Αφροδίτη Μάνου - Ζωντανή Συνέντευξη στον Ιανό

Γράφει η aphroditeermidi
6 άρθρα στο MusicHeaven

Φανερά συγκινημένη και αμήχανη στην αρχή, κατέληξε να μας συνεπάρει με τον χειμαρρώδη λόγο της και την φωνή της που όχι μόνο δεν έχει αλλοιωθεί, αλλά είναι ακόμα πιο ζεστή και δυνατή!

Τη βραδιά αυτή, για την Αφροδίτη Μάνου μίλησαν η διευθύντρια του Δεύτερου Προγράμματος 103.7, Μαργαρίτα Μυτιλιναίου και ο στιχουργός, εκδότης και πολύ στενός φίλος της, Παρασκευάς Καρασούλος.

Η κα Μυτιλιναίου, ξεκίνησε αρχικά με μια...αποκάλυψη για το πραγματικό της όνομα της κας Μάνου, που είναι Αγλαΐα Δημητριάδου! Για ποιο λόγο όμως το άλλαξε; “Στον Ταύρο όπου μεγάλωσα έπαιζε πολύ ο Καραγκιόζης, του οποίου τη γυναίκα την λένε Αγλαΐα!”, εξηγεί χιουμοριστικά η ίδια. Αφού ούτε οι δικοί της δεν την αποκαλούσαν έτσι, ζήτησε από το “νονό” της Νίκο Γκάτσο να της επιλέξει ένα όνομα και κατέληξαν στο Αφροδίτη Μάνου.

Στη συνέχεια μίλησε για τη πορεία της στο χώρο του τραγουδιού, που ξεκίνησε όταν στα 18 της ηχογράφησε με τον Γιάννη Φέρτη το τραγούδι “Σαν με κοιτάς”. Από εκεί και πέρα συνυπάρχει με μεγάλους καλλιτέχνες. Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Μικρούτσικο, Σπανό, Σαββόπουλο, Κηλαιδόνη και πολλούς άλλους. Το 1984 αποφάσισε να γίνει τραγουδοποιός, γράφοντας τους δικούς της στίχους και μουσική. Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος που εξηγεί η Αφροδίτη Μάνου γιατί πήρε αυτή την απόφαση: “Γιατί δεν είχα τι να τραγουδήσω! Μόνο ο Κραουνάκης και ο Σπανουδάκης μου άρεσαν πολύ, όμως υπήρχαν τόσοι πολλοί τραγουδιστές και λίγοι παραγωγοί, που δεν περίσσευε και τίποτα για μένα”.

“Μετά την Αρλέτα και τη Λένα Πλάτωνος, φέρνει στη δισκογραφία τραγούδια με φύλο γυναικείο. Γεμάτα απόλυτο έρωτα, απόλυτο πόνο αλλά και χιούμορ”. Κλείνοντας απευθύνθηκε στην Αφροδίτη Μάνου, χρησιμοποιώντας τους ίδιους τους στίχους της, λέγοντας αυτό που όλοι σκεφτόμασταν: “Ζητάμε καινούργια τραγούδια και εμφανίσεις, όχι πως έχουμε το κλειδί του παραδείσου, μας σ΄ αγαπάμε κ αυτό νομίζω είναι κάτι!”.

Ο Παρασκευάς Καρασούλος, μίλησε για τον ιδιαίτερο τρόπο που έχει η Α. Μάνου, "να πλησιάζει τους στίχους που τραγουδά, δίνοντας τους μια λυρική διάσταση και φρεσκάδα. Αυτός ο λυρισμός είναι η μία από τις 2 πλευρές της ερμηνείας της. Η άλλη είναι η δύναμη και η καθαρότητα”.

“Στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια θαύμασα την Αφροδίτη όταν διεκδίκησε την αριστερή της επιλογή, χωρίς να λυγίσει. Δεν σπαταλήθηκε στα "πάρε-δώσε" της κυρίαρχης αντίληψης. Στα μέσα του 80 αντιμετώπισε τη μουσική βιομηχανία που άλλαζε προσανατολισμό και περιεχόμενο. Εκεί αποφάσισε να πάρει τη τύχη στα χέρια της, ως τραγουδοποιός”.

Για τους στίχους λέει πως “ήταν πάντα επικίνδυνα ανθρωποκεντρικοί, στην εποχή της έγχρωμης τηλεόρασης και της ασπρόμαυρης ζωής”.

Όλοι περιμέναμε την απάντηση στην ερώτηση, ήταν “Γιατί τόσα χρόνια αποχής”;

Εξήγησε πως ένα περιστατικό το 1994 την έκανε να αποφασίσει να απέχει από την δισκογραφία: “Γενικά την περίοδο εκείνη, βρέθηκα αντιμέτωπη με μια συμπυκνωμένη αρνητική ενέργεια. Με αποκορύφωμα το τραγούδι μου για την ολυμπιονίκη Βούλα Πατουλίδου!” Θαύμασε πολύ αυτή τη γυναίκα και, για περισσότερο από ένα χρόνο, δούλευε πάνω στο τραγούδι που ήθελε να γράψει γι' αυτή τη γυναίκα “και τη τόσο σημαντική στιγμή που χάρισε στη χώρα”. Σε μια όμως από τις συνεντεύξεις που έδωσε τότε σε εφημερίδα, η δημοσιογράφος την ρώτησε ευθέως εάν το έκανε “επειδή είχε βαλτώσει και ήθελε να πουλήσει!”. Αυτή η αντιμετώπιση την πρόσβαλε αφού όπως λέει δεν φημίζεται για τους συμβιβασμούς της και έτσι αποφάσισε να αποστασιοποιηθεί από το χώρο.

Της έχει λείψει κυρίως το να τραγουδά, αλλά και να γράφει. “Το γράψιμο είναι ένας τρόπος αυτογνωσίας. Προσπαθώ να είμαι σε επαφή με τον εαυτό μου, αλλά και με το κόσμο. Έμπνευση για να γράψει τις δίνουν “τα πολύ απλά και μικρά πράγματα”. Αλλά αυτό που τη συγκινεί περισσότερο, είναι οι σχέσεις των ανθρώπων. “Ζούμε σε μια εποχή που όλοι μας κουραζόμαστε πολύ στο να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε σχέσεις ζωής. Ο τρόπος που παλεύει ο κάθε άνθρωπος, ανάλογα με την προσωπικότητα του, να στήσει τις σχέσεις του, είναι κάτι που με μαγεύει”.

Μπορεί να έχουν περάσει 15 ολόκληρα χρόνια από το τελευταίο της δίσκο (“Που πάς καραβάκι;”), ωστόσο η Α. Μάνου δεν έχει εγκαταλείψει εντελώς το χώρο. Απλά ασχολείται με κάτι διαφορετικό. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με το δίδυμο Ρέππα-Παπαθανασίου, γράφοντας μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Η ίδια είναι πολύ ευτυχής γι' αυτή τη συνεργασία γιατί λειτουργεί σαν μέλος ομάδας. “Το να είσαι τραγουδοποιός έχει μεγάλη μοναξιά και αυτό κουράζει κάποια στιγμή”.

Η έκπληξη μας έρχεται με την συμμετοχή της στο νέο δίσκο των “Onirama” και η ίδια θεωρεί χαρά της οτι κάποιοι από τη νέα γενιά της ζήτησαν να συμμετάσχει στο δίσκο τους. Ευελπιστούμε αυτή να είναι η αρχή της επιστροφής της!

Αφροδίτη Ερμίδη