Είναι θέμα εγκεφάλου (υπάρχουν εκατοντάδες άρθρα στο διαδίκτυο –γράψτε πχ ‘’ musical improvisation and the brain’’ …).
Υπάρχουν μουσικοί ταλαντούχοι που δεν ξέρουν καν να διαβάσουν παρτιτούρα που αυτοσχεδιάζουν για ώρα ή βγάζουν δικά τους κομμάτια το ένα μετά το άλλο χωρίς προηγουμένως να έχουν κάνει κάποια προετοιμασία (πχ βιολιτζήδες , ζουρνατζήδες.... στα πανυγύρια μπορούν να παίζουν για ώρες σόλο , ταξίμια και αυτοσχεδιασμούς , που μπορεί να μοιάζουν μεταξύ τους, όμως ακούγονται ωραία στα αυτιά των θαμώνων, που τους ξεσηκώνουν και αρχίζουν να ''νταρίζουν'' - παλιά - και σήμερα σε μερικές περιπτώσεις- κολλώντας χαρτονομίσματα στο μέτωπο ).
Όταν ξέρεις να διαχειρίζεσαι καλά την κλίμακα σ’ ένα όργανο τότε το σόλο είναι σίγουρο. Εγώ το έχω διαπιστώσει περισσότερο με τη φυσαρμόνικα παρά με την κιθάρα μου , όπου πχ με βάση ένα ταξίμι , ή ένα Lick/ Riff , γνωστό από κάποιοι τραγούδι , μπορώ να το παίξω θέτοντας δικές μου επιπλέον νότες ή αφαιρώντας νότες από το πρωτότυπο. (ΠΟΤΕ όμως αν πχ το ηχογραφήσω και μου ζητηθεί να ξαναπαίξω ακριβώς το ίδιο σόλο δεν θα είναι ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο ). Είναι πολύ γνωστοί οι αυτοσχεδιασμοί ειδικά στα Blues & Jazz εδώ όως από μουσικούς σπουδαγμένους.
