Περιπλανήσεις

Τι δύσκολο από την αρχή
να βλέπω με την καρδιά μισή
να σβήνουν μπροστά μου οι διαδρομές που ακολουθούσα
ποτέ δε με πιάσαν οι ντροπές
που κρύφτηκα απ' τις αστραπές
εγώ το χαμόγελό σου μόνο αγαπούσα.

Ξημέρωσαν μέρες σκοτεινές
και νύχτες που μοιάζαν απειλές
μα έβαλα στόχο ένα αστέρι που γελούσε
και είχε ένα ένστικτο σωστό
για μία ζωή θα του χρωστώ
που δίπλα σ' εσένα λίγο-λίγο μ' οδηγούσε.

Στα χέρια μου τώρα ακουμπάς
και κάθε γραμμή μου μελετάς
γλυκό πεπρωμένο στην παλάμη μου που τρέχει
σε κάθε ανάσα σου εμείς
γινόμαστε σύννεφο της γης
που όλο δακρύζει από χαρά και ψιλοβρέχει.

Στο γέλιο μου μέσα σαν χαθείς
εγώ θα μαντέψω πως θα πεις
αν άξιζαν όλα αυτά που πέρασα ως τώρα.
Μικρή μου δεν έχεις φανταστεί
για πόσο η ψυχή μου ήταν κλειστή
μα έφτασες πάνω στην καλύτερή μου ώρα.