Ο ναύτης του M/V LION

Ο ναύτης του M/V LION

Αντίο είπε κι έφυγε
για την χαμένη του πατρίδα,
κλειδωμένος για καιρό ενώ μέτραγε
τα χρόνια του στη σκουριασμένη του καμπίνα.

Εδώ και χρόνια είναι δεμένος στο κατάρτι
για ν' αποφύγει τα μερεμέτια της κουβέρτας,
μα οι μούτσοι τονε βάλανε στο μάτι
περιμένωντας το φως μια άλλης μέρας.

Μια αγάπη που είχε και την έχασε,
κι αυτό του κόστισε δυο χρόνια απ'τη ζωή του.
Μα τα χρόνια πέρασαν και ζεί τώρα με κίτρινο χαρτί
με μαύρους έρωτες να κοιμούνται στο κελί του.

Δαρμένη η ψυχή του απ'τις πολλές τις θάλασσες,
το σώμα του στον υγρό τάφο θέλει να ξαποστάσει.
Μα την κόρη ενός αράπη μόλις αντάμωσε,
με τρόπο φοβερό και ύπουλο τα νερά του πήγε να ταράξει.

Στη Ντουάλα σ'ένα λιμάνι απ'τα απόμερα,
λιωμένος απ'το τσιγάρο και την βότκα,
γνώρισε την άτιμη την Σύλβια,
που του χάρισε κάποια γραμμάρια κόκα.

Οι αρχές αμέσως τον ψιλιάστηκαν,
τι κάνει ο ναύτης με την πόρνη?
Και αφού τον μπαγκλαρώσαν και τον έψαξαν,
την κόκα βρήκαν κάτω απ'το συφόνι.

Τα χρόνια πέρασαν στην φυλακή,
στην αραπιά εκεί κάτω.
Μια μέρα τονε βρήκανε νεκρό μες στο κελί,
με καραβόσκοινο να κρέμεται από πάνω.

Μια αγάπη που την είχε και την έχασε,
κι αυτό του κόστισε δυο χρόνια απ'τη ζωή του.
Τα χρόνια πέρασαν και ζεί τώρα σε κάτασπρο κλουβί
με μωβ στεφάνια να στολίζουν το κελί του.