Θα αισθανόμουν πολύ ωραία, να έτρωγα στο συγκεκριμένο σουβλατζήδικο, που αναφέρθηκε στην εκπομπή και συγχρόνως να ήταν ανοιχτό το ραδιόφωνο του σουβλατζή, ώστε να άκουγα ωραία μουσική και τραγούδια του ραδιοφωνικού σταθμού.
Αντίθετα, θα αισθανόμουν πολύ άσχημα, αν συνέβαινε στο συγκεκριμένο σουβλατζή ή σε οποιοδήποτε σουβλατζή, όπως αναφέρθηκε στην εκπομπή, να υποχρεωθεί να πληρώσει πνευματικά δικαιώματα, αν τα ακούσει κάποιος μάρτυρας και ισχυριστεί στο δικαστήριο ότι τα άκουσε, από το ανοιχτό ραδιόφωνο.
Αισθάνομαι πλέον ότι για να παίξω τα κομμάτια πιάνου που μου έχει μάθει η δασκάλα μου, θα πρέπει να κλείσω ερμητικά τις πόρτες και τα παράθυρα και να μονώσω πλήρως με παπλώματα, επειδή κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι παίζω κομμάτια κάποιων, μέσα στο 99% των συνθετών (όπως αναφέρθηκε), τα δικαιώματα των οποίων ισχυριστεί ότι εκπροσωπεί κάποιος φορέας, και ότι το παίξιμό μου στο πιάνο θεωρείται "δημόσια μετάδοση".
Μου θυμίζει το έργο "Ο Πιανίστας", όταν ο πρωταγωνιστής είχε βρεί άσυλο σε κάποιο σπίτι και παρόλο που είχε μπροστά του ένα πιάνο, δεν τολμούσε να το αγγίξει για να μην προδωθεί και τον συλλάβουν".
Μου θυμίζει επίσης "Το ημερολόγιο της Άννας Φράνκ".
Μην απορούμε που βλέπουμε στα τράμ, μετρό, λεωφορεία, στο δρόμο νέα παιδιά, τα οποία ακούν το mp3 τους, ..... ευτυχισμένα που δεν διατρέχουν τον κίνδυνο να συλληφθούν για παράνομη ακρόαση μουσικής παράνομα μεταδιδόμενης από το ραδιόφωνο κάποιου σουβλατζίδικου, που δεν θα έχει να πληρώσει δικαιώματα σε κάποιο συγγενή μουσικοσυνθέτη, αν ισχυριστεί κάτι τέτοιο ένας τυχαίος μάρτυρας, άν φυσικά είναι αλήθεια αυτά που αναφέρθηκαν στην εκπομπή.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : NikosVy στις 30-04-2012 00:15 ]
