Queensryche

Τι γνώμη έχετε γι' αυτό το (απίστευτο κατά την γνώμη μου) συγκρότημα; Ποιο είναι το αγαπημένο σας κομμάτι ή δίσκος; Εγώ, πάντως, δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα μόνο τραγούδι τους......

Όταν ήμουν στην ηλικία σου, το βινύλιο του [φρεσκότατου τότε] OPERATION MINDCRIME είχε περίοπτη θέση στη δισκοθήκη μου !!!! Πραγματικά, το έλιωνα με τις ώρες στο πικ - απ των γονέων μου. Η δε φωνή του τραγουδιστή τους ήτο από τις πλέον αγαπημένες μου φωνές [έχω την εντύπωση ότι έφυγε από την μπάντα και μετά ξαναγύρισε ... δεν την ξέρω καλά την ιστορία τους ... ] !!! Επιπλέον, δίσκοι "κόνσεπτ" 'η "δίσκοι - με - συγκεκριμένο - θέμα" ή "δίσκοι - στους - οποίους - το - κάθε - τραγούδι - είναι - συνέχεια - του - προηγούμενου", όπως είναι το Ο.Μ., βρίσκονται πάντα πολύ - πολύ ψηλά στην εκτίμησή μου !!! Αυτός και μόνο ο δίσκος αρκεί για να κερδίσουν το σεβασμό όσων ασχολούνται με τη μουσική. Όμως, εκτός από αυτόν τον δίσκο .... αγνοώ τι άλλο έχουν βγάλει οι Queensryche [ζητώ συγγνώμη αγαπητέ Moonchild ] ......

Μιας και μού θύμισες αυτήν την παλιά εφηβική μου αγάπη .... δεν αποκλείεται να ξεθάψω μετά από πολλά - πολλά χρόνια αυτόν τον δίσκο από τη δισκοθήκη μου και να τον ξανακούσω ....

Προσωπικά, εγώ έχω ακούσει τα πάντα από την αρχή μεχρι και το Operation:Mindcrime(δηλαδή τα Queensryche, The Warning, Rage For Order και φυσικά το προαναφερθέν).

Έτσι λοιπόν πιστεύω τα εξής: από το ομώνυμο έχει βγει το τραγούδι-σήμα κατατεθέν τους μαζί με τα υπόλοιπα, πολύ καλά τραγούδια(ειδικά εκείνη η κραυγή του Geoff Tate στο Nightrider θυμίζει κάτι από Number of the Beast, για να μην μιλήσω για αυτήν του Queen of the Reich), ενώ το Warning έχει μάλλον τα καλύτερα τραγούδια που έβγαλαν ποτέ, με πρώτο και καλύτερο το επικό Roads to Madness!

Για το Rage for Order δεν θα μιλήσω ακόμα, καθώς είναι το τελευταίο που άκουσα ολόκληρο, το έχω ακούσει μόνο 3-4 φορές και προσπαθώ να αποφασίσω αν είναι απλά καλό ή εξαιρετικό. Για το Operation:Mindcrime δεν υπάρχει τίποτα να πω, άλλωστε έχω στείλει ήδη δημοσίευση ολόκληρη μόνο για αυτόν τον δίσκο. Όσο για την καλύτερή τους δουλειά, με μεγάλο κόπο θα πω ότι το Warning έχει τα καλύτερα κομμάτια, ενώ το Operation:Mindcrime είναι ο καλύτερος δίσκος.....

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Moonchild92 στις 03-10-2009 16:10 ]

Queensryche... μάλιστα... τι μπορώ να πω τώρα?... Είναι μία από τις μπάντες που γνωρίζω καλύτερα κι απ' την μισή παλάμη του δεξιού μου χεριού! (λέγοντας "μισή" εννοώ ότι έχω ασχοληθεί με αυτά που κάναν ως και το 1994)

Δεν θα σταθώ τόσο στα περί της μουσικής τους, αλλά σε κάποια γεγονότα που θεωρώ άξια αναφοράς.

Οι Queensryche είναι, πιστεύω, ο απόλυτος ορισμός progressive μπάντας με την κυριολεκτική έννοια του όρου! Δηλαδή, εξελίσονται (progress) πάντοτε κατ' ουσίαν, από το πρώιμο ατσάλι (που σου καρφώνει την καρδιά και σου σφίγγει το στομάχι) των Queensryche EP και The Warning, στο Empire που έδωσε μια διαφορετική ματιά στην υπόθεση "ποιοτική pop(ular) Rock μουσική for mind tease. Δεν παίζουν progressice Rock ή Metal (ευτυχώς!!!), είναι progressive μπάντα!

Oι Queensryche από πολύ νωρίς (1984) είχαν αρχίσει να δείχνουν σημάδια ώριμης σκέψης, κριτικής σκέψης, εύστοχων ανανεωτικών αλλαγών και -κρίνοντας από την πορεία τους ως το Empire- επιτυχημένων επιλογών και αποφάσεων.

To Rage For Order και -λιγότερο- το Operation: Mindcrime θα παραμένουν πάντα ο φωτεινότατος φάρος στο λιμάνι που ονομάζεται thinking man's Metal.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι -γελοίοι κατ' εμε- Helloween, πριν τα Keepers άλμπουμ τους, έψαχναν απεγνωσμένα έναν τραγουδιστή που να πλησιάζει το εύρος και τη χροιά της φωνής του τραγουδιστή των Queensryche, Geoff Tate. Συν ταύτα, έρχονται να προστεθούν -εγκαίρως- κι οι Iron Maiden, εν έτει 1984, στους φανατικούς υποστηρικτές και θαυμαστές της μουσικής των Queensryche. Η δήλωση/κεραυνός εν αιθρία του Bruce Dickinson το 1988 ότι το Operation:Mindcrime των Queensryche είναι πολύ καλύτερο του Seventh Son Of A Seventh Son των Iron Maiden -που κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά- έκανε φοβερή αίσθηση εκείνη την εποχή και θα μείνει για πάντα στην ιστορία!

Ένα άλλο -πολύ σημαντικό- γεγονός είναι ότι το 1990 και με την κυκλοφορία του πιο (εμπορικά) επιτυχημένου άλμπουμ τους, Empire, αρνήθηκαν να πάρουν μέρος στο περιφερειακό εμπορικό πανηγυράκι που στείναν εταιρίες γύρω τους. Ο Geoff Tate θυμάται: "Ήταν σαν το καλύτερο όνειρο και το χειρότερο εφιάλτη συγχρόνως! Ο δίσκος πουλούσε τρελά, η μουσική μας γινόταν ευρέως γνωστή και σε διαφορετικά ακροατήρια και από την άλλη μας ζητούσαν τρελά και ανόητα πράματα από μας, όπως το να βγάλουν κουκλάκια με τις φάτσες μας (παιχνίδια), να βγάλουν κούπες του καφέ με το όνομά μας, κονκάρδες, μέχρι και lipstick (!!!). Είμαι πολύ περήφανος ότι καταφέραμε να μείνουμε έξω από όλο αυτό το παιχνίδι."

Και για να ικανοποιήσω την ερώτηση του Moonchild, να πω πως αγαπημένο μου άλμπουμ τους είναι ΟΛΑ μέχρι και το Empire, αγαπημένα μου τραγούδια τα Roads To Madness, Nightrider, Prophecy, The Whisper, Chemical Youth (We Are Rebellion), NM 156, Speak, Hand On Heart.

(kwstasagas, ποτέ δεν έφυγε ο τραγουδιστής τους, μόνο ο κιθαρίστας -και βασικός συνθέτης- Chris De Garmo αποχώρησε κάπου στα 1997 ή 1998 από την μπάντα, μετά δε γνωρίζω τι έγινε)