Σοφία Παπάζογλου - Μην της μιλάς της μοναξιάς στον ενικό

Γράφει ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΙΩΓΛΟΥ (Thanasis-Gioglou)
52 άρθρα στο MusicHeaven

Τίτλος του, «Μην της μιλάς της μοναξιάς στον ενικό».  Ο γνωστός δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός και στιχουργός Κώστας Μπαλαχούτης, ο οποίος υπογράφει την επιμέλεια και την εκτέλεση παραγωγής, στο εισαγωγικό σημείωμα στο ένθετο του δίσκου, δίνει το στίγμα αυτής της δουλειάς:

Έχω την τύχη και την τιμή να γνωρίζω τους συντελεστές αυτής της έκδοσης. Τον ανεπανάληπτο Χρήστο Νικολόπουλο, την κελαριστή Σοφία Παπάζογλου, τον σπουδαίο άνθρωπο και στιχουργό Νίκο Αναγνωστάκη, τον πρωτομάστορα Ανδρέα Κατσιγιάννη. Ο δίσκος αυτός γεννήθηκε και ηχογραφήθηκε, όπως παλιά, όπως πρέπει. Φυσιολογική σύλληψη και τοκετός, αληθινή ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας. Σε όλες τις εκφάνσεις του αποπνέει υγεία, μεράκι, αρτιότητα. Για τα σημερινά δεδομένα της δισκογραφίας, πρόκειται για μια υπερπαραγωγή! Μακάρι τα τραγούδια του, να καταφέρουν να ξεπεράσουν τις συμπληγάδες της επικοινωνίας και να φτάσουν στ’ αυτιά και τις ψυχές του κόσμου. Είμαι σίγουρος ότι αν το κοινό τα γνωρίσει, θα τα αγαπήσει και θα τα εκτιμήσει, όπως συμβαίνει με κάθε τι πηγαίο και αληθινό.

Κώστας Μπαλαχούτης

Τα τραγούδια του δίσκου:

1.Ας πιούμε τη ζωή
2.Τώρα
3.Μην της μιλάς της μοναξιάς στον ενικό
4.Αχ αυτοί οι καιροί
5.Πού παν τα όνειρα όταν ξυπνάμε
6.Θεσσαλονίκη πόλη μαγική
7.Του έρωτα το δάκρυ
8.Θα εμποδίσω το ξημέρωμα να ρθεί
9.Το μυστικό
10.Εγώ είμαι εδώ και συ αλλού
11.Ανάβω ένα τσιγάρο
12.Χλωμό του φεγγαριού το φως
13.Μην της μιλάς της μοναξιάς στον ενικό (Ορχηστρικό)
14.Ας πιούμε τη ζωή (Ορχηστρικό)

Η ενορχήστρωση έγινε από τον Ανδρέα Κατσιγιάννη που έπαιξε κιθάρα, λαούτο, σύνθετους ήχους και πορτογαλικό λαούτο. Ο Χρήστος Νικολόπουλος έπαιξε μπουζούκι, τζουρά και μπαγλαμά ενώ μαζί τους έπαιξαν οι μουσικοί:
Απόστολος Μόσιος: ακουστικές κιθάρες

Δημήτρης Νάσσιος: κλασσική κιθάρα, ηλεκτρική κιθάρα, fados guitar

Φίλιππος Ρέτσιος: keyboards, προγραμματισμό, πιάνο, ηλεκτρικό μπάσο

Κώστας Μερετάκης: κρουστά

Δημήτρης Γκαβαρδίνας: τύμπανα

Δήμος Βουγιούκας: ακορντεόν

Σταύρος Κουσκουρίδας: κλαρίνο

Κυριάκος Γκουβέντας: βιολί, βιόλα

Θανάσης Σοφράς: κόντρα μπάσο, ηλεκτρικό μπάσο

Στο «Ας πιούμε τη ζωή» έπαιξαν οι Θέμης Βαγιενάς: βιολοντσέλο, Ζήσης Γεωργαλιός: κανονάκι, Νίκος Μέρμηγκας: ηλεκτρικό σάζι, μπαγλαμά, κιθάρα, Χρήστος Δασκαλόπουλος: βιόλα.

Β’ φωνές έκανε ο Τάσος Δάμκαλης ενώ η χορωδία στο «Αχ Σαλονίκη» αποτελείται από τους Τάσο Δάμκαλη, Ανδρέα Κατσιγιάννη, Δημήτρη Νάσσιο, Απόστολο Μόσιο, Βάσω Ζαγόρη, Φίλιππο Ρέτσιο

Η ηχογράφηση έγινε στο «Studio Ν» και στο studio A 440 στο Βόλο με ηχολήπτη τον Γιώργο Ζαγόρη.

Σε κλασσικούς λαϊκούς δρόμους και ρυθμούς, ο Νικολόπουλος παρουσιάζει δώδεκα τραγούδια, με το αναγνωρίσιμο ύφος του, που συνθέτουν την πιο ολοκληρωμένη, κατά την προσωπική μου άποψη,  δισκογραφική του κατάθεση τα τελευταία 2-3 χρόνια. Χωρίς βέβαια να θέλω να υποβαθμίσω τις υπόλοιπες πιο πρόσφατες δουλειές του, όπως το «Όλα δικά μας κι όλα ξένα» με τον Μανώλη Λιδάκη, τα πολυσυλλεκτικά «Ανθοτράγουδα» σε στίχους Δημήτρη Ρήτα , «Με τον Ομπάμα Αντάμα» με τα λόγια του Μανώλη Ρασούλη και το «Σινεμαδάκι μου» σε στίχους του Νίκου Αναγνωστάκη με τον Γιάννη Ματσούκα. 

Ερωτικό, κυρίως, το περιεχόμενο των στίχων του Νίκου Αναγνωστάκη. Λόγια γραμμένα με ήθος και χωρίς πολλές ακρότητες, με δεκάδες αδειανά αλκοολούχα μπουκάλια και τασάκια με βουνά από αποτσίγαρα… Υπάρχει βεβαίως κι ένα ωραίο χασάπικο για τη Θεσσαλονίκη, καθώς και το «Αχ αυτοί οι καιροί», στο οποίο ο στιχουργός γράφει, σαφώς επηρεασμένος από τα τεκταινόμενα στην κοινωνία…

Όσο για τη Σοφία Παπάζογλου έχω ξαναγράψει πως πρόκειται για μια από τις 2-3 καλύτερες περιπτώσεις γυναικείων φωνών, που εμφανίσθηκαν στο λαϊκό τραγούδι και όχι μόνο, τα τελευταία 15 χρόνια. Και στο δίσκο αυτό, με τις ερμηνείες της, το αποδεικνύει περίτρανα.

Μοναδική μου ένσταση είναι η θέση των δυο ορχηστρικών που υπάρχουν. Νομίζω πως θα ήταν πιο ταιριαστό να μπουν όχι στο τέλος και τα δυο αλλά κάπου ανάμεσα στα τραγούδια, στην 6η ή στην 10η θέση για παράδειγμα. Ίσως και μια τραγουδιστική συμμετοχή σε 1-2 τραγούδια, θα είχε θετικότερο αποτέλεσμα, ακόμα και για την ίδια την Παπάζογλου.  Όσο σπουδαία κι αν είναι μια φωνή, έχω την αίσθηση πως αλλιώς εκτιμάται, όταν ακούγεται σε 12 τραγούδια συνεχόμενα κι αλλιώς, όταν μεσολαβούν ενδιάμεσα 1-2 διαλείμματα με κάποια άλλη φωνή…

Οι ενορχηστρώσεις του Ανδρέα Κατσιγιάννη, σαφώς προσθέτουν στα τραγούδια, φέρνοντάς τα στην εποχή τους, χωρίς να χάνεται ο χαρακτήρας τους. Κι  όλα αυτά πάντα με σεβασμό στον προσωπικό ήχο του δημιουργού.  

Αυτή είναι και η παρθενική και ελπιδοφόρα παραγωγή του Μουσικού Οργανισμού «Όγδοο Ε.Π.Ε.» που μεταξύ άλλων έχει σαν προμετωπίδα του το www.ogdoo.gr  Και πιστεύω τελικά,  πως έχουμε να κάνουμε με μια από τις σημαντικότερες δουλειές στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού, τουλάχιστον για τη χρονιά που διανύουμε και μ’ ένα δίσκο που, αν προωθηθεί ανάλογα, θ’ αφήσει το σημάδι του στο χρόνο.