513 online · 210.821 μέλη
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
«Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΣΤΑΥΡΟ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ»
Ζωντανή ηχογράφηση από το ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ
Καλεσμένοι: Κώστας Μακεδόνας, Μελίνα Ασλανίδου, Δέσποινα Ολυμπίου
και η Μαρία Κουγιουμτζή
«Μη μου θυμώνεις μάτια μου» «Κάπου νυχτώνει», «Ο ουρανός φεύγει βαρύς» «Ένας κόμπος η χαρά μου», «Οι ελεύθεροι κι ωραίοι» «Πουκάμισο το θαλασσί», «Δεν έχω μάτια να σε δω», «Όλα καλά», «Ήταν πέντε ήταν έξι», «Τώρα που θα φύγεις», «Του κάτω κόσμου τα πουλιά», «Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά», Στα χρόνια της υπομονής», «Το σακάκι μου κι αν στάζει», «Στα ψηλά τα παραθύρια», «Όταν ανθίζουν πασχαλιές».
Η συλλεκτική έκδοση που μόλις κυκλοφόρησε δεν είναι μόνο μια σπάνια ζωντανή ηχογράφηση που αποτυπώνει τη μαγεία της συνεύρεσης όταν ενώνονται φωνές και ψυχή, αλλά και μια «ακριβή» αναφορά σε ένα σπουδαίο συνθέτη, γεμάτη ζωντανή μνήμη και συγκίνηση.
Η συνοδοιπορία που ξεκίνησε με τον Γιώργο Νταλάρα έφηβο και τον σπουδαίο συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή, έμελε να είναι σταθερά, διαρκής, έμελε να μας γεμίσει χαρές, συγκινήσεις και ζωντανές μνήμες που σφράγισαν το ελληνικό τραγούδι.
Μετά από χρόνια ο Γιώργος Νταλάρας μεγάλος ερμηνευτής πια και σπουδαίος μουσικός τίμησε με αυτές τις παραστάσεις τον αγαπημένο του Σταύρο Κουγιουμτζή με τον οποίο συνέδεσε τα πρώτα χρόνια της αθωότητας και συνέχισε μια δημιουργική συνεργασία βαθιάς αγάπης και εμπιστοσύνης. Από την αρχή της καριέρας του βρήκε στην προσωπικότητα του συνθέτη την ελπίδα, την πραγμάτωση των ονείρων του και έτσι η μουσική περιπέτεια της ζωής του ξεκίνησε με ούριο άνεμο. Και ο Σταύρος Κουγιουμτζής βρήκε στον Γιώργο Νταλάρα τον ιδανικό ερμηνευτή μια και ο ίδιος σεμνός και αθόρυβος από χαρακτήρα, ενδιαφερόταν μόνο για το αποτέλεσμα. Να φτάσουν τα τραγούδια του στον κόσμο με τον καλύτερο τρόπο. Γιατί ο Σταύρος Κουγιουμτζής βίωνε τα δικά του αδιέξοδα με μόνη διέξοδο τα τραγούδια του.
Τραγούδια που έγραψαν ιστορία τις δεκαετίες του ’70, του ’80, του ’90 και μέχρι σήμερα διατηρούν την αλήθεια και την αμεσότητά τους, συγκινούν και γοητεύουν.
Τραγούδια με ήθος, ιδεολογική σκέψη και πολιτικοκοινωνική κατεύθυνση, αλλά και τραγούδια απέραντης ευαισθησίας, ρομαντικής διάθεσης και συναισθηματικής φόρτισης.
Η ιστορία τον δικαίωσε και παραμένει ζωντανός και ενεργός σε αυτό τον τόπο, τον τόσο φτωχό καλλιτεχνικά σήμερα, αφήνοντας πολύτιμη παρακαταθήκη την μουσική του είτε σε στίχους δικούς του είτε συνεργαζόμενος με άλλους σπουδαίους ποιητές και στιχουργούς όπως ο Μάνος Ελευθερίου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο Γιώργος Θέμελης και άλλοι.
Η ηχογράφηση του διπλού αυτού cd έγινε κατά τη διάρκεια των δυο συναυλιών που δόθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2008 στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού για τους σκοπούς της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί».
Καλεσμένοι στις δύο ξεχωριστές βραδιές ήταν ο Κώστας Μακεδόνας, η Μελίνα Ασλανίδου, η Δέσποινα Ολυμπίου και η μικρή κόρη του Σταύρου Μαρία Κουγιουμτζή που ερμήνευσαν με σεβασμό και αγάπη μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα σπουδαία τραγούδια του συνθέτη, ενώ τους συνόδευσαν δεκαπέντε εξαιρετικοί μουσικοί. Την ενορχήστρωση των τραγουδιών επιμελήθηκε ο Γιώργος Νταλάρας μαζί με τον Κώστα Γανωσέλη.
Η αποτύπωση των συναυλιών αυτών σε cd είναι μοναδική στιγμή μουσικά και συναισθηματικά για τον Γιώργο Νταλάρα και όπως ο ίδιος λέει:
«Τα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή με γεμίζουν πάντα με χαρά, συγκίνηση και δύναμη, ιδιαίτερα αυτές τις δυο βραδιές τιμής και αγάπης στον ίδιο και στο έργο του. Και με αυτή την αφορμή θέλω να τον ευχαριστήσω ακόμη μια φορά για την ανεκτίμητη προσφορά του, για τα τραγούδια του που σφράγισαν μια ολόκληρη εποχή. Τραγούδια με αυθεντικό λαϊκό χρώμα, καθαρά νοήματα και αλήθειες που στήριξαν και ένωσαν πολύ κόσμο με κοινό κώδικα.
Θέλω να μιλήσω για την πνευματικότητά του, την ομορφιά της ψυχής του, το ήθος του, την αλήθεια του ακόμα και την καθημερινότητά του, που ήταν εικόνα και ομοίωση της τέχνης του και θέλω να εκφράσω άλλη μια φορά δημόσια, τον θαυμασμό μου και την τεράστια ευγνωμοσύνη μου.
Ο Σταύρος Κουγιουμτζής ήταν ένας μεγάλος συνθέτης, ένας σπουδαίος μουσικός, ένας ξεχωριστός άνθρωπος, που αντίθετα με την εποχή όσο περνούν τα χρόνια τόσο θα μεγαλώνει η αξία του έργου του. Και για μένα δάσκαλος και μεγάλος φίλος, γιατί του οφείλω σχεδόν το ξεκίνημά μου, έτσι όπως το ονειρεύτηκα. Αναπάντεχα μπήκε στη ζωή μου όταν ήμουν μικρό παιδί, αδύναμο και με προίκισε με τα τραγούδια του, μ’ αγκάλιασε με τη στοργή του και την αγάπη του. Είναι σίγουρο ότι η σχέση μου και η ταύτισή μου με τα τραγούδια του με έκαναν καλύτερο μουσικό. Και έφυγε πρόωρα, αναπάντεχα πάλι, αφήνοντας πίσω του να αιωρούνται στη θολή ατμόσφαιρα των ημερών μας τα φωτεινά τραγούδια του κομμάτια της ευγενικής και εύθραυστης καρδιάς του.
Γιώργος Νταλάρας
Υ.Γ. Είναι ιδιαίτερη χαρά για μένα που στη σκηνή του Ηρωδείου συμμετείχε και η Μαρία Κουγιουμτζή, η κόρη του Σταύρου γεγονός που ήταν και δική του επιθυμία.
http://img18.imageshack.us/img18/3192/coverbwz.jpg
http://img138.imageshack.us/img138/106/jvl3457.jpg
-----------------
(Γιώργος Νταλάρας - 23/1/2010)
Ορφέας | www.e-orfeas.gr
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Dalarofili στις 21-12-2010 00:12 ]
«Ο ουρανός φεύγει βαρύς» «Πουκάμισο το θαλασσί», «Δεν έχω μάτια να σε δω»,
Είχαν δεν είχαν την κάναν την "πατάτα" τους στο δελτίο τύπου...Το ίδιο τραγούδι με διαφορετικούς τίτλους.
To cd στη Θεσσαλονίκη κυκλοφόρησε και περιέχει τα τραγούδια:
cd1
1)Σ'αυτή την πόλη
2)Οι ελεύθεροι κι ωραίοι
3)Ο ουρανός φεύγει βαρύς
4)Το πρώτο περιστέρι (Γ.Νταλάρας-χορωδία*)
5)Όταν ανθίζουν πασχαλιές (Γ.Νταλάρας-χορωδία*)
6)Θά'ταν 12 του Μάρτη (Μ.Κουγιουμτζή-β'φωνή:Γ.Νταλάρας)
7)Μ'έκοψαν με χώρισαν στα δυο
8)Του κάτω κόσμου τα πουλιά
9)Τρελοί και άγγελοι (Ντύλαν Τόμας)
10)Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά
11)Στα χρόνια της υπομονής (Δ.Ολυμπίου-β'φωνή:Γ.Νταλάρας)
12)Δίψασα στην πόρτα σου (Δέσποινα Ολυμπίου)
13)Κάποιος χτύπησε την πόρτα
14)Έτσι είναι οι άνθρωποι
15)Ήταν πέντε ήταν έξι
16)΄Ολα καλά
17)Κάπου νυχτώνει
cd2
1)Ξενάκι είμαι και θα'ρθώ (Γ.Νταλάρας-χορωδία*)
2)Μoυ δωσ'ο Πλάστης την καρδιά
3)Χρόνια σαν βροχή (Μελίνα Ασλανίδου)
4)Ήθελα νά'μουνα πουλί (Κ.Μακεδόνας-β'φωνή:Δ.Ολυμπίου)
5)Ήσουν ωραία (Κώστας Μακεδόνας)
6)Πως να σου πω (Μαρία Κουγιουμτζή)
7)Όμως δεν ξέρω (Μελίνα Ασλανίδου)
8)Τα μαύρα κοροϊδεύεις (Μελίνα Ασλανίδου)
9)Το πουκάμισο το θαλασσί
10)Χάντρα στο κομπολόι σου
11)Νά'μουν ο Μεγαλέξανδρος (Κ.Μακεδόνας-Γ.Νταλάρας)
12)Νά'τανε το '21 (Κ.Μακεδόνας-Γ.Νταλάρας)
13)Δίχως την καρδούλα σου
14)Αυγερινό παράπονο (Κ.Μακεδόνας-Γ.Νταλάρας)
15)Το σακάκι μου κι αν στάζει
16)Στα ψηλά τα παραθύρια (Τα ματόκλαδά σου κλείνεις) (Κ.Μακεδόνας-Γ.Νταλάρας)
17)Κάποιον άλλον φίλησες (Κώστας Μακεδόνας)
18)Η αγάπη μου για σένα (Μ.Ασλανίδου-Δ.Ολυμπίου)
19)Είναι πια καιρός (Κ.Μακεδόνας-Γ.Νταλάρας-Μ.Ασλανίδου-Δ.Ολυμπίου)
20)Δώσε μου το χέρι σου (Παράπονο)
21)Βασανάκι βασανάκι
22)Πού'ναι τα χρόνια
23)Μικραίνει ο κόσμος
24)Τώρα που θα φύγεις
25)Μη μου θυμώνεις μάτια μου (Γ.Νταλάρας-χορωδία**)
*χορωδία:Κ.Μακεδόνας-Μ.Ασλανίδου-Δ.Ολυμπίου-Απ.Βαλαρούτσος
**χορωδία:Κ.Μακεδόνας-Μ.Ασλανίδου-Δ.Ολυμπίου-Μ.Κουγιουμτζή-Απ.Βαλαρούτσος
Μόνο που διάβασα τους τίτλους των τραγουδιών .... ανατρίχιασα !!! Τα περισσότερα από αυτά είναι .... περίπου της ίδιας ηλικίας με εμένα [κάποια γράφτηκαν λίγα χρόνια πριν γεννηθώ, κάποια λίγα χρόνια μετά κλπ]. Με τη διαφορά, όμως, ότι εγώ μεγαλώνω αλλά αυτά .... διατηρούν ακόμη και μέχρι σήμερα τη "φρεσκάδα" τους και το νεανικό πνεύμα τους, όπως τότε που πρωτοβγήκανε ....
Πράγματι, η συνεργασία του Κουγιουμτζή με τον Νταλάρα ήταν μια από τις πλέον ευτυχέστερες συγκυρίες του ελληνικού τραγουδιού !!! Από τη μια ο αλησμόνητος πολύ σπουδαίος συνθέτης και άνθρωπος γεμάτος εμπειρία και 'σοφία" όχι μόνο σε "μουσικό" αλλά και σε "κοινωνικό επίπεδο" [μού έχει μείνει αυτό που 'χε πει σε μια συνέντευξή του : παρόλο που μεγάλωσε σε φτωχική συνοικία της Σαλονίκης του '30 και του '40, χτισμένη με .... ντενεκεδόσπιτα {!!!}, εντούτοις ζήτησε από τους γονείς του να τον στείλουν να μάθει πιάνο !!! ] !!! Κι από την άλλη, ένας νέος και ενθουσιώδης τραγουδιστής. Και παραδίπλα, πολύ αξιόλογοι στιχουργοί, όπως ο Άκος Δασκαλόπουλος και ο Κώστας Κινδύνης [δυστυχώς και οι δύο δεν είναι, πια, εν ζωή], ενώ όπου και ο ίδιος ο Κουγιουμτζής έγραψε στίχους ... έκανε "θαύματα".
Αποτέλεσμα : Να γραφτούν και να ερμηνευθούν μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του ελληνικού τραγουδιού. Τραγούδια γεμάτα "φρσκάδα", ζωντάνια, αγάπη για τη ζωή .... τραγούδια που υμνούσαν τις απλές στιγμές της καθημερινότητας του ελληνικού βίου με αισιόδοξη ματιά και χωρίς να κλαψουρίζουν ...
Όσο για μένα .... όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, τόσο θυμάμαι αυτά τα τραγούδια !!! Από τις κασέτες που είχε ο πατέρας μου στο αυτοκίνητο και, όποτε πηγαίναμε οικογενειακή εκδρομή, η μουσική υπόκρουση του ταξιδιού ήταν : "Όταν ανθίζουν Πασχαλιές", "Κάπου νυχτώνει κι ο ήλιος παγώνει", "Ήταν πέντε, ήταν έξι κι έγιναν εφτά", "Τώρα που θα φύγεις πάρε μαζί σου για φυλαχτό" κλπ κλπ .....
Πού θέλω να καταλήξω ..... Αυτά τα τραγούδια αξίζει τον κόπο να τα ανακαλύψει κάποιος ΚΑΙ από τις αυθεντικές / στουντιακές ηχογραφήσεις τους [τέλη 60ς / αρχές 70ς] !!! Για να μπορέσει, ίσως, να "κατανοήσει" και το κλίμα της εποχής κατά την οποία γράφτηκαν .... ή, ακόμη, για να διαπιστώσει ότι, ακόμη και σήμερα, όχι μόνο τα τραγούδια, αλλά και ο τρόπος που ηχογραφήθηκαν, παραμένουν "επίκαιρα" ....
Πόσο μετανιώνω που δεν πήγα σε αυτές τις παραστάσεις.....
Καλή μας ακρόαση.
Από την Κυριακή 9 Ιανουαρίου το διπλό cd μαζί με το dvd θα διανεμηθεί από την Real News
Το διπλό αυτό άλμπουμ είναι από την αρχή μέχρι το τέλος, από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία ένα μουσικό διαμάντι και ένα σημείο αναφοράς στον Κουγιουμτζή.
Προσπαθώ να ξεχωρίσω κάποια τραγούδια και να γράψω και γι αυτά αλλά είναι δύσκολο γιατί είναι όλα τόσο ωραία εκτελεσμένα που είναι στο ίδιο επίπεδο και αν ξεχωρίσεις ένα, πιστεύω οτι θα αδικήσεις κάποιο άλλο. Συναισθηματικά μία κλίμακα πάνω από τα υπόλοιπα πιστεύω μπαίνει το "Του κάτω κόσμου τα πουλιά".
Η ορχήστρα εξαιρετική, οι ενορχηστρώσεις φρεσκαρισμένες, στο ύφος και στο τέμπο που πρέπει για ζωντανό. Οι ερμηνευτές ένας κι ένας. Πέρα από τον Νταλάρα που δεν μου αρέσει πια να λέω τα ίδια και τα ίδια, ακούσαμε έναν εξαιρετικό Κώστα Μακεδόνα και μία υπέροχη Μελίνα Ασλανίδου. Όσοι με ξέρετε, γνωρίζετε οτι χρησιμοποιώ με μέτρο κοσμητικά επίθετα τέτοιου μεγέθους, οπότε καταλαβαίνετε πόσο ενθουσιάστηκα με το άλμπουμ.
Όσον αφορά τις εκτελέσεις και τα σχόλια που ακούστηκαν υπέρ των πρώτων εκτελέσεων και κατά επανεκτελέσεων σαν αυτές:
Συμφωνώ με την άποψη οτι οι πρώτες εκτελέσεις έχουν την αυθεντικότητα της εποχής και την άποψη του συνθέτη για την ενορχήστρωση. Αλλά πιστεύω πως αφενός σε αυτόν τον δίσκο όλες οι ενορχηστρώσεις έγιναν με σεβασμό στις πρώτες εκτελέσεις και με μία διάθεση «φρεσκαρίσματος» από την οποία γνωρίζουμε ότι διέπεται ο Νταλάρας και με την οποία συμφωνώ και αφετέρου πως υπάρχουν ορισμένες εκτελέσεις που είναι καλύτερες από τις αρχικές. Δε θα πω πως σε αυτές είναι το "Του κάτω κόσμου τα πουλιά" που ίσως περιμένατε γιατί το εξυμνούσα από την πρώτη μέρα, γιατί από εδώ λείπει η δεύτερη φωνή που στην πρώτη εκτέλεση το στέλνει το κομμάτι σε άλλο γαλαξία. Υπάρχουν όμως άλλα, προσωπικά έχω ξεχωρίσει μέχρι τώρα δύο. Επιφυλάσσομαι και για άλλα, γιατί είναι ακόμα "άγουρο" στα αυτιά μου.
Προσέξτε το "Ξενάκι" και το "Όμως δεν ξέρω".
Το Ξενάκι από αυτήν την εκτέλεση το λάτρεψα, αν και ομολογώ πως δεν το είχα στα αγαπημένα μου παλιότερα. Μετράει και ο Νταλάρας βέβαια που το αναδεικνύει το κομμάτι ερμηνευτικά και ενορχηστρωτικά. Προσέξτε την ορχήστρα κάτω από τη φράση "Ξενάκι είμαι και θα ρθω στο στρώμα σου να κοιμηθώ". Πιστεύω πως η εκτέλεση εδώ είναι πολύ καλύτερη από την πρώτη.
Το "Όμως δεν ξέρω" έτσι όπως ξεκινάει κλιμακωτά στην αρχή με τα τύμπανα και κρουστά, μετά τα μπουζούκια (νομίζω ακούγεται και μπαγλαμαδάκι) και μετά "σκάει" όλη η ορχήστρα, είναι αριστούργημα. Απίστευτο, μαγικό! 30 φορές άκουσα μόνο την εισαγωγή!! Αλλά και η Μελίνα είναι εξαιρετική! Της πάνε γάντι τα τραγούδια και η ίδια το καταλαβαίνει πιστεύω, και τα ερμηνεύει τέλεια!
Σαν μοναδικό αρνητικό του δίσκου θα τόνιζα το γεγονός πως κάποια τραγούδια που άξιζαν το 3λεπτο μέσα στον δίσκο, δηλαδή να ειπωθούν ολόκληρα, πέρασαν μέσα σε ποτ-πουρί. Θεωρώ για παράδειγμα ατόπημα να περάσει μέσα σε ποτ πουρί το «Δώσε μου το χέρι σου» και το «Βασανάκι βασανάκι». Τέλος το «Μου ‘δωσε ο πλάστης την καρδιά» αφού το έφτιαξε που το έφτιαξε στο στούντιο, ας έβαζε τουλάχιστον και το ενδιάμεσο ταξίμι…όταν το ακούς το περιμένεις και όταν δεν έρχεται μου λείπει!!
Συνοψίζοντας πιστεύω πως πρόκειται για έναν δίσκο που αξίζει να υπάρχει, περνάει τα τραγούδια στις νέες γενιές μέσα από έναν σύγχρονο ήχο και τα επαναφέρει στο –ευρύ- προσκήνιο, γιατί από τους φίλους της μουσικής αυτά τα τραγούδια δεν ξεχάστηκαν ποτέ. Ένα –σύντομο- αλλά περιεκτικό σημείο αναφοράς στον Κουγιουμτζή και το έργο του.
