637 online · 210.830 μέλη
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #1049 / 15.11.2004, 02:02 / Αναφορά Mαράκι, διαβάζοντας το μήνυμά σου ξύπνησαν μέσα μου διάφορα συναισθήματα, τα οποία είχα βέβαια εκφράσει παλιότερα μέσα από ένα κείμενό μου. Είναι πραγματικά άδικο αυτό που συμβαίνει, να φεύγουν οι άνθρωποι τόσο νέοι από κοντά μας.. Δυστυχώς όμως, αποφασίζει κάποιος Άλλος γι' αυτό κι εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε ,είναι να αποδεχτούμε την απόφασή του. Δεν έχει σημασία που το αγαπημένο μας πρόσωπο δεν υπάρχει πια σαν "σώμα". Βρίσκεται πάντα στη ζωή μας μέσα από τις αναμνήσεις αλλά και μέσα από την αγάπη μας προς αυτό. Γιατί, ένας άνθρωπος πεθαίνει, όχι όταν "φύγει" αλλά όταν ξεχαστεί. Όσο λοιπόν υπάρχει στη θύμηση και στη καρδιά μας, είναι ζωντανός! Ειναι πλαι μας! Θέλω να αναφερθώ σε κάτι ακόμη : Πριν λίγες μέρες χάθηκε ένας ακόμη άνθρωπος με τον οποίο πηγαίναμε μαζί σχολείο. Μόλις στα 22 του χρόνια από την επάρατη νόσο... Γνωριζόμαστε ελάχιστα, υπήρξαμε μαζί στη χορωδία΄, κι όμως πόνεσα πολύ στην είδηση του θανάτου του. Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, αυτό το γελαστό παιδί μ' εκείνο το φωτεινό χαμόγελο να χαθεί και να ξεχαστεί ποτέ! Θα υπάρχει πάντα στις καρδιές μας να μας θυμίζει πόσο όμορφη είναι η ζωή, αυτή που τόσο γλυκά είχε υμνήσει μέσα από τη μουσική του.. "Ό,τι θυμάσαι δε βουλιάζει μη με ξεχνάς που σ΄αγαπώ". Καλό ταξίδι..... |
| #1050 / 15.11.2004, 14:16 Μαρία Είναι άδικο, άδικο, άδικο να φεύγει ένας νέος άνθρωπος και δη δικός μας από κοντά μας... Κι όμως δεν έχει φύγει γιατί πάντα θα είναι δίπλα μας, ο φύλακας άγγελος στις δύσκολες στιγμές.. Εύα Να σαι καλά εκεί που είσαι γιατί ήσουν πολύ καλή για αυτόν τον μάταιο κόσμο... "Ακόμα κι αν φύγεις για το γύρο του κόσμου θα ‘σαι πάντα δικός μου θα 'μαστε πάντα μαζί Και δε θα μου λείπεις γιατί θα 'ναι η ψυχή μου το τραγούδι της έρημου που θα σ' ακολουθεί..." |
| #1080 / 19.11.2004, 00:58 / Αναφορά ευχαριστώ για τη συμπαράστασή σας παιδιά...είναι πραγματικά πολύτιμο να ακούς παρηγορητικά λόγια σε τέτοιες στιγμές... Όμως κάποια πράγματα όσο κι αν περάσει ο χρόνος δε σβήνουν από τη μνήμη μας... Δεν ήθελα με το κείμενό μου να προκαλέσω τα βλέμματα.. Ήθελα απλώς να κάνω ό,τι μπορούσα για να ξέρει ότι τον θυμάμαι... Το ελάχιστο μπροστά σε όσα έδωσε σε εμένα αυτός... Και ήθελα να βρω το θάρρος να του πω αυτή την λέξη που πολλές φορές γέλασα όταν άκουσα από τον Άρη και δεν θεώρησα σημαντικόνα την πω... Να του πω... Σ'αγαπαω.. μαζί με'σένα έχασα έναν φίλο..έναν αδερφό...ένα κομμάτι της ψυχής μου δε θα σε ξεχάσω ποτέ... |
Οι Ελληνίδες!
Πέτρος Βαγιόπουλος: Της ζωής μου το παιχνίδι!
Τα ’λυτα Μυστήρια στην Ιστορία της Μουσικής
Πόση ισχύς ενισχυτή απαιτείται ανάλογα με το συγκρότημα μας; 
Συνέντευξη του Θεόδωρου Παπαδόπουλου. Από την Οπισθοδρομική Κομπανία στο σήμερα.
Ένα σχόλιο για το bullying
Υπέροχα κατάμαυρο
Βήματα στη βροχή
Al-Andalus: Ένα ιπποτικό μυθιστόρημα φαντασίας - του Γιώργου Μπιλικά (Orfeus)
Ρατσισμός
