ελληνική μουσική
    537 online   ·  210.830 μέλη
    αρχική > e-Περιοδικό > No_Music

    Καθημερινότητα και ευτυχία

    Περπατάω στους βρεγμένους δρόμους της Αγγλίας και παρατηρώ τα πάντα και τους πάντες γύρω μου...
    Γράφει η Μαρία (creativeburst)
    6 άρθρα στο MusicHeaven
    Παρασκευή 24 Μαρ 2006
    Προσπαθώ να γευτώ καθε στιγμή μα πάλι νομίζω οτι απλά επιπλέω στην επιφάνεια της καθημερινότητας και δεν βουτάω στον βυθό της ώστε να ανακαλύψω περισσότερα. Δεν είναι ότι δεν θέλω αλλά είναι ο φόβος του αν πνιγώ σε όσα ανακλύψω.

    Έχει πολλά όμορφα εκθαμβωτικά κοχύλια αλλά και πολλούς άσχημους αιχμηρούς βράχους εκεί κάτω όμως πως μπορώ να γευτώ και τα δύο στον ίδιο βαθμό και ο ίδιος μου ο φόβος να μην με νικήσει?
    Είναι Πέμπτη πρωί και μόλις έχω φτάσει στο σταθμό των τρένων. Άνθρωποι περνάνε από δίπλα μου βιαστικά κι όμως αφήνουν πίσω τους λίγο από τον εαυτό τους. Μυρωδιές από τα αρώματα τους διαχέονται στον αέρα.

    Νίωθω ότι κλέβω λίγο από την καθημερινότητα τους, την στιγμή που ετοιμάζονται πριν ξεχυθούν στις δουλειές τους. Δημιουργούνται εικόνες από διάφορα πρωινά και καθένα είναι μοναδικό. Η πυκνή ομίχλη αγγίζει τις άκρες των σπιτιών που μοιάζει σαν χάδι όμως το γαλάζιο του ουρανού προσπαθεί και ξεπροβάλει σιγά σιγά και το φώς του ζεσταίνει κάθετι σκοτεινό και κρύο μέσα μου. Δεν χρειάζονται να συμβούν πολλά σε μια μέρα για να νιώσουμε ευτυχία.. αρκεί να μπορούμε να δούμε την λεπτομέρεια.. η ευτυχία δεν έχει ένα πρόσωπο άρα τα πάντα εξαρτιούνται από ποια οπτική γωνία την κοιτάς...



    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #4270   /   24.03.2006, 06:04   /   Αναφορά
    @"Φοβάμαι πως δε θ' αντέξω την ομορφιά.

    Κοιμάμαι μα έχω τα μάτια μου ανοιχτά.

    Θυμάμαι τι μου 'χες πει μια νυχτιά.

    Πριν ονειρευτώ, να σιγουρευτώ πως θα 'χω τα βλέφαρα μου κλειστά.

    Δεν είναι ο κόσμος σου αυτός, είναι διαφορετικός σου 'χα πει μια νυχτιά, θυμάμαι.

    Πως ότι φαίνεται είναι αλλιώς κι ότι φτιάχνεις, ουρανός με βροχή, με φωτιά. Φοβάμαι".

    (Μουσική/Στίχοι:Ρόδες) :-)











    #4271   /   24.03.2006, 17:28   /   Αναφορά
    Κατέβα και θα σου έχει φύγει ο φόβος αν και νομίζω δικό σου εμπόδιο είναι που το βάζεις απο μόνος-η στον εαυτό σου,όλοι το κάνουμε υποσυνείδητα για να την κάνουμε συνειδητά..η φυγή είναι παντού..
    #4294   /   29.03.2006, 10:11   /   Αναφορά
    έκανες τον φόβο που αισθάνομαι σε περιόδους της ζωής μου λέξεις..συνήθως αντιστέκομαι να τον αντιμετωπίσω.ομως αυτός, κανει τις ζωές μας λιγότερο ουσιαστικες. επιταχύνει τον ύπνο του μυαλού..αλλά όταν τον ξέρεις καλα, είναι ευκολότερο να του αντισταθείς,και να κανεις την ζωή σου πλουσιότερη!
    #4546   /   02.05.2006, 02:22   /   Αναφορά
    Εγώ θα σε συγχαρώ πρώτ' απ' όλα που ακόμα και η μουντή και μονόχρωμη αγγλία, σου φέρνει έμπνευση!

    Φαίνεται ότι έχεις το ταλέντο να "ζωγραφίζεις" με λέξεις. Μου άρεσε πολύ το θετικό και αισιόδοξο μήνυμά σου, παρόλο που έχω την εντύπωση ότι τελικά δεν είσαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος και αυτό το κείμενο το έγραψες περισσότερο για εσένα, να παίρνεις δύναμη τις στιγμές που χρειάζεσαι.

    Εδώ όμως είναι έντονη η αισιοδοξία, αρχίζοντας μάλιστα μέσα από το φόβο να ανεβαίνεις προς την επιφάνεια και της καθημερινές μυρωδιές, νοιώθοντας τη μοναδικότητα κάθε ύπαρξης που είναι η λεπτομέρεια που σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα.

    Ώριμο πιστεύω. Μπράβο!
    #6338   /   19.11.2006, 22:52   /   Αναφορά
    Δεν χρειάζονται να συμβούν πολλά σε μια μέρα για να νιώσουμε ευτυχία..

    Συμφωνώ μαζί σου.

    Συνέχισε να το πιστεύεις αυτό.creativeburst.
    #7646   /   21.03.2007, 17:55   /   Αναφορά
    Αληθινό και σταθερό!

    Αν κάτι αργεί καμιά φορά μπορεί να μήν αργεί αλλά να μας φαινεται οτι αργεί
    #7665   /   23.03.2007, 09:45
    απαισιοδοξο αλλα αληθινο

    #13533   /   04.05.2008, 13:22   /   Αναφορά
    Αληθινό το κείμενό σου...

    Αυτό συμβαίνει κατά κύριο λόγο στις μεγάλες πόλεις... Στις επαρχιακές, θα βρεις έναν γνωστό να πεις μια καλημέρα, μια κουβέντα.

    Οι τελευταίες φράσεις τα λένε όλα. Όλα εξαρτιούνται από την οπτική γωνία...



    Μπράβο πάντως για το κείμενο! Μου άρεσε!