Serge Gainsbourg

Θα ήταν όμως μέγα λάθος να θεωρήσει κανείς τον Gainsbourg ως απλά μια σκανδαλώδη φιγούρα. Η προσφορά του στη γαλλική μουσική είναι ανεκτίμητη, και στους θαυμαστές του περιλαμβάνονται και πάρα πολλοί οι οποίοι ήταν αντίθετοι με τον προκλητικό τρόπο ζωής του. Με πάνω από 200 τραγούδια ηχογραφημένα από τη Juliette Greco και τον Yves Montand ως τον Alain Chamfort και τη Vanessa Paradis, o Gainsbourg κατάφερε να έχει ένα κοινό που εξαπλώνεται πέρα από γενιές και μουσικές εποχές.

Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1928, με το όνομα Lucien Ginsburg. Ο πατέρας του ήταν μουσικός και ήταν Ρώσος μετανάστης που εγκαταστάθηκε στη Γαλλία μετά την επανάσταση του 1917. Με πλαστά χαρτιά, ευστροφία και συνεχή επαγρύπνηση, η οικογένεια Ginsburg κατάφερε να επιβιώσει κατά τη γερμανική κατοχή. Μεγαλώνοντας σε μια τέτοια εποχή φόβου και καταπίεσης, δεν μας κάνει εντύπωση το ότι ο Gainsbourg ανέπτυξε μια τόσο κυνική και φαταλιστική στάση για τη ζωή,

Ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του, ασχολείται με το πιάνο και την κιθάρα και πλησιάζοντας τα 30 πιάνει δουλειά ως πιανίστας στο καμπαρέ Milord l’Arsouille Εκεί γνωρίζει τον Boris Vian, ο οποίος αναγνωρίζοντας αμέσως στο πρόσωπό του ένα μεγάλο ταλέντο, τον παροτρύνει να γράψει στίχους. Τα πρώτα του τραγούδια τραβούν αμέσως την προσοχή πολλών τραγουδιστών της εποχής, και σύντομα φτάνει να γράφει τραγούδια για πολλές από τις μεγάλες φωνές της σχολής αυτής του τραγουδιού που ονομάστηκε St.Germain-des-pres.

Αποφασίζοντας όμως πως κανείς δεν μπορεί να τραγουδήσει τα τραγούδια του τόσο καλά όσο ο ίδιος, αλλάζει το όνομα του σε κάτι πιο γαλλικό, και ως Serge Gainsbourg πλέον, υπογράφει με την Philips Records. Το πρώτο του άλμπουμ, που κυκλοφόρησε το 1958, αν και δεν έκανε ιδιαίτερη επιτυχία, λατρεύτηκε από τους κριτικούς.

Πολλά από τα τραγούδια του είχαν ήδη ηχογραφηθεί από τους Freres Jacques, Michele Arnard και Jean-Claude Pascal. Σύντομα η Juliette Greco θα μετατρέψει τραγούδια του όπως το ‘’Le poinconneur des lilas’’ και το ‘’La chanson de Prevert’’ σε κλασικά πλέον.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 μοιράζει το χρόνο του στους δικούς του δίσκους και γράφοντας τραγούδια για άλλους, ενώ παράλληλα συνεχίζει να εργάζεται ως μουσικός. Όλα όμως αλλάζουν όταν γνωρίζει την 18χρονη France Gall. Εμφανιζόμενη στην τηλεόραση με ένα γλειφιτζούρι στο χέρι να τραγουδά το ‘’Les sucettes’’ του Gainsbourg, εκτινάζει τη δημοτικότητα και των δύο στα ύψη.

Η εμφάνισή του στη τηλεοπτική μουσική κωμωδία ‘’Anna’’ και η σχέση του με την Brigitte Bardot τον κάνει στα τέλη της δεκαετίας του ’60 ιδιαίτερα γνωστό σε ολόκληρη τη Γαλλία. Μαζί είπανε πολλά πλέον κλασικά κομμάτια (‘’ Bonnie and Clyde’’, ‘’Harley Davidson’’, ‘’Contact’’ κ.α.). Μετά όμως από την ηχογράφηση του ‘’Je t’aime…moi, non plus’’ (το οποίο παρέμεινε ακυκλοφόρητο στα συρτάρια της Philips για 17 χρόνια!!) χωρίζουν οριστικά. H Bardot πίστευε πως το τραγούδι αυτό ήτανε πολύ προκλητικό και δεν το άφηνε να κυκλοφορήσει. Οπότε ο Gainsbourg βρίσκει κάποια άλλη, τη βρετανίδα ηθοποιό Jane Birkin, για να το ηχογραφήσει ξανά. Το κομμάτι κυκλοφορεί το 1968, προκαλώντας τόσο έντονες αντιδράσεις που η αρχική εταιρία, η Fontana, αποσύρει το δίσκο από την κυκλοφορία, παρόλο που είχε φτάσει στο no 2 των charts. Μια μικρή εταιρία, η Major Minor, αγοράζει αμέσως τα δικαιώματα και το τραγούδι φτάνει στο no 1 των γαλλικών charts όπου και παραμένει για αρκετό καιρό. Τα επόμενα δύο albums με την J. Birkin (‘’ ’69, annee erotique’’, Melody Nelson’’) καθιερώνουν καθιερώνουν την Birkin ως μια από τις καταξιωμένες πλέον τραγουδίστριες στη Γαλλία.

Κατά τη δεκαετία του ’70 ο Gainsbourg πειραματίζεται στο χώρο του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και της διαφήμισης. Συνεχίζει να γράφει τραγούδια για άλλους, αλλά οι καλυτερες δουλειές του ήταν για τον εαυτό του, σε albums όπως τα ‘’Vu de l’exterieur’’, ‘’Rock around the bunker’’ , ‘’L’ home a tete de chou’’ και ‘’Aux armes et caetera’’. Το τελευταίο album ηχογραφήθηκε με τους μουσικούς του Bob Marley’s Wailers και είναι αυτό που εισήγαγε την Reggae στη Γαλλία. Στο δίσκο αυτό υπήρχε και η Reggae εκδοχή του γαλλικού εθνικού ύμνου, που προκάλεσε για μια ακόμη φορά έντονες αντιδράσεις κατά του Gainsbourg.

Το 1981 ετοιμάζει ένα album για την Catherine Deneuve και το 1983 για την Isabelle Adjani. To 1984-1985 το ‘’Love on the beat’’ γίνεται πλατινένιο και την επόμενη χρονιά ετοιμάζει το ‘’Charlotte for ever’’ για την κόρη του Charlotte. To 1988 έρχεται το ‘’Le Zenith de Gainsbourg’’ και το 1989 αρχίζει να έχει προβλήματα με την υγεία του. Γράφει για τη Vanessa Paradis και το 1990 κυκλοφορεί το τελευταίο του album ‘’Gainsbourg: Stan the flasher (la tragedie d’ un exhibitionniste). Πέθανε στις 2 Μαρτίου του 1991.

Για περισσότερες λεπτομέρειες για τη ζωή και το έργο του Serge Gaisnbourg http://sergegainsbourg.artistes.universalmusic.fr
http://www.francevision.com/nsltr/vf14/gains.htm
http://www.gainsbourg.net