμέσως την πρόθεση του δημιουργού όταν το έγραφε. Είναι τραγούδια που "φωνάζουν" ότι δεν γράφτηκαν για να προκαλέσουν ή να εγείρουν συναισθήματα, που είναι φανερό ότι ούτε ο δημιουργός είχε κάποια συναισθηματική φόρτιση όταν τα έγραφε (όχι ότι είναι υποχρεωτικό σώνει και καλά να έχει), αλλά η μόνη πρόθεση ήταν τι θα γράψω να κάνω σουξέ, να βγάλω μερικά φράγκα! Ε! λοιπόν αυτά τα τραγούδια για μένα είναι τουλάχιστον γελοία.

    Αν υπάρχει για κάποιους απο εσάς, κάποιο προσωπικό κριτήριο, για το τι είναι καλό τραγούδι και τι όχι θα ήθελα να το μοιραστείτε με όλους εμάς τους υπόλοιπους.

    Μήπως, λέω μήπως κατα τύχη το διαβάζουν και κάποιοι εκεί ψηλά στα πολυώροφα κτήρια των δισκογραφικών...




    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #8546   /   09.06.2007, 05:33   /   Αναφορά
    Για μένα άμα ένα τραγούδι μου αρέσει πολύ και μπορέσω και το ακούω άπειρες φορές δίχως να πω ουφ πάλι αυτό το τραγούδι? Είναι πολύ καλό... Άμα το ακούσω μια δυο φορές και μετά μόλις το ακούω να κλείνω τα αυτιά μου είναι πολύ κακο...



    Ένα τραγούδι που αγγίζει και το πιο βαθύ σημείο της καρδιάς μου είναι καλό... Ένα τραγούδι που με κάνει απλά να αδιαφορώ είναι κακό...



    Ένα κομμάτι που με φέρνει σε έκσταση μέσω του χορού (μιας και δεν πίνω...) είναι πολύ καλό... άμα απλά κάθομαι και το ακούω βαριεστημένα, δεν είναι καλό :)



    3 κριτήρια από αυτά που έχω και καταλαβαίνω ένα καλό κομμάτι/τραγούδι :)
    ph
    #8548   /   09.06.2007, 11:08
    Η διαχρονικότητα δεν είναι, τελικά, απόδειξη αξίας ενός τραγουδιού. Αν σε μια στιγμή ανάτασης με οδηγήσει το "βγάλε τον έξω, θέλω απόψε να στον παίξω", είναι μια χαρά. Αν με οδηγήσει στην έκσταση το "της αγάπης αίματα" είναι επίσης μια χαρά. Δεν είναι χυδαία η μία στιγμή και ιερή ή άλλη.



    Υπάρχουν τραγούδια ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ κακά και που συνδέονται με τις στιγμές μας και τις μνήμες μας. Αυτά λοιπόν είναι διαχρονικά τραγούδια. Το "μεγιεμελέ" είναι διαχρονικό τραγούδι. ΄Εστω και για πλάκα. Είναι όμως! Περνάει από γενιά σε γενιά. Πολλά τραγούδια του Θεοδωράκη δεν είναι (κάποια βέβαια είναι και παραείναι και θα είναι). Ας ξεχάσουμε λοιπόν τη διαχρονικότητα. Αξία έχει ένα τραγούδι, για τον καθένα ξεχωριστά ή για πολλούς μαζί, όταν συνδέεται με την έκφραση. ΄Ενα στάδιο που τραγουδά "αν είναι η μοίρα μου σακατεμένη" ή ένα σκυλάδικο που τραγουδά "ματώνω, ματώνω, εσένα θέλω μόνο" για μένα δεν έχει διαφορά. Τη διαφορά την κάνει η τελείως προσωπική απόλαυση όσων με αγγίζουν. Ας πετάξουμε στα σκουπίδια τη διαχρονικότητα. Σκεφτείτε σε 10 χρόνια πως μπορεί κάποια τραγούδια του ασήμαντου Ρέμου ή του καλοφωνάρη αλλά κενού Χατζηγιάννη να ακούγονται! Θα τα πούμε διαχρονικά, άρα σημαντικά?



    Ας το πω αλλιώς



    Το ΕΙΜΑΙ ΑΗΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ δεν είναι σπουδαίο τραγούδι επειδή άντεξε στο χρόνο. Είναι σπουδαίο από μόνο του, ακόμα κι αν σε τρεις μήνες το ξέχναγαν όλοι.



    Ας σταματήσει η αναπαραγωγή των κλισέ. Παρακαλώ θερμά. ΄Αντε πια

    #8549   /   09.06.2007, 15:29
    Δεν ασχολούμαι μαζί σου αγαπητέ γιατί εσύ είσαι εκτός του χώρου ετούτου... Άμα κρίνω κι από άλλα σχόλια... Οπότε δεν αξίζει να διαβάσω καν το σχόλιό σου...

    ph
    #8551   /   09.06.2007, 18:07


    Κατά λάθος μπήκε η απάντησή μου στο θέμα σε σένα, αντί να μπει γενικά. Μάλιστα, συμφωνώ με τις συγκεκριμένες απόψεις σου. Ζεμάτισμα από άλλη διαφωνία έχεις. Σκασίλα μου.

    #8552   /   09.06.2007, 21:40   /   Αναφορά
    "Καζαντζίδη, του Διονυσίου, του Μπιθικότση, της Μαρινέλλας, του Λοΐ'ζου;"



    Όλοι αυτοί που ανέφερες στο άρθρο σου ήταν/είναι κατά κύριο λόγο λαικοί τραγουδιστές/τραγουδοποιοί. Σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχει γνήσιο λαικό τραγούδι, αλλά, όπως έχω ξαναπεί, σκυλάδικο.



    Όσο για το τι είναι έντεχνο, η γνώμη μου αγγίζει αυτό που είπες για το καλό και όχι καλό τραγούδι. Τον ορισμό τον χρησιμοποιώ κυρίως γι αυτό που δηλώνει ετυμολογικά(εν+τέχνη) κι όχι με τη μουσική με την οποία έχουν ταυτίσει τον ορισμό. Γιατί υπάρχουν κάτι "Έντεχνα" που είναι εντελώς άτεχνα..
    #17525   /   04.01.2009, 15:39   /   Αναφορά
    Συγχαρητήρια για την δημοσίευσή σου,η οποία είναι εξαιρετική.Πάντως συμφωνώ πολύ μ΄αυτά που λες.Αυτο που λες στο τέλος της δημοσίευσης >πιστεύω πως τα διαβάζουν αυτοί οι τύποι αλλά λένε "και μας τι μας νοιάζει, αφού βγάζουμε λεφτά".

    Συγχαρητήρια και πάλι συχγαρητήρια.