Δημοσιεύτηκε σήμερα η παρουσίαση του δίσκου που μπορείτε να τη διαβάσετε
εδώ!
Συμπληρωματικά, παραθέτω αναλυτικά λίγες σημειώσεις που έγραψα για το κάθε τραγούδι.
--------
1.Δε μας ανήκει τίποτα
Μουσική:
Πάνος Κατσιμίχας - Στίχοι: Beroit Brecht, Frederico Garcia Lorca και κείμενο του Τόλη Φασόη
Αυτό το τραγούδι με το οποίο ανοίγει ο δίσκος είναι εντελώς ξεχωριστό απ’ τα υπόλοιπα. Είναι ένα τραγούδι για το περιβάλλον και το μέλλον του πλανήτη. Με τις πρόσφατες καταστροφές στην χώρα μας αλλά και αλλού, ακούγεται πιο επίκαιρο από ποτέ. Επαναλαμβάνεται η κύρια φράση «Δεν μας ανήκει τίποτα, είναι όλα δανεικά απ’ τα παιδιά μας» και παρεμβάλλονται σε άλλες γλώσσες στίχοι με παρόμοια οικολογικά μηνύματα. Είναι ένα τραγούδι που κάλλιστα θα μπορούσε να συνοδεύει διαμαρτυρίες για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Ερμηνεύει ο
Πάνος Κατσιμίχας και ο
Χάρης Κατσιμίχας.
2.Λαβύρινθος
Μουσική:
Μάνος Ξυδούς – Στίχοι:
Πάνος Κατσιμίχας
Πολύ ωραίο
Rock τραγούδι, με μελωδικό και δυναμικό ρεφρέν που σε ταξιδεύει: «Αφήνω ελεύθερη απόψε την καρδιά μου…» Τραγουδούν και οι δύο δημιουργοί. Ιδιαίτερα με εντυπωσίασε η παθιασμένη ερμηνεία του Μάνου Ξυδούς.
3.Κάπου σε ξέρω
Μουσική – Στίχοι:
Πάνος Κατσιμίχας
Απ’ τα πιο γλυκά λυρικά τραγούδια του δίσκου. Υπέροχη μελωδία και αριστοτεχνικός ερωτικός στίχος, έτσι όπως ξέρει ο Πάνος να γράφει.
«…έτσι όπως δεν αντέχουν τα παιχνίδια για πολύ
στην περιέργεια των παιδιών
και στην τυφλή βιασύνη
η αγάπη αντέχει μια στιγμή
κι ύστερα σβήνει…»
Πολύ όμορφη, τρυφερή ερμηνεία απ’ τον Πάνο Κατσιμίχα.
4.Μέχρι να πάρεις παγωτό
Μουσική:
Πάνος Κατσιμίχας,
Μάνος Ξυδούς
Στίχοι:
Πάνος Κατσιμίχας, Πάμπος Φιλίππου
Το τραγούδι που έδωσε τον τίτλο του στον δίσκο. Ροκ μπαλάντα για τους ανθρώπους εκείνους που όσο κι αν τρέξουν ποτέ δεν καταφέρνουν να αγγίξουν τα όνειρά τους…
«Όσο κι αν τρέξεις φίλε μου ποτέ δεν προλαβαίνεις (…)
Έτσι κι αλλιώς είναι σικέ ετούτος ο αγώνας
μέχρι να πάρεις παγωτό, σε βρίσκει ο χειμώνας»
Ερμηνεύει ο
Πάνος Κατσιμίχας.
5.Λευκό Πουλί
Μουσική:
Πάνος Κατσιμίχας
Στίχοι:
Πάνος Κατσιμίχας, Χαράλαμπος Χατζηνάκης
Τραγούδι αφιερωμένο στον Θάνο Μικρούτσικο και τον Νίκο Καββαδία.
Το τραγούδι ξεκινάει με μια μικρή λυρική εισαγωγή του Πάνου Κατσιμίχα «μια ιστορία θα σας πω, μια μικρή ιστορία…». Το δεύτερο μέρος πιο δυναμικό μουσικά είναι ένα ποίημα του Χαράλαμπου Χατζηνάκη. Με εντυπωσίασε το ρεφρέν τόσο μουσικά και στιχουργικά αλλά και η πολύ δυναμική ερμηνεία του Πάνου Κατσιμίχα.
6.Ό,τι κι αν πω, θα λείπει κάτι
Μουσική – Στίχοι:
Μάνος Ξυδούς
Πολύ γλυκό μελωδικό τραγούδι του Μάνου Ξυδούς. Η μελωδία του σε κερδίζει απ’ την πρώτη στιγμή. Ίσως να είναι το πιο γλυκό τραγούδι χωρισμού που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια.
Μου θύμισε το νόημα του “Don’t think twice it’s alright” του Dylan ως προς την ιδέα του ειρηνικού χωρισμού. «Είναι αργά, είναι αργά…» γράφει ο Ξυδούς επειδή «Είναι παράξενη η αγάπη». Αυτός ο γλυκός χωρισμός, που τον αποδεχόμαστε ως έχει, ίσως να είναι τελικά ένας τρόπος να παρηγορήσουμε τον εαυτό μας, να απαλύνουμε τον πόνο. Εδώ η ερμηνεία του Μάνου Ξυδούς είναι πολύ τρυφερή και συγκινητική.
7.Άσ’ το να σε χαλάσει
Μουσική:
Μάνος Ξυδούς,
Πάνος Κατσιμίχας – Στίχοι:
Πάνος Κατσιμίχας
Ζωντανός
ρυθμός και ένας ειρωνικός στίχος που …δαγκώνει:
«Δε χάνεις τίποτα, αμα δε βλέπεις τίποτα
καλύτερα θολά κι απροσδιόριστα (…)»
«Όλα θα ήταν για σένα ιδανικά
αν δεν υπήρχαν οι στιγμές εκείνες τελικά
που πρέπει να τις δεις, ο κόσμος να χαλάσει
κι αν σε χαλάσει αυτό, άσ’ το να σε χαλάσει»
Τραγουδούν ο
Μάνος Ξυδούς και ο
Πάνος Κατσιμίχας.
8.Ποτέ δεν τραγούδησα για τον πατέρα μου
Μουσική:
Μάνος Ξυδούς – Στίχοι:
Πάνος Κατσιμίχας
Απ’ τα πιο ουσιαστικά τραγούδια του δίσκου. Εδώ ο πατέρας είναι το σύμβολο των κοινωνικών «πρέπει», της εξουσίας, της συντηρητικής παράδοσης που μεταβιβάζεται από γενικά σε γενιά και φυλακίζει τους ανθρώπους σε καλούπια. Αυτή τη φυλακή καταγγέλλει εδώ ο Πάνος απευθυνόμενος στον πατέρα:
«Το ξέρω πως μου ‘πες αυτά που σου ‘χαν πει
το ξέρω πως εσύ ποτέ δε διάλεξες
Η ανάγκη μόνο διάλεγε για σένα μια ζωή
Στην ίδια φυλακή κι εγώ, που πάλεψες»
«Το ίδιο κτήνος, η ίδια μηχανή
που σ’ είχε μέσα της και σ’ έλιωνε κι εσένα
τώρα ζητάει τη δική μου τη ζωή
Πατέρα σ’ άφησε, μα τώρα έχει εμένα»
Πολύ δυνατός στίχος που τελειώνει με μια εξίσου δυνατή υπόσχεση, την υπόσχεση ότι δε θα υπάρξει ποτέ συμβιβασμός:
«τον όρκο γράφω στην καρδιά μου με καρφί
Τη φυλακή μου δε θα συνηθίσω
δε θα ξεχάσω ό,τι είχα ορκιστεί»
Ερμηνεύει ο
Πάνος Κατσιμίχας.
9.Σύνδρομο της Στοκχόλμης (Εκλογές)
Μουσική – Στίχοι:
Πάνος Κατσιμίχας
Πανέξυπνο πολιτικό τραγούδι με χιουμοριστικό και ειρωνικό ύφος. Σύμφωνα με την υποσημείωση, Σύνδρομο της Στοκχόλμης ονομάζεται η ταύτιση του θύματος με το θύτη του. Μετατρέπεται δηλαδή ο θύτης σε καλό πρόσωπο έτσι ώστε το θύμα να τον θεωρεί ακίνδυνο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θύτης είναι η εξουσία και θύμα οι πολίτες:
«Τώρα που φεύγουνε οι κακοί και θα ‘ρθουν οι εντάξει
Τώρα που θα μας έχουνε μη βρέξει και μη στάξει
Τώρα που το γαϊδούρι θα πετάξει…»
To τραγούδι καταλήγει στα αναπάντητα ερωτήματα:
«Γιατί ψηφίζουν οι φτωχοί αυτούς που τους πηδάνε
κι ύστερα βγαίνουν με πανό και λένε πως πεινάνε;
Βγαίνουν ζητάνε χίλια δυο και παίρνουν ό,τι κάτσει
η εξουσία χασκογελάει και τους κλωτσάνε οι μπάτσοι»
Τραγουδάει ο
Πάνος Κατσιμίχας
10.Μια τρελή ζαριά
Μουσική – Στίχοι:
Πάνος Κατσιμίχας
Πανέμορφο τραγούδι του Πάνου Κατσιμίχα με στοιχεία
Latin. Έχει ενδιαφέρον το πώς τα ευρήματα της σύγχρονης επιστήμης περνάνε μέσα στην συνείδηση των ανθρώπων και τελικά εκφράζονται μέσω της τέχνης. Ο Θεός παίζει ζάρια, η ζωή μας είναι ένα σύνολο τυχαίων γεγονότων:
«Και πού να ξέρεις τί θα ρθει
όταν θα πάρεις τη στροφή
και πού να ξέρεις η στροφή
τι θα σου φέρει»
«Μια μέρα που βαριότανε και είχε κάτι κέφια ο Θεός
μας παίζει με το χρόνο μια τρελή ζαριά»
«…μια τρελή ζαριά είναι η ζωή…»
Τραγουδούν ο
Μάνος Ξυδούς και ο
Πάνος Κατσιμίχας.
11.Παγίδα
Μουσική:
Πάνος Κατσιμίχας – Ποίηση: Άλκης Αλκαίος
Το καλύτερο για το τέλος. Εξαιρετικό
Blues σε ποίηση Άλκη Αλκαίου. Είναι από αυτά τα ταξιδιάρικα τραγούδια που μπορείς να ακούς με τις ώρες και να χάνεται ο νους σου στις εικόνες. Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιον στίχο από ένα τόσο όμορφο ποίημα. Αξίζει να το διαβάσετε ολόκληρο:
«Στα χρώματα ξεχάστηκα, στ’ αρώματα του Μάη
πόσα φεγγάρια ήπιαμε μέσα σε μια νυχτιά
όποιος μεθάει με όνειρα με δάκρυα ξεμεθάει
και βγαίνει από την άνοιξη με μια λαβωματιά
Ξέρω καλά πως μ’ απατούν ο φόβος κι η ελπίδα
Μα στη γλυκιά τους έμαθα να πέφτω την παγίδα
Θα είμαι εδώ, τ’ ανέλπιστα πάντα να περιμένω
Κάθε καινούρια άνοιξη, κατάπληκτος να μένω.
Φέρνει μποτίλιες αδειανές στην αμμουδιά το κύμα
κλείνω σε μια το μήνυμα «σ’ αγάπησα πολύ»
Τι κι αν δεν έχει νόημα, είναι η ζωή ένα ποίημα
καρπός που σκάει τη φλούδα του στου ήλιου το φιλί»
Τραγουδούν ο Χάρης και ο
Πάνος Κατσιμίχας. Συγκινητική συνεύρεση και υπέροχες ερμηνείες και απ’ τα δύο αδέλφια.
----------------
Θα χαρώ να διαβάσω και τις δικές σας εντυπώσεις
Παύλος Κ.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Astron στις 12-01-2008 19:15 ]
