Εγώ πάλι θα έλεγα
φυσαρμόνικα για ακριβώς τους αντίθετους λόγους. Μου βγάζει ένα παράπονο που μου φέρνει στο μυαλό τον Βαμβακάρη. Εκτός αυτού, με τη φλογέρα έχω την εντύπωση πως θα πρέπει ο φίλος να τσιμπήσει και ένα six-pack προβατάκια και να βρίσκεται σε ψηλή ραχούλα!
Πέρα απ' την πλάκα, τείνω προς
φυσαρμόνικα γιατί μπορείς να παίξεις άνετα μόνος σου, από μπλουζ και ροκ μέχρι βαλς και εμβατήρια! Και επιπλέον, είναι και πολύ πιο φορητή. Το (μόνο) ζήτημα που θα αντιμετωπίσει είναι ότι οι περισσότερες φυσαρμόνικες είναι περιορισμένες σε μία κλίμακα (ή σε δυο αν είναι ντουμπλ-φας :)). Τσέκαρε αυτή τη σελίδα :
http://www.ezfolk.com/harp/intro/intro.html Πιο εμπεριστατωμένες απόψεις πιστεύω θα λάβεις από άτομα που παίζουν ένα ή και τα δύο όργανα που αποτελούν το δίλημμα.
Υ.Γ. Η Daemonia Nymphe είναι όντως πολύ καλοί. Τους είχα δει το περασμένο καλοκαίρι στο κάστρο των Ιωαννίνων και εντυπωσιάστηκα. Ήταν βέβαια άψογο το σκηνικό που είχαν γύρω τους, αλλά και η μουσική τους ήταν εντελώς "αλλιώτικη" και, ταυτόχρονα, χωρίς πόζα.
