Καλησπέρα!
Βλέπω ότι γίνεται εκτενής λόγος στο forum σχετικά με την ΑΕΠΙ και με την έννοια της πνευματικής και ηθικής ιδιοκτησίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε την απαγόρευση αναπαραγωγής ενός τραγουδιού από ένα συγκεκριμένο πολιτικό ακροδεξιό χώρο. Η γνώμη επικεντρώνεται σε δύο σημεία.
Πρώτον, εφόσον η Ναταλία Ρασούλη, αναμφίβολλα είναι η διαχειρίστρια του πνευματικού έργου του πατέρα έχει κάθε δικαίωμα να επέμβει, να επιτρέψει ή να απαγορεύσει την αναπαραγωγή μελοποιημένων στίχων του πατέρα της. Το θέμα λοιπόν είναι αν το έπραξε γαι το σωστό λόγο ή όχι.
Δεύτερον, αυτή η επέμβαση στη συγκεκριμένη περίπτωση έγινε ορθότατα. Αν επρόκειτο να απαγορεύσει την αναπαραγωγή του τραγουδιού σε μία εκδήλωση πολιτιστικού περιεχομένου, ίσως θα φαινόταν παράλογο. Όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε για τη συγκέντρωση μιας ακροδεξιάς και βίαιας οργάνωσης.
Είναι γνωστό πως ο Μανώλης Ρασούλης, ανήκε στον ευρύτερο αριστερό χώρο κι ήταν βαθειά ανθρωπιστής. Το να χρησιμοποιεί μία πολιτική οργάνωση με ιδεολογικό περιεχόμενο σαν της ΧΑ, που απλώς προσπάθησε να κάνει σλόγκαν το ρεφραίν για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της να λαϊκίσει και να σπείρει ακόμη περισσότερο μίσος. Άραγε κανείς από τους "βαθυστόχαστους" Χρυσαυγίτες δεν πρόσεξε το στίχο που λέει: Η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά ???
