535 online · 210.840 μέλη
Καλησπέρα! Είμαι 17 χρονών και τον Ιούνιο δίνω εξετάσεις για το πτυχίο του πιάνου. Με ενδιαφέρει πολύ η μουσική σαν επάγγελμα, κυρίως στο επίπεδο της εκτέλεσης, όχι τόσο της διδασκαλίας. Του χρόνου δίνω πανελλήνιες και δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι θέλω να ακολουθήσω. Από τα μουσικά τμήματα με ενδιαφέρει κυρίως το Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του ΠΑΜΑΚ γιατί από όσο κατάλαβα μόνο αυτό και το Ιόνιο παρέχουν σπουδές στο όργανο (το Ιόνιο δεν το σκέφτομαι τόσο λόγω τοποθεσίας).
Ωστόσο αναρωτιέμαι αν αξίζει να σπουδάσω μουσική ενώ μπορώ να εργαστώ ως μουσικός και με το ωδειακό πτυχίο (έχω επίσης και πτυχίο αρμονίας). Μου έχει γίνει ήδη πρόταση από το ωδείο μου να εργαστώ εκεί μόλις τελειώσω και σκέφτομαι αν θα ήταν καλύτερο να σπουδάσω κάτι άλλο και να ασχοληθώ με τη μουσική παράλληλα.
Αν υπάρχει κάποιος απόφοιτος του συγκεκριμένου τμήματος θα το εκτιμούσα αν μπορούσε να με κατατοπίσει λίγο ως προς την ποιότητα των σπουδών και το αν προσφέρει μεγαλύτερη κατάρτιση από τις ωδειακές σπουδές.
Αμφιταλαντεύομαι λίγο γιατί μπορώ να επιδιώξω και σχολές με υψηλότερη βάση (ενδιαφέρομαι και για την ψυχολογία). Φυσικά και δεν πιστεύω ότι αυτό είναι ορθό κριτήριο επιλογής, όμως μήπως θα ήταν καλύτερα να σπουδάσω κάτι πιο "σίγουρο" μιας και η μουσική (κυρίως στην Ελλάδα) δεν έχει και τεράστιες προοπτικές σήμερα; Επίσης είναι εξαιρετικά δύσκολο από ό,τι βλέπω να πετύχει κανείς ως σολίστ (μιας και το πιάνο είναι κυρίως σολιστικό όργανο) και η δουλειά του καθηγητή δε μου φαίνεται πολύ ελκυστική, γι'αυτό και φοβάμαι πως ίσως μετανιώσω την επιλογή μου αργότερα.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας, κάθε άποψη ευπρόσδεκτη!
Καλησπέρα,
αν δε σε ενδιαφέρει να βγάλεις λεφτά από τις σπουδές σου, τότε μπορείς να πας να σπουδάσεις μουσικής επιστήμης και τέχνης.
Το πτυχίο οργάνου κ αρμονίας αρκούν για να διδάξεις. Αλλά οι σπουδές στο όργανο που θα έκανες στο Ιόνιο ή στο ΠΑΜΑΚ, δεν έχουν να σου προσφέρουν κάτι παραπάνω, τουλάχιστον όσο αφορά αυτό.
Ένα δίπλωμα οργάνου χρειάζεσαι αν σε ενδιαφέρει το σολιστικό τμήμα και όχι απλά η διδασκαλία.
Θα σε συμβούλευα να ακολουθήσεις μια σχολή ( όπως ανέφερες την ψυχολογία ) διότι η μουσική περνάει φοβερή κρίση, όσο αφορά στην επαγγελματική αποκατάσταση κ από κει κ πέρα αν το αγαπάς τόσο πολύ μπορείς να το κάνεις παράλληλα ( πχ να συνεχίσεις μετά το πτυχίο σου κ για δίπλωμα οργάνου).
Με αυτό τον τρόπο θα εξασφάλιζες κάπως καλύτερα το μέλλον σου ( πάντα θα έχουμε ψυχολογικά προβλήματα κ πάντα θα δίνουμε χρήματα σε ψυχολόγους ) κ αν δεις πως σε "παίρνει" μπορείς να εξασκείς κ το πιάνο ταυτόχρονα.
Αυτή τη συμβουλή θα έδινα στο παιδί μου κ σου το λέει αυτό άνθρωπος που στην ηλικία σου ήδη δούλευε σε ωδείο.
Ότι και να αποφασίσεις σου εύχομαι καλή επιτυχία στις εξετάσεις ( κ του πιάνου κ του σχολείου ) και καλή τύχη γενικότερα.
Jmilian πολλά συγχαρητήρια στον καθηγητή σου!χαιρομαι να βλέπω ότι αυξανόμαστε όλο και περισσότερο όσοι θεωρούμε το χρήμα σαν την πιο άθλια και ηλίθια ''εφεύρεση''ever!Eννοείται stelios-7 ότι θα διαλέξεις βάσει του τι σου αρέσει περισσότερο,κι όχι βάσει των λεφτών.Αν πάς με κριτήριο το δεύτερο,δε θα σαι ευτυχισμένος.
Συμφωνώ με όσα λένε οι φίλοι, αν δε κάνει κάποιος αυτό που αγαπάει δε θα είναι ποτέ ευτυχισμένος.
Δεν έχω σκοπό να θίξω κάποιον, ούτε να έρθω σε αντιπαράθεση.
Σέβομαι απόλυτα τις απόψεις και κάτω από ιδανικές συνθήκες θα ήμουν υπέρμαχος αυτών,αλλά δυστυχώς υπάρχει κ η πρακτική πλευρά των πραγμάτων.... οι λογαριασμοί δε πληρώνονται με ευτυχία... Το ιδανικό φυσικά είναι να το συνδυάσεις. Αλλά πόσοι μπορούν να το κάνουν αυτό;
Επίσης θα μου άρεσε πάρα πολύ η μουσική να μην είναι εμπορεύσιμο είδος, όπως και πολλά άλλα πράγματα. Η τέχνη γενικά, θα έπρεπε να είναι δικαίωμα όλων κ όχι προνόμιο λίγων.
Συγχωρήστε με που μιλάω τόσο πολύ πρακτικά, δεν είναι κάτι που θέλω. Είναι απλά η πραγματικότητα, τουλάχιστον όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ.
Κάποιος που πχ έχει σπουδάσει γιατρός, μπορεί να ασχοληθεί και ερασιτεχνικά με αυτό που αγαπάει, τη μουσική ή τη ζωγραφική ή οτιδήποτε άλλο και να το έχει σαν part time job.
Κάποιος που έχει σπουδάσει αποκλειστικά μουσική ή ζωγραφική, δε μπορεί να κάνει τίποτε άλλο ( εκτός αν πάει να σπουδάσει & κάτι ακόμα, αλλά πόσο χρόνο και χρήμα μπορεί να διαθέσει κάποιος για τόσες σπουδές; ).
Η αλήθεια είναι πως θα μου άρεσε να τα βλέπω όλα ρομαντικά και ρόδινα και να λέω follow your heart, αλλά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, τη δεδομένη στιγμή, τίποτα δεν είναι ρόδινο, ούτε ρομαντικό και πιστεύω πως είναι σημαντικό να κάνουμε προσεκτικά βήματα, ειδικά σε θέματα που ενδεχομένως καθορίσουν όλη μας τη ζωή.
Εύχομαι να μπορούμε όλοι μας να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και να ζούμε από αυτό, εάν αυτή είναι επιλογή μας.
Τα έκανα όλα όσα λες και ακόμα περισσότερα. Οπότε καταλαβαίνω απόλυτα τι λες. Το θέμα είναι αν όντως κάποιος είναι έτοιμος να θυσιάσει πολλά πράγματα για το όνειρό του.
Το παλικάρι, αν αντικειμενικά ζούσε κι ανέπνεε για τη μουσική όπως κάποιοι από μας, δε θα είχε αμφιβολίες. Θα έκανε αυτό που ήθελε και δε θα ρωτούσε κανένα. Η δίψα που έχει κάποιος για την τέχνη του, είναι ο μόνος οδηγός που χρειάζεται.
Μπορεί να κάνω και λάθος και να ζει για τη μουσική του. Δε τον ξέρω προσωπικά, υποθέσεις κάνω με βάση τα δεδομένα.
Η πρακτική σκέψη είναι αυτή που θα σε ταΐσει στο μέλλον, ελάχιστοι είμαστε που καταφέραμε να κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρα μας και να θυσιάσουμε τα πάντα γι'αυτό.
Και ρωτάω, πόσους ξέρεις γύρω σου που κάναν ότι απαιτούνταν να γίνει για να πραγματοποιήσουν ένα όνειρο; Ελπίζω να ξέρεις.
Οι περισσότεροι συμβιβάζονται και το όνειρο παραμένει όνειρο μέχρι να κάνουν παιδιά και να βγάλουν τα απωθημένα τους εκεί.
Και κάτι ακόμα, το παιδί λέει πως θέλει να γίνει σολίστ. Δε λέω πως δε μπορεί να γίνει, αλλά πόσους πιανίστες ή οποιουδήποτε οργάνου σολίστ γνωρίζεις που να ζουν καθαρά από αυτό;
Εκτός από τον Κορκολή που αυτός έκανε μια καλή μπάζα με τα ποπ και κατόπιν άρχισε να κάνει αυτό που ήθελε εξ αρχής, να παίζει με συμφωνικές ορχήστρες σε όλο τον πλανήτη. Και φυσικά ακόμα γράφει μουσική & κάνει ενορχηστρώσεις για διάφορους τραγουδιστές για να μπορεί να ζει.
Επίσης το τελευταίο πράγμα που θέλω να πω, είναι το κατά πόσο έχει βάση το όνειρο του οποιουδήποτε.
Το ότι κάποιος κατάφερε να πάρει το πτυχίο ενός οργάνου ( ειδικά στην Ελλάδα ) δεν μου λέει τίποτα.
Ξέρουμε άλλωστε με ποιο τρόπο έχει πάρει πτυχία πολύς κόσμος και κατά πόσο αντιπροσωπεύουν τις γνώσεις και το επίπεδο παιξίματος.
Έχω μαθητή αυτή τη στιγμή, που έκανε 8 χρόνια κιθάρα σε πολύ γνωστό ωδείο στο Χαλάνδρι και το παίξιμό του δε πλησιάζει ούτε Α' κατωτέρας, αλλά τα χαρτιά γράφανε Γ' μέση.....αλλά στον ίδιο και στους γονείς του λέγανε πως είναι μεγάλο ταλέντο και προχωράει...κι εντωμεταξύ τους τα παίρνανε κανονικά....
Αφού λοιπόν δεν έχω ακούσει κάποιον να παίζει, δε μπορώ να του πω : παράτα τα όλα, μη σπουδάσεις κάτι πρακτικό, ασχολήσου με τη μουσική, ειδικά όταν αυτός ο κάποιος έχει αμφιβολίες από μόνος του.
Ο πιο καλός τρόπος να μάθεις αν αξίζεις είναι να μάθεις το πρόγραμμα εισαγωγής σε ένα καλό μουσικό πανεπιστήμιο του εξωτερικού, πχ. Berklee ή King's College London και να στείλεις αίτηση. Σε ακούν και σου λένε αν έχεις μέλλον στη μουσική. Εκεί που είναι αντικειμενικά τα πράγματα, όπου υπάρχουν πραγματικοί μουσικοί, όχι κάποιοι κακομοίρηδες ωδειούχοι (ιδιοκτήτες ωδείων), μπορεί κάποιος να μάθει αν έχει τα φόντα να γίνει σολίστ κλπ.
Χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη!
Γεια σας και πάλι, χρόνια πολλά!
Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.
Θέλω να ξεκαθαρίσω αρχικά ότι το δίλημμα μου δεν αφορά το αν θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική μετέπειτα - φυσικά και θέλω, αλλιώς δεν θα το σκεφτόμουν καν. Το θέμα μου είναι, όπως είπα, πως με ενδιαφέρει μόνο η εκτέλεση, και γι αυτό αναρωτιέμαι αν αξίζει να επιλέξω τη μουσική ως πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Φαντάζομαι πως το να πετύχει κανείς ως σολίστ έγγειται στην προσωπική προσπάθεια, το πανεπιστήμιο θα βοηθήσει ουσιαστικά;
Δε νομίζω πως το να σκέφτομαι να ασχοληθώ και με κάτι άλλο παράλληλα υπονομεύει την αγάπη που έχω για τη μουσική. Όπως είπα το επάγγελμα του καθηγητή της μουσικής δεν με έλκει, οπότε αν δεν επιτύχω ως σολίστ, θα εγκλοβιστώ σε ένα επάγγελμα που δε θα με γεμίζει και αποτελεσματικά, δεν θα το κάνω και καλά.
Έτσι λοιπόν αν δεν σπουδάσω κάτι άλλο τώρα, δεν θα έχω επιλογές αργότερα.
Δε θέλω να αποφασίσω επιπόλαια, καλά θα ήταν να είμαι απόλυτα σίγουρος γι αυτό που θέλω να ακολουθήσω, ωστόσο δεν είμαι.
[ τροποποιήθηκε από τον/την stelios-7, 04-05-2016 09:08 ]
Μου κάνει εντύπωση που στα 17 σου είσαι τόσο απόλυτος για το ότι θέλεις μόνο το σολιστικό κομμάτι,και δεν σκέφτεσαι ας πούμε και τη σύνθεση τουλάχιστον σαν μέρος του σολιστικού.Δε μπορείς να ξέρεις απο αυτη την ηλικία αν θα σου προκύψει επιθυμία να ασχοληθείς και με αυτο.Αν πάρω όμως ως δεδομένο,ότι όντως είσαι ξεκάθαρος και αποφασισμένος ότι θέλεις να γίνεις σολίστας και μόνο αυτό,τότε όπως ήδη θα ξέρεις είναι πρακτικά αδύνατον να ασχοληθείς παράλληλα και με κάτι άλλο.Δε θα χεις χρόνο δηλαδή να το κάνεις.Πιστεύεις ότι οι μεγάλοι σολίστες ασχολούνται με την ερμηνεία part time?Είναι σίγουρο ότι το 24ωρο θα ναι λίγο γι'αυτούς,και θα ναι λίγο και για σένα.Όμως κάντο,αφού είναι αυτό που θέλεις,και μην σκέφτεσαι τι θα γίνει αν δεν το καταφέρεις.Αξίζει η προσπάθεια γιατί αλλιώς θα σου μείνει απωθημένο και θα το κάνεις έτσι κι αλλιώς αργότερα στη ζωή σου εγκαταλέιποτανς αυτο το ''άλλο''που θα χεις επιλέξει να σπουδάσεις.Άρα μόνο χρόνο θα χεις χάσει.Αν λοιπον νιώθεις το πιάνο ότι ειναι ένας μαγνήτης που σε κολλάει πάνω του,μην σκεφτείς τίποτα άλλο.Ξαναλέω ότι είσαι 17,και έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου να κάνεις ή να προσπαθήσεις να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα.Κι αν δεν το καταφέρεις πχ σε μια δεκαετία απο τώρα,διαλέγεις στα 27 την εναλλακτική.Αν ήμουν στη θέση σου,αυτό θα έκανα.
[ τροποποιήθηκε από τον/την CROSS, 04-05-2016 13:58 ]
