Παγκόσμια Μουσική (World Music)

Γράφει ο Βασίλης Μήλεσης (bilimili)
2 άρθρα στο MusicHeaven

Υπάρχουν δύο απόψεις για τον όρο «Παγκόσμια Μουσική».

Η πρώτη είναι του Αμερικανού εθνομουσικολόγου Steven Feld, ο οποίος υποστηρίζει πως ο όρος ουσιαστικά διαφοροποιεί την δυτική μουσική από αυτήν του ¨Τρίτου Κόσμου¨, μιας και σε αυτήν δεν συμπεριλαβάνονται ούτε η κλασική ούτε η ευρωπαική μουσική. Με μία δόση ενόχλησης, ο Feld υπογραμμίζει τον ηγεμονικό ρόλο της δύσης  έναντι όλων των υπολοίπων[1].

Η πιο δόκιμη εξήγηση στον όρο πηγάζει από τα σπλάχνα της ίδιας της παγκοσμιοποίησης. Η τάση μίξης και πρόσμιξης διεθνών και κυρίως δυτικών στοιχείων μουσικής με τα παραδοσιακά και πολιτισμικά στοιχεία κάθε έθνους ή ακόμα και κράτους. Πρόκειται λοιπόν για μια πολύ πιο ευπρόσβατη αγορά λόγω των τεχνολογικών επιτευγμάτων αλλά παράλληλα και για μια ομοιομορφοποίηση της μουσικής που σε μεγάλο βαθμό αλλοτροιώνει τις πολιτιστικές παραδόσεις και εξομοιώνει τα μουσικά ιδιώματα.

Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η συμπεριφορά της πλειοψηφίας των δισκογραφικών εταιρειών και πώς αυτές αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε διαφορετικό άκουσμα ή δημιουργία. Η Παγκόσμια Μουσική, πιστεύουν, επιβάλλει εκείνη τα ακούσματα, με συνέπεια να ζητούν στοιχεία της για να προωθήσουν την όποια προσπάθεια κάθε εκκολαπτόμενου καλλιτέχνη. Αυτό φυσικά κατακρεουργεί την διαφορετικότητα και αναδεικνύει την επιστρωμάτωση και την εύκολη λύση.

Στα θετικά βρίσκονται όλα εκείνα τα μουσικά σχήματα ή και οι μεμονωμένοι καλλιτέχνες που προσπαθούν μέσω της εξέλιξης να αναδείξουν την παράδοση και τις μουσικές καταβολές τους.

[1] «...κάθε άλλο παρά πριμοδοτεί την ποικιλομορφία και την πολυφωνία τουλάχιστον σε επίπεδο μουσικού αν όχι σε επίπεδο γενικότερου πολιτισμικού πλουραρισμού.»(Feld 1991:226)