Αν υποθεσουμε πως μετα τον 18ο αιωνα η εξελιξη των οργανων παρεμεινε σταθερη ( ιδιαιτερα στα οργανα ορχηστρας, τα οποια απλως αλλαζουν καποια σημεια, οχι ομως και ολοκληρη τη δομη τους ), τοτε πρεπει να δεκτουμε πως απο τον 20ο αιωνα η αναβιωση και η εξελιξη της οργανοδομης, ειναι σημαντικη.
Σιγουρα, δεν θα παρουν βραβειο σχεδιασμου, ομως προκειται για οργανα τα οποια "μιμουνται" τη τεχνικη ενος πραγματικου οργανου. Και στην περιπτωση της τρομπετας, μιλαμε για ενα αρκετα "δυστροπο" οργανο, που ο ψηφιακος εγκεφαλος θα χρειαστει εκατονταδες παραμετρους για να προσομοιωσει τον ηχο.
Προσωπικα το θεωρω σαν ενα βημα "μπροστα" στην εξελιξη των οργανων. Ενα τετοιο οργανο θα μπορουσε να λυσει τα χερια ηχοληπτων σε ενα live, εκτελεστων ( συντηρηση, αγορα μερων του οργανου κλπ ) καθως και του κοινου, το οποιο θα εβλεπε κατι πρωτοτυπο ( οπως το ηλεκτρικο βιολι, που για ενα διαστημα "εφερνε" καλλιτεχνες στην επιφανεια, επειδη ειχαν αυτο το παραξενο κλωνο βιολιου ).
Πολλοι θα πουν πως "ναι ρε φιλε, αλλα ο χαλκος, το ξυλο και οποιοδηποτε αλλο υλικο, κανουν τη διαφορα στον ηχο".
Δεν θα διαφωνησω με αυτο, ομως θα επισημανω πως μια πολυ καλη τρομπετα, θα ηταν ονειρο απιαστο για εναν εκτελεστη.
Αντιθετως, με αυτα τα "εργαλεια", μπορει να εχει στα χερια του μια τρομπερα που θα παιζει σαν την καλυτερη τρομπετα του κοσμου..Αρα, διπλο κερδος...
Αφηστε που μπορει καποιος να μελετησει και..ησυαχα
